دعای ندبه قسمت ۲ مسجدصاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ۲۶شهریور۱۴۰۰ #دعای_ندبه

دعای ندبه قسمت ۳ مسجدصاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ۲۶شهریور۱۴۰۰ #دعای_ندبه

دعای ندبه قسمت ۴ مسجدصاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ۲۶شهریور۱۴۰۰ #دعای_ندبه

دعای ندبه قسمت ۵ مسجدصاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ۲۶شهریور۱۴۰۰ #دعای_ندبه

دعای ندبه قسمت۶ مسجدصاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ۲۶شهریور۱۴۰۰ #دعای_ندبه

💢مبحث مهم التقاء ساکنین💢 عبارت «منتهی‌الامال» چگونه خوانده می‌شود؟ قبل از آنکه به چگونگی خواندن عبارت فوق بپردازیم به مقدمه‌ای در مبحث مهم «التقاء ساکنین» اشاره می‌نماییم که بسیارکاربردی است: 🔴التقاء ساکنین به معنی:«برخورد دو ساکن به یکدیگر»می‌باشد؛ یعنی این قاعده که وقتی در ترکیب دو کلمه، حرکت حرف آخر کلمۀ اول، ساکن باشد و حرکت حرف اول کلمۀ دوم نیز ساکن باشد، این ترکیب چگونه خوانده می‌شود؟ ۱.جهت سهولت اگر دو حرف ساکن پهلوی هم قرار بگیرند، به جهت سهولت در تلفظ، ساکنِ اول، بدَل به کسره می‌شود.مثل:قلِ الحمد نکته:فقط،کلمۀ «مِن» از این قاعده مستثناست و به جای کسره «فتحه» می‌گیرد؛ مثل:منَ الله- منَ الدنیا- منَ الاخره ۲.حروف عله: اگر ساکنِ اول، حروف( و- ا -ی) بود، در این صورت در هنگام التقای ساکنین بجای کسره گرفتن، حرف عله حذف می شود، مثل:وَ اِذا الجبال(وَ اِذَلجِبال)- فِی‌المدینه(فِلمَدینه)- ذُوالعرش(ذُلعرش)-مَرضَی المومنین(مرضَل مؤمنین)- اَیدِی النّاس(اَیدِنّاس) نکته: در جایی که نون وقایه داشتیم نیز «ی» حذف می‌شود، مثل: اللهُمَ اَرِنِی الطلعَةَ الرّشیدة(اللهُمَ اَرِنِطّلعَة الرشیدة)- یُبَلّغَنِی المَقام المَحمود(یُبَلّغَنِل مَقامَل محمود)-رَزَقَنِی البَرائَةَ(رَزَقَنِل بَرائَةَ) ۳.یای متکلم: یای متکلم برخلاف حروف علّه وقتی به کلمۀ ساکنی برسد حذف نمی‌شود و در این هنگام فتحه می‌گیرد که به آن «فتحۀ عارضی» می‌گویند، مثل:اللهُمَ اغفِرلیَ الذُنوب- حَسبیَ الله- عِبادیَ الصّالحون 💢دربارۀ عبارت«منتهی‌الامال»: کلمۀ«منتهی» مثل:《منتظر》که با کسر "ظ" و فتح "ظ" می تواند بر اساس قاعده ی اسم فاعل و اسم مفعول خوانده شود و "منتهی" نیز با فتح و کسر حرف قبل از "ی" می تواند خوانده شود. با فتح، اسم مفعول است و به معنی آرزوهای پایان یافته و با کسر ، اسم فاعل است و به معنی آرزوهای پایان دهنده می باشد. همچنین 《منتهی》بصورت:«منتها» خوانده می‌شود، مثل:«مبتلی» و «تقوی» که بصورت:«مبتلا» و «تقوا» خوانده می‌شوند. در عرب می‌دانیم که حرکت قبل از «ا» فتحه می‌باشد، مثل:اهدنَاالصراطَ المُستَقیم؛ بنابراین برای خواندن «منتهی‌الامال»، « ـهـ » را فتحه داده و طبق قواعد فوق «ی» را حذف نموده و می‌خوانیم:«منتَهَل‌آمال»، مثل:منتهَی‌الاشارات(منتهَل‌اشارات) - منتهَی‌الجُموع(منتهَل‌جُموع) - منتهَی‌المَعروف(منتهَل‌مَعروف) ✍️مجیدطاهری شهریور۱۴۰۰ @doctortaheri تلگرام👇 https://t.me/amoozeshmaddahi #مبحث_التقاء_ساکنین

