بسم الله الرحمن الرحیم به اطلاع عموم می‌رساند پیرامون نحوه بهره برداری از ساختمان‌های در اختیار مجلس شورای اسلامی و مجمع تشخیص مصلحت نظام، فرایندی از تعاملات و مذاکرات در سال ۱۳۹۶ بین ذینفعان مربوطه انجام گردید و نهایتا مقرر شد ساختمان مجلس قدیم در اختیار مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار گیرد و متعاقب آن با دستور مقام معظم رهبری (حفظه الله) در تاریخ ۱۴ شهریور ۹۶ ساختمان مورد بهره برداری توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام در نیاوران در اختیار مرکز پژوهش‌های مجلس قرار گرفت. همچنین پیرو دستورات مذکور، سازمان اموال و املاک استان تهران بنیاد مستضعفان در تاریخ ۱۹ اسفند ۹۸ مکتوبه‌ای را به این مرکز ارسال نموده است که طی آن بر مبنای دستور ریاست محترم بنیاد (جناب آقای مهندس فتاح)، به مجوز بهره‌ برداری رایگان مرکز از ساختمان نیاوران تا تاریخ ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ اشاره شده است؛ لذا با مرور فرآیند طی شده و مستندات مربوطه، طرح نادرست موضوع و با شکلی که در رسانه ملی انجام شد برای این مرکز تعجب برانگیز بود. روابط عمومی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی ۲۲ مرداد ۱۳۹۹

قبل از این اشاره‌ای به کتاب آن سوی مرگ و ارائه‌های حجت‌الاسلام مصطفی امینی‌خواه کردم، چند سالی است ایشان را می‌شناسم و قبلا هم از برخی مباحثشان استفاده کرده‌ام، طلبه فاضل و خوش بیانی هستند، پیش‌نهاد می‌کنم صوت‌های جلسات "آن سوی مرگ" ایشان را از دست ندهید، از این جهت که مطالب ارائه شده در این جلسات عمدتا از مباحث سطح بالای عرفانی و از اسرار عالم است، بنده نمی‌توانم مهر تأیید بر همه آن‌ها بزنم چون در حوزه تخصص بنده نیست اما می‌توانم این‌را بگویم که آن‌قدری را که می‌دانستم، اشتباهی در آن نیافتم و آن‌قدری که ایشان را می‌شناسم از نظر علمی شأنیت بیان این مباحث را دارند. بنده که بسیار استفاده کردم فلذا استفاده از آن را به دوستان خود نیز توصیه می‌کنم. البته در مورد اصل اینکه این مباحث به صورت عمومی مطرح شود مسأله برایم روشن نبود که ظن قوی دارم بر اینکه دستی در کار است تا این مباحث به صورت عمومی مطرح شود و اقتضای زمانه چنین است.👇 https://aminikhaah.ir/%D8%B4%D8%B1%D8%AD-%D9%88-%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%A2%D9%86-%D8%B3%D9%88%DB%8C-%D9%85%D8%B1%DA%AF/

دخالت در سیاست برایش ممنوع است.

دوستانی که صوت‌های مربوط به حق‌الناس و مباحث اخلاقی و... را گوش دهند اگر به دقت منتهی شود، خوب است اما اگر به وسواسی منتهی شود که مانع اقدام آنجا که حجت داریم و لازم است شود، مصداق انحراف است. مهم‌ترین کار برای ما حفظ تعادل است که باید از خدا بخواهیم ما را در صراطا سویا قرار دهد.

