محمدنقیب‌خان طُغْرُلِ اَحراری (زادهٔ ۱۸۶۵ میلادی روستای زاسون از توابع ناحیهٔ عینی کنونی در شمال تاجیکستان - ۱۹۱۹ میلادی) شاعر تاجیکستانی است. تبار وی به عبیدالله احرار می‌رسید. علوم رایج روزگارش را در سمرقند و بخارا آموخت. پس از اتمام تحصیلات، به زادگاهش بازگشت. وی در آغاز شاعری نقیب تخلص می‌کرد، اما بعدها تخلص طغرل را برگزید. در غزل پیرو بیدل دهلوی و در قصیده پیرو انوری و خاقانی بود. وی پس از پیروزی بولشویک‌ها به آن‌ها پیوست، اما پس از شکست عسکران سرخ از دسته مجاهدینی که آن زمان «باسمه‌چی» خوانده می‌شدند، مورد سوء ظن قرار گرفت و در سال ۱۹۱۹ میلادی در دادگاه صحرایی از سوی سربازان ارتش سرخ محاکمه و به اعدام محکوم شد. شعر طغرل پیوند شعر نوی تاجیک پس از فروپاشی فئودالیسم با شعر کهن آن سامان است. علاوه بر دیوان اشعار دو کتاب «گیاه مهر» و «کاروان محبت» از وی به جا مانده است. #طغرل_احراری #معرفی_شاعر 📜 @sheraneh_eitaa

اگر دل محو آن رخسار زیباست ز جوهر موج این آیینه دریاست ندارد داغدار عشق قدری وطن با لاله اندر کوه و صحراست مشو در مهر امکان همچو شبنم جهان در سایه این بال عنقاست به وقت عجز دشمن دوست گردد به زانوی سکندر فرق داراست حریم حرمت دلدار دور است بسی در راه عشقش زیر و بالاست بود عشاق مست باده غم عروج نشئه ما کی ز میناست؟! به عالم هرکجا باشد اگر دل اسیر جعد آن زلف مطراست بساط عشق شد تا مسند ما کلاه افتخار ما فلک‌ساست دویی را نیست ره در مسکن عشق دل عاشق ازین سودا مبراست دهد صد مرده را جان از تکلم به احیا لعل او رشک مسیحاست! به یاد گیسویش اشکم گره زد ز موج این بحر را زنجیر برپاست خدا را جانب ما کن نگاهی سفید از انتظارت دیده ماست! خوشا زین مصرع بیدل که طغرل خیالی سد راه عبرت ماست #طغرل_احراری #شعر #غزل 📜 @sheraneh_eitaa

ای داده به باد عمر از نادانی تو قیمت عمر خویش کی می‌دانی؟! فردا که به زیر خاک تنها مانی گویی که کنم توبه ولی نتوانی! #طغرل_احراری #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

دارم هوای عشق تو عمریست بر سرا بهر خدا ز راه وفا هیچ نگذرا! در ملک عشق مسند شاهی گزیده‌ام تا کرده‌ام ز نقش کف پات افسرا! هر مدعی به دعوی عشقت نه صادق است دارم ز رنگ زرد بهر تو محضرا! مرغ دلم به سوی تو پرواز می‌کند باشد رسا به شوق وصال تو شهپرا! آهم نمی‌کند به دل سخت او اثر او راست دل مگر از سنگ مرمرا؟! دی با قد بلند گذر کرد سوی باغ افتاد سرو و طوبی و شمشاد و عرعرا! طغرل به کسب نکهت گیسوی او مگر شوری است بین باد صبا بین صرصرا؟! #شعر #طغرل_احراری 📜 @sheraneh_eitaa

اگر به گوشه چشمی نظر کنی ما را به یک نگاه کنی صید خویش دل‌ها را! هزار عابد و زاهد همی‌شود میْ‌نوش به محفلی که تو گیری به دست صهبا را! به طوق بندگی گردن نهد چو قمری سرو ببیند ار به چمن این قد دل‌آرا را! کشیده مردم چشمت برای قتلم تیر کجا رهم که زند ناوک تو عنقا را! مشام جان و دل از نکهت تو تر گردد اگر به باد دهی زلف عنبرآسا را! سنای پیر خرابات بایدم گفتن که داد با من مخمور پای خُم‌جا را! بیار ساقی قدح را چه جای اهمال است به رهن باده دهم خرقه مصلا را! شهید خنجر مژگان او شدم طغرل بکش ز تربت من گر گذر کنی پا را! #طغرل_احراری #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

ای داده به باد، عمر از نادانی تو قیمت عمر خویش کی می‌دانی؟! فردا که به زیر خاک تنها مانی گویی که کنم توبه ولی نتوانی! #طغرل_احراری #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

نشستم به رهت بهر تمنای وصال دیده وقف تو نمودم شب و روز و مه و سال بی‌جمال تو مرا زندگی دهر محال از من دلشده یک بار نپرسیدی حال! #شعر #طغرل_احراری 📜 @sheraneh_eitaa

ای عکس رخ جان دهد آیینه دل را چون معجز عیسی! طوطی شده حیران سخن‌های تو جانا با آن لب گویا! تا با قد شمشاد گذشتی سوی گلشن قمری به فغان شد نرگس پی نظاره شود دیده سراپا از بهر تماشا از شرم جمال تو شده یوسف مصری در زاویه چاه سودای تو دارد به سر وامق و عذرا تنها نه زلیخا! پیراهن گل در چمن از شوق تو چاک است از فرقت رویت خون بسته دل غنچه ز لعل تو همانا چون باده به مینا! باد سحر از نکهت زلفت به گلستان آورد نسیمی سوسن به زبان طعنه زد آهوی خطا را زان رفت به صحرا خضر خط تو داده به ریحان ادب ناز از قاعده بو در کشور خوبی نبود لاله‌عذارا چون تو شه والا! تا لشکر حسن تو به تاراج ز هر سو آورد شبیخون چشم از پی جان بردن و رخ از پی یغما در ملک دل ما! طغرل به خیال سر زلف تو اسیر است رستن نتواند زنجیر بود هر سر مو پای جنون را زان زلف مطرا #شعر #طغرل_احراری 📜 @sheraneh_eitaa