#رمان🎗
#میوهبهشتی🤹♀️
#پارتبیستنهم
بردیا از اتاقش امد بیرون. لباساش را عوض کرده بود. ولی تا چشمش به من که هنوز وسط راهرو ایستاده بودم و بهت زده نگاه می کردم افتاد یه داد الله اکبری زد که چسبیدم به کره ماه و برگشتم. تازه فهمیده بودم چه خبره. حالا منم مثل بقیه می دویدم. تیام ناله می کرد و جگرم را کباب می کرد.
ترانه حین اماده شدن هق هق میزد و سعی داشت تیام که چشماش را بسته بود و فقط از درد ناله می کرد را ارام کند. در همین موقع اورژانس وارد شد وبعد از معاینه پزشک رو به بردیا اعلام کرد که اپاندیسش هست و باید سریعا به بیمارستان منتقل بشه.
بردیا هم که برعکس ما کاملا منتظر شنیدن این حرف بود سوئیچ را به طرف من پرت کرد و گفت: شما ها دنبال ما بیایید. من با تیام میرم.
_ اقا بردیا میشه من با تیام برم؟
اما پاسخ بردیا به ترانه فقط نخیری بود که هم داد توش داشت و هم عصبانیت و هم اخمی که بر روی پیشانیش جا خوش کرده بود.
_ بردیا خب بزار بره. مگه حالشو نمی بینی؟
_ می بینم. اما تا اونجا میخواد با دونه دونه ناله ها و دادایی که تیام میزنه هق هق کنه. میگم نه یعنی نه.
و بعد هم به دنبال تیام که بر روی برانکارد بود به راه افتاد.
💖
💖💖
💖💖💖
#او_خواهد_آمد
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
#شهداءومهدویت
➥ @shohada_vamahdawiat
#نیمهیتاریک
#پارتبیستنهم
عباس سر میچرخاند به سمتم. صورتش خیسِ خیس شده و چند تار مویش چسبیده به پیشانی اش. لبخند میزند:
نترس مامان، حواسم هست. اگه خسته شدی میخوای یکم وایسیم؟
خسته که شده ام؛ اما ترجیح میدهم ادامه بدهیم. میگویم: نه مشکلی نیست. میام.
عباس با کسی تماس میگیرد و از اوضاع پایگاه میپرسد. از چهره اش میشود فهمید اوضاع اصال خوب نیست.
چندبار پشت هم »باشه« و »فهمیدم« میگوید و گوشی را قطع میکند. میپرسم: کی بود؟
لازم نیست کسی توضیح بدهد؛ خودم میتوانم بفهمم منظورش حامد، شخصیت داستان دلارام من است. نگرانیحامد. میگفت به پایگاه حمله کردن، یکم شیشه شکوندن و رفتن.
برای محدثه و زهرا به دلم چنگ میاندازد؛ انقدر که فراموشم میشود از بودن حامد تعجب کنم: زهرا و محدثه
چی؟ اونا چیزیشون نشده؟نه، خیالت راحت. پایگاه هم فعلا امنه. بیا بریم.
هنوز به انتهای کوچه نرسیده ایم که یک ماشین جلوی ورودی کوچه توقف میکند. انقدر سریع ترمز میگیرد که
صدای کشیده شدن لاستیکهای روی زمین در گوشم میپیچد. عباس میایستد و دستش را جلوی ما میگیرد
که جلوتر نرویم.
بشری هم انگار زودتر از من خطر را میفهمد که به من نزدیکتر میشود و دستش را حلقه میکند دور شانه ام.
چیزی ته دلم فرو میریزد. مغزم کار نمیکند و فقط خیره ام به پژویی که خروجی کوچه را بسته و چراغهایش هنوز
روشن است. شیشه های ماشین، دودی است و داخلش را نمیبینم. عباس چند لحظه با اخم به پژو نگاه میکند و
برمیگردد به سمت ما: بدویید بریم!
بشری بازویم را میکشد و دنبال عباس میدویم. به ابتدای کوچه که میرسیم، متوجه میشویم یک پراید در ورودی
کوچه ایستاده؛ با چراغهای روشن. دنیا دور سرم میچرخد. گیر افتاده ایم؛ اما نمیدانم چرا و توسط چه کسانی.
بهزاد؟ شاید.
عباس چند قدم به عقب برمیدارد و ما هم به تبعیت از او عقب میآییم. صدایم میلرزد: اینا کی اند؟ چرا راه رو
بستن؟
عباس سلاحش را در میآورد و از بشری میپرسد: مسلحید؟
بشری که دارد با چشمانش در کوچه دنبال یک راه فرار میگردد میگوید: نه! مرخصی بودم که اومدم.
عباس آرام و قدم قدم عقب میرود. مینالم: حالا چکار کنیم؟
عباس جواب نمیدهد. زیرلب چیزی زمزمه میکند و تندتند سر میچرخاند تا دو سمت کوچه را ببیند. باران تمام
پیراهنش را خیس کرده. ناخودآگاه شروع میکنم به خواندن آیه حفظ؛ اولین چیزی که موقع نگرانی به ذهنم
میآید. مردی از پراید پیاده میشود. با کمی دقت میشناسمش؛ بهزاد. از دیدنش نفسم بند میآید. این هیولای
آرام بیش از آن چیزی که فکرش را میکردم خطرناک است. کاش میشد یک طوری نابودش کنم یا از بینش
ببرم. پشت عباس پنهان میشوم: ب...بهزاده!
