زیارت ائمۀ بقیع (علیهم السلام) (امام حسن مجتبی (ع) و امام سجاد (ع) و امام باقر (ع) و امام صادق (ع)) اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ اَئِمَّةَ الْهُدى، اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ اَهْلَ التَّقْوى، اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ اَیُّهَا الْحُجَجُ على اَهْلِ الدُّنْیا، اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ اَیُّهَا الْقُوّامُ فِى الْبَرِیَّةِ بِالْقِسْطِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ اَهْلَ الصَّفْوَةِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ آلَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ اَهْلَ النَّجْوى، اَشْهَدُ اَنَّکُمْ قَدْ بَلَّغْتُمْ وَنَصَحْتُمْ وَصَبَرْتُمْ فى ذاتِ اللهِ، وَکُذِّبْتُمْ وَاُسیئَ اِلَیْکُمْ فَغَفَرْتُمْ، وَاَشْهَدُاَنَّکُمُ الاَْئِمَّةُ الرّاشِدُونَ الْمُهْتَدُونَ، وَاَنَّ طاعَتَکُمْ مَفْرُوضَةٌ، وَاَنَّ قَوْلَکُمُ الصِّدْقُ، وَاَنَّکُمْ دَعَوْتُمْ فَلَمْ تُجابُوا، وَاَمَرْتُمْ فَلَمْ تُطـاعُوا، وَاَنَّکُمْ دَعائِمُ الدِّینِ وَاَرْکانُ الاَْرْضِ، لَمْ تَزالُوا بِعَیْنِ اللهِ یَنْسَخُکُمْ مِنْ اَصْلابِ کُلِّ مُطَهَّر، وَیَنْقُلُکُمْ مِنْ اَرْحامِ الْمُطَهَّراتِ، لَمْ تُدَنِّسْکُمُ الْجاهِلِیَّةُ الْجَهْلاءُ، وَلَمْ تَشْرَکْ فیکُمْ فِتَنُ الاَْهْوآءِ، طِبْتُمْ وَطابَ مَنْبَتُکُمْ، مَنَّ بِکُمْ عَلَیْنا دَیّانُ الدّینِ، فَجَعَلَکُمْ فى بُیُوت اَذِنَ اللهُ اَنْ تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فیهَا اسْمُهُ، وَجَعَلَ صَلوتَنا عَلَیْکُمْ رَحْمَةً لَنا وَکَفّارَةً لِذُنُوبِنا، اِذِ اخْتارَکُمُ اللهُ لَنا، وَطَیَّبَ خَلْقَنا بِما مَنَّ عَلَیْنا مِنْ وِلایَتِکُمْ، وَکُنّا عِنْدَهُ مُسَمّینَ بِعِلْمِکُمْ، مُعْتَرِفینَ بِتَصْدیقِنا اِیّاکُمْ، وَهذا مَقامُ مَنْ اَسْرَفَ وَاَخْطَاَ وَاسْتَکانَ وَاَقَرَّبِما جَنى وَرَجى بِمَقامِهِ الْخَلاصَ ، وَاَنْ یَسْتَنْقِذَهُ بِکُمْ مُسْتَنْقِذُ الْهَلْکى مِنَ الرَّدى ، فَکُونُوا لى شُفَعآءَ فَقَدْ وَفَدْتُ اِلَیْکُمْ اِذْ رَغِبَ عَنْکُمْ اَهْلُ الدُّنْیا وَاتَّخَذُوا آیاتِ اللهِ هُزُواً وَاسْتَکْبَرُوا عَنْها ، یا مَنْ هُوَ قآئِمٌ لا یَسْهُو وَدآئِمٌ لا یَلْهُو وَمُحیطٌ بِکُلِّ شَیْء، لَکَ الْمَنُّ بِما وَفَّقْتَنى وَعَرَّفْتَنى بِما اَقَمْتَنى عَلَیْهِ، اِذْ صَدَّ عَنْهُ عِبادُکَ وَجَهِلُوا مَعْرِفَتَهُ وَاسْتَخَفُّوا بِحَقِّهِ وَمالُوا اِلى سِواهُ، فَکانَتِ الْمِنَّةُ مِنْکَ عَلَىَّ مَعَ اَقْوام خَصَصْتَهُمْ بِما خَصَصْتَنى بِهِ، فَلَکَ الْحَمْدُ اِذْ کُنْتُ عِنْدَکَ فى مَقامى هذا مَذْکُوراً مَکْتُوباً فَلا تَحْرِمْنى ما رَجَوْتُ، وَلا تُخَیِّبْنى فیـما دَعَوْتُ، بِحُرْمَةِ مُحَمَّد وَ الِهِ الطّاهِرینَ وَصَلَّى اللهُ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد. منبع:سایت سازمان حج از مفاتیح الجنان، تهذیب الاحکام ج6 ص80، کامل الزیارات ص55.

