eitaa logo
علی مقدم
2.3هزار دنبال‌کننده
1.1هزار عکس
434 ویدیو
31 فایل
آثار[سخنرانی، نوشته ها و اشعار]علی مقدم عاصی خراسانی ادمین @admin9988 وبلاگ http://asikhorasani.blogfa.com/ بایگانی پادکست ها https://eitaa.com/ali_moghaddam_Podcast پیام ناشناس https://harfeto.timefriend.net/17344654120743 هندوستان @SAEB_TABRIZ
مشاهده در ایتا
دانلود
‏رواج جهل مرکب رسیده است به جایی که کرده هر مگسی خویش را خیال همایی @ASI_khorasani
💠غرور یا عزت؟! 🖊علی مقدم یکی از مباحثی که در شعر آیینی باید مورد توجه قرار بگیرد معانی درست کلمات و تناسب و یا عدم تناسب آن کلمات با فردی که موضوع شعر است می باشد بعضی از کلمات در شان یک مومن معمولی هم نیست چه برسد به اینکه برای اهل بیت علیهم السلام به کار برده شود متاسفانه یکی از کلماتی که وارد شعر آیینی (خصوصا مرثیه) شده است و بعضی از شعرا برای اینکه مظلومیت اهل بیت را به تصویر بکشند آن کلمه را به اهل بیت انتساب می دهند، کلمه "غرور" است. غرور در اصل یک واژه عربی است که به معنای فریب است، و مغرور یعنی فریب خورده اگر در فارسی هم به فرد متکبر مغرور می گوییم به این دلیل است که فرد متکبر چون خودش را بیشتر از چیزی که در واقع هست میپندارد در حقیقت دارد خودش را فریب می دهد به دنیا هم دار الغرور می گویند یعنی دار فریب دهخدا برای غرور این معانی را آورده است : غرور. [ غ ُ ] (ع مص ) فریفتن بیهوده امیدوار کردن کسی را اطماع در آنچه صحیح نبود آراستن خطا، چنانکه گمان رود که صواب است فریفتگی ، فریب ، حیله ، زرق این کلمه در ادبیات همیشه منفی بوده است. گناه باده پرستان به توبه نزدیک است خدا پناه دهد از غرور هشیاران اما چند سالی است که مشاهده می شود که این واژه نامناسب، وارد ادبیات آیینی شده است و بدون دقت به معنای منفی آن ، او را برای اهل بیت علیهم السلام به کار می برند. پر واضح است که شاعری که این واژه را به کار می برد قصد منفی ندارد ، اما معانی کلماتی که صدها سال در ادبیات منفور بوده اند با نیت ما درست نمی شوند . اگر هم‌مراد شاعر در استفاده از این کلمه این است که به مخاطب بگوید به اهل بیت اهانت شده ، خب مگر واژه مناسبی که هم این معنا را برساند و هم معنای غلطی نداشته باشد وجود ندارد که اینقدر راحت از این کلمه برای اهل بیت علیهم السلام استفاده می کنیم؟! آن صفتی که در اهل بیت علیهم السلام وجود دارد ، "عزّت" است نه "غرور" این روایت که از امام حسن علیه السلام نقل شده بسیار مهم است الإمامُ الحسنُ عليه السلام ـ و قَد قيلَ لَهُ عليه السلام : فيكَ عَظَمَةٌ ! ـ : لا بَل فِيَّ عِزَّةٌ ، قالَ اللّه ُ تَعالى : «و للّه ِِ العِزَّةُ و لِرَسولِهِ و لِلمُؤمِنينَ» امام حسن عليه السلام ـ وقتى به ايشان گفته شد: در تو نخوت است! ـ فرمود : نه، بلكه در من عزّت است. خداوند متعال فرموده است: «و عزّت از آن خدا و رسول او و مؤمنان است». فقط کافی است کلمه "غرور" را در کانال های شعر آیینی سرچ کنید تا ببینید چقدر این واژه منفی در اشعار مرثیه جا باز کرده است متاسفانه. چند نمونه را بخوانید👇 ببخش قلب صبورت شكست فاطمه جان ببخش كوه غرورت شكست فاطمه جان . . شکسته اند به داغت دل صبورم را شکسته اند شبیه پرت، غرورم را . . پیش چشمان ولی الله زهرا را زدند پیش همسایه غرور فاتح خیبر شکست . . من غرورِ شکسته ی خود را سرِ آن کوچه جا گذاشته ام . . من غرورم جریحه دار شده شاکی از دست ساربان هستم . . این روزگار حرمت او را نگه نداشت دنیا چه با غرورِ گلِ پا‌به‌ماه کرد . . تویی غریب ترین آیه ای که نازل شد غرور هیچ کسی چون تو قتل عام نشد . . نگران غرور زهرا بود نظرى بر على تنها کرد و ...... ۷ دی ۱۴۰۱ ۴ جمادی الثانی ۱۴۴۴ @ASI_khorasani
علی مقدم
مرحوم بهاری همدانی: #دستورالعمل_ها _آنچه بر جناب آقا شیخ احمد لازم است این است که تامل درستی نماید
