‌ 🔸 مطلب مهمی که باید به آن توجه شود، شرایط فرهنگی و تاریخی است. زبان‌های مردم چندان طالب کتاب نیستند و زمانی هست که کسانی و شاید بسیار در طلب آن باشند. آنکه جانش در جست‌وجوی کتاب است، آن را می‌طلبد و می‌یابد. اما چشمۀ این ذوق و طلب هم ممکن است گاهی کور شود. 🔹 مطلبی که گفتنش آسان نیست و پذیرفتنش دشوارتر، این است که مدرسه‌های ما به‌جای برانگیختن ذوق کتاب‌خواندن، چشمۀ ذوق کتاب‌خواندن را کور می‌کنند. ما گمان می‌کنیم هر چه بیشتر به بچه‌هایمان بیاموزیم، بهتر می‌آموزند و بدتر اینکه می‌پنداریم با این آموختن بیشتر می‌توانیم فکر و روح آنان را هم هر طور که می‌خواهیم سروسامان بدهیم. البته کتاب جان ما را پرورش می‌دهد اما کتاب را باید با رغبت و بر اثر احساس نیاز درونی خواند. این توهم، به‌جای اینکه مردم را کتاب‌خوان بار آورد و به آنچه می‌آموزند علاقه‌مند کند، شاید آنها را لااقل در ناخودآگاهشان از کتاب و از آموزش بیزار کند. این همه درس که در مدرسه می‌دهند و نود درصد دانش‌آموزان آن‌ها را فرا نمی‌گیرند یا اندکی از آن را فرامی‌گیرند، چه فایده دارد؟ به‌جای سعی در تعلیم هزار صفحه که بیست صفحه‌اش را یاد نمی‌گیرند بیاییم دویست صفحه بیاموزیم که صد صفحه‌اش را یاد بگیرند. 📖 از مقالۀ کتاب و کتاب‌خوانی #هفته_کتاب_و_کتاب‌خوانی @skybook

‌ 📚 سی و دومین دوره هفته کتاب ▫️۲۵ درصد یارانه خرید حضوری کتاب تا سقف یک میلیون تومان ...از ۲۳ تا ۳۰ آبان ماه... 🍂🍂 پاییز هزار و چهارصد و سه 💡از ۹ صبح تا ۹ شب آدرس: اصفهان/ خیابان مسجد سید/ ظهیرالاسلام/ کوچه شماره سه (شهید حیرت) سفارش از طریق @aseman_book 📞 ۰۹۹۰۱۱۸۳۵۶۵ #پاتوق_کتاب_آسمان @skybook

📚 ویژه روز کتاب و کتابخوانی 🎥 نماهنگ جدید KHAMENEI.IR | کتاب، ماندگارترین اثر هنری ☝ بیانات رهبر انقلاب درباره اهمیت کتاب و ترویج کتابخوانی ✏️ کتاب ماندگارترین اثر هنری است؛ یعنی بقیّه‌ی چیزها گذرا است، [امّا] کتاب میماند و صد سال، دویست سال از کتاب میشود استفاده کرد. ✏️ اگر کتاب را خوب تدوین کنیم، خیلی مهم است. کتاب است که فرهنگ را منتقل میکند از یک نسل به نسل دیگر. ۱۴۰۳/۵/۲۹ ‌

‌ 💡آدم خوشبخت کسی است که از گذر زمان احساس ندامت و پشیمانی نداشته باشد... 🎥 ببینید این پسر ۱۴ ساله چگونه کتاب خواندن و انس با کتاب را توصیف می‌کند. @skybook

