#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها
بیت الغزل هر غزل ناب رقیه ست
خورشید، علی اصغر و مهتاب رقیه ست
نزدیک ترین راه به الله حسین است
نزدیک ترین راه به ارباب رقیه ست
#مجتبی_خرسندی
ای چهره ات از نور نجابت گلگون
زد بوسه به دستان تو چرخ گردون
افتاده گره به کارمان! کاری کن...
زهرایِ حسین؛ یارقیه خاتون
#مرضیه_عاطفی
@ostadtaheri
دلم تنگ است بر هر لحظۀ نجوای استادم
گلستان بود فکر او خوشا دنیای استادم
چه ذکری داشت بر لب او، ز شعر و آیه های عشق
شگفتی داشت آن ژرفا و آن دریای استادم
مرا تعلیم از دل داد و دل را کرد تقدیمم
دلش چون کوه طور و من، چنان سینای استادم
زمهرش کاشت در قلبم نهالستان شوق خود
چه آهنگ دل انگیزی رسید از نای استادم
معلم وار می بارید ابر رحمتش هردم
مُحقر دانه ای دیدم شده طوبای استادم
به راهی رهنمونم شد که خود می رفت تا پایان
نگاهم باد هر لحظه به ردّ پای استادم
دوچشمش محو مصباحیست «نورٌ فَوقَ کُلّ نور»
کجا پیداست استادی شود همتای استادم
توسلهای او را یاد دارم از نهانگاهش
اشاراتی که مستم کرده از مینای استادم
کنار علقمه میرفت و میآمد چه حیران بود
چه پشتش را شکست آنکه شده مأوای استادم
کنارچشم او رودی خروشان در تلاطم بود
زهجای نخست واژۀ مولای استادم
کجایی روضه دار و روضه خوان سیدالعطشان
دلم تنگ است خیلی تنگ بر آوای استادم
کتابی گشته ام (طاهر) ورقهایش نشان او
خوشا بر صفحۀ اول خورَد امضای استادم
(مجیدطاهری)
#استادم
@ostadtaheri
ای هوایت آرزوی من جستجویت آبروی من
باسر و جان سویتان آیم یک نظر فرما به سوی من
مهدی دوران ای فدایت جان ذکرمن دائم صاحب الزمان
صاحب الزمان
روی ماهت را ندیدم من انتظارت را کشیدم من
بسکه اهل غفلتم آقا در هوایت ناپدیدم من
سرورم هستی دلبرم هستی سوی حق آقا رهبرم هستی
یااباصالح
مجیدطاهری
🍃شعرمناجات با امام حسین (علیه السلام) و قالب جدید «پنجاره»
📚در این شعرلطیف، ابتکاری جدید از شاعرآئینی جوان:«احمد بابایی» در قالبی نو دیده میشود که چهارپارهای است با مصراعی افزوده در پایان هر بند به شکل مستزاد و مصراع های پایان هر بند با یکدیگر از جهت قافیه و ردیف ارتباطی ندارند؛ ولی با چهارپاره در یک وزن(فاعلاتن مفاعلن فع لان، بحرخفیف مسدس مخبون اصلم مسبغ) میباشند؛ نام این قالب ابتکاری و جدید«پنجاره» نهاده شده که به نظر میرسد نام مناسبی است و برگرفته از عدد پنج که به آمدن پنج مصراع اشاره دارد و «اره» از پاره در چهارپاره گرفته شده است.
وسط کشف کودکانۀ من
موج زنجیرها تلاطم کرد
خیمه آتش گرفت عصر دهم
کفش من راه خانه را گم کرد
پابرهنه به خانه برگشتم
.
خواهرم پاک کرد اشکم را
داد قولی که کفش نو بخریم
خواهرم گفت: او کریم ست و
زیر دِین کسی نمانده کریم
کربلا می روی به زودی ها
.
شب میلاد، کربلا بودیم
یک خیابان، ستاره باران بود
خواهرم چون کبوتران حرم
سرِ خوان کریم، مهمان بود
کربلا را ندید خواهر من
.
یک خیابان، مسیر خوشبختی
بزم دیدار نوکر و ارباب
یک خیابان، تلاقی دو حرم
یک طرف، مِهر، یک طرف، مهتاب
هرطرف رو کنی خدا پیداست
.
یک طرف مهر بود و قهر فرات
یک طرف ماه بود با مَشکش
دست بر سینه، زائری آرام
عکس سلفی گرفت با اشکش
شب میلاد و گریه!؟ عاشق بود!
.
به سپید و سیاه، خرده مگیر
اهل اشک از قبیلۀ ابرند
خادمان تو هر چقدر صبور
زائران، همچو رعد بی صبرند
زائران، بی بهانه می گریند
.
این عجب نیست زائرانِ حسین
با دل شاد گریه می کردند
پدر و جدّ و مادرش چون ما
شب میلاد گریه می کردند
گریه دار است «نام» او حتی!
.
چمدانم پر از شکایت بود
گِله ها داشتم ولی حالا
همۀ شعرهام یادم رفت!
آه... ای یار خوش قد و بالا
شاعرت را به قتلگاه بکش
.
پیرمرد از عشایر کوفه
دید در کنج میکده مستم
«اِشربِ المای، ها هَلابیکُم»
داد لیوان آب در دستم
یاد طفل رباب افتادم
.
