مروز را بخاطر بسپاریم تا فردا حق تنها نماند در جریان حمله روسیه به اوکراین، یکی از مسائلی که به سبب خلع سلاح تاریخی اوکراین بسیار برجسته شد، بازخوانی مواضع مشابه مرحوم هاشمی رفسنجانی مبنی بر محدودسازی توان نظامی ایران و مشخصا موشک زدایی از کشور با این جمله تاریخی بود که «دنیای آینده دنیای گفتمان هاست نه موشک‌ها». پاسخ همان ایام رهبر حکیم انقلاب اسلامی به آقای هاشمی نیز وایرال شد که فرمودند: «قدرتهای دنیا که شما می‌بینید با صدای کلفت حرف میزنند، زور میگویند، غلط میکنند، حرفهای بد میزنند و زورگویی میکنند، بیشتر از همه به استناد همان سلاحهایی است که دارند؛ آن‌وقت ما در مقابل اینها بیاییم دست خودمان را خالی کنیم؟». این مواضع آقای هاشمی و پاسخ رهبر انقلاب به وی، حکایت از یک تلاش تمام عیار در دوران صدارت آقای حسن روحانی برای تحدید قدرت موشکی ایران داشت. به عبارت روشن تر، آمریکایی ها به صراحت خواهان محدودسازی قدرت موشکی ایران یا همان «برجام موشکی» بودند و حتی برد موشک‌های مجاز برای ایران را هم تعیین کرده بودند؛ و در این سو، آقای هاشمی که راس و عقبه دولت مستقر و جریان لیبرال محسوب می شد، آشکارا فریاد می زد که ایران باید موشک زدایی شود. او با خوشحالی و در مرئی و منظر ملت می‌گفت که راه محرومیت ایران از نیروی نظامی باز شده است، از مخاطبانش می‌خواست برای عملیاتی کردن ایده‌اش دست به کار شوند و می‌گفت مطمئنم که این اتفاق می‌تواند در دوره دوم دولت روحانی بیفتد. جماعتی هم برایش کف و سوت می‌زدند. اگر لیبرال‌ها پی در پی دم از رفراندوم می‌زدند، دلیلش این بود که می‌خواستند همین کف و سوت زن‌ها را برای تحریک رای به میل‌شان، بسیج کرده و کار را تمام کنند و بابت این دستاورد هم چون برجام جشن بگیرند و مدال آویزان کنند و سکه توزیع کنند. این ایام مردم عزیز ما با مشاهده وضع اوکراین، در حال تصور شرایطی هستند که تلاش‌های آقایان هاشمی و روحانی به ثمر می‌نشست و ایران قدرت موشکی خود را از دست می داد. بله! تصور چنان شرایطی نیز هولناک است، اما واقعیت این است که جریانی در پی این خیانت بود و عزمش نیز در این راه راسخ بود. اما با ایستادگی رهبر حکیم انقلاب اسلامی، این نقشه شوم که اجرایش، ایران را اوکراین می کرد، نقش بر آب شد. اما یک نکته ای که باید در این میان بدان توجه داشت اینکه مواضع آقایان هاشمی و روحانی یک دیدگاه شخصی نبود که با درگذشت یکی و کنار رفتن دیگری، تهدید ناشی از آن برطرف شده باشد. این تفکر از محکمات اندیشه جریان لیبرال است که از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی برای عملی شدن دیدگاه خود از هیچ تلاشی فروگذار نکرده اند. در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، دولت موقت به ریاست آقای مهندس مهدی بازرگان -که می توان وی را پدر لیبرال های ایرانی در دوره پس از انقلاب دانست- به دنبال آن بود که هواپیماهای اف 14 خریداری شده از آمریکا توسط رژیم پهلوی را پس دهد. می گفتند چون جمهوری اسلامی سیاست تهاجمی ندارد، نیازی به این نوع هواپیما هم ندارد. از قضا کسی که همان هنگام نیز محکم در برابر نقشه لیبرال ها برای «خلع سلاح» ایران ایستاد، آیت الله العظمی خامنه ای بود.ایشان مرداد ماه 1358 در گفت و گویی به تبیین ابعاد این ماجرا پرداخته و گفتند:«درست است که ما قصد نداریم که مثل دوران گذشته ژاندارم منطقه باشیم و قصد نداریم که حافظ منافع ابرقدرت‌ها باشیم امّا به‌هیچ‌وجه جایز نمیدانیم که با وجود دشمنان سوگندخورده‌ی خود در منطقه و دولتهای ارتجاعی وابسته به امپریالیزم غافل بمانیم.ما به نیروی دفاعی کاملی نیازمندیم؛ حتّی برای جلوگیری از تجاوزات امپریالیزم که به‌آسانی با حضور دولتهای غاصب در منطقه قابل تصوّر است لازم است که ما قدرت تهاجمی نیز داشته باشیم.».ایشان چند سال بعد نیز دراین‌باره گفتند:«زمزمه‌اش را راه انداختند که ما اف‌۱۴ میخواهیم چه‌کار کنیم، تهاجمى است، ما اهل تهاجم نیستیم؛ آمریکایى است، ما با آمریکا بدیم. حالا کى میگفت این حرفها را؟ آنهایى که با برژینسکى ملاقات میکردند.» اگر تصمیم لیبرال‌های حاکم بر دولت موقّت عملی میشد، ایران در واقع پیش از آغاز جنگ تحمیلی نیروی هوایی خود را در یک حوزه بسیار مهم خلع سلاح کرده بود.در طول جنگ تحمیلی، اف14ها برگ برنده نیروی هوایی ایران بودند و نه‌تنها ده‌ها جنگنده‌ی رژیم بعث را در آسمان شکار کردند، بلکه با تدبیر شهید بابایی، قابلیّت شلّیک هوا به زمین نیز در آنها ایجاد شد و ایران توانست تأسیسات رژیم صدّام را بمباران کرده و معادلات جنگ را تغییردهد. این منازعه میان دو تفکر اقتدار و تسلیم، از تجلیات منازعه تاریخی حق و باطل است که بلاتردید در آینده نیز تداوم خواهد داشت. امروز را باید به خاطر سپرد و مکرر یادآوری کرد تا فردا که باطل بار دیگر لباس حق می‌پوشد و با استدلال‌های وارونه می‌خواهد ملت را بی‌پناه کند،حق غریب و تنها نماند...