🔺️ماجرای تاثیر پیامک خبری «سخنان رهبر انقلاب در نوشهر»، در جلسه با سعودی‌ها 🔹️رییس بنیاد شهید: دقیقا بعد از سخنان رهبری در نوشهر که فرمودند «اگر کوچکترین بی‌حرمتی به ابدان حاجیان ما شود پاسخ می‌دهیم و پاسخ ما تند و شدید خواهد بود» سیاست عربستانی‌ها تغییر کرد و جنازه‌هایشان را تحویل دادند. .......... حالا که به لطف خدا به واسطه کاهش قدرت رو به زوال آمریکا و افزایش اقتدار ایران، تصویب قطعنامه آمریکا به شکست مفتضحانه انجامید، حواسمان باشد آن را مجددا به برجام و عملکرد خجالت‌آورشان منتسب نکنند.👇 ........ ♦️انزوای بی سابقه آمریکا در سازمان ملل/ قطعنامه ایالات متحده برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی علیه ایران رأی نیاورد 🔹خبرنگار سی‌بی‌اس در سازمان ملل گزارش داده قطعنامه آمریکا با ۱۱ رأی ممتنع، ۲ رأی موافق و ۲ رأی مخالف به تصویب نرسیده است. ‌ 🔹وزیر خارجه آمریکا در بیانیه‌ای نوشت: قصور شورای امنیت در اقدام قاطع برای دفاع از صلح و امنیت بین‌المللی قابل توجیه نیست. 🔹آمریکا و جمهوری دومینیکن به این قطعنامه رأی مثبت دادند، چین و روسیه رأی مخالف و بقیه اعضا رأی ممتنع.