به مناسبت هشتم ماه شوال، سالروز تخریب بقیع: این بُقعه ی خاکی مجاور با دل ماست اینجا بقیع است و به سنگ و خاک، تنهاست خورشید در افلاک نیست اینجا به خاک است ازاشک دلهای کباب اینجا چو دریاست هر ذره خاکش را به جانم دوست دارم من عاشق و معشوق، فرزندان طاهاست دستی که سیلی زد، حرم را کرده تخریب هر جای خاکش صورت نیلی زهراست وهابیت نا آشنا با راز یاس است یاسین به هر که یاس نشناسد معماست دستور این تخریب از یک فکر خام است ازمیوه های کالِ علم این خام برخاست امروز هم در شیعه می بینید او را عمامه از کف داده جهلش خوب پیداست از حوزه، دانشگاه، از هر مرکز علم تصمیم ِ بی انصاف، دور از فرد داناست حکم اولوالعلم است یک حکم الهی گر تابع رهبر شود، در دست اجراست رهبر ولیِ مطلق از سوی امام است دستور او دستور ذات حی یکتاست تشریح کرده فقرهای معرفت را فقر سیاسی، فقرمیدانی که اینجاست   با رفع این سه می شود رفع حقارت "ما می توانیم" آرزوی ذهن پویاست عدل جهانی، دفع استکبار و ظالم آل سعود و عقل ها محکوم احیاست امید منجی از حرم ها شکل گیرد پشت ضریحِ بُقعه ها امید برپاست در وسعت دنیا حرم سازیم با جان مرکز بقیع و جای آن در قلب دنیاست مجیدطاهری ۹خرداد۹۹  

دو بیت پایانی ناب👌 هرچه دارم تر و خشک من همه اِنعام اوست کاین گلاب و گل همه زآن گلسِتان آورده‌ام او سلیمان‌ست و من مورم بیادش زنده‌ام زنده ماناد آن کز او این داستان آورده‌ام ✍️ خاقانی

توضیح دو بیت ناب فوق

بخشی از یک قصیدۀ ناب👌 هر صبح سر به گلشن سودا برآورم وز صور آه بر فلک آوا برآورم در بارگاه صاحب معراج هر زمان معراج دل به جنت مأوا برآورم کی باشد آن زمان که رِسَم باز حضرتش آواز یا مُغیثُ اَغِثنا برآورم از غصه‌ها که دارم از آلودگان عهد غُلغُل در آن حظیرۀ عُلیا برآورم دارا و داور اوست جهان‌ را من از جهان فریاد پیش داور و دارا برآورم زاصحاب خویش چون سگ کهف اندر آن حرم آه از شکستگیِ سر و پا برآورم دندانم ار به سنگ غرامت شکسته‌اند وقت ثنای خواجه ثنایا برآورم سوگند خورد مادر طبعم که در ثناش از یک شکم دوگانه چو جوزا برآورم اسمای طبع من به نکاح ثنای اوست زآن فال سعد از اختر اسما برآورم امروز کز ثناش مرا هست کوثری رخت از گَوِ ثَری به ثُریّا برآورم فردا هم از شفاعت او کار آن سرای در حضرت خدای تعالی برآورم ✍️ خاقانی