حُرمت زُوارالحسین(علیه السلام) ابوالحسن جمال الدین على بن عبد العزیز ابو محمّد خلعى ـ خلیعى ـ موصلى حلّى شاعر چیره دست اهل بیت(علیهم السلام) بود و در مدح آنها شعر زیادى سروده و حقّ مطلب را ادا کرده است. مجموع شعرى که از او به یادگار مانده، تنها مدح و رثاى اهل بیت(علیهم السلام) است. وى شخصى فاضل، آشناى به فنون گوناگون، داراى بیانى نغز وقوى و شعرى رقیق وروان مى باشد . وى ساکن حلّه بود و در سال (750)ى شوشترى در «مجالس المؤمنین»(1) و زنوزى در «ریاض الجنّة» در روضه اوّل مى نویسد : مادرش نذر کرد اگر داراى فرزند شد او را براى راهزنى و قتل کسانى که به زیارت سیّد الشهدا(علیه السلام)مى روند بفرستد، و چون داراى فرزند شد و به بلوغ رسید ، مادرش او را براى نذرى که کرده بود فرستاد. و او وقتى به نواحى نزدیک کربلا رسید ، منتظر آمدن زائران شد. ولى خوابش برد و قافله ها عبور کردند و گرد غبار آنها بر او نشست پس در خواب دید قیامت بر پا شده و دستور مى دهند که وى را به طرف جهنّم ببرند ، ولى آتش به خاطر آن غبار طاهرى که بر او نشسته به وى نمى رسد . و چون از خواب بیدار شد از نیـّت بدِ خود برگشت و دوستدار اهل بیت شد، و زمانى طولانى ساکن کربلا شد . و گفته شده: در آن هنگام دو بیت شعر سرود که شاعر بدیع حاج مهدى فلوجى حلّى ، متوفّاى (1357) آن را مخمّس کرده است; آن دو بیت به همراه مخمّس آن این است : 1 ـ «أراک بحیرة ملأتکَ رَینْا * وشتَّتک الهوى بیناً فبینا 2 ـ فطب نفساً وقر بالله عینا * إذا شئت النجاة فزر حسینا لکی تلقی الإلهَ قریرَ عینِ 3 ـ إذا علم الملائکُ منک عزما * تروم مزارَه کتبوک رسما 4 ـ وحُرِّمَتِ الجحیمُ علیک حتما * فإنّ النارَ لیس تمسُّ جسما علیه غبار زُوّار الحسینِ»   1 ـ (تو را حیران مى بینم که پلیدى سراسر وجودت را فراگرفته و هوى و هوس تو را متشتّت گردانده است. 2 ـ پس خاطرت آسوده باد و چشمت روشن ، و اگر مى خواهى نجات پیدا کنى حسین را زیارت کن، تا خداوند را با چشم روشن ملاقات کنى. 3 ـ اگر فرشتگان ببینند تو عزم و اراده زیارت بارگاه آن حضرت را دارى، تو را (جزء زائرین) مى نویسند. 4 ـ و حتماً جهنّم بر تو حرام مى شود; زیرا آتش جهنّم به بدنى که بر آن غبار زائران حسین نشسته باشد، نمى رسد) . او در محبّت اخلاص ورزید تا جایى که به عنایات ویژه اى از ناحیه اهل بیت(علیهم السلام) نائل شد. در «دارالسلام»(2) 👇👇👇👇 از «حبل المتین» از مولا محمّد گیلانى نقل شده است : بین او و ابن حمّادِ(3) شاعر ، فخرفروشى (درباره شعر) واقع شد و هر کدام گمان مى کرد شعر او درباره امیرالمؤمنین بهتر از شعر دیگرى است; از این رو هر کدام قصیده اى سرودند و به ضریح مقدّس علوى آویزان کردند تا خود امام حکم نماید. پس قصیده خلیعى خارج شد در حالى که با آب طلا بر آن نوشته شده بود «احسنت» ، و بر قصیده ابن حمّاد همین کلمه با آب نقره نوشته شده بود. ابن حمّاد ناراحت شد و به امیرالمؤمنین خطاب کرد: من از قدیم دوستدار شما بوده ام و این شخص ، تازه مُحبّ شما شده است! بعداً امیر المؤمنین را در خواب دید که فرمودند: «إنّک منّا وإنّه حدیث عهد بأمرنا فمن اللازم رعایته»؛ (تو از ما هستى، و او تازه در زمره محبّان ما در آمده و لازم بود رعایت حال او بشود) .(4) پی نوشت:  (1). مجالس المؤمنین: 463 ؛ج2، ص555. (2). دارالسلام : 183 ،ص 59 ـ 60 . (3). على بن حسین بن حمّاد لیثى واسطى یکى از شعراى اهل بیت(علیهم السلام) است. او اشعار زیادى در مدح و رثاى اهل بیت(علیهم السلام) دارد. (4). گردآوری از کتاب: گزیده ای جامع از الغدیر، علامه شیخ عبدالحسین امینی، ترجمه محمد حسین شفیعی شاهرودی، موسسه میراث نبوت، چاپ سوم، ص 501. 👈منبع:سایت آیت الله مکارم شیرازی ۱۴۰۰/۶/۳۰

