♻️ بهانه به دشمنان ندهیم در اینکه حضرت روح الله بر این که انقلاب اسلامی ایران، زمینه‌ساز انقلاب جهانی #مهدی_موعود (عج) خواهد شد، تاکید داشتند تردیدی نیست اما #امام_خمینی (ره) در بیانات خود دقت می‌کردند و اگر چه از برخی روایات، برداشت قطعی داشتند، اما در بیان "قطعیت" آن احتیاط می‌کردند؛ از جمله در همین مورد که با بیان "شاید" و "محتمل است" از یک اصل کلی خبر می‌دهند. طبعا این نحوه بیان حضرت امام (ره) از یک روایت، اجازه بهانه‌جویی به کسی نمی‌دهد اما بی دقتی در نقل همین مطلب به نقل از رهبر کبیر انقلاب توسط میهمان سیما حاشیه ساز می‌شود. https://eitaa.com/Bayynat

🔵#اهميت‌و‌چرايی‌دعا‌برای‌ظهور ۳۳ 💠 نصرت اسلام و نهى از منکر و امر به معروف... 🔹امر به معروف و نهی از منکر برای مومن دو وجه دارد؛ ✔️نخست اينکه، عقل و شرع بر حسن دعا و كمك كردن به آمر به معروف و ناهى از منكر حكم مى‌كنند، زيرا كه ياران دين خدا و حافظان حدود او هستند، و خود امر به معروف و نهى از منكر احسان به مسلمين و رعايت دين است. ✔️در ثانی، نخستين درجات نهى از منكر، انكار قلبى است، و اين امر هر چند كه مخفى و باطنى است، ولى آثار بسيار مهم و ارزنده اى دارد كه از اعضا و جوارح آشكار مى گردد. 🔹مؤمن اگر منكرى ديد كه نتوانست از آن نهى كند و باز دارد، با دل آن را انكار نمايد و از خداوند متعال بخواهد كه شخص تواناى بر دفع منكر را برانگيزد، همچنين بايد براى كسى كه نهى از منكر مى‌كند دعا نمايد و چون مى دانيم كه برطرف كننده تمام منكرات و ريشه كن سازنده تمام بديها و خلافها همان #مهدى_موعود عجل الله فرجه مى باشد، بر ما لازم است از خداوند عزوجل بخواهيم كه #فَرَجش را نزديك گرداند و او را يارى و تأييد فرمايد. 📚مکيال المکارم، ص ۴۵۳

▪️آمده بود دیدن پدر. پدر داشت به پهنای صورت اشک می‌ریخت. پرسید: چه شده یا رسول الله؟ شنید: فاطمه‌ام! جبرییل خبر ناگواری برایم آورده: «روزی مردمانی از همین امت، حسین تو را به شهادت خواهند رساند». روضه‌ی جبرییل، فاطمه سلام الله علیها را هم بی‌قرار کرد. اشک‌ چشم‌هایش بند نمی‌آمد. پدر طاقت گریه‌های ریحانه‌اش را نداشت. باید با مژده‌ای قلب او را آرام می‌کرد. فرمود: « دخترم! سرانجام فرزندی از نسل حسین علیه‌السلام به حکومت خواهد رسید (و او انتقام جدّ خود را خواهد گرفت)» 💚قلب فاطمه سلام الله علیها با یاد #مهدی_موعود آرام گرفت. 📚برگرفته از کامل الزیارات، باب ۱۶، حدیث ۵.