مقاتل بالا👆 در این صوت به شیوه مجلسی اجرا شده است. 👈برداشتی از کتاب منتهی الامال، صفحه۴۶۷

دوبیتی مرثیه حضرت علی اکبر(ع) چه آه جانگدازی داره بابا توی چشماش چه رازی داره بابا یه ساعت بعد بچه اش زنده باشه عجب عمر درازی داره بابا ___________________ رباعی مرثیه حضرت علی اکبر(ع) دنبال صدای دلبرم افتادم با سر به کنار اکبرم افتادم تا پهلوی نیزه خورده اش را دیدم یک دفعه به یاد مادرم افتادم

رباعی مرثیه حضرت علی اکبر(ع) از صورت چون ماه پيمبر خواندند از هيبت و اقتدار حيدر خواندند شد جلو‌ه‌ی احمد و على، آینه‌ای آن آينه را علیِّ اکبر خواندند #یوسف_رحیمی

رباعی صلواتی بر شمس جمال علی اکبر صلوات بر چهرۀ آن شبه پیمبر صلوات بر سرو سرافراز ریاض ملکوت کافتاد زپا به راه داور صلوات (محسن حافظی)

واحد و زنجیرزنی جاده و اسب مهیاست ، بیا تا برویم کربلا منتظر ماست بیا تا برویم ایستاده ست به تفسیر قیامت زینب آن سوی واقعه پیداست بیا تا برویم خاک ، درخون خدا می شکفد می بالد آسمان ، غرق تماشاست بیا تا برویم تیغ ، در معرکه می افتد و بر می خیزد رقص شمشیر چه زیباست ، بیا تا برویم . از سراشیبی تردید اگر برگردیم عرش ، زیر قدم ماست بیا تا برویم دست عباس ، به خونخواهی آب آمده است آتش معرکه برپاست بیا تا برویم زره از موج بپوشیم و ردا از طوفان راه ما ، از دل دریاست بیا تا برویم کاش ، ای کاش ! که دنیای عطش می فهمید آب ، مهریه ی زهراست بیا تا برویم چیزی از راه نمانده ست چرا برگردیم آخر راه ، همین جاست بیا تا برویم فرصتی باشد اگر ، باز در این آمد و رفت تا همین امشب و فرداست بیا تا برویم ✍️ابوالقاسم حسین جانی گوشواره:یاحسین واویلا

واحد و زنجیرزنی دوازده بند محتشم کاشانی بند اول: باز این چه شورش است که در خلق عالمست *** باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین *** بى نفخ صور، خاسته تا عرش اعظم است این صبح تیره باز دمید از کجا که کرد *** کار جهان و خلق جهان جمله درهم است گویا طلوع مى کند از مغرب آفتاب *** کاشوب در تمامى ذرّات عالم است گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست *** این رستخیز عام که نامش محرّم است در بارگاه قدس که جاى ملال نیست *** سرهاى قدسیان همه بر زانوى غم است جنّ و ملک بر آدمیان نوحه مى کنند *** گویا عزاى اشرف اولاد آدم است خورشید آسمان و زمین نور مشرقَیْن *** پرورده در کنار رسول خدا حسین گوشواره: یامظلوم...

بنـد دوم کشتى شکست خورده طوفان کربلا *** در خاک و خون فتاده به میدان کربلا گرچشم روزگار بر او فاش مى گریست *** خون مى گذشت از سر ایوان کربلا نگرفت دست دهر، گلابى بغیر اشک *** زان گل که شد شکفته ببستان کربلا از آب هم مضایقه کردند کوفیان *** خوش داشتند حرمت مهمان کربلا بودند دیو و دَد همه سیراب و مى مکید *** خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا زان تشنگان هنوز به عیّوق مى رسد *** فریاد العطش ز بیابان کربلا آه از دمى که لشکر اعدا نکرد شرم *** کردند رو به خیمه سلطان کربلا آندم فلک بر آتش غیرت سپند شد *** کز خوف خصم، در حرم افغان بلند شد گوشواره: یامظلوم...

