نوحۀ زنجیرزنی14 ای همۀ عمر من لحظۀ دیدار تو تند مرو تا کنم جان خود ایثار تو سیدی یا حسین حسین... با چه دلی می بری از من مظلومه دل ای که دلم از ازل بوده گرفتار تو سیدی یا حسین حسین... تند مرو از برم کز بغل مادرم بوده نگاهم فقط بر گل رخسار تو سیدی یا حسین حسین... اهل حرم چون سپاه دور تو با تیر آه دخت علی پیش رو جای علمدار تو سیدی یا حسین حسین... صبر کن ای تشنه لب تا که در این تاب و تب آب به طفلان دهد دیدة خونبار تو سیدی یا حسین حسین... با دل افروخته و با جگر سوخته اش بر تو دعا می کند عابد بیمار تو سیدی یا حسین حسین... دشمن اگر از عناد گوش به پندت نهاد در پی پاسخ نبود سنگ سزاوار تو سیدی یا حسین حسین... با همه داغ جگر نیست به من سخت تر لحظه ای از لحظة آخر دیدار تو سیدی یا حسین حسین... یار تو را می برد، گرگ تو را می درد یوسف من می روی دست خدا یار تو سیدی یا حسین حسین... سینه ام آمد به تنگ شد جگرم چنگ چنگ کاین همه گرگ آمده بر سر بازار تو سیدی یا حسین حسین...

نوحۀ زنجیرزنی 15 (سه ضرب) نگران بودم از این لحظه و آمد به سرم زینب و روز وداع تو!؟ امان از دل من این همه رنج و بلا دیدم و چشمم به تو بود تازه با رفتنت آغاز شده مشکل من (یامظلوم یا سیدی) شوق دیدار، تو را می‌کِشد اینسان، اما ای همه هستی زینب! کمی آهسته برو تو قرار است به میدان بروی ... آه ! ولی جان من آمده بر لب، کمی آهسته برو (یامظلوم یا سیدی) خواستی پیرهن کهنه چرا یوسف من؟ گرگ‌های سر راه تو چه دینی دارند؟ این جماعت سرشان گرم کدام اسلام است؟ که از آیینۀ پیغمبرشان بیزارند (یامظلوم یا سیدی) تو که از روز تولد شدی آرامِ دلم نرو اینگونه شتابان و نکن حیرانم بوسه‌ای زیر گلویت زده‌ام اما باز بروی، می‌روم از حال، خودم می‌دانم (یامظلوم یا سیدی) با تو آمد دم میدان دل آواره‌ی من پر زد انگار در این فاصله روح از بدنم من که بی عطرت از اول نکشیدم نفسی می‌شود از تو مگر جان و دلم! دل بِکَنم؟ (یامظلوم یا سیدی) روی تل بودم و دیدم که چه تنها شده‌ای نیزه دیدم که به دستان غریبت مانده همه رفتند، همه ... قاسم و عباس و علی نه برای تو زهیرت، نه حبیبت مانده (یامظلوم یا سیدی) ✍️قاسم صرافان

#حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام دنبال صدای دلبرم افتادم با سر به کنار اکبرم افتادم تا پهلوی نیزه خورده‌اش را دیدم یک لحظه به یاد مادرم افتادم ✍سعیدخرازی.