#غزلمثنوی #غزلوی #حضرت_حمزه_ره سرم سودای جان دادن به پای مصطفی دارد به پای دوست جان دادن در این عالم صفا دارد اگر دندانی از یارم شکسته وای برحالم به جایش مُثله گردد عضوعضوِ حمزه، جا دارد تمام کینه های دشمنانش را خریدارم شفاعت کاش مولایم به سردارش روا دارد بگِریید ای زنان بر من به امر یار در بیتم ولیکن روضه ها زهرا به خاکم در خفا دارد اگرچه آیه ی قرآن مرا از سابقون داند دلم "یا لیتنی" گویان، هوای کربلا دارد چه غافل بود ابوسفیان که کشته یک مدافع را حریم یار، مهد صد مدافع مثل ما دارد   سلام خاصه ی حق بر تمام اولیای او مجاهد عهد می بندد دهد جان بر رضای او پرنده بال می خواهد کند پرواز در افلاک مدافع، گوی سبقت را ربوده در ره ادراک برای درکِ راه حق سراپا شور باید بود درونِ بینشی از "نور فوقَ نور" باید بود مجاهد داشته در حصنِ آن بینش، به غیب ایمان گِلِ او بوده از عترت، سرشته گشته با قرآن به انگشت اشاره می دود در جنگ با دشمن تسامح نیست در راهش همیشه هست چون آهن تسامح با تساهل با تغافل سَمّ مهلک ساخت به جان هر تماشاچی و جامانده ز یاری تاخت   کنار تربت حمزه صدای گریه ی زهراست صدای سوره ی یاسین و رحمان، نور و اعطیناست به سوز و اشک، پیچیده فراق صاحب قرآن کنار تربت حامیِ او هنگامه ها برخاست مدافع نیست مرده، تربتش تصویرها دارد برای فاطمه مرثیه ی کرب و بلا اینجاست نگه داریدش از سیلی که دیگر جا به صورت نیست مشخص گشته از چشمان خونینش که او تنهاست به پا هر روز می آید بَرَد یک چادر خاکی به چادر، چکه های اشک های مرتضی پیداست مدافع نیست مرده، ناله اش از غربت یار است صدای نعره ی او از پسِ تاریخ، جان افزاست   مدافع، جان خود را کرده موقوف نگهبانی مدافع ها مجزّایند از  ترس و پریشانی نشانِ دست حمزه از کمک بر شانه ها دارند کنار هر حرم از دل همه کاشانه ها دارند مثال حمزه در این عصر چون کوهی ست پابرجا که با وهابی و داعش کند یک جنگ بی همتا نهیب حاج قاسم هست در هر جا طنین افکن مدافع ها و قدسی ها، به فرمانش زره بر تن به تیپ فاطمیون، حمزه ها درصف به خط هستند چو دانه دانه ی تسبیحِ زهرا مختلط هستند به آهنگ تبعیت سرود رهبری خوانند ز خضر خامنه ای مثنویِ دلبری خوانند مجیدطاهری(طاهر) ۱۷خرداد۹۹