‌ 🔸 کتاب درسی معضل بزرگی است. هر سال، مبالغی گزاف و هنگفت صرف تأليف و چاپ و توزیع کتاب‌های درسی می‌شود. کتاب درسی را دانش‌آموز می‌خرد و در آخر سال آن را دور می‌اندازد و این یعنی کتاب چیز بی‌قابلیتی است و در بهترین صورت در عداد اشیاء مصرفی است که آن را به‌اکراه مصرف می‌کنیم و دور می‌اندازیم. من زمانی که در دبیرستان بودم، پس از امتحان آخر سال بسیاری از کتاب‌هایم را پاره می‌کردم یا می‌سوزاندم. حالا پی برده‌ام که آن کتاب‌ها لااقل کتاب‌های تاریخ و جغرافیا و تعلیمات اجتماعی و دینی و صرف و نحو عربی از کتاب‌های درسی امروز خیلی بهتر بود و پشیمانم که چرا مثلاً کتاب تاریخ نوشته عباس اقبال و صرف و نحو عربی تألیف استادان فاضل تونی و جلال همایی را می‌سوزاندم کاش همۀ آن کتاب‌ها را نگاه داشته بودم حتی اگر ناگزیر می‌شدم که آنها را به حبس کارتون بفرستم. 🔹 چنانکه به درستی گفته‌اید اهمیت ندارد که بدانم اولین کتاب‌هایی که اشخاص خوانده‌اند کدام‌هاست اما تجربۀ کتاب‌خوانی و ماجراهایی که میان کتاب و خواننده‌اش پیش می‌آید مهم است. این ماجراها را کم‌وبیش می‌توان وصف کرد؛ اما توجیه اینها همیشه میسر نیست. من هنگام خواندن کتاب اخلاق نیکوماک ارسطو نسبت به آن تحسینی داشته‌ام که نسبت به هیچ کتاب دیگری نداشته‌ام. اگر چرایی آن را بپرسید پاسخی ندارم، از وضع و حال کتاب‌خوانی‌ام می‌توانم حکایت کنم؛ اما نمی‌توانم بگویم چرا فلان کتاب تحسین را برانگیخت یا کتاب دیگر آشفته و پریشانم کرد. کتاب‌ها را می‌توان در نسبتی که با خواننده دارند به سه قسم تقسیم کرد. آثار هنری که به هیچ‌کس اطلاعات و معلومات مفید برای رفع نیازمندی‌های هر روزی نمی‌دهند اما اگر نباشند آدمیت آدمیان به خطر می‌افتد. کتاب‌هایی که بر معلومات و اطلاعات اشخاص می‌افزاید و به‌اصطلاح به ‌دردبخور هستند و بالأخره کتاب‌هایی که ما را به تفکر می‌خوانند. این سه قسم معمولاً با هم اشتباه نمی‌شوند اما در هر زمان و تاریخی یکی از این اقسام ممکن است اهمیت بیشتر پیدا کند و به دو قسم دیگر بی‌اعتنایی شود. وقتی در برداشتن اطلاعات و معلومات مفید قابل فهم، ملاک خوبی و برتری کتاب باشد متوسط‌بودن حس می‌شود. 📖 از مقالۀ کتاب و کتاب‌خوانی #هفته_کتاب_و_کتاب‌خوانی @skybook

‌ #ببینید 🎥 سرمشق فاطمی 🔸به توفیق الهی، به فضل الهی بعد از انقلاب، نام مبارک فاطمه‌ی زهرا نسبت به قبل از انقلاب -که ما یادمان هست- نمی‌شود گفت ده برابر، شاید ده‌ها برابر، صد برابر تکرار می‌شود و برده می‌شود؛ یعنی جامعه، جامعه‌ی فاطمی است. 🔸 باید فاطمه‌ی زهرا (سلام‌ الله‌ علیها) اسوه باشد، الگو باشد در همه‌ی جهات، از جمله در حرکت بزرگ اجتماعی و انقلابی و مبارزاتی ما. ‌#انقلاب_اسلامی_و_آینده_دینداری_ما @skybook

‌ 🔸 نکتۀ آخر این است که ما هنوز در عالم نقد وارد نشده و نقد کتاب نداریم. 🔹 ما هنوز کتاب‌ها را یکسان با موازین مشهور می‌سنجیم و وقتی مثلاً می‌خواهیم کتاب‌های ممتاز را برگزینیم، راهنمایمان ملاک‌هایی مثل شهرت‌داشتن، فهرست بزرگ مراجع و منابع به‌صورت ظاهر، و بالأخره متوسط‌بودن کتاب است. گویی بهترین کتاب باید متضمن اطلاعات و معلوماتی باشد که به درد خواننده می‌خورد و گروه کثیری از خوانندگان می‌توانند مطالبش را بفهمند. البته کتاب را می‌خوانیم که مطالبش را بفهمیم و از آن فایده ببریم اما علم پیش از آنکه مشهور شود و بتوان از آن فایده برد با طلب و تفکری نسبت داشته است که آن نبود علم آموزشی نبود و قهراً فایده هم منتفی می‌شد. درباره کتاب‌های هنر و فلسفه و علم و به طور کلی پژوهش‌ها با ملاک کتاب‌های پژوهشی نباید حکم کرد؛ ولی وقتی علم را به پژوهش تحویل می‌کنیم ضرورتاً ملاک حکم دربارۀ شعر و فلسفه و سیاست هم تابع روش‌ها و ملاک‌های پژوهش می‌شود. 🔸 این تلقی اگر عمومیت نداشته باشد بد نیست؛ اما وقتی عمومیت پیدا می‌کند معنی‌اش بی‌مقدارشدن تفکر و هنر است و هیچ دوران و جامعه‌ای بدون تفکر و هنر نمی‌تواند نظم و ثبات داشته باشد. 📖 از مقالۀ «کتاب و کتاب‌خوانی» #هفته_کتاب_و_کتاب‌خوانی @skybook