زیارت ناحیۀ مقدسه (برگزیده) سلام برتو (اى حسین بن على) و بر پدرانِ پاک و طاهِـرَت، أَلسَّلامُ عَلَیْک َ وَ عَلى أَبْنآئِکَ الْمُسْتَشْهَدینَ، سلام برتو و بر فرزندانِ شهیدت، أَلسَّلامُ عَلَیْک َ وَ عَلى ذُرِّیَّتـِک َ النّـاصِرینَ، سلام بر تو و بر خاندانِ یارى دهنده ات (به دین الهى)، أَلسَّلامُ عَلَیْک َ وَ عَلَى الْمَلآئِکَةِ الْمُضاجِعینَ، سلام بر تو و بر فرشتگانِ مُلازمِ آرامگاهت، أَلسَّلامُ عَلَى الْقَتیلِ الْمَظْلُومِ، سلام بر آن کشته مظلوم، أَلسَّلامُ عَلى أَخیهِ الْمَسْمُومِ ، سلام بر برادرِ مسمومش، أَلسَّلامُ عَلى عَلِىّ الْکَبیرِ، سلام بر على اکبر، أَلسَّلامُ عَلَى الرَّضیـعِ الصَّغیرِ، سلام بر آن شیر خوارِ کوچـک، أَلسَّلامُ عَـلَى الاْبْدانِ السَّلیبَةِ، سلام بر آن بدن هاى برهـنه شده، أَلسَّلامُ عَلَى الْعِتْرَةِ الْقَریبَةِ، سلام بر آن خانواده اى که نزدیک (و همراه سَروَرشان) بودند، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُجَدَّلینَ فِى الْفَلَواتِ، سلام بر آن به خاک افتادگان در بیابان ها، أَلسَّلامُ عَلَى النّازِحینَ عَنِ الاْوْطانِ، سلام بر آن دور افتادگان از وطن ها، أَلسَّلامُ عَلَى الْمَدْفُونینَ بِلا أَکْفان ، سلام بر آن دفن شدگـانِ بدون کفن، أَلسَّلامُ عَلَى الرُّؤُوسِ الْمُفَرَّقَةِ عَنِ الاْبْدانِ، سلام بر آن سرهاى جدا شده از بدن، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُحْتَسِبِ الصّابِرِ، سلام بر آن حسابگر (اعمالِ خویش براى خدا) و شکیبا، أَلسَّلامُ عَلَى الْمَظْلُومِ بِلا ناصِر، سلام بر آن مظلومِ بى یاور، أَلسَّلامُ عَلى ساکِنِ التُّرْبَةِ الزّاکِیَةِ، سلام بر آن جاى گرفته در خاکِ پاک، أَلسَّلامُ عَلى صاحِبِ الْقُبَّةِ السّامِیَةِ، سلام بر صاحـبِ آن بارگـاهِ عالى رتبه، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ طَهَّرَهُ الْجَلیلُ، سلام بر آن کسى که ربّ جلیل او را پاک و مطهّر گردانید، أَلسَّلامُ عَلى مَنِ افْتَـخَرَ بِهِ جَبْرَئیلُ، سلام بر آن کسى که جبرئیل به او مباهات مى نمود، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ ناغاهُ فِی الْمَهْدِ میکآئیلُ، سلام بر آن کسى که میکائیل در گهواره با او تکلّم مى نمود، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ نُکِثَتْ ذِمَّـتُهُ، سلام بر آن کسى که عهد و پیمانش شکسته شد، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ هُتِکَتْ حُرْمَتُهُ، سلام بر آن کسى که پرده حُرمَتش دریده شد، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ اُریقَ بِالظُّـلْمِ دَمُهُ، سلام برآن کسى که خونش به ظلم ریخته شد، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُغَسَّلِ بِدَمِ الْجِراحِ، سلام برآنکه با خونِ زخم هایش شست و شو داده شد، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُجَـرَّعِ بِکَأْساتِ الرِّماحِ سلام بر آنکه از جام هاى نیزه ها جرعه نوشید، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُضامِ الْمُسْتَباحِ، سلام بر آن مظلومى که خونش مباح گردید، أَلسَّلامُ عَلَى الْمَنْحُورِ فِى الْوَرى، سلام بر آنکه در ملأ عام سرش بریده شد، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ دَفَنَهُ أَهْـلُ الْقُرى، سلام بر آنکه اهل قریه ها دفنش نمودند، أَلسَّلامُ عَلَى الْمَقْطُوعِ الْوَتینِ، سلام بر آنکه شاهرَگش بریده شد، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُحامی بِلا مُعین، سلام بر آن مدافعِ بى یاور، أَلسَّلامُ عَلَى الشَّیْبِ الْخَضیبِ، سلام بر آن مَحاسنِ بخون خضاب شده، أَلسَّلامُ عَلَى الْخَدِّ التَّریبِ، سلام بر آن گونه خاک آلوده، أَلسَّلامُ عَلَى الْبَدَنِ السَّلیبِ، سلام بر آن بدنِ جامه به غنیمت رفته ، أَلسَّلامُ عَلَى الثَّغْرِ الْمَقْرُوعِ بِالْقَضیبِ، سلام بر آن دندان هایی که با چوب خیزران زده شده ، أَلسَّلامُ عَلَى الرَّأْسِ الْمَرْفُوعِ، سلام برآن سرِ بالاى نیزه رفته أَلسَّلامُ عَلَى الاْجْسامِ الْعارِیَةِ فِى الْفَلَواتِ،تَنْـهِشُهَا الذِّئابُ الْعادِیاتُ، وَ تَخْتَلِفُ إِلَیْهَا السِّباعُ الضّـارِیاتُ، سلام بر آن بدن هاى برهنه و عریانى که در بیابان‌هاىِ کربلا) گُرگ هاى تجاوزگر به آن دندان مى آلودند، و درندگان خونخوار بر گِردِ آن مى گشتند.

