eitaa logo
سیاستِ تحلیل ( محقق_م_د )
235 دنبال‌کننده
166 عکس
33 ویدیو
0 فایل
ضمن ارائه تحلیل‌های روشمند ، به بیان روش شناسی تحلیل و شیوه واکاوی موضوعات سیاسی می پردازیم. دو رویکرد : ۱)روش تحلیل ۲) بیان تحلیل‌های روشمند ارتباط با ادمین: @mohaghegh_m_d
مشاهده در ایتا
دانلود
5.77M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
۱ (به بهانه بازنشر کلیپ فوق) ⭕️صرف‌نظر از صحت‌ و سقم نقل قول جناب‌ضرغامی ازامام خامنه‌ای باید بپذیریم که بسیاری از آحاد جامعه ی مامبتلا به مرض فکریِ شایعِ شده اند. 💡مطلقگرایی به معنای بودن است که طی آن؛ یاشدیداً برخوردمی‌کنیم و بانگ وا إسلاماه سرمی‌دهیم و یا بی تفاوت کنار می نشینیم. یا یک شخصی را با خیلی ازنکات مثبتش، از چشم خود ساقط میدانیم و یا اینکه کورکورانه حلواحلوایش میکنیم. 💠این امرشاید درهمه جوامع تاحدودی عادی جلوه کند، اما بحران اساسی جایی به وقوع می پیوندد که تحلیلگران نیز دچار این بلای فکری باشند. اگرمیخواهید بدانید مبتلا به این بیماری هستید یا خیر؛ از خود درباره محاسن وخوبی‌های اشخاص موردنقدتان بپرسید. یا اینکه در موردنکات منفی شخصیتهای محبوبتان بپرسید. اگربه پاسخهای غیر متقن و دست‌وپاشکسته‌ای دست یافتید،این یعنی شما نیز مبتلاهستید. 🔆 مطمئن باشید اگر ازامام خامنه‌ای درباره‌ی محاسن وکارهای خوب غرب بپرسید،بدون هیچ توقفی پاسخ‌میدهند. 🔻همچنانکه در زمینه موسیقی وبرخی جهات دیگر،آزاداندیشانه به محاسن جوامع غربی اشاره نموده اند... 🔻یا آنجا که درجلسه ای درحضور امام‌ خامنه‌ای ، مطلبی در نکوهش بنی صدر مطرح شد و با واکنش مقام معظم رهبری مواجه گشت با این مضمون که «با وجود تمام نکات منفی که دارد، این مطلب شما به او وارد نیست». 🚨این درحالیست که برخی بزرگواران تحلیلگر ، حتی نسبت به هم جبهه ای های خود، بادیدن اشکالات کوچک وبزرگ، به بهانه انصاف درصدد بمباران او برمی‌آیند. ۱۷ ✍ @siasate_tahlil
💢 ۳💢 💠باید یاد بگیریم زمانی که یک شخص اشتباه کرد، چه واکنشی نشان دهیم!؟ 🌐رویه ی فعلی : آنگاه که خطایی از یک فرد سر بزند ، توپخانه های جناح‌ها و افرادی که با شخص خاطی مشکل دارند شروع به بمباران رسانه ای می کنند ، و از طرف دیگر ، هم‌جبهه ای های خود شخص نیز او را تخطئه می‌کنند و برای اینکه انگ بی انصافی نخورند به او خرده می گیرند که این چه کاری بود کردی! و اما خود شخص خاطی که به یکباره خویش را با دریایی از ملامتهای خودی و غیرخودی، دوست و دشمن مواجه می بیند ، سه راه دارد : 1⃣ با قوت به فعالیتهای خوب خود ادامه دهد و از خطای خویش عبرت بگیرد. 2⃣سرخورده شود و از همین راهی که آمده است برگردد و انصراف دهد ، و بقیه عمر خود را منفعلانه ادامه دهد. 3⃣بدلیل سرکوفت هایی که خورده است از درون بشدت دچار چالش روحی گشته و در عین حال که پرستیژ ظاهری خود را حفظ کرده، وانمود می‌کند که درحال ادامه دادن همان راه قبلی است، اما خودش خوب میداند که با ترس و لرز جلو می رود و عملا به یک مهره سوخته و غیر فعال تبدیل شده است که شاید روزی در صف مقابلِ جبهه خودی قرار گیرد، و درعین حال ممکن است به وادی لج و لجاجتش کشیده شود. 4⃣ سعی می کند بر خلاف جریان موجود شنا کرده و خود را به شیوه ی مخاطره آمیزی ، به دیگران اثبات کند ، فلذا اقدام به لجاجت می کند تا عزت نفس خود را به زعم خود احیا نماید. که طی این حالت ، از شخص مورد نظر ممکن است کارهای نفاق گونه و مخربی رخ دهد. 🔻حالت اول بسیار مطلوب است ، لکن بطور واقع‌بینانه ، حالت نادری می باشد چراکه محتاج ایمانی محکم و روحیه ای قوی است. 🔻حالت دوم نیز گاهی پیش می آید ، اما در کشور ما مرسوم نیست. البته باید دانست که اگر خطای شخص خیلی بزرگ نباشد ، و قابل جبران و چشم پوشی باشد ، تحقق این حالت خسران بزرگیست ، چراکه در اینصورت ، یکی از نیروهای فعال را در دستگاه های کشور از دست خواهیم داد. 🔻و اما حالت سوم و چهارم که تحققشان غالبی است، و بشدت ضرر زا می باشد... ⚠️هر کدام از رفتارهای ما در فضای مجازی (مانند استوری ، پست‌گذاشتن ، توئیت زدن و ...) می تواند تکه ای از یک پازل مخرب و جزئی از مجموعه رفتارهای غیر اسلامی باشد... و به یکباره می بینیم که کمک کرده ایم به ترند شدن یک موضوع که بهتر بود اینقدر بزرگنمایی نمی‌شد... پس بنگریم چه می کنیم ... 🔸در نوشتار بعدی ان شاءالله به ایده آلِ اسلامی در برخورد با خطاهای افراد می پردازیم... ۱۹ ۳ ✍
💢 ۳💢 💠باید یاد بگیریم زمانی که یک شخص اشتباه کرد، چه واکنشی نشان دهیم!؟ 🌐رویه ی فعلی : آنگاه که خطایی از یک فرد سر بزند ، توپخانه های جناح‌ها و افرادی که با شخص خاطی مشکل دارند شروع به بمباران رسانه ای می کنند ، و از طرف دیگر ، هم‌جبهه ای های خود شخص نیز او را تخطئه می‌کنند و برای اینکه انگ بی انصافی نخورند به او خرده می گیرند که این چه کاری بود کردی! و اما خود شخص خاطی که به یکباره خویش را با دریایی از ملامتهای خودی و غیرخودی، دوست و دشمن مواجه می بیند ، سه راه دارد : 1⃣ با قوت به فعالیتهای خوب خود ادامه دهد و از خطای خویش عبرت بگیرد. 2⃣سرخورده شود و از همین راهی که آمده است برگردد و انصراف دهد ، و بقیه عمر خود را منفعلانه ادامه دهد. 3⃣بدلیل سرکوفت هایی که خورده است از درون بشدت دچار چالش روحی گشته و در عین حال که پرستیژ ظاهری خود را حفظ کرده، وانمود می‌کند که درحال ادامه دادن همان راه قبلی است، اما خودش خوب میداند که با ترس و لرز جلو می رود و عملا به یک مهره سوخته و غیر فعال تبدیل شده است که شاید روزی در صف مقابلِ جبهه خودی قرار گیرد، و درعین حال ممکن است به وادی لج و لجاجتش کشیده شود. 4⃣ سعی می کند بر خلاف جریان موجود شنا کرده و خود را به شیوه ی مخاطره آمیزی ، به دیگران اثبات کند ، فلذا اقدام به لجاجت می کند تا عزت نفس خود را به زعم خود احیا نماید. که طی این حالت ، از شخص مورد نظر ممکن است کارهای نفاق گونه و مخربی رخ دهد. 🔻حالت اول بسیار مطلوب است ، لکن بطور واقع‌بینانه ، حالت نادری می باشد چراکه محتاج ایمانی محکم و روحیه ای قوی است. 🔻حالت دوم نیز گاهی پیش می آید ، اما در کشور ما مرسوم نیست. البته باید دانست که اگر خطای شخص خیلی بزرگ نباشد ، و قابل جبران و چشم پوشی باشد ، تحقق این حالت خسران بزرگیست ، چراکه در اینصورت ، یکی از نیروهای فعال را در دستگاه های کشور از دست خواهیم داد. 🔻و اما حالت سوم و چهارم که تحققشان غالبی است، و بشدت ضرر زا می باشد... ⚠️هر کدام از رفتارهای ما در فضای مجازی (مانند استوری ، پست‌گذاشتن ، توئیت زدن و ...) می تواند تکه ای از یک پازل مخرب و جزئی از مجموعه رفتارهای غیر اسلامی باشد... و به یکباره می بینیم که کمک کرده ایم به ترند شدن یک موضوع که بهتر بود اینقدر بزرگنمایی نمی‌شد... پس بنگریم چه می کنیم ... 🔸در نوشتار بعدی ان شاءالله به ایده آلِ اسلامی در برخورد با خطاهای افراد می پردازیم... ۱۹ ۳ ✍
به نظر می‌رسد این نوشته، دچار نوعی است ... بعبارتی دیگر نگاه نگارنده دایر مدار میان صفر و صد است ! درحالی که حدی میان ایندو نیز، قابل تصور است. یعنی تغافل و تعامل پدرانه با خاطی.. از این قبیل رفتار سه گانه ( نه دوگانه) در سیره اهل بیت نیز دیده می شود که در برخورد با خطاکار گاهی توبیخ می کنند (مانند آنکه در برابر امام حسن ع بدگویی امیرالمؤمنین و مدح معاویه می کرد که امام برخواسته و پاسخ قاطعی به او دادند) ، گاهی رئوفانه احسان می‌کنند(مانند برخورد امام حسن ع با آن مرد شامی که به تهمت و فحاشی نسبت به اهل بیت ع پرداخت و مورد اکرام امام قرار گرفت) و گاهی تغافل می کنند (مانند برخورد امام صادق با آن مردی که از نسل عمَر بود و بدگویی بنی هاشم می کرد، لکن امام از واکنش خود و دیگران فی المجلس اجتناب کردند) البته این ها برخورد ائمه اطهار علیهم السلام با خطاکاران در دورانی بود که هیچگونه دخالتی در حکومت نداشتند ، درحالی که اگر قوه قهریه بدستشان بود چه بسا مسائل طور دیگری دنبال می شد ... بله در رعایت مصالح شکی نیست لکن بحث بر سر چند و چون مصالح و مقتضیات آنها و چگونگی حل تعارضشان با مفاسدِ قابل فرض است ... ✍محقق_م_د @siasate_tahlil