مرحوم بهاری همدانی: تحصیل تقوا محتاج به چند چیز است که چاره ندارد از آنها یکی پرهیز از معاصی است ... و این واضح است که با معصیت کاری اسباب محبت و معرفت نخواهد شد اگر اسباب عداوت نباشد. اگر شیخ احمد بگوید: من نمی‌توانم ترک معصیت بِالمَرّه [یک‌باره] بکنم لابد واقع می‌شوم. جواب این است که بَعدَ المعصیه می‌توانی که توبه کنی کسی که توبه کرد از گناه مثل کسی است که [گناه]نکرده، پس مأیوس از در این خانه نباید شد.... دوم این‌ که مهما امکن[تا جایی که ممکن است] پرهیز از مکروهات هم داشته باشد... به مستحبات بپردازد، حتی‌المقدور چیز مکروه به نظرش حقیر نیاید بسا می‌شود که ترک مکروهی پیش مولی از همه‌چیز مقرب‌تر واقع خواهد بود یا اتیان مستحب کوچکی. ص ۱۱۱ @ASI_khorasani
فروختیم ابد را غبارِ کثرتِ عالم، ز چشم برده احد را که از سرابِ صنم برده ام ز یاد صمد را چراغ عقل ز فرط هوای نفس خموش است به دست خویش چرا کُشته ایم راه بلد را؟! زیان نموده تر از ما نبوده کس به دو عالم برای یک نفس اینجا، فروختیم ابد را به روی بالش غفلت چگونه سر بگذاری ز یاد برده ای ای دل مگر که سنگ لحد را؟! تهیست دست تو چون سرو، قامتت به چه قیمت ثمر نداشته باشی دگر چه فایده قد را؟ مبند دل که در آخر به زور تیغ اجل هم فلک ز آدمیان پس بگیرد آنچه دهد را خرابه ای شده این دل، مگر‌ که عشق بیاید که غیر او نبود چاره ای، ریا و حسد را ۱۳ آذر ۱۴۰۲ @ASI_khorasani
چرخاندن ذوالفقار در جای خودش چرخاندن آفتاب در دست علیست @sheikh_ali_moghaddam
💠به کسی نگفتند که مبادا خادم را توبیخ کنند مرحوم آیت الله العظمی سید احمد خوانساری در اواخر عمرشان یکی از استخوانهای پهلوی‌شان شکسته بود. گویا ایشان صبح‌ها در حیاط منزلشان قدم می‌زدند- منزل این مرجع عالی‌قدر هم استیجاری بود و تا آخر عمر، صاحب‌ منزل نشدند- یک درخت انجیر در حیاط بود که انجیرهایش به زمین می‌افتاد و زمین لیز می‌شد. خادم منزل وظیفه‌اش بود که اینها را جارو کند و هر روز جمع کند. شاید خادم تسامح کرده یا یادش رفته و جارو نکرده بود. وقتی ایشان از زیر درخت ردّ می‌شدند، این انجیر روی زمین را ندیده و سُر خورده و به زمین افتاده و استخوان پهلویشان شکسته بود. ایشان تا آخر عمرشان، این درد و نارحتی‌ای را که می‌کشیدند، به کسی نگفتند تا مبادا فرزندان و ارادتمندان ایشان، خادم را به خاطر غفلتی که کرده بود، توبیخ کنند. این مرد بزرگ‌ از تربیت‌شدگان همین مکتب است که مرزهای اخلاق را در مصائب نیز رعایت می‌کند. پندهای سعادت، ص۲۲۴-۲۲۳، نشر معارف، محمد مهدی شب زنده دار. @ASI_khorasani
هدایت شده از هندوستان
💠روزیِ میهمان پيامبر صلى الله عليه و آله: اَلضَّيفُ يَنزِلُ بِرِزقِهِ و َيَرتَحِلُ بِذُنوبِ اَهلِ البَيتِ؛ ميهمان روزى خود را مى‎ آورد و گناهان اهل خانه را مى ‎برد. رزق ما آید به پای میهمان از خوانِ غیب میزبان ماست هرکس می‌شود مهمانِ ما @SAEB_TABRIZ
شراب خانه و میز قمار می خواهد بنی امیّه حمار و خمار می خواهد . بنی امیه فقط مردمان بی طرفی به بی تفاوتی روزگار می خواهد . بنی امیّه فقط شیعیان نادانی فریب خورده و بی اختیار می خواهد . بنی امیّه علی را میانه ی میدان بدون دُلدل و بی ذوالفقار می خواهد . بنی امیّه امام جماعتی اهلِ نماز و روزه ولی بی بخار می خواهد . بنی امیّه امام و رئیس جامعه را عبا به دوش ولی تاجدار می خواهد . بنی امیّه سیاستمدار بی خطری که با یزید بیاید کنار می خواهد . فریب کار و ندانم بکار و سازش کار از این قبیل سیاستمدار می خواهد . بنی امیّه فقط آن شریح قاضی را که وقت فتنه بیاید به کار می خواهد . بنی امیّه أبا شهوت و أبا شکمی نزول خواره و بی بند و بار می خواهد . که هرچه می کشد اسلام از منیّت ماست حسین جان به کف و جان نثار می خواهد . که هرچه می کشد اسلام از جهالت ماست علی بصیرت عمّاروار می خواهد . کسی که ماه بنی هاشم است سقّایش حضور در وسط کارزار می خواهد . کسی که ماه بنی هاشم است سربندش سپاه حرمله را تار و مار می خواهد . کسی که ماه بنی هاشم است مهتابش لبان تشنه ، دل بی قرار می خواهد . ” در انتظار نشستی ، در انتظار بایست “ هنوز حضرت معشوق ، یار می خواهد . @mehdi_jahandar
به به کفن‌دزد از سخن‌دزد امتیازِ فاحشی دارد که آن پیراهنِ تن می‌بَرَد این جامه ی جان را
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ لَا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ مائده ۱۰۵ بهشتِ جاودان، غرق گل و سوسن شود از تو که دانه دانه اعمال تو چون خرمن شود از تو ز تاریکی شکایت می کنی از بس که تاریکی تو روشن باش اطراف تو هم روشن شود از تو مسلمان است آن کس که جهانی سالم است از او اگر‌ که اهل ایمانی، جهان ایمن شود از تو جهان آیینه حال درون توست، ای غافل تو گلشن باش کم کم عالمی گلشن شود از تو به جز تو کیست آن کس که تو را بیچاره خواهد ساخت اگر که کج‌ روی، این‌ نفس اهریمن شود از تو به کمتر از خودِ یوسف مشو راضی که میبازی نظر حیف است ای دل صرف پیراهن شود از تو ۱۶ آذر ۱۴۰۲ @ASI_khorasani
گیرم که به توبه نیز نائل گشتم با خاطره ی گناه باید چه کنم؟! @ASI_khorasani
660.9K
تذکر استاد آیت الله رضایی تهرانی نسبت به رباعی "با خاطره ی گناه باید چه کنم"
پاسخ این سوال را اینجا بخوانید @ASI_khorasani
هدایت شده از علی مقدم
خواهی که پر از نور شوی وقت ممات خواهی که به راحتی شوی رد ز صراط هر انجمنی که می نشینی بفرست "بر خاتم انبیا محمد صلوات" @ASI_khorasani
هدایت شده از علی مقدم
علی مقدم
مرحوم بهاری همدانی: #دستورالعمل_ها تحصیل تقوا محتاج به چند چیز است که چاره ندارد از آنها یکی پرهی
مرحوم بهاری همدانی: چهارم ترک ماسوی الله را که در دل خود غیر او را راه ندهد، چطور گفت خواجه: نیست در لوح دلم جز الف قامت یار چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم اگر جناب شیخ احمد بگوید با این ابتلاء به معاش و زن و بچه و رفیق و دوست چطور می‌شود آدم ترک ماسِوی الله[غیرِ خدا] کند و در قلبش غیر یاد او چیزی نباشد این فرض به حسب متعارف بعید است و شدنی نیست‌ می‌گوییم آن مقداری که تو باید ترک کنی آن هر کسی است که تو را از یاد او جلّ شانه نگاه دارد با آن شخص باید به مقدار واجب و ضرورت بیشتر محشور نباشی. و اما هر کسی که خدا را به یاد تو بیندازد ترک مجالست او صحیح نیست. حضرت عیسی علی نبینا و آله و علیه السلام فرمودند : معاشرت کنید با کسانی که رؤیت آن‌ها خدا را به یاد شما می‌اندازد. الحاصل طالب خدا اگر صادق باشد باید انس خود را یواش‌ یواش از همه‌چیز ببُرد و همواره در یاد او باشد مگر اشخاصی را که در این جهت مطلوب به کارش بیاید و آن‌هم به مقدار لازمه آن کار، پس با آن‌ها بودن منافات با یاد خدا بودن ندارد، و محبت این اشخاص هم که از فروغ محبت الهی است جلّ شانه منافاتی با محبت الهی ندارد. ص ۱۱۱ و ۱۱۲ @ASI_khorasani
علی مقدم
فروختیم ابد را غبارِ کثرتِ عالم، ز چشم برده احد را که از سرابِ صنم برده ام ز یاد صمد را چراغ عقل
أَرَضِيتُمْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الْآخِرَةِ ۚ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ. توبه ۳۸ آیا راضی به زندگانی دنیا عوض آخرت شده‌اید؟ در صورتی که متاع دنیا در پیش عالم آخرت اندکی بیش نیست زیان نموده تر از ما نبوده کس به دو عالم برای یک نفس اینجا، فروختیم ابد را @ASI_khorasani
هم زاهد و هم شرابخوارم می زد هم واعظ و هم گناهکارم می زد حرفی که من امروز به لب آوردم حلّاج اگر بود به دارم می زد
آلوده‌ام و قاضیِ هر محکمه‌ام چون طبل تهی ولی پر از دمدمه‌ام بیچاره چو من کیست که همچون سوزن دوزنده‌ام و برهنه‌تر از همه‌ام