سید محمد سادات حسینی پدر این دو شهید: دختر کوچکم فاطمه السادات، وصیت نامه خود را در سال ۹۲ که سفر به کربلا داشت، نوشته بود؛ او در وصیت نامه خود عنوان کرده بود که من در سال ۹۸ شهید می شوم و جهیزیه من را به بهزیستی تقدیم کنید! هر دو دخترم تأکید به پرداخت خمس داشتند و زمانی که به منزل من می آمدند، غذا نمی خوردند و می گفتند تا خمس مال خود را پرداخت نکنی و مالت حلال نشود، ما این غذا را نمی خوریم. دختر بزرگم مهدیه سادات، معلم بود و دو خودکار در جیب خود داشت که می گفت یک خودکار برای بیت المال است و از خودکار دیگر برای امور شخصی خود استفاده می کرد. در روز تشییع پیکر شهید سلیمانی دختر بزرگم مهدیه سادات غسل شهادت کرد و به همه ما هم گفت که غسل شهادت کنیم و به من گفت که امروز دو پیکر برای تو می آورند، ناراحتی نکنید. پدر دو شهید سادات حسینی با بیان اینکه من خودم مجروح جنگی هستم، اظهار کرد: دخترانم شب ها کف پاهایم را بوسه می زدند و فاطمه سادات همیشه تا نیمه های شب بیدار بود و نماز شب می خواند؛ هر دو هدفشان شهادت بود و پیرو ولایت فقیه بودند و می گفتند که رهبر را نباید تنها بگذاریم. وی تصریح کرد: دخترانم هر دو به افراد پائین دست خود همواره کمک می کردند، احترام به پدر و مادر می گذاشتند و علاقه و احترام خاصی به ولایت فقیه داشتند، آنها می دانستند که چنین اتفاقی برای آنها رقم می خورد، مهدیه سادات به همکاران خود گفته بود که من با خواهرم شهید می شویم.

🌹تعداد شهدای فراجا در حمله تروریستی شب گذشته فرماندهی انتظامی راسک به ۱۲ نفر رسید و تعداد مجروحین نیز ۷ نفر می باشد 🔹نیروی های جان برکف نیروی انتظامی شب گذشته حمله گروهک تروریستی جیش الظلم را به مقر انتظامی راسک دفع و تلفات قابل توجهی به تروریست ها وارد کردند، گشت های هوایی و زمینی برای شناسایی عناصر تروریستی متواری همچنان ادامه دارد 📌تروریست ها سخت مجازات خواهند شد ـــــــــــــــــــــــ 🚨اخبار تخصصی جبهه مقاومت @moghavematnews_ir

داود حنیفه پس از ۱۶ ماه اسارت در چنگال رژیم صهیونیستی و تحمل شکنجه‌های فراوان، (مثلا می گفت مرا در یک اتاق مکعب فلزی که کمتر از یک متر عرض و طول داشت قرار دادند و چند روز در این حالت بودم، وقتی به خواب می رفتم با پتک، ساعتها به بدنه فلزی اتاقک می زدند طوری که حالت جنون به من دست میداد) بعضی دیگر از شکنجه ها را در خاطراتش نقل می‌کند و حتی شاهد خودکشی بعضی از زندانیان بوده. اما وقتی که صهیونیستها چیزی به دست نمی‌آورد او را آزاد می‌کنند. داوود به تهران می‌آید و پس از یک چند روز حضور در کنار همسر جوانش راهی جبهه‌ها می‌شود و دو هفته بعد در عملیات خیبر به شهادت می‌رسد و ۱۱ سال بعد پیکر او به میهن باز می‌گردد. مزار او در قطعه ۲۸ بهشت زهراست.یادش گرامی.