✍️تقدس زدایی از روحانیت... 🔰 یکی از فرهنگ‌های مدرنیته تقدس زدایی و شکستن تابوهای مختلف است، در نگاه مدرنیته هر امر مقدسی که بخواهد آزادی‌ها و خواسته‌های ما را محدود کند باید شکسته شود. اساسا انسان مدرن اروپایی چون خاطره خوبی از سوء استفاده پاپ‌ها و شاهان سابق خود در لوای تقدس ندارد، به هر امر مقدسی با سوء ظن می‌نگرد و می‌ترسد که مجددا از همین سوراخ گزیده شود و در مقابل هر نوع تقدسی می‌ایستد اما دقت ندارد که تقدس همیشه هم بد نیست اگرچه همیشه هم خوب نیست. 🔰 منظور از تقدس یک حد از احترام خاص است که به فرد مقدس شأن و جایگاهی می‌دهد که هنجارهای ارتباط با او فراتر از ارتباطات و روابط معمولی است. مثلا پدر و مادر در یک خانواده دارای احترام خاص هستند چرا که باید جایگاه و شأنی در خانواده داشته باشد که بتواند خانواده‌ را راهبری کنند، تصمیمات قاطع بگیرند و... همینطور بزرگ یک خاندان ، معلم، رهبر یک جامعه و... بایست چنین احترام و تقدسی داشته باشند. در فرهنگ دینی بر این مسأله بسیار تأکید شده است مثلا پدر چنان احترامی دارد که می‌گوید آن‌گونه که افراد مقابل یک پادشاه ظالم خضوع می‌کنند باید در مقابل او خضوع کنی و یا مثلا شأن برادر بزرگ‌تر را مثل پدر معرفی می‌کند و همینطور نسبت به معلم و... 🔰مرحوم کیومرث صابری ملقب به گل‌آقا با اینکه سال‌ها مجله طنز داشتند و به امور مختلف اجتماعی، سیاسی و... انتقاد می‌کردند، اما هیچ وقت کاریکاتوری از روحانیت نکشیدند اما چرا؟ 🔻پرسش و پاسخی در همین رابطه با ایشان صورت گرفته است که خواندنی است: ❓روحانیت بخشی از حکومت است و شما از حکومت انتقاد می کنید،‏‎ ‎‏و حکومت با لایه‌ای از تقدس پوشانده شده است و طنز با تقدس‏‎ ‎‏ناسازگار است. با روحانیت چگونه برخورد می‌کنید؟ مثلا در نوشته و یا‏‎ ‎‏در کاریکاتور؟ ‏ 🎙بحث ظریفی را مطرح کرده‌اید. من تحت هیچ شرایطی، کاریکاتور‏‎ ‎‏روحانیون را چاپ نمی‌کنم. این را، توهین به لباسی می‌دانم که جنبه‏‎ ‎‏تقدس دارد. ممکن است بگویید که در هر لباس، آدم‌های بد هم هستند؛‏‎ ‎‏بله، هستند اما آنها دیگر روحانی نیستند. انسان بدی هستند که آن لباس‏‎ ‎‏را به خودشان بسته‌اند. من چه حقی دارم که کلیت چیزی را که در اذهان‏‎ ‎‏مردم مقدس است و تقدس آن هم به نفع جامعه است، زیر سؤال ببرم؟