✴️برای کنترل نرخ دلار سه راه کار وجود دارد: 1⃣اول: مذاکره برای رفع تحریم. در این صورت آیا طرف غربی حاضر به رفع موثر تحریم ها می باشد یا خیر؟ مابه ازای رفع تحریم ها چه چیزی می خواهد؟ رفع تحریم ها،می تواند نشتی سیستم را هم جبران کند یا خیر؟ جواب روشن است! 2⃣دوم: دسترسی به کانال های فردایی نرخ دلار در بازار آزاد و حذف آنها. با توجه به حضور آنها در بستر تلگرام چنین چیزی ممکن نیست. بستن کامل اینترنت هم ظاهرا شدنی نیست. 3⃣سوم: تغییر نظام ارزی کشور از چند نرخی شناور به تک نرخی کنترل شده.... 🔺نظام ارزی چند نرخی شناور که در ایران شاهد آن هستیم، در شرایط ۱_تحریم ۲_ ضعف شبکه تسویه ۳_ خلاء نظارت و کنترل ۴_ریسک پایین و بازدهی بیشتر بخش نامولد اقتصاد نسبت به بخش مولد، کارآمدی لازم را نداشته و منجر به فساد و کاهش ارزش پول ملی می شود . از این جهت تصمیم اخیر دولت، مبنی بر تک نرخی کردن نظام ارزی در نرخ نیما ، به شرطی که الزامات آن رعایت شود، تصمیم درستی بود؛ اما برای اینکه هدف سیاست گذار تحقق یابد، باید همه عوامل افزایش نرخ ارز آزاد کنترل شوند. اگر یک عامل از بین برود ولی عوامل دیگر همچنان باقی باشند، در این صورت سیاستگذار نمی تواند شاهد اثربخشی کامل تصمیماتش باشد. 🔺اقدام فعلی دولت به نوعی در راستای تثبیت نرخ ارز و رسمیت زدایی از بازار آزاد است و برای اثربخشی کامل نیازمند اقدامات دیگری نیز می باشد. برای مثال باید در یک چارچوب دقیق و نظامند و در یک دوره زمانی محدود همه اقلام بازار غیر رسمی ارز از بازار نیما تامین شوند، بازار توافقی متوقف گردد، قانون پیمان سپاری ارز به دقت اجرا گردد، معاملات دستی ارزی جرم انگاری شود و ... تا از بازار آزاد ارز، مشروعیت زدایی شود. 🔺فراموش نکنیم افزایش نرخ ارز به معنای کاهش ارزش ریال است. و وزنی از کاهش ارزش ریال متأثر از سیاست های پولی و مالی می باشد. لذا تحقق هدف دولت در تثبیت نرخ ارز در صورتی که شاهد رشد پایه پولی و نقدینگی، منفی بودن ترازنامه بانک‌ها و کسری بودجه باشیم، امکان پذیر نیست‌. 🔺موضوع بعدی ، تشکیل شبکه تسویه موثر در تجارت خارجی است که باید راهی برای ورود و خروج ارز به کشور یافت و جریان ارز را حفظ کرد و البته با برنامه ریزی بلند مدت باید به سمت پیمان های پولی دوجانبه رفت و درصدی از اقتصاد را دلار زدایی نمود. #علی_محمدی ( کارشناس ارشد مسائل اقتصادی) 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi

🔰 یادداشت ▫️با غزه چه می‌توان کرد؟ صفحه۱ از ۲ 🔹عنوان را «با غزه چه می‌توان کرد؟» گذاشتم نه «برای غزه چه می‌توان کرد؟» واقعیت این است که امروز غزه، بیش از اینکه کمک بخواهد، دستگیر همه جهان شده است. دست نوشته شهروند آمریکایی را باید جدی گرفت که بر روی کاغذی نوشته بود: «دنیا فکر می‌کند که غزه توسط اسرائیل اشغال شده، بلکه حقیقت آن است که کل دنیا توسط اسرائیل اشغال شده به غیر از غزه». ما با اتفاق غزه فرصتی داریم تا دوباره به خود بیاندیشیم. خود را مرور کنیم و به افق‌هایی که قبلاً چشم دوخته بودیم، نگاهی دوباره کنیم. مسیر طی شده خود را مرور کنیم و در میانه‌ آینده و گذشته، امروز خود را خودآگاهانه بازخوانی و بازآفرینی کنیم. ما امروز به شدت نیازمند بازخوانی و بازآفرینی فناوری‌های اجتماعی خود هستیم. این امر حیاتی البته توضیحش کار بسیار سختی است و از عهده کوچکی چون من بر نمی‌آید. اما به قدر ناچیز خود تلاش می‌کنم دو نمونه «کمک کردن مالی به غزه» و «دعای برای خلاصی مردم غزه» را در قالب بازآفرینی فناوری‌های اجتماعی‌مان توضیح دهم: 1️⃣ نمونه اول: غزه به شدت نیازمند کمک‌های مالی است. هر مقدار کمک مالی به مردم غزه، می‌تواند حیاتی و نجات‌دهنده باشد. این کمک‌ها تبدیل به کالا می‌شود و از طریق کاروان‌های بشر دوستانه وارد غزه می‌شود و یا اینکه به صورت ارز (عمدتا پول مصر) وارد غزه می‌شود. الان به علت قحطی قیمت اجناس در غزه بسیار بالاست و تعداد قابل توجهی از ساکنان آن توان خرید حداقل‌ها را هم ندارند. راه اندازی کمپین‌های جمع آوری کمک‌های مالی در حال حاضر ضروری است. ولی مشکل اصلی این این کمک‌ها که کم هم نیستند، این است که تولید ارزش جمعی اجتماعی نمی‌کند. بنا به وظیفه انسانی، هر فردی پولی را به حسابی می‌ریزد و عمدتا‌ً این حساب‌ها در نهایت در یک نقطه تجمیع می‌شود و به شکلی به دست مردم غزه می‌رسد، ولی مشکل اینجاست که این کمک‌ها هویت جمعی ما را به اندازه لازم تقویت نمی‌کند و بهتر بگویم، اساسا‌ً مبتنی بر هویت جمعی ما این کمک‌ها شکل نمی‌گیرد. خیلی فرق است بین این نحوه کمکی که الان انجام می‌شود با زمانی که در مساجد یک محله یا شهر یا استان و یا حتی در سراسر کشور اعلام بشود که هم‌زمان با میلاد مبارک کریم اهل‌بیت(ع) یا مثلا روز هیجدهم ماه مبارک رمضان، مردم ایران روزه خود را با چای و خرما باز خواهند کرد و به جای آن، با هزینه‌های افطار خود، مردم در رنج ولی با شرافت مردم غزه را میهمان افطاری خود خواهند کرد. برای این کار، در هر مسجدی معتمد محله، مسئول جمع‌آوری کمک‌ها و واریز آن به حساب دفتر رهبرمعظم‌انقلاب می‌شد. دعوت به سهیم شدن در رنج گرسنگی مردم غزه و در عین حال، میزبانی از آن‌ها، آن اتفاقی است که می‌تواند کمک مالی به مردم غزه را که امروزه به صورت ساده و جدا جدا صورت می پذیرد را تبدیل به یک تحرک و کنش اجتماعی زنده و معنابخش کند. این کار می‌تواند حتی بعد از ماه مبارک رمضان، هفته‌ای یکبار تا برگشت آرامش نسبی به مردم غزه تکرار شود. این کار می‌توان علاوه بر تقویت وحدت ملی و انسجام اجتماعی، به علت برکاتی که در کمک به مظلوم و ایتام، خدای متعال مقرر کرده، موجب احیاء هر چه بیشتر ذائقه معنوی ملت ایران شود. ادامه دارد... ✏️یادداشتی از حجت‌الاسلام #علی_محمدی: |#یادداشت |#فلسطین 🚩پایگاه جامع محتوایی هیأت 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi

🔰 یادداشت ▫️با غزه چه می‌توان کرد؟ صفحه ۲ از ۲ 2️⃣ نمونه دوم: دعا برای نجات مردم غزه لازم است امروز مردم غزه در مصیبت‌اند. در مصیبت باید کنار مصیبت‌زده بود. این در کنار بودن، صوری نیست؛ ادا در آوردنی نیست؛ در کنار بودن سکینه‌آور است. سکینه از آسمان نازل می‌شود؛ سکینه امداد الهی به مصیبت‌زدگان است. لذا برای سر سلامتی دادن باید در مصیبت مصیبت‌زده وارد شد. باید بی‌قرار شد و در این حال بی‌قراری قرار گرفت؛ باید در آن به استقرار رسید و چه تعبیر متناقضی است این قرار در بی‌قراری؟! در این استقرار در اضطراب است که اضطرار حاصل می‌آید و حالت اضطرار نزدیک‌ترین حالت‌ها به مقام استجابت دعاست؛ «﴿أَمَّنْ یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَیکشِفُ السُّوءَ﴾ . ما در خانه‌هایمان همه برای مردم غزه دعاگوییم و بر هر چه اسرائیلی و اسرائیل‌دوست است لعنت می‌کنیم، ولی این تبدیل به کنش اجتماعی نمی‌شود؛ این تبدیل به یک حرکت جمعی نمی‌شود؛ چرا؟ چون فناوری‌های اجتماعی‌مان را بروزرسانی نمی‌کنیم؛ چون رویه‌های تکرارپذیر اجتماعی‌مان را صبغه ایام الله نمی‌دهیم؛ در آن روح‌الله نمی‌دمیم. شب قدر نزدیک است. ما ملت ایران بیاییم قرار بگذاریم که در شب شهادت امیرالمؤمنین (ع) این شهید عدالت و مبارزه با ظلم، فقط و فقط دو دعا داشته باشیم؛ فقط از خدا دو درخواست کنیم؛ از همه خواسته‌های دیگر در این شب صرف‌نظر کنیم؛ از طلب شفای مریض بدحال‌مان گرفته تا طلب دیون سر رسیده چشم‌پوشی کنیم به خاطر درد و رنج مردمی که رنجشان داغی غیرقابل تحمل بر جگر ما گذاشته است؛ آن دو دعا این باشد؛ «خدایا امام زمان ما را برسان!» «خدایا شر اسرائیل و آمریکا و همپالگان آنها را از سر مردم مظلوم غزه کم کن!» اینچنین است که یک دعای ساده می‌تواند با یک تصمیم جمعی، تبدیل به یک کنش اجتماعی و تحرک جمعی شود. این چنین است که می‌توان یک اراده بزرگ خلق کرد و یک فعل بزرگ آفرید. این چنین می‌توان ائتلاف قلوب درست کرد. این چنین می‌توان زمینه تحقق وعده‌ی قرآنی را فراهم کرد؛ مگر آیت الله شاه آبادی نفرمودند: «خداوند عالم، قرآن را که حبل الله است از عرش الرحمن نازل فرموده بر عرش اخوت انسان، تا فهمیده شود که مستقرّ قران و نوامیس الهیه، جامعه اخوت مسلمین است و البته نمی‌توان قران عظیم را به انفراد نگهداری نمود.» اینچنین است که می‌توان به سایر ملتها پیوست و البته برای آنها نیز زمینه پیوستن فراهم کرد. اصلا بیاییم این دو دعا را یعنی «دعای ظهور منجی الهی» و «دعای نابودی ظالمین» را در این شبهای قدر تبدیل به یک دعای جهانی کنیم. بیاییم از هر طریق که داریم تصمیم بگیریم ملتهای جهان را حول این دو دعای محوری به وحدت برسانیم؛ این یعنی پایه‌ریزی یک ملت جهانی بر محور ظهور منجی الهی از طریق وحدت نظام انتظارات اجتماعی ... 🔹 در کنار این دو نمونه که عرض شد می‌توان ده‌ها نمونه دیگر از خلق حرکت ملی و امتداد بین‌المللی آن در قالب بازآفرینی فناوریهای اجتماعی طرح کرد: "از راهپیمایی زنان باردار و شیرخواره‌دار در همبستگی با مادران غزه گرفته" تا "سفر علما و مراجع بزرگوار تقلید به کشورهای همسایه و دیدار با علمای کشورهای اسلامی" تا "طراحی کنش مشترک ورزشکاران کشورهای جهان در اعتراض به جنایاتهای اسرائیل" تا "جلسات گفتگوی دانشجویان کشورهای اسلامی و سایر کشورها در خصوص تبیین و توصیف فرآیندهای ناعادلانه نظم کنونی جهان و هم‌اندیشی برای طراحی نظم نوین جهانی" تا "حرکت حقوقدانان و قضات کشور برای شکل‌دهی نظام قضای اسلامی برای محاکمه سران اسرائیل و آمریکا" تا "اعلام همبستگی معلمان ایرانی برای قرار دادن یک روز در هفته در خصوص افشای ماهیت متعفن تمدن غرب برای دانش آموزان تا پایان سال تحصیلی" تا ده‌های ایده کنش اجتماعی دیگر ... 🔹سخن آغازین! ما امروز بیش از هر زمانی دیگر، نیاز به جاری شدن داریم. ما امروز حالمان خوب نیست. کلافه‌ایم؛ عصبانی‌ایم، چون در بی‌قراری جبهه حق و باطل قرار نگرفته‌ایم. هر مناسبت و حادثه‌ای مانند درمانگاه قرآن و عترت و حوزه علمیه ازگل و سکانس فلان فیلم به راحتی ما را با خود می‌برد و در پی این رفتن‌های بی‌حاصل، کلافه‌تر و کلافه‌تر می‌شویم. یُسر مع العُسر، حاصل ایستادن در کانون زمانه است و زمانِ امروز، #به‌وقت_غزه است .... ✏️یادداشتی از حجت‌الاسلام #علی_محمدی: |#یادداشت |#فلسطین 🚩پایگاه جامع محتوایی هیأت 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi