❇ #تفســــــیر به هر حال، در آن روز و در آن مکان و در آن حال ـ همان گونه که قرآن در آیه مورد بحث مى گوید ـ : هر کس اعمال خویش را که قبلاً انجام داده است مى آزماید، و نتیجه، بلکه خود آن را مى بیند (هُنالِکَ تَبْلُوا کُلُّ نَفْس ما أَسْلَفَتْ). چه عبادت کنندگان، و چه معبودهاى گمراهى که مردم را به عبادت خویش دعوت کردند، چه مشرکان، و چه مؤمنان از هر گروه و از هر قبیل. و در آن روز، همگى به سوى اللّه که مولا و سرپرست حقیقى آنان است باز مى گردند (وَ رُدُّوا إِلَى اللّهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ). و دادگاه محشر نشان مى دهد که تنها حکومت به فرمان او است. و سرانجام تمام بت ها و معبودهاى ساختگى، که به دروغ آنها را شریک خدا قرار داده بودند، گم، محو و نابود مى شوند (وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما کانُوا یَفْتَرُونَ). چرا که آنجا، عرصه ظهور و بروز تمام اسرار مکتوم بندگان است، و هیچ حقیقتى نمى ماند مگر این که خود را آشکار مى سازد. اصولاً در آنجا موقف ها و مقاماتى است که، نه نیاز به سؤال دارد، و نه جدال و گفتگو، بلکه تنها وضع حال، حکایت از همه چیز مى کند و نیازى به مقال نیست! (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۰ سوره مبارکه یونس) سیـ〽️ــگنال انــ🇮🇷ـقلاب را دریافت کنید: | پیام‌رسان ایتا |⚜ https://eitaa.com/signal_enghelab | پیام‌رسان بله |⚜ https://ble.ir/signal_enghelab

❇ #تفســــــیر چه کسى شما را روزى مى دهد؟ در این آیات، سخن از نشانه هاى وجود پروردگار، و شایستگى او براى عبودیت به میان آمده و بحث هاى آیات گذشته را در این زمینه تعقیب مى کند. نخست مى فرماید: به مشرکان و بت پرستانى که در بیراهه سرگردانند بگو: چه کسى شما را از آسمان و زمین روزى مى دهد؟ (قُلْ مَنْ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الأَرْضِ). رزق به معنى عطا و بخشش مستمر است و از آنجا که بخشنده تمام مواهب در حقیقت خدا است، رازق و رزّاق به معنى حقیقى، تنها بر او اطلاق مى شود. و اگر این کلمه در غیر مورد او به کار رود، بدون شک جنبه مجازى دارد، همانند آیه ۲۳۳ سوره بقره که در زمینه زنان شیرده مى گوید: وَ عَلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَ کِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ: پدران موظفند زنانى که فرزندانشان را شیر مى دهند، به طور شایسته روزى دهند و لباس بپوشانند . این نکته نیز لازم به یادآورى است که بیشتر روزى هاى انسان از آسمان است. باران حیات بخش از آسمان مى بارد. و هوا که مورد نیاز همه موجودات زنده است نیز بر فراز زمین قرار گرفته. و از همه مهم تر، نور آفتاب که بدون آن هیچ موجود زنده و هیچ گونه حرکت و جنبشى در سرتاسر زمین وجود نخواهد داشت، از آسمان است، و حتى حیوانات اعماق دریاها از پرتو نور آفتاب زنده اند; زیرا مى دانیم: غذاى بسیارى از آنها، گیاهان بسیار کوچکى است که در لابلاى امواج، در سطح اقیانوس، در برابر تابش نور آفتاب رشد و نموّ مى کند، و قسمت دیگرى از آن حیوانات، از گوشت دیگر حیوانات دریا، که به وسیله آن گیاهان تغذیه شده اند استفاده مى کنند. ولى زمین، تنها به وسیله مواد غذائى خود، ریشه گیاهان را تغذیه مى کند، و شاید به همین دلیل است که در آیه فوق، نخست سخن از ارزاق آسمان، و سپس ارزاق زمین به میان آمده است (به تفاوت درجه اهمیت). آنگاه به دو قسمت از مهم ترین حواس انسان، که بدون آن دو، کسب علم و دانش براى بشر امکان پذیر نیست اشاره کرده مى فرماید: بگو چه کسى است که مالک و خالق گوش و چشم و قدرت دهنده این دو حسّ آدمى است؟ (أَمَّنْ یَمْلِکُ السَّمْعَ وَ الأَبْصارَ). 🌼🌼🌼 در واقع در این آیه، نخست به نعمت هاى مادّى و بعد به مواهب و روزى هاى معنوى، که بدون آنها نعمت هاى مادّى فاقد هدف و محتوا است اشاره شده. کلمه سمع مفرد به معنى گوش و ابصار جمع بصر به معنى بینائى و چشم است. پس از آن، از دو پدیده مرگ و حیات، که عجیب ترین پدیده هاى عالم آفرینش است سخن به میان آورده، مى گوید: و چه کسى زنده را از مرده، و مرده را از زنده خارج مى کند؟ (وَ مَنْ یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ یُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ). این همان موضوعى است که تا کنون عقل دانشمندان و علماى علوم طبیعى، و زیست شناسان در آن حیران مانده، که چگونه موجود زنده از موجود بى جان به وجود آمده است؟ آیا چنین چیزى که تلاش و کوشش مداوم دانشمندان تا کنون در آن به جائى نرسیده است، مى تواند یک امر ساده، و وابسته به تصادف، حوادث رهبرى نشده، و بدون برنامه و هدف طبیعت بوده باشد؟ بدون شک پدیده پیچیده و ظریف و اسرارآمیز حیات، نیازمند به علم و قدرت فوق العاده، و عقل کلّى است. او نه تنها در آغاز، موجود زنده را از موجودات بى جان زمین آفریده است، بلکه علاوه بر این، سنت او بر این قرار گرفته که: حیات نیز جاودانى نباشد، و به همین جهت مرگ را در دل حیات آفریده، تا از این طریق، میدان را براى دگرگونى ها و تکامل باز گذارد. در تفسیر آیه فوق، این احتمال نیز داده شده که آیه علاوه بر مرگ و حیات مادّى، مرگ و حیات معنوى را نیز شامل مى شود; زیرا انسان هاى هوشمند و پاک دامن و با ایمان را مى بینیم: از پدر و مادرى آلوده، بى ایمان و گمراه متولد مى شوند، عکس آن نیز مشاهده شده است که بر خلاف قانون وراثت، انسان هاى بى ارزش و مرده، از پدر و مادر ارزشمندى به وجود آمده اند. البته، مانعى ندارد که آیه فوق، اشاره به هر دو قسمت باشد; زیرا هر دو از عجائب آفرینش، و از پدیده هاى اعجاب انگیز جهانند، و روشنگر این حقیقت اند که: علاوه بر عوامل طبیعى، دست قدرت آفریدگار عالم و حکیمى در کار است. بعد از آن اضافه مى کند: و چه کسى است که امور این جهان را تدبیر مى کند؟ (وَ مَنْ یُدَبِّرُ الأَمْرَ). در حقیقت نخست، سخن از آفرینش مواهب، سپس سخن از حافظ و نگهبان و مدبّر آنها است. قرآن این سؤالات سه گانه را مطرح مى کند و بلافاصله مى گوید: آنها به زودى در پاسخ خواهند گفت: اللّه (فَسَیَقُولُونَ اللّهُ). از این جمله، به خوبى استفاده مى شود که حتى مشرکان و بت پرستان عصر جاهلیت، خالق، رازق، حیات بخش و مدبّر امور جهان هستى را خدا مى دانستند، و این حقیقت را هم از طریق عقل، و هم از راه فطرت در یافته بودند که این نظام حساب شده جهان، نمى تواند مولود بى نظمى و یا مخلوق بت ها باشد. و در آخر آیه به پیامبر(صلى الله علی

