شاعر: عباس شاه‌زیدی موضوع:حضرت علی اکبر علیه‌السلام گونه:ولادت, مدح و منقبت قالب شعر:غزل مناسبت:یازدهم شعبان منبع:به سیما محمد(ص) به سیرت پیمبر وزن:مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن —————————————— رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی علیِ اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی بدون چشمۀ لعلش نبود در همه هستی نه چشمه‌ای نه قناتی، نه دجله‌ای نه فراتی دمیده بر سر دنیا چه آفتاب بلندی نشسته در شب لیلا چه ماه با برکاتی قدش چه سرو بلندی، چه گیسویی چه کمندی چه مرتضی سکناتی، چه مصطفی وجناتی چه دلبری چه دلیری، چه بی‌مثال و نظیری چه یوسفی چه عزیزی، «چه ماورای صفاتی» حواس قافله رفته‌ست در صدای اذانش هلا چه حیّ علایی، چه عجّلوا بصلاتی حسین با پسرش ردّ شدند از غزل من پسر چه ماه جمیلی، پدر چه باب نجاتی چه روزها که به لیلا گذشت و رفتی و می‌گفت «مَضَی الزمانِ وَ قَلبی یَقولُ اِنّکَ آتی»

شاعر:حسن لطفی موضوع:حضرت علی اکبر علیه‌السلام گونه:مدح و منقبت قالب شعر:دوبیتی مناسبت:یازدهم شعبان وزن:مفاعیلن مفاعیلن فعولن (دوبیتی) ————————— علی را ذاتِ ایزد می‌شناسد اَحد را درکِ احمد می‌شناسد چه گوییم از علی‌اکبر که تنها محمد را محمد می‌شناسد

شاعر: یوسف رحیمی موضوع:حضرت علی اکبر علیه‌السلام گونه:مدح و منقبت قالب شعر:قصیده‌واره مناسبت:یازدهم شعبان وزن:فعولن فعولن فعولن فعولن —————————- سلامٌ علی آل یاسین و طاها سلامٌ علی آل خیر البرایا سلام خدا و سلام رسولش به ماهی که همتا ندارد به دنیا اگر در فضائل... جمیل الثنایا اگر در خصائل... کریم السجایا به صورت حمید است و محمود و احمد به سیرت علی است و عالی و اعلی به هنگامۀ کارزار است حیدر به هنگام ذکر و مناجات، زهرا حسین است در علم و حلم و سیادت شده عین عباس ساقی و سقا که ساقی عشق است و مرد شهادت که سقای آب حیات است و یحیی خوشا آن اذانی که باران فیضش کند خاک دل‌مُرده را باز اِحیا فدای نمازی که وقت قیامش سراسر شود دشت چشم تماشا فدای قنوتی که پرواز داده به افلاک دل‌های دردآشنا را فدای سجودی که با اشتیاقش به خاک حرم سجده آورده طوبی فدای سلامی که گفته‌ست پاسخ به صد شوق آن را نبی البرایا خوشا آن جوانی که در خلق و خویش شود سورۀ حُسن یوسف سراپا برای پدر چیست زیباتر از این؟ جوانش شود سرو خوش قد و بالا برای حسین است از این چه خوشتر؟ که هر جا سخن گفت با ماه لیلا، به غیر از سَمِعتُ به غیر از اَطَعتُ نیاورد آن ماه حرفی به لب‌ها ببینید در این بیابان، چه ماهی مهیا شده تا زند دل به دریا که دریادل است و به لب دارد اینک: ألَسنا علی الحق؟ ألَسنا؟ ألَسنا؟ چه سخت است از او چنین دل بریدن مگر تاب می‌آوَرَد قلب بابا بپرسید از چشم یعقوب، مردم! از این هست جانکاه‌تر؟ هست آیا؟ نگاه حسین است حرزی به جانش به لب‌های زینب خدایا خدایا به بازی گرفته چنان مرگ را او که شد مست از آن رزم، شمشیر حتی گرفته‌ست در دست خود ذوالفقاری که برخاسته بانگ لا سیف الا... چه شوری‌ست در سر، چه شوقی‌ست در دل شگفتا از این جان‌فشانی شگفتا شهادت شده مست چشمان مستش که مشتاق‌تر پر گشوده‌ست حالا برای تماشای صبح نگاهش دل قدسیان است غرق تمنا ملائک همه صف به صف در طوافش بهشت است دلتنگ آن ماه‌سیما ببین کیست آغوش وا کرده سویش؟ ببین کیست کوثر به دست آمد اینجا؟ به بعثت رسیده مگر مصطفایی؟ و یا رفته تا آسمان‌ها مسیحا؟ ذبیح است سوی منا پر گشوده؟ و یا این بیابان شده طور سینا؟ رسیده‌ست دیگر زمان عروجش شنیده‌ست از سوی حق «ارجعی» را زبان لال مانده به توصیف ذاتش همان ذات ممسوس در ذات یکتا سلامٌ علی اهل بیت النبوه سلامٌ علی آل یاسین و طاها

