..عَلم حادثه بردار، سفر باید کرد پای در معرکه بگذار، خطر باید کرد بار بربند دگر ترک وطن باید گفت تیغ برگیر که با تیغ سخن باید گفت.. عشق گوید که از این مرحله چون باید رفت؟ بی‌سر و بی‌کفن، آغشته به خون باید رفت «هر که دارد هوس کرب‌وبلا بسم‌الله هر که دارد سر همراهی ما بسم‌الله» هر که را ذوق جراحت نَبُوَد، برگردد هر که را شوق شهادت نَبُوَد، برگردد.. بگذارید که خامان ز خطر بگریزند سایه‌ها در دل ظلمت، ز سحر بگریزند هان که فردا سر و شمشیر به هم خواهد خورد سرنوشت همه با تیغ رقم خواهد خورد :: محشری بود تماشایی و عاشورایی که به تصویر نیاید ز قلم‌فرسایی راهی از معرکه می‌رفت به آغوش بهشت رهروانش همه دریادل و آیینه‌سرشت شهسواران پی معراج کمر می‌بستند زره حادثه مردانه به بر می‌بستند مرگ از هیبت آن‌ها متواری می‌شد تا صف خصم ستم‌پیشه فراری می‌شد همه را شوق، که ای کاش ز نو زنده شویم زخم‌ها خورده و در خون خود افکنده شویم کاش صد بار بمیریم و ز نو جان گیریم پیر رخصت دهد و جانب میدان گیریم تا نفس می‌دمد از حنجره تکبیر زنیم در رکاب پسر فاطمه شمشیر زنیم.. #جلال_محمدی #شعر #محرم #امام_حسین 📜 @sheraneh_eitaa