#قصیده #عبدالعظیم_علیه_السلام به سوی قبله ی تهران نماز عشق می خوانم "الا یا ایها الساقی اَدِر کَاسا" که حیرانم تبرک می برم از نام ارزشمندت ای آقا ! نگاهی، گوشه ی چشمی نما ای جان جانانم زیارت می کنم با یک حرم، جان حرم ها را به افلاک ست پروازم به این درگاه ایمانم سبکبالان درآمیزند با هم در هوای صبح هوای مضجعت مجذوب گرداند دل و جانم خدا عبدالعظیمش را امید قلبها گرداند مُقلّب اوست اینجا آستان دوست درمانم حضوری گر که خواهم با دلی بشکسته و زخمی به این درگاه، مسکینم به این درگاه، نالانم اگر یک اربعین در کربلا توفیق می گیرم تمام روزها درشهر رِی هر سال مهمانم "کَمَن زارَالحُسَینَت" روی کاشی ها تجلی کرد دراینجا یاد شش گوشه حزین و زار و گریانم به زیر بال هایت ذاکران آرام خوابیدند به صحنینت به یاد مسلمیه ابر بارانم شب جمعه مناجات حرم را دوست می دارم امیدعفو می پیچد در این درگاه از عصیانم مرا با صدق وارد کن خدایا "رب ادخلنی" که من افتاده از پا، ناگزیرم، غرق حرمانم مرا پرواز ده تا خود خدایا "رب اخرجنی" به زیر سایه ی شخص کریمی دادی اسکانم زیارت نامه می خوانم به لحن دوستان، آقا غریبان را قریبان کن الا ای مهر تابانم اصول فقه با فقه وِلایی گشت تعبیرت وَلایت در وِلایت بانی بُرنای بنیانم به عبداللهی و عبدالعظیمی ات دخیلم من کشیدم از همه غیر از شما تا دوست دامانم "هنیئا لک" به آن محضرنشینی ها "هنیئا لک" امام غائبم را سیدا ! دیری ست عطشانم تلالوهای خورشید از حضورت آشکارا شد فقیهان را نشانی از حضور یار می دانم فرج نزدیکِ نزدیک است "کمن زارالامام" اینجاست به این درگاه می آیم که سخت از یار پنهانم *** به این خاطر دراینجا روضه ی بی دست می خوانند به دستان بریده پای عهد دوست می مانم دلم تنگ است، یاران کشته یک یک پیش چشم من روم تا علقمه تا تازه گردد عهد و پیمانم حسین و فاطمه بر پیکرم نالان و گریانند چنین جاری ست اشک من به آغاز و به پایانم صدای انتظارِ طفلِ اشک آید، عطشناک ست به این مرثیه من تا روز حشر آئینه گردانم سرشته شد گِلم با اشک و خون دل، بدان"طاهر"! حرم از اشک دارم ملتجای اشک، ایوانم مجیدطاهری ۲۳خرداد۹۹

مجالس حاج مجید طاهری #مداحی #نوای_نوکر https://eitaa.com/joinchat/2062811379C11af63ce94

عصای معجزه دلا ز معرکۀ محنت و بلا مگریز چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز تو راست معجزه در کف، ز ساحران مهراس عصا بیفکن و از بیم اژدها مگریز تو موج غیرت و عزمی، ز بحر بیم مدار حذر ز غرش طوفان مکن، ز جا مگریز ز سست‌عهدی ایام دل‌شکسته مشو نشانه باش چو پرچم، ز بادها مگریز چو صخره باش و مکن تکیه جز به دامن کوه به حق سپار دل خویش و از دعا مگریز تو از تبار دلیران خیبر و بدری چو ذوالفقار و چو حیدر بزن صلا، مگریز به نوش‌خند منافق ز ره کناره مگیر به زهرخند معاند به انزوا مگریز چو ره به قبلۀ امن است، پایمردی کن خطا مکن، ز توهّم به ناکجا مگریز چو تیر، راهِ هدف گیر و بر هدف بنشین ز کج‌روی به حذر باش و از خدا مگریز «امین» خلق و امانت‌گزار یزدان باش به صدق کوش و خطر کن، ز مُدّعا مگریز ✍️امام خامنه‌ای

ادامۀ شعر صائب👇👇 بوسه ها بر دست خود زد خاتم استاد صنع تا شد از لوح تو نقش آفرینش کامکار اهل دنیا را ز راز آخرت دادی خبر خواندی از پشت ورق، روی ورق را آشکار محو گردیدند از نور تو یکسر انبیا ریزد انجم، چون شود خورشید تابان آشکار پنج نوبت کوفتی در چار رکن و شش جهت هفت اقلیم جهان را چون شتر کردی مهار در ره دین باختی دندان گوهربار را رخنه این حصن را کردی به گوهر استوار از جهان قانع به نان خشک گشتی، وز کرم نعمت روی زمین بر امتان کردی نثار ماه را کردی به انگشت هلال آسا دو نیم ملک بالا را مسخر ساختی زین ذوالفقار کردی اندر گام اول، سایه خود را وداع چون سبکباران برون رفتی ازین نیلی حصار سنگ را در پله معجز درآوردی به حرف ساختن خصم دو دل را چون ترازو سنگسار چون سلیمان است کز خاتم جدا افتاده است کعبه تا داده است از کف دامنت بی اختیار چون بهار از خلق خوش کردی معطر خاک را «رحمت للعالمین » خواندت ازان، پروردگار با شفیع المذنبین، صائب فدای نام توست از سر لطف و کرم، تقصیر او را درگذار ✍️صائب