عباس سرش را تکان میدهد: میدونم، نگران نباش.بهزاد با یک نیش خندِ اعصابخوردکن دارد آرام آرام نزدیکمان میشود؛ حتماً خوب میداند راه فرار نداریم و
مانند یک حیوان وحشی که طعمه اش را گیرانداخته و میخواهد با آرامش سراغش برود، دارد به سمت ما میآید.
🌸به نیت فرج امام زمانمون
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸
☘
💐☘
💐💐☘
💐💐💐☘
💐💐💐💐☘
#او_خواهد_آمد
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
#شهداءومهدویت
➥ @shohada_vamahdawiat
#ازجهنمتابهشت
#پارتبیستنهم
﷽
به روایت امیرحسین
آخیش. چقدر آروم شدم همیشه هئیت مسکن من بود. خدا توفیق این نوکری رو از ما نگیره ان شاالله.
حاج آقا _ امیرحسین جان. یه لحظه بیا.
_جانم حاج آقا ؟
حاج آقا _ اتفاقی افتاده این چندوقته خیلی تغییر کردی؟
رازدار تر و راهنما تر از حاج آقا کی رو میتونستم پیدا کنم ؟ دل رو زدم به دریا و گفتم. از همون دو سال پیش تا الان. البته حاج آقا در جریان مشکل مالی که برای بابا پیش اومده بود ، بودن ولی این که این مشکلات تونسته رو اعتقاداتش تاثیر بزاره برای حاج آقا هم حیرت آور بود. ولی مشکل من علاوه بر اعتقادات بابا این بود که اجازه نمیداد من برم .
حاج آقا _ میدونستم رفتن برات مهمه ولی نه انقدر که اینجوری تغییرت بده . ولی امیرجان شرط اول رضایت والدینه تو سعی خودت رو بکن و بقیش رو بسپار به خدا مطمئن باش همیشه بهترین هارو برات رقم میزنه
حرفای حاج آقا همیشه برای من بشارت دهنده آرامش بودن. حرفاش از جنس زمین نبود حرفاش آسمونی بود…..
.
.
.
دوباره زیر لب صلواتی فرستادم و زنگ زدم. در که باز شد استرس من هم بیشتر شد .
پرنیان_ عه داداش چته ؟ چیزی شده؟
_ ها؟ نه. چیزه. یعنی قراره بشه.
پرنیان_ امیر عاشق شدیا ?
_?ابجی چی میگی؟
پرنیان_ هیچی خوش باش.
ای بابا . عشق من الان فقط و فقط شهادت بود. با دیدن مامان و بابا تو پذیرایی دیگه استرسم به اوج رسید . میترسیدم از این که دوباره همون حرفای همیشگی رو بشنوم.
_ سلام. بابا میشه حرف بزنیم؟
مامان_ سلام. قبول باشه خیر باشه مادر.
بابا_ سلام بابا جان. اره بیا بشین.
_ ان شاالله که خیره.
دوباره زیر لب صلوات فرستادم و نشستم رو مبل کنار بابا .
بابا_خب؟
_ها؟ چی؟
با این برخورد من همه زدن زیر خنده و پرنیان هم کم لطفی نکرد و گفت _ نگفتم عاشق شدی؟
_ نه. حواسم نبود خب. عه.
مامان_ عه بچمو اذیت نکنید ببینم. بگو مامان جان.
_ بابا ، چرا نمیزارید من برم ؟
بابا_ این بحث قبلا تموم شده.
_ نه برای من
بابا_ هزار بار گفتم بریز دور این مسخره بازیا رو.
دوباره همون آش و همون کاسه. شروع شد.
_ حداقل یه راه پیش پام بزارید.
بابا_ بیخیال شو
_ اگه راهتون اینه ؛ نه.
بابا_ پس ازدواج کن.
_ میخواید دست و پام بسته بشه؟
بابا_ آقای دین دار و با ایمان ، ازدواج مگه سنت پیامبر نیست؟
_ نه برای من که قرار نیست بمونم.
بابا_ ازدواج کن بعد اگه زنت گذاشت برو. من که حرفی ندارم فقط من اجازه نمیدم.
_شب به خیر
بابا_ شب به خیر
مامان _ امیرحسین پسرم بیا و بیخیال شو.
_ شب به خیر مامان
مامان_ شبت به خیر
با رفتن من به سمت اتاق پرنیان هم دنبالم اومد من که وارد اتاق شدم پرنیان دم در وایساد,و گفت _ میخوای باهم حرف بزنیم ؟
_ بزار برای فردا
پرنیان _ باشه . شب خوش
_ شبت به خیر
🌸به نیت فرج امام زمانمون
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸
☘
💐☘
💐💐☘
💐💐💐☘
💐💐💐💐☘
#او_خواهد_آمد
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
#شهداءومهدویت
➥ @shohada_vamahdawiat