مصاحبۀ رادیو جوان با دکتر مجید طاهری در سی و چهارمین نمایشگاه بین المللی تهران

رباعی امام زمان(عج) ماییم و دو دیده اشک ریز ادرکنی یک سینه تمام آه نیز ادرکنی سرمایه ی ما بضاعتی مزجات است یاسیدی ایهاالعزیز ادرکنی ✍جوادهاشمی(تربت)

خون شد دل من از این جدایی ای دوست تاچند بنالم که کجایی ای دوست هر شب به امید سر نهم بر بالین شاید تو به خواب من بیایی ای دوست ✍علی اصغر یونسیان(ملتجی)

آن دوست که دیدنش بیاراید چشم بی دیدنش از گریه نیاراید چشم ما را ز برای دیدنش باید چشم گر دوست نبیند به چه کار آید چشم ✍ابوالحسن خرقانی

بی روی تو جان در آتش افروخته ماند باداغ تو همچو لاله دل سوخته ماند تا باز مگر ز در درآیی ای دوست چون حلقه دوچشم ما به در دوخته ماند ✍مشفق کاشانی

تا نام شریفت به میان می آید در پیکر ما دوباره جان می آید هر عاشق تو ز دیگری می پرسد کی مهدی صاحب الزمان می آید علی اصغر یونسیان(ملتجی)

در حسرت روی یار بودن سخت است در هجر رخ نگار بودن سخت است ای حجت منتظَر تو را منتظِریم یک عمر در انتظار بودن سخت است جوادهاشمی(تربت)

رباعیات فراق امام زمان(عج)👆👆👆👆

مرثیه آتش زدن خانۀ امام صادق(علیه السلام) منصور به حاكم خود در مكه و مدينه به نام «حسن بن زيد» پيام داد كه خانه امام صادق(عليه السلام) را بسوزان» حاكم، اين دستور را اجرا كرد، و به خانه امام صادق(عليه السلام) آتش افكند به طورى كه شعله هاى آن به در خانه و راهرو آن رسيد. امام صادق(عليه السلام) بيرون آمد و به درون آتش رفت و در حالى كه در ميان آتش قدم مى زد، مى فرمود: انا بن اعراق الثرى انا بن ابراهيم خليل الله: «من پسر ريشه هاى زمين هستم، من پسر ابراهيم خليل(عليه السلام) مى باشم.»(1) يعنى همان گونه كه ابراهيم خليل الله(عليه السلام) جدم(2) در آتش نمرودى نسوخت، من هم به اذن خدا نمى سوزم و همان گونه كه لقب جدم اسماعيل (اعراق الثرى) است يعنى فرزندان او مانند رگ و ريشه درخت در اطراف زمين پراكنده اند، ونابود نمى شوند، ما هم نابود نمى شويم. يكى از شيعيان مى گويد: يك روز بعد از آتش زدن خانه امام صادق(عليه السلام) در مدينه به محضرش رفتم، ديدم بسيار غمگين است، و اشك از ديدگانش بر صورتش مى ريخت، عرض كردم: «چرا ناراحت و گريان هستى؟» فرمود: «وقتى كه روز قبل آتش در دالان خانه ام زبانه كشيد، با اينكه من در خانه بودم، ديدم بانوان خانه ، شيون زنان براى حفظ جان خود از آتش، از اين سو به آن سو مى دوند، به ياد ترس و هراس اهل بيت جدم امام حسين (عليه السلام) افتادم كه در روز عاشورا، دشمن به خيمه هاى آنها هجوم كرد، در حالى كه منادى دشمن فرياد مى زد، خانه ظالمان را بسوزانيد.»(1) يعنى ياد اين خاطره جانسوز مرا غمگين و ناراحت نموده است، نگران خودم نيست، نگران آن همه ستمهاى هستم كه يزيديان به اهل بيت مظلوم حسين(عليه السلام) وارد ساختند. -------------------------------------------------------------------------- 1-اصول كافى، ج 1، ص 473. 2-ابراهيم(عليه السلام) جد سى ام پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) بوده است. منبع:سایت آیت الله شاهرودی http://www.shahroudi.net http://www.shahroudi.net/client/farsi/monasebatha/emamsadeg.php کتاب چهارده اختر تابناک(کتابخانه الکترونیکی)

دارد تماشا قرآن ناطق رئیس مذهب امام صادق آه و واویلا آه و واویلا منم که کاری به کس ندارم ازبس دویدم نفس ندارم آه و واویلا آه و واویلا هرشب ز دیده من خون فشاندم چون مادر خود در کوچه ماندم آه و واویلا آه و واویلا کسی نگیرد از من نشانه ازخانه ام زد آتش زبانه آه و واویلا آه و واویلا اگر که جانم رسیده برلب اما نماندم به زیر مرکب آه و واویلا آه و واویلا سیدمحسن حسینی