❇️از قدیم رسم بر این بوده که #شعرا وقتی شخصیتی را #مدح میکردند،  ممدوح، چیزی را به عنوان «حق الزحمه) به او می‌داد💰💰 ↩️ که این را « #صله» می‌گفتند. ▫️▪️▫️▪️▫️ ⭕️و این بستگی به شعر و ممدوح داشت که شعر در چه سطحی و  ممدوح نیز از چه روحیه ای بر خوردار باشد ؛ 🟫🟫🟫🟫🟫🟥

📋برای همین، #شعرا با چه زحمتی، شعری را انشا می‌کردند.. و در حضور #منصوردوانیقی که می‌خواندند، ✨✨✨✨✨✨ 🖊 در همان بار اول آن را حفظ می‌شد و می‌گفت:  این که شعر تازهای نبود، چون من می‌خوانم تا بدانی که من هم این را حفظ هستم،!! 🔰🔰🔰🔰🔰 ↩️ بعد از خواندن او، کنیز هم حفظ می‌شد و می‌گفت: اگر باور نداری ببین که این بانو هم این شعر را در حفظ دارد، ✨✨✨✨✨✨✨ 👈لذا از #صله خبری نبود و #شعرا باسر افکندگی، مجلس را ترک می‌کردند. 🔷🟨🔷🟨🔷🟨🟨

👳‍♂ وقتی «اصمعی» #صله را گرفت و از مجلس خارج شد،.. 🔷منصور گفت:  این شخص باید «اصمعی» باشد. ⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️⚡️ 👳‍♂ وقتی او را آوردند و نقاب از چهره بر گرفت، گفت:  منصور! جماعت #شعرا، فقیر و بینوا هستند و با زحمت، شعری را می‌گویند که از تو چیزی بگیرند 🍃🍃🍃🍃 ⬅️⬅️ولی تو از حافظه ات بهره می‌گیری  و در نتیجه آنان را محروم می‌کنی ــــــــــــــــــــــــــ 📗 ناسخ التواریخ، احوالات حضرت کاظم «علیه السلام»، جلد۲/صفحه۵۷.