داستان جالب مناظره هشام در اثبات امامت لطفا با دقت و حوصله مطالعه کنید #هشام_بن_حکم از جمله شاگردان #امام_صادق ع بوده که در اوج جوانی توانایی زیادی در بحثهای اعتقادی داشته و مناظراتی انجام داده است. روزی امام صادق (ع) فرمود: ای هشام. هشام عرض کرد: بلی، ای پسر رسول خدا. حضرت فرمودند: آیا به من نمی گویی که با #عمرو_بن_عبید چه کردی و چگونه از او سؤال نمودی؟ هشام عرض کرد: فدایت شوم من شما را تجلیل نموده و از حضرتتان حیا و شرم داشته و در مقابلتان زبانم گویا نیست تا بتوانم شرح ماجرا را بدهم. امام علیه السّلام فرمودند: وقتی تو را به چیزی فرمان دادم آن را به جای آور. هشام عرضه داشت: خبر به من رسید که عمرو بن عبید در مسجد می نشیند و چه سخنان زهرآگینی می گوید این معنا بر من گران آمد، پس به طرف او حرکت کرده و روز جمعه که داخل بصره شدم به طرف مسجد رفته وارد شدم حلقه وسیعی از جمعیت را دیدم که به دور عمرو بن عبید گرد آمده و او در حالی که پارچه ای مشکی از جنس پشم به خود پیچیده و پارچه ای را رداء نموده و به دوش افکنده بود در بین آنها قرار داشت و مردم از او سؤال می کردند، من در بین جمعیت برای خود جایی پیدا می کردم تا در پشت صفوف مردم به قدری که روی زانو بنشینم جایی جسته و نشستم، سپس خطاب به عمرو بن عبید کرده و گفتم: ایها العالم من مردی غریبم آیا اذن میدهی از مسأله ای سؤال کنم؟ گفت آری، بپرس. به او گفتم: آیا چشم داری؟ گفت: این چه سؤالی است که می کنی، چیزی را که می بینی چگونه از آن سؤال و پرسش می نمایی؟ گفتم: سؤالهای من از همین قبیل است. گفت: پسرم بپرس اگر چه سؤال و پرسشت احمقانه است. گفتم: جواب همین سؤالهای احمقانه را بگو. گفت: سؤال کن. گفتم: آیا چشم داری؟ گفت: آری. گفتم: با آن چه می بینی؟ گفت: با آن رنگها و اشخاص را می بینم. گفتم: آیا بینی داری؟ گفت: آری. گفتم: با آن چه می کنی؟ گفت: با آن بوها را می بویم. گفتم: آیا دهان داری؟ گفت: آری. گفتم: با آن چه می کنی؟ گفت: با آن طعم های مختلف را احساس می کنم. گفتم: آیا زبان داری؟ گفت: آری. گفتم: با آن چه می کنی؟ گفت: با آن سخن می گویم. گفتم: آیا گوش داری؟ گفت: آری. گفتم: با آن چه می کنی؟ گفت: با آن صداها را می شنوم. گفتم: آیا دو دست داری؟ گفت: آری. گفتم: با آنها چه می کنی؟ گفت: اشیاء را با آنها گرفته و نرمی و زبری آنها را احساس می کنم. گفتم: آیا دو پا داری؟ گفت: آری. گفتم: با آنها چه می کنی؟ گفت: با آنها از مکانی به مکان دیگر منتقل می شوم گفتم: آیا قلب داری؟ گفت: آری. گفتم: با آن چه می کنی؟ گفت: آنچه بر این جوارح و اعضاء نامبرده وارد شده و عرضه شود با آن آنها را تمییز و تشخیص می دهم یعنی با قلب تشخیص می دهم این امر وارد شده و عرضه گردیده را باید با چشم دید یا با گوش مثلا شنید. گفتم: آیا با وجود این جوارح از قلب بی نیاز هستیم یا نه؟ گفت: خیر. گفتم: چگونه بی نیاز نیستیم در حالی که این اعضاء و جوارح سالم و صحیح هستند؟ گفت: پسرم جوارح وقتی شک کنند در چیزی که بوییده یا دیده و یا چشیده و یا شنیده آن را به قلب ارجاع داده و یقین پیدا شده و شک باطل می گردد. گفتم: پس خداوند متعال قلب را برای شک جوارح و اعضاء تعبیه فرموده؟ گفت: آری. گفتم: پس چاره ای از وجود قلب نداریم و الّا جوارح نمی توانند به یقین برسند؟ گفت: آری همین طور است. به او گفتم: ای ابا مروان خداوند متعال اعضاء و جوارح تو را به حال خود وانگذارده بلکه برای آنها امامی قرار داده تا افعال صحیح آنها را تصحیح کرده و شک آنها را به یقین مبدّل نماید، چطور می شود تمام این مخلوقات را در حیرت و شک و اختلاف گذارده و برای آنها امام و پیشوایی معین نکرده باشد تا در وقت حیرت و تردید و اختلاف به او مراجعه نموده و او حیرت آنها را برطرف و تردید و شکشان را به علم و اختلافشان را به اتّفاق مبدّل نماید. هشام می گوید: کلام من به این جا که رسید عمرو بن عبید ساکت شد و چیز دیگری به من نگفت، سپس توجّهی به من نمود و گفت: تو هشام هستی؟ گفتم: خیر. گفت: تو را به خدا سوگند می دهم آیا هشام هستی؟ گفتم: خیر. گفت: آیا از همنشینان با او هستی؟ گفتم: خیر. گفت: پس از اهل کجایی؟ گفتم: از اهل کوفه می باشم. گفت: پس حتما هشام می باشی، سپس مرا به خود چسبانید و در مجلس خویش نشاند و از جایی که نشسته بود و داد سخن می داد کناره گرفت و تا من نشسته بودم سخنی نگفت. امام صادق علیه السّلام خندیدند سپس فرمودند: ای هشام این بیان را چه کسی به تو تعلیم نموده؟ هشام می گوید: عرضه داشتم: ای فرزند رسول خدا بر زبانم این طور جاری شد. حضرت فرمودند: ای هشام به خدا سوگند این تقریر در صحف ابراهیم و موسی نوشته شده است. منبع: شیخ صدوق(ره)، علل الشرائع، ج 1، ص: 630؛ •┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈• پاتوق بچه شیعه ها در واتساپ https://chat.whatsapp.com/CM0ZIhKUyvhAyTfrznIZP0