بین دو رود، زندگی، جاریست
در تلاقی ماه با خورشید
نوعروسی عفیف، لب وا کرد
«بله» تا گفت عطر سیب وزید
کِل کشیدند ایل امّ وهب
.
در دفاع از حرم، به میدان رفت
گفت: امروز جای ماندن نیست
عاقد، انگار روضه خوان شده بود
رفت داماد و نوعروس گریست!
باغ گل گشت خیمۀ قاسم...
.
ارمنی بود و دومین سفرش
گنبد ماه را نشان می داد
دم باب الحسن هیاهو بود
او که قنداقه را تکان می داد
همسرش چند سال نازا بود
.
عشق را با فُلوس می سنجد!
عقل، سرگرم فقر و صرّافی ست
جای سوغات، وقت برگشتن
یک بغل از ضریح او کافی ست
هرگز از کربلا کفن نخرید!
.
این خیابان که قلب تاریخ است
قبلۀ آخرالزمانی هاست
یکی از پشت سر، صدایم کرد
لهجه اش مثل آسمانی هاست
«حُجَجی» بود با همان لبخند
.
زُل زد و شربتی تعارف کرد
در گلو ردّ بغض شیرینی
ناگهان ساعت حرم می خواند
غزلی با صدای «آوینی»
«تو مپندار کربلا شهری ست...»
.
بسکه مشتاق مَصرعت بودم
مِصرعی هیئتی، به شعر وزید
«همه جا کربلاست» تا محشر
کوریِ چشم ابن سعد و یزید
خبری از سنان و خولی نیست
.
یک خیابان که خلق می بینند
شهدا را کنار پیر خمین
پرچم سرخ می زند فریاد
رحمة الله واسعه ست حسین
«کوثری» باز روضه می خوانَد
.
کربلا خاک نیست ای مردم!
بلکه جغرافیای تاریخ است
گودیِ قتلگاه، در باطن
روضۀ یثرب و در و میخ است
فاطمه روی خاک افتاده...
.
زائرانِ تو بعد عصر دهم
همه در قتلگاه افتادند
نسل در نسل، سمت کرب و بلا
پابرهنه به راه افتادند
راستی! از رقیّه ات چه خبر!؟
.
چشم تا کار می کند اینحا
روضۀ فاش، بر زمین مانده
دلم از روضه بر نمی گردد
همچو پایی که روی مین مانده
باز شد راه کربلا با «خون»...
.
یادم آمد که دور او پُر بود
از هیاهوی قوم تکفیری!
چقدَر روضه، غیر تکراری ست!
باز هم یک گریز تصویری:
ازدحام است دور شش گوشه...
.
سینه اش پاره پاره، چون کندوست
شوکران را عسل گرفته حسین
گفتم اصغر کجاست؟ رندی گفت:
کودکش را بغل گرفته حسین
از سرِ اصغرش سؤال مکن!
.
شب میلاد، کربلا غوغاست
هرکه در کربلاست خوشبختست
کودکان، پابرهنه، دور حرم
می دوند و خیالشان تخت است
که یکی هست خواهری بکند
.
«کربلا» زینبیّۀ زهرا ست!
چشم هایم به خیمه گاه افتاد
رفت از کربلا به «کوفه» ، دلم
کاروان، دست بسته، راه افتاد
«دَخَلَتْ زَینَبٌ عَلَی بْنِ زِیادْ»
.
شب میلاد یا که عصر دهم،
صبح صادق، غروب گودال است
شعر من «تلّ زینبیّه» شده
دل من بسکه رو به گودال است
دست و پا می زنی هنوز، حسین!
.
در قنوتش سکوت کرده اگر
غزلی سر بریده می خوانَد
جای اذن دخول، شاعر تو
ایستاده، قصیده می خواند!
شاعرت را ببخش... دیوانه ست!
(احمد_بابایی)
#انجمن_ادبی_مداحان_اهلالبیت_علیهمالسلام
#مجید_طاهری
منبع شعر:کانال «شعر شیعه» در تلگرام(shia_poem2@)، تاریخ:28فروردین1399برابربا16آوریل 2020 و 22شعبان1441
@ostadtaheri
https://chat.whatsapp.com/DdRs7wQJEyOJB5mHiJI622
برادران و خواهرانی که مایلند در طرح ختم یک جزء قرآن در ماه مبارک رمضان شرکت فرمایند از طریق لینک بالا وارد گروه *هیئت مجازی ولایت* شوند و اعلام آمادگی فرمایند تا هر روز بنام آنها یک صفحه نوشته شود.
خواهران، فامیلی خود را این طور بنویسند :خانم عباسی
دلمردهایم و یاد تو جان میدهد به ما
قلبیم و بودنت ضربان میدهد به ما
ماه خدا دومرتبه بیماه روی تو
دارد بشارت رمضان میدهد به ما
برگرد! ای که لحظۀ افطار، عاقبت
یک روز دستهای تو نان میدهد به ما
روزی سه بار غرق غریبی و بیکسیست
حسی که بیتو وقت اذان میدهد به ما
این ماه، فرصتیست که ما عاشقت شویم
ماه خدا دوباره زمان میدهد به ما
ما میهمان جد تو هستیم «جانْ حسین»
نامی که اشکهای روان میدهد به ما...
بیشک حوالۀ همه امسال کربلاست
رزقی که آخر رمضان میدهد به ما
#امام_عصر_علیه_السلام
#ماه_رمضان
#محمدعلی_بیابانی
@ostadtaheri⚘