❇ #تفســــــیر پس از آن که نمونه هائى از آثار عظمت و تدبیر خداوند را در آسمان و زمین بیان کرد، وجدان و عقل مخالفان را به داورى طلبید و آنها به آن معترف گردیدند، در آیه بعد، با لحنى قاطع مى فرماید: این است اللّه، پروردگار بر حق شما! (فَذلِکُمُ اللّهُ رَبُّکُمُ الْحَقُّ). نه بت ها، و نه سایر موجوداتى را که شریک خداوند در عبودیت قرار داده اید، و در برابر آنها سجده و تعظیم مى کنید! آنها چگونه مى توانند شایسته عبودیت باشند، در حالى که نه فقط نمى توانند در آفرینش و تدبیر جهان شرکت کنند، که خودشان سر تا پا نیاز و احتیاجند. سپس چنین نتیجه گیرى مى کند: اکنون که حق را به روشنى شناختید، آیا بعد از حق، چیزى جز ضلال و گمراهى وجود دارد؟ (فَما ذا بَعْدَ الْحَقِّ إِلاَّ الضَّلالُ). با این حال چگونه از عبادت و پرستش خدا روى مى گردانید (فَأَنّى تُصْرَفُونَ). با این که مى دانید معبود حقّى جز او نیست؟! 🌼🌼🌼 این آیه، در حقیقت یک راه منطقى روشن را براى شناخت باطل و ترک آن پیشنهاد مى کند، و آن، اینکه: نخست باید از طریق وجدان و عقل براى شناخت حق گام برداشت، هنگامى که حق شناخته شد، هر چه غیر آن و مخالف آن است باطل و گمراهى است، و باید کنار گذاشته شود. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۲ سوره مبارکه یونس) سیـ〽️ــگنال انــ🇮🇷ـقلاب را دریافت کنید: | پیام‌رسان ایتا |⚜ https://eitaa.com/signal_enghelab | پیام‌رسان بله |⚜ https://ble.ir/signal_enghelab

❇ #تفســــــیر آیه، براى بیان این نکته که چرا آنها با وضوح مطلب و روشنائى حق، به دنبال آن نمى روند، مى گوید: این‌گونه فرمانِ خدا درباره این افراد، که از روى علم و عمد و بر خلاف عقل و وجدان سر از اطاعت پیچیده اند، صادر شده: که آنها ایمان نیاورند (کَذلِکَ حَقَّتْ کَلِمَةُ رَبِّکَ عَلَى الَّذینَ فَسَقُوا أَنَّهُمْ لایُؤْمِنُونَ).) در واقع، این خاصیت اعمال نا درست و مستمر آنها است، که قلبشان را چنان تاریک، و روحشان را چنان آلوده مى کند که، با وضوح و روشنى حق، آن را نمى بینند و به بیراهه مى روند. 🌼🌼🌼 بنابراین، آیه فوق، هیچ گونه دلالت بر مسأله جبر ندارد، بلکه اشاره به آثار اعمال خود انسان مى باشد، ولى شک نیست که این اعمال، چنان خاصیتى را به فرمان خدا دارد. درست مثل این است که به کسى بگوئیم: صد بار به تو گفتیم: گِرد مواد مخدر و مشروبات الکلى مگرد! اکنون که گوش ندادى و شدیداً معتاد شدى، محکوم به این هستى که مدت ها در بدبختى بمانى. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۳ سوره مبارکه یونس) سیـ〽️ــگنال انــ🇮🇷ـقلاب را دریافت کنید: | پیام‌رسان ایتا |⚜ https://eitaa.com/signal_enghelab | پیام‌رسان بله |⚜ https://ble.ir/signal_enghelab

❇ #تفســــــیر از نشانه هاى حق و باطل این آیات نیز، همچنان استدلالات مربوط به مبدأ و معاد را تعقیب مى کند. در این آیه، به پیامبر(صلى الله علیه وآله)دستور مى دهد: به آنها بگو: آیا هیچ یک از این معبودهائى که شما شریک خدا قرار داده اید، مى تواند آفرینش را ایجاد کند، و سپس باز گرداند؟ (قُلْ هَلْ مِنْ شُرَکائِکُمْ مَنْ یَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعیدُهُ). آنگاه اضافه مى کند: بگو: خداوند آفرینش را آغاز کرده و سپس باز مى گرداند (قُلِ اللّهُ یَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعیدُهُ). با این حال چرا از حق روى مى گردانید، و در بیراهه سرگردان مى شوید؟ (فَأَنّى تُؤْفَکُونَ). 🌼🌼🌼 در اینجا دو سؤال پیش مى آید: نخست این که مشرکان عرب، غالباً اعتقاد به معاد، مخصوصاً به شکلى که قرآن مى گوید نداشتند، با این حال چگونه قرآن از آنها اعتراف مى خواهد؟ دیگر این که در آیه قبل، سخن از اعتراف مشرکان بود، ولى در اینجا به پیامبر(صلى الله علیه وآله)دستور مى دهد که تو اعتراف به این واقعیت کن!; این تفاوت تعبیر براى چیست؟ با توجه به یک نکته، جواب هر دو سؤال روشن مى شود، و آن این که گر چه مشرکان به معاد (معاد جسمانى)، عقیده نداشتند، ولى همین اندازه که معتقد بودند آغاز آفرینش از خدا است، براى پذیرش معاد کافى است; چرا که هر کس آغاز را انجام داده قادر به اعاده آن نیز هست. بنابراین، اعتقاد به مبدأ با کمى دقت، معاد را اثبات مى کند. و از اینجا روشن مى شود: چرا به جاى مشرکان، پیامبر(صلى الله علیه وآله) اعتراف به این واقعیت مى کند; زیرا، گر چه ایمان به معاد از لوازم ایمان به مبدأ است، اما چون آنها توجه به این ملازمه نداشتند، طرز تعبیر عوض شده و دستور داده شده پیامبر(صلى الله علیه وآله)به جاى آنها اعتراف کند. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۴ سوره مبارکه یونس) سیـ〽️ــگنال انــ🇮🇷ـقلاب را دریافت کنید: | پیام‌رسان ایتا |⚜ https://eitaa.com/signal_enghelab | پیام‌رسان بله |⚜ https://ble.ir/signal_enghelab

در آیه بعد، بار دیگر به پیامبر(صل الله علیه وآله)دستور مى دهد: به آنها بگو: آیا هیچ یک از معبودهاى ساختگى شما، به سوى حق هدایت مى کنند؟ (قُلْ هَلْ مِنْ شُرَکائِکُمْ مَنْ یَهْدی إِلَى الْحَقِّ). معبود باید رهبر عبادت کنندگان خود باشد، آن هم رهبرى به سوى حق، در حالى که معبودهاى مشرکان، اعم از بت هاى بى جان و جاندار، هیچ کدام قادر نیستند بدون هدایت الهى، کسى را به سوى حق رهنمون گردند; زیرا هدایت به سوى حق، نیاز به مقام عصمت و مصونیت از خطا و اشتباه دارد و این بدون رهبرى و حمایت خداوند ممکن نیست. 🌼🌼🌼 لذا، بلافاصله اضافه مى کند: بگو: تنها خداوند به سوى حق هدایت مى کند (قُلِ اللّهُ یَهْدی لِلْحَقِّ). با این‌حال آیا کسى که به سوى حق هدایت مى کند، شایسته تر براى پیروى است، یا آن کس که خود هدایت نمى شود مگر آن که هدایتش کنند؟ (أَ فَمَنْ یَهْدی إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لایَهِدِّی إِلاّ أَنْ یُهْدى). و در پایان آیه، با بیانى توبیخ آمیز و سرزنش بار مى گوید: شما را چه مى شود؟ چگونه قضاوت مى کنید؟ (فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ). (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۵ سوره مبارکه یونس) 💠 #تفســــــیر سیـ〽️ــگنال انــ🇮🇷ـقلاب را دریافت کنید: | پیام‌رسان ایتا |⚜ https://eitaa.com/signal_enghelab | پیام‌رسان بله |⚜ https://ble.ir/signal_enghelab

این آیه، به سرچشمه و عامل اصلى انحرافات آنها اشاره کرده مى فرماید: اکثر آنها جز از پندار و گمان پیروى نمى کنند، در حالى که گمان و پندار هرگز انسان را از حق بى نیاز نمى کند، و به حق نمى رساند (وَ ما یَتَّبِعُ أَکْثَرُهُمْ إِلاّ ظَنّاً إِنَّ الظَّنَّ لایُغْنی مِنَ الْحَقِّ شَیْئاً). سرانجام با لحنى تهدیدآمیز نسبت به این گونه افراد، که تابع هیچ منطق و حسابى نیستند مى فرماید: خداوند به آنچه آنها انجام مى دهند عالم است (إِنَّ اللّهَ عَلیمٌ بِما یَفْعَلُونَ). 🌼🌼🌼 در آیه مورد بحث، خواندیم: اکثر بت پرستان و مشرکان، دنبال گمان و پندار خویشند، در اینجا این سؤال پیش مى آید: چرا نفرموده است همه آنها; زیرا مى دانیم، تمام بت پرستان در این پندار باطل شریکند، که بت ها را معبودهاى به حق، مالکان نفع و ضرر، و شفیعان درگاه خدا مى پندارند، و به همین جهت، بعضى ناچار شده اند کلمه اکثر را به معنى تمام تفسیر کنند، و معتقدند: این کلمه گاهى به معنى تمام آمده است. ولى این پاسخ، چندان قابل ملاحظه نیست، و بهتر این است گفته شود: بت پرستان دو گروهند: یک گروه که اکثریت را تشکیل مى دهند، افرادى خرافى، نادان و بى خبرند، و تحت تأثیر پندارهاى غلطى قرار گرفته و بت ها را براى پرستش برگزیده اند. اما گروه دیگرى که اقلیت را تشکیل مى دهند، رهبران سیاه دل و آگاهى هستند که، با علم و اطلاع از بى اساس بودن بت پرستى، براى حفظ منافع خویش، مردم را به سوى بت ها دعوت مى کنند، و به همین دلیل، خداوند تنها به گروه اول پاسخ مى گوید; چرا که قابل هدایتند، و اما گروه دوم را که آگاهانه این راه غلط را مى پیمایند، مطلقاً مورد اعتنا قرار نداده است. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۶ سوره مبارکه یونس) 💠 #تفســــــیر سیـ〽️ــگنال انــ🇮🇷ـقلاب را دریافت کنید: | پیام‌رسان ایتا |⚜ https://eitaa.com/signal_enghelab | پیام‌رسان بله |⚜ https://ble.ir/signal_enghelab

عظمت و حقانیت دعوت قرآن این آیات، به پاسخ قسمت دیگرى از سخنان نارواى مشرکان مى پردازد، چرا که آنها تنها در شناخت مبدأ گرفتار انحراف نبودند، بلکه به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)نیز افترا مى زدند، که قرآن را با فکر خود ساخته و به خدا نسبت داده است، لذا در آیات گذشته خواندیم: از پیامبر(صلى الله علیه وآله) تقاضا داشتند قرآنى غیر از این قرآن بیاورد، و یا لااقل آن را تغییر دهد، این خود دلیل آن است که قرآن را ساخته فکر او مى پنداشتند! قرآن در آیه مورد بحث مى فرماید: شایسته نیست این قرآن بدون وحى الهى به خدا نسبت داده شده باشد (وَ ما کانَ هذَا الْقُرْآنُ أَنْ یُفْتَرى مِنْ دُونِ اللّهِ). جالب این که به جاى نفى ساده، نفى شأنیت شده است، و مى دانیم این گونه تعبیر، از نفى ساده رساتر است، این درست به آن مى ماند که کسى در مقام دفاع از خود بگوید: شأن من نیست که دروغ بگویم، و البته این تعبیر از این که بگوید: من دروغ نمى گویم، بسیار پرمعنى تر و عمیق تر مى باشد. آنگاه، به ذکر دلیل بر اصالت قرآن، و وحى آسمانى بودنش پرداخته مى گوید: ولى این قرآن، براى تصدیق کتب آسمانى پیش از خود است (وَ لکِنْ تَصْدیقَ الَّذی بَیْنَ یَدَیْهِ). یعنى: تمام بشارات و نشانه هاى حقانیتى که در کتب آسمانى پیشین آمده، بر قرآن و آورنده آن، کاملاً منطبق است، و این خود ثابت مى کند: تهمت و افترا بر خدا نیست، و واقعیت دارد. اصولاً خود قرآن از باب آفتاب آمد دلیل آفتاب ، شاهد صدق محتواى خویش است. 