﷽؛
✅ زعامت حضرت مهدی (عج الله تعالی فرجه الشریف) با وجود مسیح (علیه السلام) پیامبر اولو العزم ؟!
#پرسش
به چه دلیل مسلمانان معتقدند با وجود پيامبر اولوالعزمی مانند حضرت عيسى (عليه السلام) ، رياست حكومت عدل جهانى بر عهده حضرت مهدى (عجل الله تعالى فرجه) است ؟
#پاسخ_اجمالی
مسلمانان معتقدند با وجودى كه عيسى (علیه السلام) پيامبر است اما رياست حكومت جهانى بر عهده امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) است ؛ و دلیلشان این است که حضرت مهدی (عج الله تعالی فرجه الشریف) وارث شریعت كاملى است كه پيامبر (صلی الله علیه و آله) در اين امت برجاى گذارده و او آخرين وصى از اوصياى پيامبر آخرالزمان (صلی الله علیه و آله) است و حضرت مسيح (علیه السلام) پيامبر امتى بوده كه دينش نسخ شده و وظيفه مردم تا روز قيامت متابعت از دين اسلام و پيامبر جديد و اوصياى اوست .
#پاسخ_تفصیلی
اگر سؤال شود با وجودى كه حضرت عيسى (عليه السلام) پيامبر الهي است ، چرا مسلمین معتقدند که رياست حكومت جهانى بر عهده حضرت مهدى (عجل الله تعالى فرجه) قرار گرفته است ؟ در پاسخ بايد گفت :
1⃣ حضرت مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشریف) وارث شریعت كاملى است كه پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله) در اين امت بر جاى گذارده است و او آخرين وصى از اوصياى پيامبر آخرالزمان (صلى الله عليه و آله) است .
2⃣ حضرت مسيح (عليه السلام) پيامبر امتى ديگر غير از امت اسلامى است ؛ امتى كه دينش نسخ شده و وظيفه مردم جهان تا روز قيامت ، متابعت از دين اسلام و پيامبر جديد و اوصياى اوست .(1)
#پےنوشت
👈 (1). گردآوری از: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضوانی، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، 1390 شمسی، چاپ هفتم، ص 639.
#حضرت_آیت_الله_العظمی_مکارم_شیرازی
@skeled_b
﷽؛
✅ زبان شگفت انگیزترین عضو انسان
#پرسش
چرا زبان انسان از شگفت انگیزترین اعضای اوست ؟
#پاسخ_اجمالی
#زبان یکی از شگفت انگیزترین پدیده هایی است که در قرآن نیز مورد اشاره خداوند قرار گرفته است . این عضو کوچک وظایف بسیار زیادی را ادا می کند مانند : راندن غذا به زير دندان ها ، مخلوط كردن غذا با بزاق دهان ، كمك به بلع غذا و آب ، كنترل مواد غذائى ، تميز كردن دهان بعد از غذا خوردن و وظیفه بسیار مهم سخن گفتن . نعمتی که در قرآن نیز مورد اشاره قرار گرفته است و با تأمل در آن و تأمل در مراحل پدید آمدن یک جمله از همکاری گردش زبان و لبها و تارهای صوتی ، به ظرافت و دقت زبان در این عمل معجزه آسا پی می بریم .
#پاسخ_تفصیلی
#از_جمله اعضائى كه در آيات قرآن به آن اشاره شده مسأله زبان است كه به راستى از عجائب خلقت خدا است ؛ و اگر زبان ، زبانى داشت كه از خود سخن مى گفت و على رغم انسى كه ما هميشه با آن داشته و داريم شگفتى هاى خود را شرح مى داد ، آن وقت بر ما روشن مى شد كه چرا قرآن مجيد ، روى آن تكيه كرده است . نگاه كوتاهى به وظائف و مسئوليت هاى زبان ، مى تواند گوشه اى از اين واقعيت ها را به ما نشان دهد .
#مجموعاً_زبان ، #شش_وظيفه عمده دارد :
1⃣ راندن غذا به زير دندان‌ها :
اگر زبان نبود ، بعضى از قسمت هاى غذا كاملا جويده ، و بعضى ديگر كاملا ناجويده مى ماند و مجبور بوديم با انگشت غذا را جابجا كنيم . اين زبان است كه با حركات سريع و ماهرانه خود ، غذا را مرتباً از سه طرف به زير دندان ها مى راند بى آنكه خودش در لاى آنها بماند ! آرى گهگاه كه خسته و ناتوان مى شود ، ممكن است لاى دندان گير كند و ضربه محكمى ببيند ؛ گوئى خداوند مى خواهد به ما نشان دهد كه اگر آن مهارت عجيب را خدا به زبان نمى داد ، همه روز اين صحنه تكرار مى شود و زبان در زير ضربات دندان مجروح مى گشت .
