🌹 🌷 آن شب، بعد از دعای کمیل با صفایی که در منزل حقیرش گرفته بود، تازه چشمان جمشید گرم شده بود كه با صداي كوبيده شدن در از خواب پريد. سؤال كرد: «كيه؟» جواب آمد: «علي هستم.» فكر كرد، علي پسر خاله اش است كه در مي زند. صدا دوباره بلند شد «‌ منم علي، ‌مولا و مقتداي تو.» هيجان زده و ترسان به نوري كه وارد اتاقش مي شد خيره ماند. امير المؤمنين(ع) دستي به شانه‌ جمشید گذاشت و گفت: «آرام باش فرزندم! از امروز نام تو مهدي است. تو از سربازان بزرگ اسلام خواهي بود و به زودي در قيامي بزرگ شريك خواهي شد.» مهدي تا به خود آمد، ‌آقا رفته بود. 🌷مدت زيادي بود كه حاج مهدي را نديده بودم. همراه يكي از دوستان براي ديدار ايشان، به مقر لشكر و چادر ايشان رفتيم. وقت نماز ظهر بود كه حاج مهدي با چند نفر از فرمانده هان لشكر وارد چادر شدند. بلافاصله، ‌بعد از نماز، ناهار آوردند. خود حاج مهدي سفره را پهن كرد، ‌غذا ها را چيد، بعد از غذا هم سفره را جمع كرد. آن روز حاجي شهردار سنگر بود. بعد از ناهار همگي براي جلسه به ستاد لشكر برگشتند. دوستم به من گفت: « ‌اين همه راه آمديم، برادرت را هم نديدي!» خنده ام گرفته بود. گفتم: همان رزمنده اي كه كار هاي سفره را مي كرد، برادرم بود. باورش نمي شد، مي گفت: « مگر مي شود يك فرمانده تيپ شخصاً ‌غذا آمده كند و كارهاي معمولي انجام دهد.» #ﺷﻬﻴﺪﻣﻬﺪﻱ_ﺯاﺭﻉ #ﺷﻬﺪاﻱ_ﻓﺎﺭﺱ #اﻳﺎﻡ_ﺷﻬﺎﺩﺕ 🌷☘🌷☘ #ﻛﺎﻧﺎﻝ_ﺷﻬﺪاﻱ_ﺷﻴﺮاﺯ: @shohadaye_shiraz ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﻬﺪا ﺭا ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮاﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﻨﻴﺪ: http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75