🌼🌼🌼 و از اینجا روشن مى شود کسانى که این گونه آیات قرآن را دلیل بر عدم تحریف تورات و انجیل گرفته اند در اشتباهند; زیرا قرآن، مندرجات این کتب، در عصر نزول قرآن را تصدیق نمى کند، بلکه، نشانه هائى که از پیامبر(صلى الله علیه وآله)و قرآن در این کتب بوده مورد تأئید قرار داده است (دقت کنید). پس از آن، دلیل دیگرى بر اصالت این وحى آسمانى ذکر کرده مى فرماید: در این قرآن، شرح کتب اصیل انبیاء پیشین، بیان احکام اساسى و عقائد اصولى آنها است، و به همین دلیل، شکّى در آن نیست که از طرف پروردگار عالمیان است (وَ تَفْصیلَ الْکِتابِ لارَیْبَ فیهِ مِنْ رَبِّ الْعالَمینَ). به تعبیر دیگر هیچ گونه تضادى با برنامه انبیاء گذشته ندارد، بلکه تکامل آن تعلیمات و برنامه ها در آن دیده مى شود و اگر این قرآن مجعول و ساختگى بود; حتماً مخالف و مباین آنها بود. و به همین دلیل پى مى بریم: در اصول مسائل، چه در عقائد دینى، چه در برنامه هاى اجتماعى، و حفظ حقوق، و مبارزه با جهل، و دعوت به حق و عدالت، و همچنین زنده کردن ارزش هاى اخلاقى و مانند اینها، هیچ گونه اختلافى در میان کتب آسمانى نیست، جز این که هر کتابى که بعداً نازل شده، در سطحى بالاتر و کامل تر بوده، همچون سطوح مختلف تعلیمات در دبستان ، دبیرستان و دانشگاه ، تا به کتاب نهائى، که مخصوص دوران پایان تحصیل دینى امت ها است، یعنى قرآن رسیده است. شک نیست که در جزئیات احکام و شاخ و برگ ها، تفاوت در میان ادیان و مذاهب آسمانى وجود دارد، ولى سخن از اصول اساسى آنها است، که همه جا هماهنگ است. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۷ سوره مبارکه یونس) 💠 #تفســــــیر سیـ〽️ــگنال انــ🇮🇷ـقلاب را دریافت کنید: | پیام‌رسان ایتا |⚜ https://eitaa.com/signal_enghelab | پیام‌رسان بله |⚜ https://ble.ir/signal_enghelab

در آیه بعد، دلیل سومى بر اصالت قرآن ذکر کرده مى فرماید: آنها مى گویند این قرآن را پیامبر(صلى الله علیه وآله)به دروغ به خدا نسبت داده، به آنها بگو: اگر راست مى گوئید شما هم یک سوره مثل آن را بیاورید و از هر کس مى توانید ـ غیر از خدا ـ براى همکارى دعوت کنید (ولى هرگز توانائى بر این کار را نخواهید داشت، به همین دلیل ثابت مى شود این کتاب وحى آسمانى است) (أَمْ یَقُولُونَ افْتَراهُ قُلْ فَأْتُوا بِسُورَة مِثْلِهِ وَ ادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللّهِ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ). 🌼🌼🌼 این آیه، از جمله آیاتى است که با صراحت، اعجاز قرآن را بیان مى کند. نه تنها همه قرآن را، بلکه حتى اعجاز یک سوره را، و از همه جهانیان بدون استثناء دعوت مى کند: اگر معتقدند این آیات از طرف خدا نیست، همانند آن و یا لااقل همانند یک سوره آن را بیاورند! و همان گونه که سابقاً بیان کردیم، در آیات قرآن، گاهى تحدّى، یعنى دعوت به مبارزه نسبت به مجموع قرآن، گاهى به ده سوره و گاهى به یک سوره شده است و این نشان مى دهد جزء و کلّ قرآن همه اعجاز است. و از آنجا که سوره معینى ذکر نشده، هر سوره از قرآن را نیز شامل مى شود. البته، شک نیست که اعجاز قرآن، منحصر به جنبه فصاحت و بلاغت و شیرینى بیان و رسائى تعبیرات ـ آن چنان که گروهى از قدماى مفسرین فکر کرده اند ـ نیست، بلکه علاوه بر اینها، از نظر بیان معارف دینى، علومى که تا آن روز شناخته نشده بود، بیان احکام و قوانین، و ذکر تواریخ پیشین پیراسته از هر گونه خطا و خرافات، و عدم وجود تضاد و اختلاف در آن نیز، جنبه اعجاز دارد. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۸ سوره مبارکه یونس) 💠 #تفســــــیر سیـ〽️ــگنال انــ🇮🇷ـقلاب را دریافت کنید: | پیام‌رسان ایتا |⚜ https://eitaa.com/signal_enghelab | پیام‌رسان بله |⚜ https://ble.ir/signal_enghelab

در آیه بعد، اشاره به یکى از علل اساسى مخالفت هاى مشرکان کرده، مى فرماید: آنها قرآن را به خاطر اشکالات و ایرادهائى انکار نمى کردند، بلکه تکذیب و انکارشان به خاطر این بود که از محتواى آن آگاهى نداشتند (بَلْ کَذَّبُوا بِما لَمْ یُحیطُوا بِعِلْمِهِ). در واقع عامل انکار، عدم آگاهى و جهل آنها بود. اما این که منظور از این جمله، جهل درباره چه امورى بوده است؟ مفسران احتمالات متعددى داده اند، که تمام آنها مى تواند در آیه منظور بوده باشد، از جمله: جهل به معارف دینى و مبدأ و معاد، همان گونه که قرآن از قول مشرکان در مورد معبود حقیقى (اللّه) نقل مى کند که مى گفتند: أَ جَعَلَ الآلِهَةَ إِلهاً واحِداً إِنَّ هذا لَشَىْءٌ عُجابٌ: آیا خدایان ما را تبدیل به یک معبود کرده است، این چیز عجیبى است. و یا در مورد معاد مى گفتند: أَ إِذا کُنّا عِظاماً وَ رُفاتاً أَ إِنّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقاً جَدِیْداً: آیا هنگامى که ما تبدیل به استخوان پوسیده شدیم، بار دیگر به زندگى جدید باز مى گردیم. در حقیقت آنها، هیچ گونه دلیلى بر نفى مبدأ و معاد نداشتند، و تنها جهل و بى خبرى ناشى از خرافات و عادت به مذهب نیاکان، سدّ راهشان بود. یا جهل به اسرار احکام. جهل به مفهوم بعضى از آیات متشابه. جهل به مفهوم حروف مقطعه. و جهل به درس هاى عبرت انگیزى که هدف نهائى ذکر تاریخ پیشینیان بوده است. مجموع این جهالت ها و بى خبرى‌ها، آنها را وادار به انکار و تکذیب مى کرد. در حالى که هنوز تأویل و تفسیر و واقعیت مسائل مجهول، براى آنها روشن نشده بود ( وَ لَمّا یَأْتِهِمْ تَأْویلُهُ). تأویل در اصل لغت، به معنى بازگشت دادن چیزى است و بنابراین هر کار یا سخنى به هدف نهائى برسد، مى گوئیم تأویل آن آمده است، به همین دلیل، بیان هدف اصلى یک اقدام. یا تفسیر واقعى یک سخن. یا تفسیر و نتیجه و پایان یک خواب. و یا تحقق یافتن واقعیت یک مطلب، همه اینها تأویل نامیده مى شود. 🌼🌼🌼 سپس اضافه مى کند: این روش نادرست، منحصر به مشرکان عصر جاهلیت نیست، بلکه اقوام گمراه گذشته نیز، به همین گرفتارى مبتلا بودند، آنها نیز بدون این که تحقیق در شناخت واقعیت ها بکنند و یا انتظار براى تحقق آنها بکشند، حقایق را انکار و تکذیب مى کردند (کَذلِکَ کَذَّبَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ). در واقع همه آنها عذرشان، جهلشان بود، و بدبختیشان در عدم تحقیق و عدم جستجو و شناخت واقعیت ها، در حالى که عقل و منطق حکم مى کند: انسان چیزى را که نمى داند، هرگز انکار نکند، بلکه به جستجو و تحقیق بپردازد. و در پایان آیه، روى سخن را به پیامبر(صلى الله علیه وآله)کرده مى گوید: بنگر عاقبت کار این ستمکاران به کجا کشید (فَانْظُرْ کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الظّالِمینَ). اینها نیز به همان سرنوشت گرفتار خواهند شد. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۹ سوره مبارکه یونس) 💠 #تفســــــیر سیـ〽️ــگنال انــ🇮🇷ـقلاب را دریافت کنید: | پیام‌رسان ایتا |⚜ https://eitaa.com/signal_enghelab | پیام‌رسان بله |⚜ https://ble.ir/signal_enghelab

آیه مورد بحث، اشاره به دو گروه عظیم مشرکان کرده مى فرماید: اینها همگى به این حال باقى نمى مانند، بلکه گروهى از آنان که روح حق طلبى در وجودشان نمرده است، سرانجام به این قرآن ایمان مى آورند، در حالى که گروهى دیگر، همچنان در جهل و لجاجت پا فشارى کرده و ایمان نخواهند آورد (وَ مِنْهُمْ مَنْ یُؤْمِنُ بِهِ وَ مِنْهُمْ مَنْ لایُؤْمِنُ بِهِ). روشن است: گروه دوم، افراد فاسد و مفسدى هستند و به همین دلیل در پایان آیه مى فرماید: پروردگار تو مفسدان را بهتر مى شناسد (وَ رَبُّکَ أَعْلَمُ بِالْمُفْسِدینَ). اشاره به این که افرادى که زیر بار حق نمى روند، افرادى هستند که شیرازه اجتماع را از هم گسیخته، و در فاسد کردن نظام جامعه نقش مؤثرى دارند. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۴۰ سوره مبارکه یونس) 💠 #تفســــــیر سیـ〽️ــگنال انــ🇮🇷ـقلاب را دریافت کنید: | پیام‌رسان ایتا |⚜ https://eitaa.com/signal_enghelab | پیام‌رسان بله |⚜ https://ble.ir/signal_enghelab

کوران و کَران در این آیات، بحثى که در آیات گذشته در زمینه انکار و تکذیب لجوجانه مشرکان گذشت، همچنان دنبال مى شود: در آیه مورد بحث، طریق جدیدى براى مبارزه به پیامبر(صلى الله علیه وآله)تعلیم داده، مى فرماید: اگر آنها تو را تکذیب کنند به آنان بگو: عمل من براى من و عمل شما براى خودتان باشد (وَ إِنْ کَذَّبُوکَ فَقُلْ لی عَمَلی وَ لَکُمْ عَمَلُکُمْ). شما از آنچه من انجام مى دهم بیزارید، و من هم از اعمال شما بیزارم (أَنْتُمْ بَریئُونَ مِمّا أَعْمَلُ وَ أَنَا بَریءٌ مِمّا تَعْمَلُونَ). این اعلام بیزارى و بى اعتنائى، که توأم با اعتماد و ایمان قاطع به مکتب خویشتن است، اثر روانى خاصى، مخصوصاً در منکران لجوج دارد، و به آنها مى فهماند: هیچ اصرار و اجبارى در مورد قبول و پذیرش آنها نیست، آنها با عدم تسلیم در مقابل حق، خود را به محرومیت مى کشانند، و تنها به خویشتن زیان مى رسانند. نظیر این تعبیر در آیات دیگر قرآن نیز آمده است، همان گونه که در سوره کافرون مى خوانیم: لَکُمْ دِیْنُکُمْ وَلِىَ دِیْنِ: آئین شما براى خودتان آئین من هم براى خودم. 🌼🌼🌼 از این بیان روشن مى شود: محتواى این گونه آیات، هیچ گونه منافاتى با دستور تبلیغ یا جهاد در برابر مشرکان ندارد، تا بخواهیم این آیات را منسوخ بدانیم، بلکه همان گونه که گفته شد، این یک نوع مبارزه منطقى، از طریق بى اعتنائى در برابر افراد لجوج و کینه توز است. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۴۱ سوره مبارکه یونس) #تفســــــیر سیـ〽️ــگنال انــ🇮🇷ـقلاب را دریافت کنید: | پیام‌رسان ایتا |⚜ https://eitaa.com/signal_enghelab | پیام‌رسان بله |⚜ https://ble.ir/signal_enghelab