معاون اسبق وزارت امور خارجه: مقصر اصلی جنگ علیه اوکراین آمریکاست/ خطر گسترش ناتو ایران را هم تهدید می‌کند/ آمریکایی‌ها عقل‌شان به درستی کار نمی‌کند منوچهر محمدی: بی‌طرفی فعال و دیپلماسی فعال ایران کاملاً درست و اصولی بوده است اگر واقعاً روسیه در این نقطه کوتاه می‌آمد، حرکت بعدی آمریکا در گسترش ناتو به سمت گرجستان و ارمنستان و در همسایگی جمهوری اسلامی صورت می‌گرفت و بعد هم آذربایجان و محاصره روسیه انجام می‌شد که در چنین شرایطی ایران هم از ناحیه شمال دچار تهدید می‌شد.

ایران مستعمره‌ی روسیه‌ست جمهوری اسلامی گوش به فرمان پوتینه اما سفیر اوکراین تو رسانه‌ی ملی به صورت زنده علیه روسیه حرف می‌زنه آب و صابون جواب نمیده، غرب‌پرست‌ها باید صورتشون رو با اسید بشورن! موضع جمهوری اسلامی در قضایای اوکراین بی طرفی فعال ودیپلماسی فعال می باشد

📢 #صدای_انقلاب شماره: 323 💠 بررسی بحران اوکراین 🎙 کارشناس برنامه: دکتر مصطفی برزکار کارشناس سیاسی #اوکراین #روسیه #آمریکا #جنگ_اوکراین #صدای_انقلاب 🆔 @sedayeenghelab_ir

