#نوحه_سرایی_حضرت_زکریا حضرت زکریا (ع) از پروردگار متعال خواست که اسماء خسمه پنج تن آل عبا (علیهم السلام) را به او بیاموزد. جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و اسم پنج تن(علیهم السلام) را به او یاد داد. وقتی که حضرت زکریا (ع) اسم حضرت محمد(ص) و فاطمه(علیهاالسلام) و حسن (ع) را می فرمود، هم و غم او برداشته می شد و اندوهش بر طرف می گشت، ولی وقتی که اسم حضرت حسین (ع) را فرمود، گریه گلوگیر او می شد و پشت سر هم نفس می زد. روزی فرمود: خداوندا چرا من وقتی اسم آن چهار حضرت را می برم با نام آنها غم و غصه ام بر طرف می شود ولی تا اسم حسین را می برم اشک از چشمانم سرازیر می شود. و نفسم منقطع و هیجانی می شود؟! خداوند تبارک و تعالی، حضرت زکریا را از قصه امام حسین (ع) با خبر کرد و روضه کربلا را برای آن حضرت تعریف کرد. و به او فرمود: #کهیعص کاف: اسم کربلااست... هاء: هلاک عترت طاهره... یاء: یزید قاتل ظلم کنند بر حسین (ع)... عین: عطش حسین (ع)... صاد: صبر حسین (ع) بر مصائب... وقتی که حضرت زکریا (ع) این کلمات را شنید، سه روز درب مسجد را بست و از رفت و آمد مردم به مسجد ممانعت نمود و مشغول گریه وزاری و مرثیه خوانی شد. 📚داستانهایی از گریه برامام حسین:علی میرخلف زاده @yarooghaye