💠طلبه جوان و #شیخ_بهایی: 🔅روزی #طلبه جوانی که در زمان شاه عباس در اصفهان درس می خواند نزد شیخ بهایی آمد و گفت: من دیگر از درس خواندن خسته شده ام و می خواهم دنبال تجارت و کار و کاسبی بروم چون درس خواندن برای آدم، آب و نان نمی شود و کسی از #طلبگی به جایی نمی رسد و به جز بی پولی و حسرت، عایدی ندارد. ⚡️شیخ قطعه سنگی را به او داد و گفت: قبل از رفتن برو نانوایی و با این سنگ از نانوا نانی بگیر تا صبحانه ای بخوریم و بعد خواستی بروی، برو. نانوا جوان را با تمسخر از مغازه بیرون انداخت و او شرمنده پیش شیخ آمد. 🌀شیخ دوباره او را با همان قطعه سنگ به بازار علوفه فروشان برای گرفتن مقداری کاه برای اسبهایش فرستاد. اما آنها هم به ریش او خندیدند و چیزی ندادند. 🔺شیخ برای بار سوم او را به بازار زرگرها فرستاد که آن را گرو گذاشته و با گرو گذاشتن آن صد سکه طلا قرض بگیرد. با مراجعه طلبه جوان به مغازه زرگری، مغازه دار به بهانه آماده کردن سکه ها، شاگردش را به دنبال مأموران فرستاد و آنها آمده، و دستگیرش کردند. جوان با تعجب گفت: مگر من چه کرده ام؟ مرد زرگر گفت: می دانی این سنگ چیست و چقدر می ارزد؟ ارزش این گوهر، بیش از ده هزار سکه است. راستش را بگو چنین سنگ گران قیمتی را از کجا آورده ای؟ 🔻بعد از بیان ماجرا، مأموران طلبه را نزد شیخ آوردند و شیخ با تأیید داستان مرخصشان کرد و سپس به طلبه گفت: ای جوان! این سنگ قیمتی که می بینی، گوهر شب چراغ است و همان طور که دیدی، "قدر زر زرگر شناسد، قدر گوهر گوهری". نانوا و قصاب، تفاوت بین سنگ و گوهر را تشخیص نمی دهند. ارزش علم و عالم را انسان های عاقل و فرزانه می دانند و هر بقال و عطاری نمی داند #ارزش _علم و گوهر دانش چقدر است. حال خود دانی خواهی پی تجارت برو و خواهی به تحصیل علم بپرداز. 🔸طلبه جوان از این که می خواست از طلب علم دست بکشد، پشیمان شد و به آموزش علم ادامه داد تا به مقام استادی بزرگ رسید. ♨️ #سیره_علما؛ کُنجی برای انس با گَنج خاطرات علما @sireyeolama