مثبت‌اندیشی مسموم مجید ابهری بالاگرفتن تب جلسات #مثبت‌اندیشی، کتاب‌ها، جزوات، صوت و تصویر مربوط به آن، جامعه را با سونامی مثبت‌نگری و مثبت‌اندیشی مواجه کرده‌است. افراط در انتقال آموزه‌ها و فنون این رشته، به عنوان رقیب اصلی رمالان و طلسم‌بازان به میدان آمده و پول‌های کلان و کلان‌تر از کلانی را در این عرصه دست به دست می‌کند، بدون آنکه هیچ‌گونه نظارت یا ارزیابی برای حجم عظیم #فکرشویی جامعه مخصوصاً برای جوانان وجود داشته‌باشد. تبدیل افراد به ربات‌های رؤیایی که فقط مثبت‌نگری و اندیشه مثبت به مغز آن‌ها تزریق می‌شود، جعبه ثروت و اسرار کسب پول بدون زحمت، انسان را به یاد « #توهم‌زدگی» مصرف‌کنندگان مواد کانابیس می‌اندازد. افتادن از آن سوی بام مثبت‌اندیشی بعد از ساعت‌ها جلسه مملو از حرف‌های رؤیایی و تبدیل دنیای افراد به آدم‌های یک بعدی، اولین نتایج اینگونه افکار است. به این قبیل مخاطبان گفته نمی‌شود تفکر تک‌قطبی مثبت‌اندیشی و تبلیغ رسیدن به گنج‌های بی‌رنج، افراد را با خلسه‌ای یک بعدی و با باور‌های ضعیف پرورش می‌دهد. به طور حتم، هیچ‌کس با اینگونه تلاش‌ها در چارچوب علم و منطق و باور‌های عقیدتی مخالفتی نداشته و تنها با تک‌بعدی ساختن افراد مخالف است. سخنان انگیزشی در جلساتی که با ورودیه‌های کلان فعالیت می‌کنند، تنها برای چند ساعت و حداکثر چند روز برخی مخاطبان را در فضا نگه می‌دارد. سپس بعد از پریدن انرژی جلسه، فرد دوباره به زمین باز گشته و دوباره روز از نو و روزی از نو! بنابراین مثبت‌اندیشی براساس تعالیم اساتید رشته‌اش، توقع مواجه با صحنه و حادثه منفی را نداشته و در نتیجه به‌هنگام برخورد با اینگونه موارد کاملاً خود را باخته و به قول اصحاب رایانه «هنگ» می‌کند. پرورش تک‌بعدی جوانان و لطیف‌بار آوردن آنها، اولین آسیب اساسی را به نسل‌های آینده وارد ساخته و کم‌کم جامعه را تهی از انرژی و قدرت می‌نماید. امروزه برگزاری جلسات و سمینار‌های مختلف به یکی از چالش‌های اساسی در بخش فرهنگی تبدیل شده‌است و روز به روز به تعداد آن‌ها از نظر استاد و جلسات افزوده می‌شود، بدون آنکه نهاد‌های نظارتی و فرهنگی بر کیفیت و برنامه‌ها به شکل باید و شاید نظارت کنند. رسیدن تیتراژ برخی از کتب آقای تریسی به سی و پنجمین چاپ از نگاه رفتارشناسی رشد گرایشات تخیلی در برخی از اقشار جامعه مخصوصاً جوانان را به اثبات می‌رساند. تا دیرتر از این نشده و فرصت‌ها همچون ابر از بالای سرمان عبور نکرده، حداقل این بار مسئولان به‌هوش باشند و چاره‌ای بیندیشند. تا چند سال دیگر با نسل‌های مختلف در جامعه مواجه خواهیم شد که تمام هم و غمشان بر ثروت‌های کلان و بدون زحمت استوار بوده و در نهایت به علت ناکامی‌های متوالی دچار افسردگی و ناامیدی و انزوا گشته و به‌سمت اعتیاد و حتی خودکشی سوق داده می‌شوند. مجید ابهری؛ رفتار شناس و آسیب شناس اجتماعی منبع: روزنامه جوان