2⃣ مخلوط كردن غذا با بزاق دهان :
همان مايع لزجى كه از يكسو غذا را نرم و لغزنده و آماده بلع مى كند ، و از سوى ديگر فعل و انفعالات شيميائى خاصى روى آن به عمل آورده ، و آن را آماده جذب و هضم مى كند، اين زبان است كه وظيفه مخلوط كردن را با اين مادّه حياتى بر عهده دارد .
3⃣ كمك به بلع غذا و آب :
براى فرو رفتن غذا و حتى آب ، زبان نقش عمده اى بر عهده دارد ، و با جمع شدن و چسبيدن به سقف دهان و فشار آوردن روى آب و غذا، آن را به سرعت به سوى گلو مى فرستد ؛ و اگر يك روز فرضاً فلج شود ، فرو بردن يك لقمه غذا مشكل و شايد محال شود .
4⃣ كنترل مواد غذائى :
زبان به خاطر حسّ نيرومند چشائى مى تواند بسيارى از مواد نامناسب ، و مضر و مسموم براى بدن را تشخيص دهد ، و بيرون بريزد ؛ اگر اين مأمور كنترل آگاه در اين ورودى بدن نبود ، خيلى زود انسان بر اثر خوردن غذاهاى نامناسب ، بيمار مى شد ، و جان او به خطر مى افتاد. يك غذاى تلخ و بسيار شور ، يا فوق العاده تند و يا فاسد و خراب ، قبل از هر چيز زبان را خبردار مى كند ، تا مانع ورود آن در كشور تن شود . آرى اين پاسبان فداكار ، در تمام مدّت شبانه روز وظيفه دار كنترل تمام مأكولات و مشروبات است .
5⃣ تميز كردن دهان :
لابد امتحان كرده ايد كه بعد از تمام شدن غذا باز مدّتى دهان و زبان ، مشغول حركت است ؛ اين حركت براى رفت و روب باقيمانده غذا است كه در هر گوشه فضاى دهان جمع آورى شده به پائين فرستاده شود ، اين كار عمدتا بر عهده زبان است و حتّى دندان ها را نيز تا حد زيادى تميز مى كند . خلاصه زبان يك نظافت چى تمام عيار براى دهان محسوب مى شود .
6⃣ سخن گفتن: و بالاخره مهم ترين و حسّاس‌ترين وظيفه زبان ، همان بيان است كه قرآن مجيد در آغاز سوره الرحمن مخصوصاً براى معرفى خداوند روى آن تكيه كرده و مى فرمايد :
«الرَّحْمَٰنُ * عَلَّمَ الْقُرْآنَ * خَلَقَ الْإِنسَانَ * عَلَّمَهُ الْبَيَانَ» ؛
(خداوند رحمان * قرآن را تعلیم فرمود * انسان را آفرید * و به او سخن گفتن آموخت) .
گرچه حرف زدن بر اثر ممارست زياد براى ما مطلبى بسيار ساده و پيش پا افتاده است ولى در حقيقت يكى از پيچيده ترين كارهايى است كه انسان با زبان و فكرش انجام مى دهد .
👇👇👇@skeled_b
﷽؛
✅ زبان شگفت انگیزترین عضو انسان
#پرسش
چرا زبان انسان از شگفت انگیزترین اعضای اوست ؟
#پاسخ_اجمالی
#زبان یکی از شگفت انگیزترین پدیده هایی است که در قرآن نیز مورد اشاره خداوند قرار گرفته است . این عضو کوچک وظایف بسیار زیادی را ادا می کند مانند : راندن غذا به زير دندان ها ، مخلوط كردن غذا با بزاق دهان ، كمك به بلع غذا و آب ، كنترل مواد غذائى ، تميز كردن دهان بعد از غذا خوردن و وظیفه بسیار مهم سخن گفتن . نعمتی که در قرآن نیز مورد اشاره قرار گرفته است و با تأمل در آن و تأمل در مراحل پدید آمدن یک جمله از همکاری گردش زبان و لبها و تارهای صوتی ، به ظرافت و دقت زبان در این عمل معجزه آسا پی می بریم .
#پاسخ_تفصیلی
#از_جمله اعضائى كه در آيات قرآن به آن اشاره شده مسأله زبان است كه به راستى از عجائب خلقت خدا است ؛ و اگر زبان ، زبانى داشت كه از خود سخن مى گفت و على رغم انسى كه ما هميشه با آن داشته و داريم شگفتى هاى خود را شرح مى داد ، آن وقت بر ما روشن مى شد كه چرا قرآن مجيد ، روى آن تكيه كرده است . نگاه كوتاهى به وظائف و مسئوليت هاى زبان ، مى تواند گوشه اى از اين واقعيت ها را به ما نشان دهد .