شاعر:سعید تاج‌محمدی موضوع: حضرت علی اکبر علیه‌السلام گونه:مدح و منقبت قالب شعر:غزل مناسبت:یازدهم شعبان وزن:مفاعلاتن مفاعلاتن مفاعلاتن مفاعلاتن ————————- محمد است و علی‌ست آری؛ به خُلق و خَلق و به قد و قامت چو سر زند آفتاب حُسنش، به پا کند در دلم قیامت چه محشر است این بلند بالا! دل حسین است و جان لیلا کجاست شبه پیمبر الّا علی اکبر؟... سرش سلامت... به برق شمشیر این شهنشه کدام رزمنده می‌برد رَه؟ به ضرب شصتش تبارک‌اللَه! چه با شجاعت چه با صلابت!... خدا کند روسفید باشد، پسر اگر شد رشید باشد ولادتش روز عید باشد، شده دعای حسین اجابت علی اکبر جوان که باشد، شبیه او در جهان که باشد؟ خدا کند دیده‌ای نباشد، نکرده روی تو را زیارت تو را که زیبایی تمامی، نمی‌شناسیم جز به نامی تو را که بالاتر از کلامی، چگونه شعرم کند روایت؟

شاعر:حبیب چایچیان موضوع:حضرت علی اکبر علیه‌السلام گونه:مدح و منقبت قالب شعر:غزل مناسبت:یازدهم شعبان وزن:مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن ————————— فروغ چهرۀ خوبان، شعاع طلعت توست کمال حُسن تو، مدیون این ملاحت توست به خَلق و خُلقِ رسول و به منطقِ نبوی فزون‌تر از همه کس، در جهان شباهت توست از این شباهت بی‌حد، در اشتباه افتند که این ولادت طاهاست، یا ولادت توست... ز احمد و ز حسین و، ز حیدر و زهرا نشانه‌ای به سراپای سرو قامت توست به پیکر تو مجسم، لطافت روح است عجب بود که در این خاکدان، اقامت توست نگاه مهر تو، غارتگر دل پدر است عیان به چشم سیاهت، غم شهادت توست... عجب نباشد اگر، بر «حسان» کنی احسان که لطف و مرحمت بی‌شمار خصلت توست

شاعر:سیدمحمدجواد شرافت موضوع:حضرت علی اکبر علیه‌السلام گونه:مدح و منقبت قالب شعر:غزل مناسبت: یازدهم شعبان منبع:خاک باران خورده, خون تو پایان نداشت وزن:فاعلاتن مفاعلن فعلن، فاعلاتن مفاعلن فعلن ——————— ای که در سورۀ تبسم خود لطف «وَالشَّمس» و «وَالقَمَر» داری نوری از آفتاب روشن‌تر، رویی از ماه خوب‌تر داری تو کدامین گلی که دیدن تو، صلواتی محمدی دارد چقدر بر بهشت چهرهٔ خود رنگ و بوی پیامبر داری هجرتت از مدینه شد آغاز مکه هم شاهد سلوک تو بود کربلا، کوفه، شام حیران‌اند، تا کجاها سر سفر داری باوری سرخ بود و جاری شد «اَوَلَسْنا عَلَی الحَق» از لب تو چه غرور آفرین و بشکوه است مقصدی که تو در نظر داری با لب تشنه بودی و می‌سوخت در تب کربلا پر جبریل وقت معراج شد چه معراجی، ای که از زخم بال و پر داری از میان تمام اهل جهان، عرشِ پایینِ پا نصیب تو شد عشق می‌داند و ادب که چقدر شوق پابوسی پدر داری شوق پابوسی تو را داریم، حسرت آن ضریح شش‌گوشه گوشه‌چشمی، عنایتی، لطفی، تو که از حال ما خبر داری در مدیح تو از مدایح تو، یا علی هرچه بیشتر گفتیم با نگاهی پر از عطش دیدیم حُسن ناگفته بیشتر داری

