گوش سوی حرف من از رحم جانانم نکرد خواست داند درد من دانست و درمانم نکرد #شعر #ابوالحسن_فراهانی 📜 @sheraneh_eitaa

تا روشن شد دیده ام از رقعه دوست چون غنچه ز خرمی نگنجم در پوشت جبریل امین آمده یا قاصد یار این رقعه آیه رحمت است یار رقعه ی دوست #شعر #ابوالحسن_فراهانی 📜 @sheraneh_eitaa

ابوالحسن فراهانی حسینی متوفای ۱۰۴۰ قمری از شاعران سدهٔ یازدهم و صاحب رسالهٔ «شرح مشکلات دیوان انوری» است. وی از سادات حسینی فراهان و از شعرای سدهٔ یازدهم هجری است که پس از تحصیل دانشهای متداول در زادگاه خود به سبب تنگدستی و برای کسب کمال به اصفهان رفت و دو سال در نصرآباد مسکن گزید. سپس به شیراز رفته و در سلک ملازمان امامقلی خان در آمد و کارش بالا گرفت. ولی آخرالامر بدگویان درباره‌اش سعایت کردند و به بهانهٔ حرکتی نامناسب به فرمان امامقلی خان به قتل رسید. #ابوالحسن_فراهانی #معرفی_شاعر 📜 @sheraneh_eitaa

یا رضای دوست باید یا رضای خویشتن آشنای او نباید آشنای خویشتن آتشم بی سوختن چون زندگانی می کنم تا نسوزم برنمی خیزم ز جای خویشتن من سزای آتش و از دیده آبم برکنار در کنار خود نمی بینم سزای خویشتن گرنه در آیینه خود را دیده ای زنجیر زلف از چه رو می افکنی هردم به پای خویشتن بی تو دل خون کردم و از دیده بیرون ریختم عاقبت از دل گرفتم خون بهای خویشتن گفتمش درد دل و گفت از خدا شرمی بدار کس در آتش چون رود هردم به پای خویشتن ای که می‌گویی چرا بر خود نمی‌سوزد دلت آتشم، آتش نمی‌سوزد برای خویشتن #ابوالحسن_فراهانی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

میان یار و جان فرقی نمی‌داند دل عاشق بلی دیوانه هرگز دوست از دشمن نمی‌داند #شعر #ابوالحسن_فراهانی 📜 @sheraneh_eitaa

دور از رخ دلگشایت ای مایه ناز معذورم اگر نموده ام دیده فراز تاریک شد است بی تو بر من عالم در تاریکی دیده چه پوشیده چه باز #شعر #ابوالحسن_فراهانی 📜 @sheraneh_eitaa

می توانستم به کویش با صبا رفتن، ولی آن چنانم سوخت هجرانش که خاکستر نماند #شعر #ابوالحسن_فراهانی 📜 @sheraneh_eitaa

دل وصل تو خواهد ز من ای مهر گسل من وصل تو جویم ز دل بی حاصل القصه که مردم به تمنای وصال دل دامن من گیرد و من دامن دل #شعر #ابوالحسن_فراهانی 📜 @sheraneh_eitaa