‏‎ ‎ 🎙‏بحث ترس نیست. موضوع، برای من جنبه اعتقادی دارد. من از بچگی،‏‎ ‎‏به هر روحانی گفته‌ام «آقا». این به نفع ماست که آنها «آقا» بمانند. بنابراین‏‎ ‎‏اگر یک روحانی، خودش هم کاریکاتور خودش را بکشد و به من بدهد،‏‎ ‎‏چاپش نمی‌کنم. بلکه کسی در لباس روحانی باشد که نداند که دارد‏‎ ‎‏ضربه می‌زند. من که می‌دانم، چرا باید این کار را بکنم؟ بدون تعارف،‏‎ ‎‏حتی اگر آقای هاشمی به من دستور بدهد که کاریکاتورش را بکشم، من‏‎ ‎‏این کار را نخواهم کرد. نفرمایید کاسه داغ‌تر از آش شده‌ام. نه، من این‏‎ ‎‏کار را زیان بار و خطرناک می‌دانم و این کار را نخواهم کرد. 🎙اما آیا مطالبی به طنز درباره گفته‌ها و تصمیمات شان نخواهم نوشت؟‏‎‎‏شعرشان را نخواهم سرود؟ نخیر... من این کار را کرده‌ام و از این به بعد‏‎ ‎‏هم خواهم کرد. آن روحانی که وزیر می‌شود. وکیل می‌شود، از عیب‏‎ ‎‏مبری نیست. نقطه ضعف دارد، ممکن است در تصمیم یا در اجرای‏‎ ‎‏طرحی، اشتباه هم بکند. من خائن‌ام اگر از روحانیون که عهده دار‏‎ ‎‏مشاغل‌اند، انتقاد نکنم. اما کسی را به باد استهزاء نمی‌گیرم. 🎙من به «طنز»‏‎ ‎‏معتقدم و آن را با «فکاهه» مخلوط نخواهم کرد. شخصیت هر انسانی‏‎ ‎‏محترم است. کاریکاتور یک هنر است و هیچ جنبه تمسخر و دست‏‎ ‎‏انداختن ندارد. ‏کشیدن کاریکاتور یک انسان، اهانت به او نیست. اما هر جامعه‌ای، برای‏‎ ‎‏خود سنت و عقیده‌ای دارد که محترم است. ‏ 📝خاطرات کیومرث صابری ‏‏(گل آقا‏‏)‏، مؤسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام خمینی‏‏(س)‏، چاپ دوم، چاپ ونشر عروج ‏، ‏‏۱۳۹۲ش صص: ۹۵-۹۶ به نقل از: روزنامه ابرار، ۷ مرداد ۱۳۷۰. ❤️به شرح حال بپیوندید👇 http://eitaa.com/joinchat/2649292800Ccfe8a7cd9f

نظر یکی از دوستانم در مورد کتاب آن سوی مرگ: این کتاب شریف، تقریبا خلاصه‌ای است از کتاب سیاحت غرب که صحنه‌های مشابه بسیاری دارند. جالبه که مادر بنده هم تجربه مشابهی داشتند. سال ۸۵ بعد از عمل آنژیوگرافی، به دلیل ورود لخته خون به شریان‌های قلبی، چند روزی به کما رفتند. وقتی به هوش اومدن اسم یکی از اقوام رو آوردن و گفتن فلانی مرده؟ همه تعجب کردیم. گفتیم از کجا فهمیدین؟ گفتن دو جوان زیبا با لباس سفید اومدن هرکدوم با یک اسب زیبا. ما دونفر رو سوار کردن. تا یک جایی رفتیم، در یکی از منزل‌ها به من گفتن دستور اومده تو باید برگردی، ولی اون مرحوم به مسیرش ادامه داد. واقعا که الناس نیام، اذا ماتوا انتبهوا