سرود میلاد حضرت علی اکبر (علیه السلام) علی اکبره،گل کوثره دل عالمو،داره میبره نفس هر نفس،دم محشره میبینن همه، خود حیدره همه دنیا میشه مجنون پسر اُم لیلا ، لیلا همه دنیا میشه بنده پسر اُم لیلا، مولا علی بن حسین اولی روی دست حسین بن علی ---------- جَوون حسین.تَوون حسین فقط قدرشو.میدونه حسین الهی براش.بمونه حسین آره میمیره. بدون حسین همه دنیا میشه قطره پسر اُم لیلا. دریا همه دنیا میشه نوکر پسر اُم لیلا .آقا علی دوباره شده منجلی روی دست حسین بن علی شاعر:حمیدرمی

کربلایی اسماعیل حیدری

🇮🇷🇮🇷 سعدیا دیگر بنی‌آدم برادر نیستند 🖊 افشین علا سعدیا دیگر بنی‌آدم برادر نیستند جملگی اعضای یک اندام و پیکر نیستند عضوهای بی‌شماری را به درد آورده چرخ عضوهای دیگر اما یار و یاور نیستند کودک چشم‌آبی غرب و سیه‌چشم عرب در نگاه غربیان با هم برابر نیستند شاید اطفالی که اکنون در فلسطین زنده‌اند تا رسد شعرم به این مصراع، دیگر نیستند از نگاه غربیان انگار در مشرق‌زمین مادران داغ کودک‌دیده مادر نیستند نزد آنانی که می‌گریند در سوگ سگان صحنه‌های قتل‌ انسان گریه‌آور نیستند کاش بی‌بی‌سی سوال از باربی‌سازان کند: این عروسک‌ها که می‌سوزند دختر نیستند؟ ای نتانیاهو اگر مردی تو با مردان بجنگ گرچه اسرائیلیان از دم مذکر نیستند بی‌مروت! کودک‌اند اینها نه مردان حماس خانه‌اند اینها که شد ویرانه، سنگر نیستند کودکان هرچند بسیارند در ویرانه‌ها ساقه‌های ترد ریحان‌اند لشکر نیستند خادمان کعبه سرگرم‌اند در کاباره‌ها؟ یا که اهل جنگ جز با رقص خنجر نیستند؟ بار دیگر خو گرفت این قوم با دخترکشی؟ یا که غیرت داده از کف یا دلاور نیستند؟ پشته‌ها از کشته‌ها پیداست، دنیا کور نیست؟ آسمان از ناله‌ پر شد، گوش‌ها کر نیستند؟ تا به کی کودک‌کشی در غزه؟ آیا غربیان در هراس از انتقام اهل خاور نیستند؟! بهمن ۱۴۰۲

دوشنبه : ۱۴۰۲/۱۱/۳۰ قرائت صلوات شعبانیه با نوای مداح و ذاکر با اخلاص اهل بیت (علیهم السلام ) استاد حاج مجید طاهری

دوشنبه : ۱۴۰۲/۱۱/۳۰ قرائت : مناجات شعبانیه با نوای مداح و ذاکر با اخلاص اهل بیت( علیهم السلام ) استاد حاج مجید آقا طاهری

تعیین روز اول بهمن در تقویم رسمی کشور به عنوان روز خاقانی شروانی را ارج می نهیم. این اتفاق مهم، دیروز (اول اسفند1402)توسط سامانه رسمی شورای عالی انقلاب فرهنگی اطلاع رسانی شد. 👇👇👇 قرن ششم هجری، بیشترین مدیحۀ پیامبراکرم(ص) را در قالب قصیده از خاقانی روایت می‌نماید.«بطورکلی استادیِ خاقانی قابل انکار نیست و او از بزرگترین قصیده‌سرایان قرن ششم و از استادان بزرگ سخن فارسی به شمار می‌رود، اما به علت دشواری اشعارش چنانکه شایستۀ مقام اوست نزد همه معروف و مشهور نشده است. هیچ شاعری مانند خاقانی این‌همه افکار و احساسات مختلف را به زبان شعر بیان نکرده است. خاقانی گویی هرچه می‌اندیشیده و در هر حالی بوده هرچه احساس کرده و در زمانه دیده و شنیده به شعر درآورده و بر صفحۀ روزگار برجای گذارده است.»(سجادی1393: پنجاه‌وهفت) «هم‌چنانکه مشرب عذب توحید داشته نقش مذهب حق اهل‌بیت(ع) بر لوح اعتقاد می‌نگاشته، اما چون در روزگار حکیم خاقانی حکم اسم‌الباطن در جمیع مواطن جاری بوده و بلیۀ تقیه در طایفۀ علیۀ شیعۀ مرتضویه ساری، لاجرم بعضی از عقاید خود را در قطعۀ مشهور به طریق کنایه ادا نموده و طریق تعمیه و الغاز در آن پیموده»(سجادی1393: بیست‌وهفت) منبع: دیوان خاقانی شروانی، با مقدمه سیدضیاء الدین سجادی.