🛑🏴 دودمه ویژه شب هشتم | حضرت علی اکبر (علیه السلام) جوانان بنی‌هاشم بیایید علی را بر در خیمه رسانید خدا داند که من طاقت ندارم علی را بر در خیمه رسانم

روضه حضرت علی اکبر(ع) به خاک میکشی از دست ... #روضه🔊 #شب_هشتم #محرم💔 #حسن_خلج🎙

جــوانان‌بنی‌هاشم‌بیاید علی‌رابردرخیمه‌رسانید #شب_هشتم_ماه_محرم #حضرت_علی_اکبر #محرم سلام و ارادت خدمت بزرگواران محترم عزاداریهاتون قبول حق ان شاءالله التماس دعا دارم شبتان علی اکبری🥀🖤

#روضه_حضرت_علی_اکبر_ع با صدای شهید حاج شيخ احمد ضيافتے كافے

سلام علیکم و رحمه الله...؛ 💐 یکشنبه ۱۴۰۳/۰۴/۲۴ 💐 " یا ذالجلال والاکرام " روزتان بخیر و شادی و دلتون شاد به دست لطف و سخاوت کریم الصفحی که همواره بدنبالتون هست و خیرخواه و خیررسانتون...؛ 🌸🏴 الهی آمین 🏴🌸 #روزتان_بخیر/ع #سلام_برمحرم #رهبری_حکیم_و_فرزانه #مردم_ایران_تشکر #کشورامام_رضا_ع #ارزشهای_انقلاب_اسلامی #باولایت_تاشهادت #سربلندی_ایرانم_آرزوست #اتحاد_رمز_پیروزی

🍀🌻💐🏴💐🌻🍀 سلام‌مجدد...؛ کلام‌نیکان....؛ یک شنبه ۱۴۰۳/۰۴/۲۴ امیرالمومنین امام علی (علیه السلام) فرمودند : ای مردم ؛ بدانید دنيا سراى عبور است نه سراى اقامت...! مردم در دنيا دو گونه اند ؛ بعضى خود را فروختند و خويش را هلاك كردند و بعضى خود را خريدند و آزاد كردند...!!! منبع : 👇 📚 حکمت ۱۳۳ نهج البلاغه 🍃🌸🌺🏴🌺🌸🍃 #حدیث صبحگاهی/ع #سلام_برمحرم #رهبری_حکیم_و_فرزانه #مردم_ایران_تشکر #کشورامام_رضا_ع #ارزشهای_انقلاب_اسلامی #باولایت_تاشهادت #سربلندی_ایرانم_آرزوست #اتحاد_رمز_پیروزی

🔴دنیای زمان ظهور #خط_رهبر

✨﷽✨ 🖤🌴یاحسین🌴 🖤 ☀️🏴🌿سلام فرمانده ☀️🏴🌿سلام لاله ی سحرم ☀️🏴🌿سلام محب مولا عج ☀️🏴🍃یا صاحب الزمان به گوش می‌رسد از آسمان اذان حسین زمین از آنِ حسین، آسمان از آنِ حسین هزار سال گذشت و هنوز در گذر است... کسی مرا برساند به کاروانِ حسین عجیب نیست اگر بر کویر خشکِ یزید ببارد ابرِ کرامت از آسمانِ حسین مرا به دست کسی جز حسین نسپارید قسم به جانِ عقیله، قسم به جانِ حسین به ریگ‌های بیابان بگو قیام کنند به احترامِ کفِ پای دخترانِ حسین حَسن، غریب‌ترین نامِ عالم هستی‌ست و عاشقانه‌ترین نامِ عاشقانه: حسین به کامِ ماست، اگرچه به نام او باشد چه شعرها که نگفتیم از زبانِ حسین... هزار سال گذشت و بلندتر از قبل به گوش می‌رسد از نیزه‌ها اذانِ حسین «««««꧁▪️🖤▪️꧂»»»»»

🔴 داستان زندگی حضرت علی اکبر(ع)

اشعارناب گودال قتلگاه_امام حسین(ع) بین گودال پیکرت افتاد دیده ام یک طرف سرت افتاد از روی ذوالجناح افتادی به زیر سنگ ونیزه جان دادی بدن تو نشست درگودل استخوانت شکست درگودال شمرملعون چنین خوشحال است پیکرت ازچه رو بی حال است ای برادر سپاه بی نفری لشگرمن چراتوبی سپری زخم شمشیر بر پرت زده اند این همه سنگ بر سرت زده اند ای برادر گناه تو عشق است بهترین اشتباه تو عشق است بی حیاها کمی حیا بد نیست شمرملعون کمی وفا بد نیست باسر سنگ شکست گونه ی تو غصه خوردی شکست روزه ی تو بین گودال اسیر بودی وبس به زیرچکمه گیر بودی وبس….. ازچه گودال تنگ و باریک است روز توهمچو شب چه تاریک است بدی سنگ ونیزه در این است هر طرف میشود رهت را بست تا تنت در میان خون افتاد روی گودال خواهرت جان داد بر تنت نیزه ها فرود آمد ازخیام تو بوی دود آمد مردم کوفه وای بی عارند همچو اینان مدینه بسیارند یاد دارم مدینه آتش بود دور بیت الحزینه آتش بود یاد داری مدینه دراتش قصه ی داغ سینه درآتش همه ی خوشیم مادر بود فاطمه دختر پیمبر بود ؟ بین کوچه صداش میلرزید حسنم تا که کوچه را میدید ؟ دل زبنب هنوز غمگین است فکر پرتاب دست سنگین است ای برادر نگات پژمرده رفتی وخواهرت زمین خورده من که کوچه نشین غم بودم بس که نقش زمین غم بودم ای گل من زمان چیدن بود بین نامحرمان چقد زن بود دل به راه حسین باید داد ازغم شام وکوفیان فریاد

«السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا أَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ، وَمَوْضِعَ الرِّسالَةِ» خدا را شکر می‌کنیم! وقتی نظام رشتی از دنیا رفت، ایشان از مداحان اهل‌بیت بود، در برزخ خوابش را دیدند و از او پرسیدند: نظام! آنجا حالت چطور است؟ وضعیتت چگونه است؟ جواب کسی که خواب دیده بود را با یک بیت داد. گفت: شکر خدا را که در پناه حسینیم عالم از این خوب‌تر پناه ندارد گفته‌اند، یک اشاره‌ای بکنیم به حضرت علی‌اکبر ـ علیه‌السلام ـ خدا مرحوم حاج‌آقا سراج را رحمت بکند! که بعضی از مداح‌های فعلی تهران (که از قدیم هستند)، از شاگردان حاج‌آقا سراج بودند. می‌گفتند: ایشان نسبت به اهل‌بیت خیلی عجیب بود و چیزهایی به ذهنشان می‌آمد و گاهی اوقات در روضه‌هایش می‌گفت و خیلی درهرحال، حال خوشی داشت. چون اعتقاد داشت که در مجالسی که روضه امام حسین ـ علیه‌السلام ـ خوانده بشود، خود حضرت هم حضور دارند، هر موقع که می‌خواست روضه حضرت علی‌اکبر را بخواند، می‌گفت: «دو نفر بلند بشوند و زیربغل‌های امام حسین را بگیرند تا آقا از مجلس بیرون بروند، بعد ما روضه حضرت علی‌اکبر را می‌خوانیم» امام حسین ـ علیه‌السلام ـ در روز عاشورا چند جا بلندبلند گریه کردند. یکی از آن‌ها همان جایی بود که وقتی علی‌اکبر به سمت میدان رفت، نگاهی به پشت سرش انداخت: «نَظَرَ إِلَيْهِ نَظَرَ آيِسٍ» یک نظر مأیوسانه‌ای که این بچه دیگر برنمی‌گردد، انداخت و او رفت چقدر این شعر را که همه‌تان می‌دانید. در این جا، بجا گفته شده است: در رفتن جان از بدن، گویند هر نوعی سخن من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود(. غزلیات سعدی/ غزل شماره 268 (صبر از وصال یار من برگشتن از دلدار من گر چه نباشد کار من هم کار از آنم می‌رود در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود)) اباعبدالله هم جانش داشت می‌رفت و رفت و امام حسین همان جا بلندبلند پشت سرش گریه کرد. عمر سعد را نفرین کرد که ما کسی را به سمت تو فرستادیم که هر موقع دلمان برای پیغمبر تنگ می‌شد، او را نگاه می‌کردیم. (من جزئیات را نمی‌گویم) وقتی که آن بزرگوار جنگ خودش را کرد و بعد از روی اسب افتاد، و ظاهراً وقتی خون روی چشم اسب ریخت، ندانسته حضرت علی‌اکبر ـ علیه‌السلام ـ را به سمت دشمن برد که آنجا ضربه‌های متعددی به ایشان زدند. هرکسی که هر چیزی در دستش بود با همان زد. «فَقَطَّعوهُ بِسُیوفِهِمْ اَرْبَاً اَرْبَاً» این‌گونه اتفاق افتاد. بعد که اباعبدالله را صدا زدند، امام حسین معمولاً برای هرکسی که می‌رفت، تند می‌رفت اما اینجا دیگر یاری نمی‌کرد (توانی نداشت). نزدیک‌های جوانش که رسید: «نَزَلَ عَنِ الْعَرَسْ» خودش را از اسب پرت کرد روی زمین نقل است که با زانوهایش چند قدم جلو رفت. فدای مظلومیتت یا اباعبدالله! بعد که رفت، چند لحظه‌ای او را نگاه کرد، انگار دلش طاقت نیاورد، صورت به‌صورت او گذاشت: «عَلَی الدُّنیا بَعدَکَ الْعَفا» «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ»