علی گلی ست که جز خون دل گلاب نداشت غمش به صفحه تاریخ هم حساب نداشت جواب گوی ستمدیدگان عالم بود اگر چه نالۀ مظلومیش جواب نداشت خزانه دار خدا بود و ثروتی دم مرگ به غیر چهرۀ از خون سر خضاب نداشت علی که سلسله بر پای آفتاب انداخت به پیش اشک یتیمی توان و تاب نداشت به مرگ بود زکودک به شیر عاشق تر که تیغ دور سرش بود و التهاب نداشت علی کسی ست که از روز بدر تا به شب قدر به کام مرگ فرو رفت و اضطراب نداشت گشوده گشت کتاب خدا رفرق علی پیمبری به جهان اینچنین کتاب نداشت نماز صبح شب قدر بر ستمکاران بقدر ریختن خون او ثواب نداشت بغیر خون سر آن شهید دست عدو برای شستن محراب کوفه آب نداشت طلوع فجر، شهادت بده که شست و سه سال تو سر زدی و علی با تو بود و خواب نداشت بخاک (میثم) از آن رو نهاد روی که دید تراب هم پدری غیر بوتراب نداشت

امام علی (علیه‌السلام) گونه:مرثیه قالب شعر:غزل منبع:فصل شهادت وزن:مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن ————————————————- این چشم‌ها به راه تو بیدار مانده است چشم‌انتظارت از دم افطار مانده است برخیز و کوله‌بار محبت به دوش گیر سرهای بی‌نوازش بسیار مانده است آرام‌تر نفس بکش آرام‌تر بگو چندین نفس به لحظۀ دیدار مانده است از آن زمان که شاخۀ یاست شکسته شد چشمت هنوز بر در و دیوار مانده است سی سال رفته است ولی جای آن طناب بر روی دست‌های تو انگار مانده است می‌دانی ای شکسته‌سر آل هاشمی! تاریخِ زنده در پی تکرار مانده است از بغض دشمنان به تو یک ضربه سهم توست باقی آن برای علمدار مانده است ✍️محسن عرب خالقی

امام علی (علیه‌السلام) گونه:مرثیه قالب شعر:غزل منبع:فصل شهادت وزن:مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن ———————————— شبی هم این دل ما انتخاب خواهد شد برای خلوت اُنست خطاب خواهد شد مکش ز خیمۀ دل‌ها عمود مِهرت را که آسمان به سر ما خراب خواهد شد کسی که مهر علی در قنوت او جاری‌ست دعای نیمه‌شبش مستجاب خواهد شد.. کویر را نفس قنبرت کند دریا سراب نام تو نشنیده آب خواهد شد به قدر فهم کمم هم اگر که بنویسم فضائل تو هزاران کتاب خواهد شد چه دیده بود پیمبر که گفت در این ماه محاسن تو به خونت خضاب خواهد شد.. امام اول دنیا، پس از شهادت تو امام کشتن این قوم باب خواهد شد.. پس از تو کار به جایی رسد در این دنیا که صید حرمله، طفل رباب خواهد شد ✍️محسن عرب خالقی

رباعی با فرق شکسته، دل خون، چهرۀ زرد از مسجد کوفه باز می‌گردد مرد تا صبح تمام کودکان می‌فهمند آن نان و رطب را چه کسی می‌آورد ✍️محمدحسین ملکیان

باید که برای تو سرِ دار بمیرم یک‌باره به پایت صد و ده بار بمیرم چون نخل به پای تو بیفتم دم افطار در راه تو چون میثم تمار بمیرم چشمم که به چشم تو بیفتد چه بگویم؟ ای کاش که در لحظۀ دیدار بمیرم با آن که خریدار تو بسیار فراوان... ای کاش که من بر سر بازار بمیرم پابند رکابت شده‌ام در صف صفین این بار حلالم کن و بگذار بمیرم ای کاش سرم بر سر زانوی تو باشد ای کاش که چون یار وفادار بمیرم ✍️علی‌اصغر شیری