بحر طویل از حرم تا گودال (بنداول) کیست این پای کشیده ز همه هست و گرفته سر و جان را به سر دست و به جانان شده پا بست و ز صهبای وصال آمده سر مست و گذشته ز تن و جان و سر و افسر دخت و پسر و همسر و هفتاد و دو یار و نفسش سوخته از سوز عطش حنجره‌اش خشک و دلش آتش و چشمش شده دریا نگه دوخته بر نیزه و شمشیر سراپا شده از چار طرف پیکر پاکش سپر تیر و پیامش همه تهلیل و کلامش همه تکبیر به مرآت جمالش شده تفسیر کتاب الله اکبر به گمانم که خداوند بود پیش‌رو و پشت سرش خیل رسولان مکرم، سپهش یوسف و یعقوب و مسیحا و کلیم است و ذبیح است و خلیل‌الله و آدم به سرش سایه پیغمبر اسلام و یمینش ملک آب و یسارش ملک خاک و مطیعش ملک نار و مریدش ملک باد وزنند از جگر سوخته فریاد که: ای بر تو سلام از طرف خلق و خدا باد بده اذن که یک لحظه بگیریم و ببندیم، بکوبیم و بسوزیم سر و جان و تن این قوم دغا را.

بحر طویل از حرم تا گودال (بنددوم) پاسخ از آن دو لب خشک و از آن حنجره سوخته آمد که: الا ای همه عالم هستی ملک و جن و بشر ای همه پیغامبران بر سر تسلیم بمانید به ذات احد خالق دادار به پیغمبر مختار به پیشانی خونین علی حیدر کرار به قرآن و به قدر و شرف عترت اطهار به خون دل انصار به ایمان علی‌اکبر و لبخند علی‌اصغر و چشم و سر و دست و جگر تشنه عباس علمدار، مبادا که کسی پرده شود بین من و یار که از صبح ازل بوده چنین عهد من و حضرت دادار که سازم سر و جان را سپر تیغ شرر بار و به هر عضو تنم زخم روی زخم رسد از لبه تیغ و سر نیزه این قوم ستمکار و تنم چون ورق پاره قرآن ز سم اسب شود پاره دگر بار و سرم بر سر نی راه سپارد سوی دلدار برد خصم ستمگر سر و سامان مرا بر سر بازار، در آن حال کنم بر سر نی شکر خدا را.

بحر طویل از حرم تا گودال (بندسوم) پس از آن گفت و شنود آن شه ابرار ندا داد در آن عرصه پیکار به آن لشکر خونخوار که از قوم ستمکار منم حجت دادار منم آنکه به هر عضو و تنم بوسه زده احمد مختار، اگر اهل نمازید بدانید که ما روح نمازیم، اگر اهل دعایید بدانید که ما جان دعاییم، اگر عبد خدایید بدانید که ما وجه خداییم، خدا را به چه تقصیر ستادید و کشیدید به قتلم ز ره کینه و تزویر همه نیزه و شمشیر نمودید رخم را هدف سنگ و دلم را هدف تیر چه رو داده که با ختم رسل یکسره پیوند گستید و چنین عهد شکستید همین آب که بر وحش و طیور و به همه خلق مباح است به روی پسر فاطمه بستید در این ماه که ممنوع‌قتال است چه رو داده که خون من مظلوم حلال است چرا خیل جوانان مرا یکسره کشتید و به شش ماهه من رحم نکردید زدید از ره بیداد به حلقوم علی‌اصغر من تیغ جفا را.

بحر طویل از حرم تا گودال (بندچهارم) صدافسوس که در پاسخ ریحانه پیغمبر اسلام زبان را ز ره کینه گشودند به دشنام که ناگاه همان مظهر خشم ازلی وارث شمشیر علی نعره کشید از جگر و تیغ کشید از کمر و کرد سر و جان سپر و ریخت به هم بحر و بر و کرد چنان حمله بر آن قوم که در خاطره‌ها گشت عیان خندق و بدر و احد و احزاب، که دیده‌ست که یک فرد لب تشنه که هفتاد و دو داغش به جگر مانده کند حمله به یک لشکر و لشکر بگریزند به صحرا و در و دره و کوه و کمر از تندر خشمش ملک‌الموت گرفته به کف انگشت تحیر که حسین است و یا کرده خدا حمله بر این قوم ستمکار، زهی تیغ و زهی دست و زهی عزم و زهی غیرت و ایثار که یک فوج سیه در کف یک فرد شده سخت گرفتار، بیایید و ببینید حسین است که می‌رزمند و می‌تازد و از خشم جهانگیر و شرار دم شمشیر و ز فریاد خروشنده تکبیر به هم ریخته اوضاع زمین را و سما را.