🔷علاّمه حلّی نقل کرده که:
🌕روزی امام« موسی ابن جعفر» علیه السلام در بغداد گذارشان به در خانه #بُشر_حافی افتاد
🎵🎵 و از داخل خانه صدای ساز و آواز به گوش حضرت رسید،
🧕 تصادفا کنیزی از خانه بیرون آمد، که می‌خواست ظرف زباله را خالی کند.
🔷امام «موسی ابن جعفر» از آن کنیز سؤال فرمود:
صاحب این خانه آزاد است یا بنده؟ ⁉️
🧕کنیز گفت: آزاد است.
🔷امام فرمود: راست گفتی! اگر بنده بود از آقا و مولای خود می‌ترسید ( و چنین سروصدائی از خانه اش بلند نمی شد) 🎵🎶
🧕و چون کنیز به خانه برگشت، #بُشر در حالی که بر سفره #شراب نشسته بود، پرسید: از چه رو دیر آمدی؟⁉️
🧕کنیز جریان عبور «موسی ابن جعفر» علیه السلام را از درِ خانه و سؤال و جواب حضرت را با خود، شرح داد.
🧔 #بُشر با سر و پای برهنه از خانه بیرون دوید و به دنبال #امام رفت و چون به خدمت آن حضرت رسید،
👈 با گریه به عذر خواهی و اظهار شرمندگی پرداخت؛ و بالاخره به دست آن حضرت از کار خود #توبه نمود،
🔻پس به خانه برگشت و هر چه وسائل لهو و لعب بود، همه را درهم شکست و از بین برد
و برای همیشه (به افتخار آن روزی که با پای برهنه در خدمت امام موسی ابن جعفر علیه السلام موفق به توبه شد) با پای برهنه و بدون
کفش راه می‌رفت. 👞👞👞
📘الکنی و الالقاب، محدث قمی، جلد۲، صفحه۱۰۵؛
📕منتهی الآمال، محدث قمی، ضمن احوال امام هفتم، فصل دوم، موضوع هفتم.
⚠️اکنون افرادی که دائما سر و صدای ساز و موسیقی از خانه و مغازه و ماشین آنها بلند است
⛔️ و خود و زن و بچه‌های خود را با انواع سروصداها و فیلمها و مناظر #نامشروع و فسادآور، سرگرم و مشغول می‌کنند،
ببینند راستی بنده اند یا آزاد؟‼️⁉️
♦️و گرنه در صورتی که خود را #بنده بدانند، آن هم بنده خدا و پیرو امامان معصوم، از جمله امام هفتم،
👈👈 پس به حُکمِ: «إنَّ السَّمعَ و البَصَر و الفؤاد کلُّ اُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُولاً»
در پیشگاه خدا مسئول اند و باید منتظر پیامدهای نامشروع آن در دنیا و پاسخ گوئی آن در قیامت باشند.
📚 سوره اسراء، آیه ۳۶
چرا امام علی با آن همه شجاعت از حضرت فاطمه دفاع نکرد؟
پاسخ:👇👇👇👇👇
سکوت امام علی(ع) در برابر خلفا در راستای حفظ دین و وحدت اسلامی و فراهم نبودن شرایط قیام بود. از این رو آن حضرت بارها از وضع موجود و ظلم‌هایی که بر خاندان ایشان روا داشته شد، شکایت کردند.
آن حضرت، در خطبه «شقشقیه» از کتاب نهج البلاغه، خود علل سکوتشان در برابر خلفا را بیان کرده‌اند:
"من ردای خلافت را رها ساختم، دامن خود را از آن در پیچیدم (کنار رفتم)، در حالی که در این اندیشه فرو رفته بودم که آیا با دست تنها (بدون یاور) به پاخیزم (و حق خود و مردم را بگیرم) و یا در این محیط پرخفقان و ظلمتی که پدید آورده‌اند، صبر کنم؟ محیطی که پیران را فرسوده، جوانان را پیر و مردان با ایمان را مانند واپسین دم زندگی به رنج وا می‌دارد. (عاقبت) دیدم بردباری و صبر، به عقل و خِرَد نزدیک‌تر است، شکیبایی ورزیدم، ولی به کسی می‌ماندم که خار در چشم و استخوان در گلو دارد، با چشم خود می‌دیدم میراثم را به غارت می‌برند».(1)
این سخنان را امام در وضعی بیان کردند که دین اسلام در خطر بود و جهان اسلام نیز نیاز به وحدت داشت، زیرا هم در حوزه اسلام عواملی تهدید کننده وجود داشت و هم دشمن خارجی جهان اسلام را تهدید می‌کرد.
خطرها را می‌توان به این ترتیب دسته بندی کرد:
1- اگر حضرت علی(ع) با توسل به قدرت و قیام مسلحانه درصدد قبضه حکومت و خلافت بر می‌آمدند، بسیاری از عزیزانی را که از جان و دل به امامت و رهبری ایشان معتقد بودند، از دست می‌دادند.
2- از آن جا که بسیاری از گروه‌ها و قبایلی که در سال‌های آخر عمر پیامبر(ص) مسلمان شده بودند، هنوز آموزش‌های لازم اسلامی را ندیده بودند، پرچم «ارتداد» و بازگشت به بت پرستی را برمی‌افراشتند و بنابراین عملا با حکومت اسلامی مخالفت می‌کردند و این خطری جدی بود.
3- علاوه بر خطر مرتدین، مدعیان نبوت و پیامبران دروغین مانند «مسلیمه کذاب»، «طلیحه» و «سجاح» نیز در صحنه ظاهر شده و هر کدام طرفداران و نیروهایی دور خود گرد آوردند و قصد حمله به مدینه را داشتند که با همکاری و اتحاد مسلمانان پس از زحماتی نیروهای آنان شکست خوردند.
4- خطر حمله احتمالی رومیان نیز می‌توانست مایه نگرانی دیگری برای جبهه مسلمانان باشد؛ زیرا تا آن زمان مسلمانان سه بار با رومیان رو در رو درگیر شده بودند و آنان مسلمانان را خطری جدی تلقی می‌کردند و در پی فرصتی بودند که به مرکز اسلام حمله کنند.
سکوت امام علی(ع) در برابر شکنجه حضرت زهرا(س) نیز در راستای سکوت 25 ساله امام شکل گرفته است. عدم دفاع امام مبتنی بر ترس از مرگ و یا بی اعتنایی در برابر شکنجه حضرت زهرا(س) نبود، بلکه سکوت امام بدان جهت بود که شرایط دفاع فراهم نبود. امام قدرت لازم برای احقاق حقوق از نظر اجتماعی و یاران را نداشت. نحوه بیعت گرفت از امام و هجوم افراد حکومت به خانه علی(ع) نشان می‌دهد که علی(ع) قدرت دفاع از حضرت زهرا(س) را نداشت. حضرت نمی‌توانست در برابر ظلمی که به حضرت فاطمه(س) روا داشتند، اقدامی کند