شیخ عبدالله علایلی زبان‌شناس ادیب دانشنامه نویس و فقیه متجددسنی و لبنانی بود. او فرهنگ لغت را بازنگری کرد و مفاهیم «فرهنگ لغت» و «دائرةالمعارف» در هم آمیخت. او به دلیل نظرات فقهی و زبانشناسی بحث برانگیزش شناخته شده‌است. سه‌گانه حسین علایلی اصرار داشت که اصلاحات باید دارای نمادهای ایده‌آل، معنوی و تاریخی باشد؛ از این رو حسین، به عنوان اندیشه ای انقلابی و آزاده، در پروژه اصلاحی علایلی از جایگاه مهم و مرکزی برخوردار است؛ لذا او سه کتاب دربارهٔ حسین بن علی نگاشته که عبارتند از: «تعالی معنا در تعالی ذات» یا «پرتوهایی از زندگی حسین» «تاریخ الحسین» «روزهای حسین» وی کتاب اخیر را پس از سه دهه مجدداً با عنوان «از روزهای نبوت» منتشر کرد. تغییر عنوان کتاب با ملاحظه این نکته صورت گرفت که روزهای زندگی حسین چیزی جز اقتباس از روزهای زندگی پیامبر نیست و نیز اشاره به این حدیث که: «حسین از من است و من از حسین هستم.» استاد فاطمی نیا: شیخ علائلی کتابی 600 صفحه ای نوشت با نام الامام الحسین این کتاب به فارسی هم ترجمه شده است. این کتاب را در یک سطر و نیم تلخیص کرد. دو #هجرت بسیار بزرگ: هجرت نخستین: هدف هجرت پیامبر #ساختمان_اسلام بود هجرت دوم: هدف این هجرت #محافظت از ساختمان اسلام بود* .... * آیت الله فاطمی نیا، فضائل انسان، جلسه دهم.