در پیچ و تاب زلف تو ، باران چه می خواهد دگر با من غریبی می کنند آن قطره های پشتِ در خم باز کن! پا در بِنِه ! پایین آبادی ، منم سنگی نمانده بر نهاد خارهای بی ثمر سائیده ساعت های ناب از طاقتِ بی داد تو سختی کشیدن های این بیراهه ها هم ، شد سفر؟! دانسته پیچیدم در آویزِ ن گاه نازکت در پلک آویزان تو، محو است کِلکِ بی هنر تا آینه ها تاختم ، آینده بر تو باختم این بود تاریخی ترین جنگِ سوارِ بی سپر کج رفتم از آغاز ، تا این ماجرا شد دام من افتاده ام در قعر یک مرداب تَنگ و تلخ و تر تشویش را در تار و پود فصل هایم بافتی پندار گل های بهار افتاده از کوه و کمر اصرار بیهوده ز من، آمال مکرآلود توست ای شاه نابخشودنی ! افتاده از تاجِ تو سر فکر رهایی جز به چنگ تو نمی تابد مرا بی اعتنایی کن برو ! یا خود رهایم کن دگر باری ، تمام سرزمین قلب من، محکوم توست نیمی از عاشق را بکش ! وز نیم دیگر، در گذر #نوید_کشکولی_میشان #شعر #ارسالی_مخاطب 📜 @sheraneh_eitaa