▪️روز عاشورا شه دنياى عشق ▪️کرد رو به جانب سلطان عشق 🔹بارالها اين سرم اين پيکرم 🔹اين علمدار رشيد اين اکبرم ▪️اين سُکينه اين رقيّه اين رباب ▪️اين تنِ عريان ميان آفتاب 🔹اين من و اين ذکر يا رب يا ربم 🔹اين من و اين ناله هاى زينبم ▪️پس خطاب آمد ز حقّ کاى شاه عشق ▪️اى حسين اى يکه تاز راه عشق 🔹گر تو بر ما عاشقى اى محترم 🔹پرده برچين من ز تو عاشق ترم ▪️هر چه از دست داده اى در راه ما ▪️مرحبا صد مرحبا خود هم بيا 🔹خود بيا که مى کشم من ناز تو 🔹عرش و فرشم جمله پاانداز تو ▪️خود بيا که من خريدار تو ام ▪️مشترى بر جنس بازار تو ام 🔹ليک خود تنها ميا در بزم يار 🔹خود بيا و اصغرت را هم بيار ▪️خوش بود در بزم ياران بلبلى ▪️خاصه در منقار او باشد گلى 🔹خود تو بلبل، گل، علىّ أصغرت 🔹زودتر بشتاب سوى داورت 📚 الله شناسی، علامه طهرانی، ج۱ ص۱۲۶ @shernab

در دلم بود که آدم شوم اما نشدم بی خبر از همه عالم شوم اما نشدم فارغ از خویشتن و واله رخسار حبیب همچنان روح مجسم شوم اما نشدم آرزوها همه درگور شد ای نفس خبیث در دلم بود که آدم شوم اما نشدم #دیوان_امام

سعدی ز دست دوست شکایت کجا بری هم صبر بر حبیب که صبر از حبیب نیست...

هر که دل آرام دید از دلش آرام رفت چشم ندارد خلاص هر که در این دام رفت

دل نیست هر آن دل که دل آرام ندارد بی روی دل آرام ، دل آرام ندارد.....

جناب صائب فرمود: دلگیر نیستم که دل از دست داده‌ام دلجوییِ حبیب به صد دل برابرست

مرحوم سنایی، پدر شعر عرفانی فارسی: دل ‌آرامـا ، نـگـارا ، چـون تـو هـسـتـی هـمـه چـیـزی کـه بـایـد، هسـت مـا را

از تماشای تو چون خلق نیارند ایمان؟ کافرست آن که تو را بیند و بی‌دین نشود #صائب_تبریزی

چون کسی را خار در پایش جهد پای خود را بر سر زانو نهد وز سر سوزن همی جوید سرش ور نیابد، می‌کند با لب ترش خار در پا شد چنین دشواریاب خار در دل چون بود؟ وادِه جواب

دلی یا دلبری، یا جان و یا جانان، نمی‌دانم همه هستی تویی، فی‌الجمله، این و آن نمی‌دانم چه آرم بر در وصلت؟ که دل لایق نمی‌افتد چه بازم در ره عشقت؟ که جان شایان نمی‌دانم

یکی پرسید از آن بیچاره مجنون که ای از عشق لیلی گشته دل خون به شب میلت فزون تر هست یا روز؟ بگفتا گرچه روز است عالم افروز و لیکن با شبم میل است خیلی که لیل است و بود همنام لیلی همه عالم حسن را همچو لیلی‌ست که لیلی‌آفرینش در تجلّی‌ست ❤️ علامه حسن‌زاده آملی

هر که دل آرام دید ، از دلش آرام رفت چشم ندارد خلاص ، هر که در این دام رفت