#مجموعاً_زبان ، #شش_وظيفه عمده دارد :
1⃣ راندن غذا به زير دندان‌ها :
اگر زبان نبود ، بعضى از قسمت هاى غذا كاملا جويده ، و بعضى ديگر كاملا ناجويده مى ماند و مجبور بوديم با انگشت غذا را جابجا كنيم . اين زبان است كه با حركات سريع و ماهرانه خود ، غذا را مرتباً از سه طرف به زير دندان ها مى راند بى آنكه خودش در لاى آنها بماند ! آرى گهگاه كه خسته و ناتوان مى شود ، ممكن است لاى دندان گير كند و ضربه محكمى ببيند ؛ گوئى خداوند مى خواهد به ما نشان دهد كه اگر آن مهارت عجيب را خدا به زبان نمى داد ، همه روز اين صحنه تكرار مى شود و زبان در زير ضربات دندان مجروح مى گشت .
2⃣ مخلوط كردن غذا با بزاق دهان :
همان مايع لزجى كه از يكسو غذا را نرم و لغزنده و آماده بلع مى كند ، و از سوى ديگر فعل و انفعالات شيميائى خاصى روى آن به عمل آورده ، و آن را آماده جذب و هضم مى كند، اين زبان است كه وظيفه مخلوط كردن را با اين مادّه حياتى بر عهده دارد .
3⃣ كمك به بلع غذا و آب :
براى فرو رفتن غذا و حتى آب ، زبان نقش عمده اى بر عهده دارد ، و با جمع شدن و چسبيدن به سقف دهان و فشار آوردن روى آب و غذا، آن را به سرعت به سوى گلو مى فرستد ؛ و اگر يك روز فرضاً فلج شود ، فرو بردن يك لقمه غذا مشكل و شايد محال شود .
4⃣ كنترل مواد غذائى :
زبان به خاطر حسّ نيرومند چشائى مى تواند بسيارى از مواد نامناسب ، و مضر و مسموم براى بدن را تشخيص دهد ، و بيرون بريزد ؛ اگر اين مأمور كنترل آگاه در اين ورودى بدن نبود ، خيلى زود انسان بر اثر خوردن غذاهاى نامناسب ، بيمار مى شد ، و جان او به خطر مى افتاد. يك غذاى تلخ و بسيار شور ، يا فوق العاده تند و يا فاسد و خراب ، قبل از هر چيز زبان را خبردار مى كند ، تا مانع ورود آن در كشور تن شود . آرى اين پاسبان فداكار ، در تمام مدّت شبانه روز وظيفه دار كنترل تمام مأكولات و مشروبات است .
5⃣ تميز كردن دهان :
لابد امتحان كرده ايد كه بعد از تمام شدن غذا باز مدّتى دهان و زبان ، مشغول حركت است ؛ اين حركت براى رفت و روب باقيمانده غذا است كه در هر گوشه فضاى دهان جمع آورى شده به پائين فرستاده شود ، اين كار عمدتا بر عهده زبان است و حتّى دندان ها را نيز تا حد زيادى تميز مى كند . خلاصه زبان يك نظافت چى تمام عيار براى دهان محسوب مى شود .
6⃣ سخن گفتن: و بالاخره مهم ترين و حسّاس‌ترين وظيفه زبان ، همان بيان است كه قرآن مجيد در آغاز سوره الرحمن مخصوصاً براى معرفى خداوند روى آن تكيه كرده و مى فرمايد :
«الرَّحْمَٰنُ * عَلَّمَ الْقُرْآنَ * خَلَقَ الْإِنسَانَ * عَلَّمَهُ الْبَيَانَ» ؛
(خداوند رحمان * قرآن را تعلیم فرمود * انسان را آفرید * و به او سخن گفتن آموخت) .
گرچه حرف زدن بر اثر ممارست زياد براى ما مطلبى بسيار ساده و پيش پا افتاده است ولى در حقيقت يكى از پيچيده ترين كارهايى است كه انسان با زبان و فكرش انجام مى دهد .
👇👇👇@skeled_b
﷽؛
🚨 بیماری امام سجاد(ع) یک مصلحت الهی
#پرسش
آیا درست است که به امام سجاد(علیه السلام) امام بیمار گفته شود؟
#پاسخ_اجمالی
امام چهارم تنها در كربلا مدت كوتاهى بيمار بوده است و پس از آن بهبود يافته و در حدود 35 سال از سلامت جسمى بر خوردار بوده است. بى شك بيمارى موقت آن حضرت در آن حادثه، عنايت خداوندى بوده است تا بدين وسيله از وظيفه جهاد معذور گردد. بيمارى ایشان، هرگز به معناى ضعف روحى و ناتوانى در برابر دشمن نبود. امام نه تنها در آن شرائط دشوار اسيرى، پناهگاه اسيران و آرام بخش دل هاى دردمند آنان بود، بلکه با دشمن با شجاعت برخورد مى كرد و سخنراني ها و مناظرات پر شور آن حضرت در كوفه و شام گواه اين معناست.
#پاسخ_تفصیلی
متاسفانه بسیارى از مردم نا آگاه، از امام چهارم(علیه السلام) به عنوان امام بیمار یاد مى کنند و با ذکر این لقب، در ذهن آنان شخصى رنجور و ناتوان با چهره اى زرد و پژمرده و روحى افسرده تداعى مى شود در حالى که واقعیت غیر از این است، زیرا امام چهارم تنها در کربلا مدت کوتاهى بیمار بوده است و پس از آن بهبود یافته و در حدود 35 سال همچون سایر امامان از سلامت جسمى بر خوردار بوده است. بى شک بیمارى موقت آن حضرت در آن حادثه، عنایت خداوندى بوده است تا بدین وسیله از وظیفه جهادمعذور گردد(1) و وجود مقدسش از خطر کشتار مزدوران یزیدمحفوظ بماند و از این رهگذر، رشته امامت تداوم یابد. اگر حضرت بیمار نبود مى بایست در جهادبا یزیدیان شرکت کند و در این صورت همچون سایر فرزندان و یاران پدرش به شهادت مى رسید و نور هدایت خاموش مى شد.
«سبط ابن الجوزى» مى نویسد:
على بن الحسین چون بیمار بود کشته نشد.(2)
«محمد بن سعد» مى نویسد:
آن روز(عاشورا) که على بن الحسین همراه پدرش بود، بیست و سه یا بیست و چهار سال داشت و هر کس بگوید که او در آن زمان کوچک بوده و موى بر نیاورده بوده، بى اساس است؛ بلکه او آن روز بیمار بود و به همین جهت در جنگ شرکت نکرد.(3)
«ابن سعد» همچنین گزارش مى دهد که:
پس از کشته شدن حسین بن على، شمربه سوى على بن الحسین آمد و او بیمار بود و در بستر خوابیده بود.
شمرگفت: این را بکشید. یکى از همراهان وى گفت: سبحان الله! آیا جوانى را که بیمار است و در جنگ هم شرکت نداشته بکشیم؟ در این هنگام «عمر بن سعد» در رسید و گفت: با این زنان و این بیمار کارى نداشته باشید.(4)
«شیخ مفید» از«حمید بن مسلم»، یکى از سپاهیان یزید، چنین نقل مى کند:
(روز عاشورا) به چادر على بن الحسین رسیدیم، او سخت بیمار و بر بسترى خوابیده بود. شمربا گروهى از پیادگان آمد، به او گفتند: آیا این بیمار را نمى کشى؟ من گفتم: سبحان الله! آیا کودکان را هم مى کشید؟!(5) این کودکى است و بیمارى او را از پا در خواهد آورد، و چندان از این سخنان گفتم تا آنان را از کشتن او باز داشتم. در این هنگام «عمر بن سعد» آمد. زنان به روى او فریاد زدند و گریستند. او به افراد خود گفت: هیچ کس از شما به خانه هاى این زنان داخل نشوید و متعرض این جوان نشوید.(6)
چنانکه ملاحظه شد، بیمارى امام چهارم، مصلحتى الهى بود که موجب حفظ حیات آن حضرت گردید و هرگز به معناى ضعف روحى و عجز و ناتوانى او در برابر دشمن نبود. امام نه تنها در آن شرائط سخت و دشوار اسیرى، ملجا و پناهگاه اسیران و آرام بخش دل هاى دردمند آنان بود، بکله با دشمن با شجاعت و شهامت بر خورد مى کرد و سخنرانی ها و مناظرات پر شور آن حضرت در کوفه و شام گواه این معناست. چنانکه پس از انتقال اسیران به کوفه، به دنبال گفتگوى تندى که در مجلس عبید الله بن زیاد بین او و امام صورت گرفت، عبید الله خشمگین شد و دستور قتل حضرت را صادر کرد، اما امام فرمود:«مرا به کشتن تهدید مى کنى؟! آیا نمى دانى که کشته شدن، براى ما یک امر عادى بوده و شهادت براى ما کرامت و فضیلت است