✍️منتی که بر سر ما و عزاداری‌هایمان است... 🔰 اگر هم ما حواسمان نباشد خدا حواسش است، اگر هم ما ندانیم خدا می‌داند که نعمت این مجالس عزاداری را از چه کسی و کسانی داریم؟ منت و حق چه کسانی بر گردن ماست که امروز می‌توانیم در این مجالس شرکت کنیم. 🔰 اگر نبود حضرت امام(ره) و قیام لله او، اگر نبود خون‌هایی که مظلومانه در مسیر انقلاب اسلامی به زمین ریخته شد، معلوم نیست ما محرم‌ها کجا بودیم؟ معلوم نبود اصلا مجلس عزایی برای امام حسین(ع) برپا بود که ولو می‌خواستیم می‌توانستیم، در آن شرکت کنیم؟! 🔰 شاید فکر کنیم ما با شیعیان آذربایجان، بحرین، عربستان و... فرق داریم و محال بود مجالس اباعبدالله(ع) در ایران تعطیل شود، اما خوب است بدانیم در همین قرن! یعنی کم‌تر از صد سال قبل، محرم که می‌شد، حتی در قم هم به سختی می‌شد مجلسی برای عزاداری پیدا کرد. مردم عزادار بودند اما جرأت برگزاری مجالس عزا را نداشتند همانطور که الان در بحرین و آذربایجان و عربستان چنین است. 🔰 خوب است خاطرات شخصیت‌های چند نسل قبل از خود را بخوانیم تا بدانیم حضرت امام(ره) چه منتی بر سر ما دارد. نمونه‌ای از این خاطرات مربوط به برادر بزرگ‌تر حضرت امام(ره)، مرحوم آقای پسندیده است. ایشان نقل می‌کنند: 🔻در زمان رضاخان، روضه خوانی و سینه زدن و دستجات عزاداری به کلی ممنوع شده بود‏‎ ‎‏و فقط بعضی‌ها که با شاه ارتباط داشتند می‌توانستند روضه بگذارند، که البته آن هم‏‎ ‎‏خیلی محدود بود و در قم، به صورت محرمانه و مختصر انجام می‌شد. 🔻یک وقت منزل‏‎ ‎‏مرحوم حاج میرزا عبدالله چهل ستونی مجلس روضه بود و من به اتفاق امام با هم رفتیم که در مجلس روضه شرکت کنیم.‏‎ ‎‏وقتی که نزدیک منزل رسیدیم دیدم آقا(امام) با اینکه از من کوچکتر بودند، افتادند جلو به‏‎ ‎‏سرعت رفتند. من تعجب کردم که چطور شد ایشان جلو افتادند.[۱] 🔻بعد دیدم که به درب‏‎ ‎‏منزل وقتی رسیدند، یک مأمور آنجا ایستاده بود و گفت: اینجا روضه نیست، چرا‏‎ ‎‏آمده‌اید؟ ایشان گفتند: ما می‌دانیم روضه نیست ولی می‌خواهیم با آقای چهل ستونی‏‎ ‎‏ملاقات کنیم و لذا گذاشتند که وارد منزل شویم و در مجلس روضه شرکت کنیم! 🔻در هر‏‎ ‎‏صورت آن روزها کسی نمی‌توانست مجلس روضه بگذارد. حتی در قم مجلس روضه‏‎ ‎‏نبود [۲] و روضه منزل حاج میرزا عبدالله آشتیانی بود چون ایشان با دربار روابط بدی‏‎ ‎‏نداشت و ملایم بود و چند نفر دیگر هم سراغ داشتم که چون با شاه رابطه خوبی داشتند‏‎ ‎‏هم در مورد لباس (عمامه) کاری به آنها نداشتند و هم می توانستند روضه بگذارند ولی‏‎ ‎‏مختصر و محرمانه. 📝منبع: پسندیده، مرتضی، خاطرات آیت الله پسندیده (گفته ها و نوشته‌ها)، چ سوم، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)، ۱۳۹۲، ص: ۱۷۷. ............................... 📝پی‌نوشت: 🔺[۱] حضرت امام هیچ وقت جلوتر از برادر بزرگشان راه نمی‌رفته‌اند، حتی نقل است وقتی با هواپیما از پاریس به تهران می‌آیند با اینکه همه مردم و دوربین‌ها منتظر شکار لحظه خروج ایشان از هواپیما بوده‌اند به امام می‌گویند بفرمایید از هواپیما خارج شوید اما ایشان می‌فرمایند خیر اول آقای پسندیده بروند من بعد از ایشان می‌روم. در مورد ماجرای مذکور که حضرت امام از برادرشان جلو می‌زنند به احتمال قوی چون در آن زمان پوشیدن لباس روحانیت ممنوع بوده است و برای طلاب مشکل درست می‌کرده است و حضرت امام نیز همیشه ملبس بوده‌اند و با وجود ممنوعیت‌ها لباس خود را کنار نمی‌گذارده‌اند (ر.ب: همان، ص: ۱۷۵) احتمال خطری برای آنها مطرح بوده است و یا شاید نیاز بوده است طور خاصی با مأموران صحبت شود تا مشکلی پیش نیاید و به این دلیل ایشان از برادرشان جلو می‌افتند. 🔺[۲] ممکن است برخی بگویند بعد از تبعید رضاشاه، از این اختناق‌ها کاسته شد و در دوره آیت‌الله بروجردی ممنوعیت‌های عزاداری چندان نبود، اما این عزیزان باید بدانند این حضرت امام بودند که آیت‌الله بروجردی را به قم آوردند و با تلاش‌های خالصانه ایشان جایگاه آیت‌الله بروجردی در قم تثبیت شد و قدرت روحانیت از دست رفته دوباره احیاء شد و برنامه‌های مذهبی به واسطه شکل‌گیری پایگاه قوی مرجعیت مجددا رونق گرفت، البته نکته مهم‌تر از آن اینکه آنچه از دین و عزاداری در زمان آیت‌الله بروجردی و بعد از ایشان در جامعه وجود داشت یک شکل حداقلی و بی‌هویت بود که به واسطه استمرار مبارزات حضرت امام، مجاهدان و شهدای در رکاب ایشان این عزاداری‌ها هویت و جهت اصیل پیدا کرد و منجر به تحول انفسی مردم و پیروزی انقلاب اسلامی گردید و بستر ارتقای کمی و کیفی بیشتر عزادری‌ها نیز رقم خورد. http://eitaa.com/joinchat/2649292800Ccfe8a7cd9f