▪️تمام کشور من کاظمین کوچک مردی است ▪️که در هر گوشه‌ای از خاک ایران بارگاهی داشت @Farsna

💢آیا ایران باید از اوکراین در برابر روسیه حمایت کند!؟ 🔹جنگ اوکراین و تهاجم روسیه به این کشور را باید یکی از حادترین بحران های بین المللی از دوران پس از جنگ جهانی دوم دانست. بحرانی که نظم امنیتی جهانی و نظام امنیت منطقه ای اروپایی را با اخلال جدی روبرو کرده است.در این میان، پرسش اساسی این است که ایران به عنوان یک بازیگر اثرگذار در منطقه خاورميانه چه باید بکند؟ 🔹این پرسشی است که نیاز به بحث مفصل و جدی دارد. اما بدون تردید منافع ایران نه در محکومیت است و نه در حمایت. در واقع، نمی توانیم و نباید هیچکدام از طرفین را محکوم کنیم و نه از هیچکدام حمایت. اینکه عده ای معتقدند باید با محکوم کردن روسیه از اوکراین حمایت کنیم، تا حدی دیدگاهی عجیب و فاقد یک منطق راهبردی ارائه می دهند. فارغ از اینکه از روسیه خوشمان بیاید یا نیاید، در این رابطه باید به دو نکته مهم اشاره کرد: 🔹۱- در حالی که در حدود دو دهه گذشته سخت ترین تحریم های تاریخ از سوی غرب علیه ایران تحمیل شده است، آیا حمایت از اوکراین معنایی غیر از جانبداری از غرب و دشمنی با روسیه خواهد داشت؟ در واقع، چه ضرورت سیاسی یا راهبردی وجود دارد اکنون که ایران تحت سخت ترین دشمنی و محاصره اقتصادی آمریکا و غرب است، دشمنی با روسیه را نیز به جان بخرد؟ به همین کشورهای عربی اطرافمان که متحد آمریکا هستند نگاه کنیم، کدام یک روسیه را محکوم کرده اند؟ آیا ترکیه که عضو ناتو است حاضر شده مسیر کشتی های جنگی روسیه به سوی دریای سیاه را مسدود کند؟ 🔹۲- یکی از دلایل تهاجم روسیه به اوکراین مسئله گسترش ناتو به سمت شرق است. روسیه قصد دارد با حمله به اوکراین مانع عضویت اوکراین در ناتو و گسترش آن به شرق شود. بدون تردید اگر اوکراین به ناتو ملحق شود، زمینه برای عضویت همسایگان شمالی ایران به ناتو و از جمله جمهوری آذربایجان و ارمنستان فراهم خواهد شد. بنابراین، بهتر است ناتو در همان اوکراین متوقف شود تا اینکه در سراسر مرزهای شمالی ایران مستقر شود! 🔹آنچه گفته شد، به معنای حمایت از جنگ و حمله نظامی روسیه به اوکراین نیست، بلکه به معنای این است که حمایت ایران از اوکراین در رویارویی با اوکراین و غرب فاقد یک منطق راهبردی است. لذا، راهبرد ما بهتر است مبتنی بر این دو اصل باشد: عدم حمایت و عدم محکومیت

💢خیلی جالبه که سفیر انگلیس در ایران از تجاوز غیرقانونی صحبت میکند! 🔹به یاد بیاورید زمانی که با بیرحمی تمام به کشورمان حمله کردید و قهرمانانی همچون رئیس علی دلواری ها را به خاک و خون کشیدید...