«فاش می‌گویم و از گفتۀ خود دلشادم» من غلام علی‌ام از دو جهان آزادم من از آن روز که نام علی آمد به لبم «هر دم آید غمی از نو به مبارکبادم» بِعلیٍ بِعلیٍ بِعلیٍ بعلی «چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم» وسط معرکه شمشیر که می‌گردانی «زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم» لحظۀ مرگ به چشمم اثری از غم نیست «آری از بس که به دیدار عزیزت شادم» بعد ایوان نجف هرچه که در عالم بود «به هوای سر کوی تو برفت از یادم» گریه‌ام را بنگر رزق نجف را بنویس «ورنه این سیل دمادم ببرد بنیادم» ✍️محمد میرزایی‌بازرگانی

رباعی ماه رمضان دیده به ما دوخته است ماهی که چراغ رحمت افروخته است یک شب «شب قدر» است در این ماه، ولی جبرانِ هزار فرصت سوخته است ———————————————— آن روز که بر شیشۀ دل، سنگ زدند بر دامن لاله، داغ‌ها چنگ زدند تا قدرِ شبِ قدر بماند، آن را با خونِ شهادت علی، رنگ زدند محمدجواد غفورزاده

کنار من، صدف دیده پر گهر نکنید به پیش چشم یتیمان، پدر پدر نکنید توان دیدن اشک یتیم در من نیست نثار خرمن جان علی، شرر نکنید اگرچه قاتل من سخت کرده بی‌مهری به چشم خشم، به مهمان من نظر نکنید اگرچه بال و پر کودکان کوفه شکست شما چو مرغ، سر خود به زیر پر نکنید از آن خرابه که شب‌ها گذر گه من بود بدون سفرۀ خرما و نان گذر نکنید به پیرمرد جذامی سلام من ببرید ولی ز مرگ من او را شما خبر نکنید ز کوچه‌ای که گرفتند راهِ‌ مادرتان تمام عمر، شما هم چو من گذر نکنید ✍️علی انسانی

ناله كن اى دل به عزاى على گریه كن اى دیده براى على كعبه ز كف داده چو مولود خویش گشته سیه‌پوش عزاى على عمر على عمرۀ مقبوله بود هر قدمش سعى و صفاى على دیدۀ زمزم كه پر از اشک شد یاد كند، زمزمه‌‏هاى على تیغ شهادت سر او را شكافت كوفه بُوَد، كوه مناى على عالم امكان شده پر غلغله چون شده خاموش صداى على منبر و محراب كشد انتظار تا كه زند بوسه به پاى على ماه دگر در دل شب نشنود صوت مناجات و دعاى على آه كه محروم شد امشب دگر چشم یتیمان ز لقاى على مانده تهى سفرۀ بیچارگان منتظر نان و غذاى على واى امیر دو سرا كشته شد خانۀ غم گشته، سراى على پیش حسین و حسن و زینبین خون چكد از فرق هماى على خواهی اگر ملک دو عالم «حسان» از دل و جان باش گداى على شاعر: حبیب چایچیان

رباعی با نام تو عشق، سرمدی خواهد شد دل‌ها همه خالی از بدی خواهد شد هر غنچه که بر تو می‌فرستد صلوات یک روز گل محمدی خواهد شد ———————————— با نور علی دل به سیاهی ندهم جز او به ولایتی گواهی ندهم بر درگه مرتضی گدایی عشق است آن را به هزار پادشاهی ندهم شاعر: هادی فردوسی

#زمزمه_حضرت_علی( علیه السلام )زبان حال و گریز به #روضه_حضرت_زینب( سلام الله علیها ) بابا، از این زمین دلم گرفته كه بابامو ازم گرفته دنیا رو موج غم گرفته، بابا بابا ، هر دختری عشقش باباشه عاشق حرفا و صداشه میخواد كه بی بابا نباشه ، بابا چشام داره می باره اما به روت می خندم با چه دلی می دونی زخم تو رو می بندم بمون پیشم كه با تو به سینه غم نمیاد چی كار كنم باباجون ، زخم توهم نمیاد _________________________ بابا، آروم نداره این دل من از وقتی گفته اُم اِیمَن از بی حیاییای دشمن بابا، بگو دروغِ اینكه اینجا ما رو میارن چون اسیرا دروغِ حرفِ نون و خرما بابا نگو درسته كه دل رومیدن آزار بابا نگو كه راسته قِصه ی كوچه بازار نگو یه روز می بینم سنگ بارونِ سرا رو نگو یه روز می بینم غارت مَعجرا رو ... ؟؟؟ ‍┅┅┅┅┄❅💠❅┄┅┅┅┅┄

حاج حسن خلج