#اصطلاحات_عارفين #انسان در اصطلاح عرفا مرد كامل است نه صورت انسانيه و در حديث قدسى آمده كه الانسان سرى و أنا سره. #پير_مغان كنايه از حضرت مولا على عليه السلام است. #بزم اشاره به مجلس خاص أهل حق است. #تجلى نور مكاشفه است كه بر دل عارف متجلى شود. #ترسا و #ترسا_بچه مرد روحانى را گويند كه از صفات ذميمه نفس رذيله استخلاص يافته شود. #خرابات مقام فنا و خراباتى اهل فنا را خوانند. #خال كنايه از وحدت ذات مطلقه است. #خط عبارت از ظهور تعلق ارواح به اجسام است. #خمار و #باده_فروش پيران كامل و مرشدان واصل را گويند. #دير_مغان كنايه از مجلس عرفا و اولياست. #رند اشاره است به اولياء و عرفاء كه وجود ايشان از غبار كدورات بشريت صافى و پاك گشته است. #ساقى كنايه از فياض مطلق است و در بعضى مواضع مراد از ساقى كوثر است. #ساغر و #صراحى مراد دل عارف است و آن را #خمخانه و #ميخانه و #ميكده گويند. #شاهد كنايه از معشوق است. #شراب كنايه از سكران محبت و جذبه حق است. #عشق كنايه از مقام ولايت مطلقه علويات عارفى است. #غمزه و #كنار و #بوسه‏ كنايه از فيوضات و جذبات قلبى است. #قلندر كنايه از صاحب مقام اطلاق است حتى از قيد اطلاق. #كليسا و #كنشت كنايه از عالم معنى و شهود است. #مشاهده و #مكاشفه و #محاضره حضور قلب است. #زلف كنایه است از مرتبه امكانيه از محسوسات و معقولات. منبع: نکته 687 هزار و یک نکته، علامه حسن زاده آملی @simorgh1001