‌ ‌🔸 تاوادا که در جستارهای «ارواح ملیت ندارند»، سراغ تجربه‌ی زیستن میان دو زبان و نوشتن به دو زبان رفته، در مصاحبه‌ی «نوشتن بدون مرز» هم از همین تجربه می‌گوید؛ از تجربه‌ی مهاجرت، زیستن و اندیشیدن و نوشتن در فضای بینابینی دو زبان، و سروکله زدن با زبان تازه. و جالب است که ردِ این زیستن در فضای بینابینی زبان‌ها در همین مصاحبه هم پیداست؛ مصاحبه‌ای که بعضی جمله‌هایش ژاپنی‌اند، بعضی آلمانی، و بعضی هم انگلیسی. 🔹 در صورت استقبال، کاملِ این مصاحبه و یک مصاحبۀ دیگر ترجمه می‌شود و در اختیار دوستان قرار می‌گیرد. @skybook

‌ #گرم_کتاب محفل جمع خوانی کتاب؛ 📚...بینوایان... اثر: #ویکتور_هوگو 🔸 جلد دوم کتاب 🔹 جلسه چهل و نهم 📆 یک‌شنبه ۲۷ آبان مهر ماه ساعت ۱۹:۰۰ #پاتوق_کتاب_آسمان @soha_sima @skybook

‌ 🔸 فهمیدن زبان عروسک‌ها دشوار است. عموماً در گوش ما همگی لال هستند. در واقع زبان مرده‌ها هم فهمیدنی نیست. اصلاً صدایشان به گوش نمی‌رسد. فقط اگر آدم دنبال فهمیدن نباشد، می‌تواند صدای مرده‌ها را بشنود. 🔹 روزی را به‌خاطر می‌آورم که حس کردم صدای مردگان را شنیده‌ام. بهار دوازده سال پیش سر راه‌رفتن به اروپا یک هفته در کاتماندو پیش آشنایانم ماندم. یکی از دوستان صمیمی نپالی‌شان هم به خانه‌شان آمد و با هم چای نوشیدیم. [...] یک ساعت بعد، به‌جای کافهٔ پیشنهادی‌ام در شهر در روستایی تبتی بودیم معبدی مقابل چشمانم بود که از آن صدای دعا به گوش می‌رسید. وقتی با دقت گوش کردم، صدای «چند» نفر را شنیدم. داخل معبد را نگاه کردم و راهبی تنها را دیدم که نشسته بود و دعا می‌کرد. از حنجرۀ او صدای «چند» نفر به گوش می‌رسید. هر بار نفس تازه می‌کرد صدایی بم همچون فرش دور او گسترده می‌شد که از آن صداهایی دیگر پدید می‌آمدند. راهب از درونش صداهایی تولید می‌کرد تا به هر راوی کالبدی آوایی ببخشد؛ کالبدی که خودِ راوی فاقد آن بود گویی مرده‌ها که جعبه صدا نداشتند می‌توانستند صدای خود را از طریق صدای راهب به گوش برسانند. 🔸 آن موقع تلاش کردم خودم هم فرش صدای خودم را پهن کنم چندان موفق نشدم؛ اما نخستین‌بار بود که آگاهانه صداهایی جانبی را شنیدم که وقتی حرف می‌زدم طنین‌انداز می‌شدند. از آن پس، هنگام حرف‌زدن به این صداهای جانبی توجه کردم. روایتْ دیگر جایگزینِ گوش‌دادن نمی‌شد، بلکه از رهگذر گوش‌دادن شکل می‌گرفت. شاید عضو مخصوص روایت گوش باشد، نه دهان. شاید برای همین هم زهر در گوش پدر هملت ریخته شد، نه در دهانش. برای قطع ارتباط کسی با جهان اول باید به‌جای دهان گوش او را نابود کرد. 📖 از کتاب ارواح ملیت ندارند @skybook

#گرم_کتاب 🎙...بینوایان... #ویکتور_هوگو ترجمه #محمدرضا_پارسایار #نشر_هرمس 🔹 جلسه چهل و هشتم 🔸 جلد دوم کتاب از صفحه @skybook