💯↩بهترین مستندهای سیاسی،مذهبی،اجتماعی،...در کانال مستند جوان. @mostanad_javan ......... این کانال یکی از دوستان طلبه‌ام است که مستندهای خوبی معرفی می‌کند. پیشنهاد می‌کنم از آن استفاده کنید.

🎥 واکنش دکتر حداد عادل به اظهارات مهندس فتاح.

✍️واکنش حضرت امام نسبت به کودتای ۲۸ مرداد ۳۲... ‏‎ ‎🔰 بیش از چهل و اندی سال از انقلاب اسلامی می‌گذرد و ما همچنان ابعاد بسیاری از زندگی حضرت امام(ره) این شخصیت والا و الگو، این مؤمن، عالم، روحانی و انقلابی ‎کامل را نشناخته‌ایم. خیلی که به ایشان ارادت داشته باشیم اندکی از صحیفه و سخنان ایشان را خوانده‌ایم آن هم بدون حواشی تاریخی که بستر آن سخنان را شکل می‌دهد. 🔰 سال‌ها الگویی کامل و نقد در مقابل نسل جوان ما بوده است و بودجه‌های کلان برای شناخت آن صرف شده است! اما هنوز که هنوز است این همت برای تحصیل و انعکاس حیات این الگو در ما بوجود نیامده است. با وجود انذار حضرت آقا که اگر راه امام را نشناسیم، اگر این الگو فراموش شود "ما سیلی خواهیم خورد" اما انگار نه انگار؟! 🔰 بخش عمده زندگی حضرت امام(ره) مربوط به پیش از پیروزی انقلاب است، ایشان متولد ۱۲۸۱ش هستند و در سال ۱۳۵۷ بیش از ۷۶ سال داشته‌اند و عمده زندگی با برکت و اثر گذار ‌ایشان مربوط به قبل از پیروزی انقلاب است، اما شناخت ما از زندگی ایشان مربوط به بعد از پیروزی انقلاب و حداکثر مربوط به بعد از قیام ایشان در سال ۱۳۴۳ در سن ۶۲ سالگیشان است، و دوره ماقبل از آن برایمان مغفول مانده است. 🔰 چه بسا اقتباس از حیات حضرت امام آنگاه که در مصدر رهبری نیستند بلکه به عنوان یکی از خواص جامعه در ذیل زعیم زمان به کنش سیاسی و اجتماعی می‌پردازند برای ما بسیار لازم‌تر نیز خواهد بود. 🔰 عمدتا برای طلاب ما از شخصیت حضرت امام چنین انعکاس داده می‌شود که ایشان تا پیش از مرجعیت فعالیت خاص سیاسی نداشته‌اند! درحالی که برای طلاب زمان خودشان از جاذبه‌های اصلی ایشان در عین داشتن چهره‌ای کاملا علمی و استاد تمام حوزه، شهرتشان به سیاسی بودنشان بوده است. 🔰 از جمله اقدامات حضرت امام(ره) در ایام تدریس در حوزه، نامه‌نگاری‌های بین‌المللی ایشان است و منجمله این نامه‌نگاری‌ها مربوط به بعد از کودتای ۲۸ مرداد می‌باشد. 🔻آیت‌الله پسندیده برادر ایشان در این رابطه نقل می‌کنند: 🔻‏‏موقعی که محمدرضا پهلوی از اروپا باز می‌گشت و چند نفری در جریان بازگردانیدن‏‎ شاه بر تخت طاووس[حکومت] کشته شدند؛ حضرت امام خمینی طاب ثراه نامه‌هایی به عنوان‏‎ ‎‏قساوت نامه شاه برای رهبران کشورهای عرب فرستادند و برای قربانیان یاری طلبیدند و‏‎ ‎‏فقط یک نفر به نام جمال عبدالناصر که سرهنگ ارتش مصر بود، جواب داد و دیگران‏‎ ‎‏جواب ندادند. متأسفانه رونوشت نامه‌ها و جواب جمال عبدالناصر را پیدا نکردم و لذا به‏‎ ‎‏همین مختصر اکتفا می‌کنم.‏ 📝منبع: پسندیده، مرتضی، خاطرات آیت‌الله پسندیده (گفته‌ها و نوشته‌ها)، چاپ سوم، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)، ۱۳۹۲. ص: ۲۲۳. http://eitaa.com/joinchat/2649292800Ccfe8a7cd9f

⭕️ یک واکنش جالب توجه در مورد پاسخ دکتر حداد عادل: 👤مصطفی زالی 🔸از پارادوکس‌های چهل سال انقلاب «مستضعفین» آن است که در گران‌ترین خیابان شهر، با دانش‌آموزانی بهره‌مند از راننده شخصی، متنعم از گران‌ترین برندهای خارجی و ساکن اشرافی‌ترین منازل، در ملکِ «مستضعفان» مدرسه‌ای با توجیه «تربیت نیروی انسانی متعهد به خدمت به مستضعفان» تأسیس می‌شود.