چرا ایران حمله به اوکراین را محکوم نمیکنه؟

اگه حوصله نداری متن طرح صیانت رو بخونی این رو ببین

🔶آرام آرام دم نفاق و دورویی غرب بیرون می‌زند همین جماعت که همیشه ایران را متهم به سیاسی کاری در حوزه ورزش می‌کردند و می‌گفتند چرا ورزشکاران ایرانی با صهیونیست‌های اشغالگر بازی نمی‌کنند حالا معلوم نیست در برابر اقدام کشورهای سوئد، چک و لهستان که می‌گویند در جام جهانی 2022 قطر با تیم ملی فوتبال روسیه بازی نمی‌کنند تکلیف‌شان چیست؟ اگر ورزش سیاسی نیست پس چرا این کشورها ورزش را در سیاست دخالت داده‌اند؟ آیا فقط تحریم و فشار برای ما خوب است؟ آیا بخش‌نامه سیاسی نبودن ورزش به دست این کشورها نرسیده است؟ این کشورها که همیشه ورزشکاران ایرانی را بابت بازی نکردن با صهیونیست‌های اشغالگر چند ملیتی تحریم می‌کردند، چرا در جام جهانی والیبال که قرار بود در مسکو برگزار شود را تحریم کردند؟ اگر ورزش سیاسی نیست دلیل این رفتارها چیست؟ دنیا فقط دنیای سفیدپوست‌های چشم رنگی است؟ آن‌ها حق هر کاری را دارند و بقیه جهان باید تماشا کنند؟ هر چند برایم نظر غربگراهای داخلی مهم نیست، اما آن حرام‌لقمه‌ای که نوشت اوکراین حرم ندارد چرا خودش نمی‌رود و در کنار اوکراینی‌ها علیه روس‌های اشغالگر بجنگد؟ آرام آرام دم نفاق و دورویی غرب بیرون می‌زند.

بودجه بدون نفت یا اقتصاد بدون نفت؟ 📝 میثم مهرپور 🔰 در دو دهه اخیر ایران از نفت 7 دلاری تا 140 دلاری را تجربه کرده است. اما اتفاقی که افتاده این است ما نتوانستیم در این سال‌ها وقتی درآمد نفتی کاهش پیدا کرد درآمدهای پایدار جایگزین کنیم.این ناپایداری درآمدی دلیلی است برای اینکه نباید آن را در بودجه دخیل کرد. لذا اصولاً به‌جای استفاده از عبارت «اقتصاد بدون نفت» بهتر از عبارت «بودجه بدون نفت» استفاده کنیم. 🔰 دو هدف اصلی بودجه بدون نفت، نخست کاهش نوسانات بودجه به دلیل نوسانات درآمد نفت و دوم قاعده‌مند کردن رابطة بودجه و نفت در محدوده عادلانه از منظر توزیع بین‌نسلی است. راهبرد اصلی جهت نیل به هدف اول و بودجه بدون نفت این است که مقدار مشخص، ثابت، و قابل‌پیش‌بینی از درآمدهای نفتی وارد بودجه دولت شود و راهبرد نیل به هدف دوم این است که میزان ثابت ورودی مشخص نفت به بودجه به نحوی تعیین شود در این صورت عایدات حاصل از منابع نفتی به طور مساوی بین نسل فعلی و نسل آتی تقسیم شده و عدالت بین‌نسلی در استفاده از منابع نفتی اتفاق خواهد افتاد. 🔰 در گام بعدی باید کانون‌های تولید ارزش‌افزوده کشور دچار تحول و اقتصاد ما از فضای خام‌فروشی در تمام حوزه‌ها و بخش‌ها جدا شود. مثلا درحالی‌که در کشورهای توسعه‌یافته به‌ازای تولید هر تن محصول کشاورزی یا غذایی حدود 180 دلار ارزش‌افزوده ایجاد می‌کنند اما این رقم در کشوری مثل ایران حدود 40 تا 45 دلار است یعنی در هر تن یک اختلاف 140 دلاری برای ارزش‌افزوده وجود دارد با این حساب اگر ما فقط در صنعت کشاورزی تحولی ایجاد کنیم که از صادرات مواد خام کشاورزی و غذایی جلوگیری شود درآمد اقتصادی افزایش و وابستگی به درآمدهای نفتی کم خواهد شد.