بنـد سـوّم کاش آن زمان سرادق گردون نگون شدى *** وین خرگه بلند ستون، بى ستون شدى کاش آن زمان در آمدى از کوه تا به کوه *** سیل سیه که روى زمین قیر گون شدى کاش آن زمان ز آه جگر سوز اهل بیت *** یک شعله برق خرمن گردون دون شدى کاش آن زمان که این حرکت کرد آسمان *** سیماب وار، گوى زمین بى سکون شدى کاش آن زمان که پیکر او شد درون خاک *** جان جهانیان همه از تن برون شدى کاش آن زمان که کشتى آل نبى شکست *** عالم تمام غرقه دریاى خون شدى آن انتقام گر نفتادى به روز حشر *** با این عمل معامله دهر چون شدى آل نبى چون دست تظلّم بر آورند *** ارکان عرش را به تلاطم درآورند گوشواره: یامظلوم...

بنـد چهـارم برخوان غم چو عالمیان را صلا زدند *** اوّل صلا به سلسله انبیا زدند نوبت به اولیا چو رسید آسمان طپید *** زان ضربتى که بر سر شیر خدا زدند بس آتشى ز اخگر الماس ریزه ها *** افروختند و بر جگر مجتبى زدند و آنگه سرادقى که مَلَک محرمش نبود *** کندند از مدینه و بر کربلا زدند وز تیشه ستیز در آن دشت، کوفیان *** بس نخل ها ز گلشن آل عبا زدند بس ضربتى کز او جگر مصطفى درید *** بر حلق تشنه خَلَف مرتضى زدند اهل حرم دریده گریبان گشاده مو *** فریاد بر در حرم کبریا زدند روح الامین نهاد به زانو سر حجاب *** تاریک شد ز دیدن آن، چشمِ آفتاب گوشواره: یامظلوم...

بنـد پنجـم چون خون ز حلق تشنه او بر زمین رسید *** جوش از زمین به ذروه عرش برین رسید نزدیک شد که خانه ایمان شود خراب *** از بس شکست ها که به ارکان دین رسید نخل بلند او چو خسان بر زمین زدند *** طوفان بآسمان ز غبار زمین رسید باد آن غبار، چون به مزار نبى رساند *** گرد از مدینه بر فلک هفتمین رسید یکباره جامه در خُم گردون به نیل زد *** چون این خبر به عیسى گردون نشین رسید پر شد فلک ز غلغله چون نوبت خروش *** از انبیا به حضرت روح الامین رسید کرد این خیال، وهمِ غلط کار، کان غبار *** تا دامن جلال جهان آفرین رسید هست از ملال گرچه برى ذات ذوالجلال *** او در دلست و هیچ دلى نیست بى ملال گوشواره: یامظلوم...

بنـد شـشم ترسم جزاى قاتل او چون رقم زنند *** یکباره بر جریده رحمت قلم زنند ترسم کزین گناه، شفیعانِ روز حشر *** دارند شرم کز گنه خلق دم زنند دست عتاب حق بدر آید ز آستین *** چون اهل بیت دست در اهل ستم زنند آه از دمى که با کفن خون چکان ز خاک *** آل على چو شعله آتش علم زنند فریاد از آن زمان که جوانان اهل بیت *** گلگون کفن به عرصه محشر قدم زنند جمعى که زد به هم صفشان شور کربلا *** در حشر، صف زنان صف محشر به هم زنند از صاحب حرم چه توقّع کنند باز *** آن ناکسان که تیغ به صید حرم زنند پس بر سنان کنند سرى را که جبرئیل *** شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل گوشواره: یامظلوم...

بنـد هفتـم روزى که شد به نیزه سر آن بزرگوار *** خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار موجى به جنبش آمد و برخاست کوه کوه *** ابرى به بارش آمد و بگریست زار زار گفتى تمام زلزله شد خاک مطمئن *** گفتى فتاد از حرکت چرخ بى قرار عرش آن زمان به لرزه درآمد که چرخ پیر *** افتاد در گمان که قیامت شد آشکار آن خیمه اى که گیسوى حورش طناب بود *** شد سرنگون ز باد مخالف حباب وار جمعى که پاى محملشان داشت جبرئیل *** گشتند بى عمارى و محمل، شترسوار با آن که سر زد این عمل از امّت نبى *** روح الامین ز روح نبى گشت شرمسار وانگه ز کوفه خیل الم رو بشام کرد *** نوعى که عقل گفت قیامت قیام کرد گوشواره: یامظلوم...