❣﷽❣ 💢درخواندن این شعر دقت نمایید👇💢 اگر مصراع هایی که ردیف《می برد این دل مرا》 دارد را پیوسته و روان نخوانید با مصراع های دیگر، همخوانی پیدا نمی کند و لذت و بهره ای که باید از خواندن این شعر بیابید صورت نمی گیرد؛ یعنی نباید قبل از 《این》 بایستید و باید 《می برد》 را با 《این》 بصورت:《میبَرَدین》 بخوانید و همچنین پس از هر قافیه و قبل از ردیف بایستید. قافیه ها :اگر_سحر_خطر_ جگر_زبر_قمر_سپر_گهر_سر_تر_نظر_سفر_شکر 👈وزن:مفتعلن مفتعلن فاعلن با خود اگر، می برد این دل مرا سمت سحر، می برد این دل مرا قافله در قافله در دشت عشق سوی خطر می برد این دل مرا ماحصل عشق به جز داغ نیست خون به جگر می برد این دل مرا خون جگر و ، در به در و ، خسته جان زیر و زبر می برد این دل مرا تا که ز شب در گذرم غرق نور پیش قمر می برد این دل مرا در بر شمشیر بلاخیز عشق مثل سپر می برد این دل مرا گرچه تهیدستم و سائل ولی غرق گهر می برد این دل مرا پای اگر می کشم از کوی دوست باز به سر می برد این دل مرا کرب و بلا می رود و همرهش دیده ی تر می برد این دل مرا دیده خودش مرقد شش گوشه را بهر نظر می برد این دل مرا می برد و غرق به خون می کند تا که سفر می برد این‌ دل مرا «یاسر» اگر تلخ رسد حادثه عین شکر می برد این‌ دل مرا (محمود تاری «یاسر»)  ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ #نکات_ادبی #شعر @doctortaheri

🍂بازماندم🍂 درخرابه باز ماندم در عزا چون دخترت می برم دنیای شکوِه بر خدا چون دخترت روزگاری سخت گشته از جدایی از فراق لَیتَنا کُنّا مَعَک نجوای ما چون دخترت می شود آوار بر سر فکر مشایه ، حرم فکر من زخمی ست بی حد مثل پا چون دخترت تشنه ام آبم بده از صحن هایت بارها کربلا آتش زده پروانه را چون دخترت سهمگین ست اینکه می بینم که دورم، یاحسین ما بعیدان وصل خواهیم از شما چون دخترت ای بهارم رحم کن بر حال زارم اربعین حال پاییزیم چون برگی جدا چون دخترت ما شهیدان را شفاعت نزدتان آورده ایم با شقایق ها کجا هستم کجا چون دخترت؟ بیت هشتم ضامنی می آورم تا بنگرید رافت از آغاز در دل کرده جا چون دخترت (طاهر) از رسواییِ جاماندگی دارد هراس خواه تا جانم کند پرواز تا ...چون دخترت ✍مجیدطاهری ۳۱شهریور۱۴۰۰

❣﷽❣ 💢با امام زمان خود حرف بزنیم!💢 درزمان امام هادى‌(علیه‌السلام)، شخصی از یکی از شهرهای دور، نامه‌اى براى حضرت نوشت: أَنَّ الرَّجُلَ یُحِبُّ أَنْ یُفْضِیَ إِلَى إِمَامِهِ مَا یُحِبُّ أَنْ یُفْضِیَ إِلَى رَبِّهِ. 📝 دوست دارم همانطورکه باخدا حرف میزنم، وحاجاتم رامی‌خواهم، باامامِ خود حرف بزنم، وحاجاتم رابخواهم، باید چه کار کنم؟! امام (علیه‌السلام) درجوابِ این شخص نوشتند: «إِنْ کَانَ لَك حَاجَةٌ، فَحَرِّك شَفَتَیْك، فَإِنَّ الْجَوَابَ یَأْتِیك» 📝هروقت حاجتی داشتی، لبهایت را حرکت بده و حرف بزن، جواب خواهی گرفت. 📚بحارالانوار، ج۵۳، ص۳۰۶