#شانزده_سال_بعد روایتی است از زندگانی یکی از هزاران سرباز روح خدا که واژه خشونت‌بار جنگ را با حضور شورآفرین خود، به تعبیر کلام روشنگر حضرت امام (ره) به #دفاع_مقدس مبدل کرد. روایتی ساده، بی‌تکلف و صمیمی درست شبیه خود محمدرضا. او که روزگاری با ما و در کنار ما زیست، در خوشی‌ها و ناخوشی‌ها، تلخی‌ها و شیرینی‌های زندگی با خدا رفاقت کرد و در عمر کوتاهش تعبیر عبارت نورانی «یا رفیق من لا رفیق له» شد. #آزاده‌ شهیدی که یار، هم‌رزم و هم‌سنگرم در روزهای دود و باروت و لحظه‌های لبریز از یاد خدا در سال‌های جنگ بود. 🔹️برشی از کتاب : دست‌هایم را جلو بردم. قفل شانزده سال دوری و انتظار را باید می‌شکستم. «بسم‌ الله» ‌گفتم و گره کفن را باز کردم. قلبم محکم می‌زد و کم مانده بود از جا کنده شود. شاید اگر می‌توانستم فریاد بزنم و ذره‌ای از حیرتم را بیرون بریزم، تحمل دیدن آن صحنه برایم راحت‌تر می‌شد. آنچه جلوی چشم‌هایم بود، با تمام دیده‌ها و شنیده‌هایم حتی دم تا آن روز تفاوت داشت. پلک‌هایم را چندین بار به‌هم زدم تا اگر خوابم یا در تنگی و تاریکی قبر به اشتباه افتاده‌ام، از فکر و خیال بیرون بیایم؛ ولی نه خواب بودم و نه اشتباه می‌کردم. بغض، گلویم را فشار می‌داد. دلم می‌خواست فریاد بزنم. بگویم خدایا! چرا الان، چرا امروز، چرا این‌طور باید محمدرضا را نشانم بدهی!؟ و ... @shop_sarir