eitaa logo
سیدمهدی حسینی رکن آبادی
980 دنبال‌کننده
135 عکس
28 ویدیو
7 فایل
ادب و هنر ولایی به روایت سیدمهدی حسینی نقد و تحلیل شعر ولایی نقد و تحلیل اجرای هنری شعر معرفی جلسات @smahdihoseinir :جهت ارتباط
مشاهده در ایتا
دانلود
بسیاری از افراد، امروزه از اجرای استودیویی استقبال می‌کنند و حتی آن را ضروری می‌شمارند، به دلایل زیر: - جذابیت اجرای استودیویی - زیبایی اجرا به خاطر حذف خطاهای خواننده - مکمل‌سازی اجرا با استفاده از جلوه‌های بصری و موسیقایی - کیفیت برتر صدای استودیویی و دلایلی از این دست... اما از سوی دیگر، در کنار تأیید نکات بالا، باید به این نکات نیز توجه داشت: ۱ در اجرای استودیویی نقش مخاطب تقریباً نادیده گرفته می‌شود. کافی‌ست خواننده در استودیو از خود بپرسد، اکنون دارد برای چه کسی می‌خواند؟ هیئت برای مداح هنرمند و اهل تعامل با مخاطب، فضایی مناسب ایجاد می‌کند. در اجرای استودیویی آیا زمینه تعامل مداح با مخاطب وجود دارد؟ ۲ در مداحی و ذاکری، اصل مهم، حال معنوی خواننده است که با حضور مخاطب و تعامل او با مداح، لحظه به لحظه متفاوت می‌شود، اصلی که از آن، به عنوان «اقتضای حال» جلسه یاد می‌کنیم. اکنون تصور کنید، ذاکر اهل‌بیت در حال و هوای خود بخواند و در هر بزنگاهی، کارگردان بگوید کات! دوباره از اول! یا اینکه، خواننده با حال و هوای خود بخواند، کارگردان محترم بگوید: نشد! دوباره از اول! به نظر شما این قوانین استودیو، با حال و هوای هیئت و مداحی سازگاری دارد؟ ۳ در اجرای استودیویی، بداهه‌خوانی (اجرای زنده) جای خود را به اجرای روتوش شده، دست‌چین شده و تصنعی می‌دهد. کسی که توان اجرای زنده و تأثیرگذار دارد، بعید است که به این تصنع، تن دهد... زیرا نمی‌تواند در اجرای استودیویی، به التذاذ معنوی و هنریبرسد. ۴ در اجرای استودیویی، خواننده در حقیقت، ضعف‌های خود را پنهان می‌کند! اگر ذاکر / مداح، بتواند در اجرای زنده، بدون خطا بخواند، هنرمند است یا این‌که چندین بار در استودیو بخواند و سپس قطعات اجرای او را کنار هم بچینند و اجرایی را به خورد مخاطب بدهند؟ که در حقیقت، نتیجه تکنولوژی است نه هنر اجرا و توان فنی مداح! @smahdihoseinir
اگر بخواهیم کمی واقع‌بینانه به این موضوع بنگریم و دلایل گرایش غیرمعمول و شتابناک به استودیوخوانی را واکاوی کنیم، لازم است به این نکات هم توجه داشته باشیم. طرح موضوعات زیر احتمالا می‌تواند لایه‌های زیرین مداحی امروز را به ما نشان دهد و برخی از عوامل گرایش به استودیوخوانی را رمزگشایی کند: - زیاده‌خوانی و تعدد مجالس - اجراهای معمولی و دم‌دست - تعدد سبک - جذب مخاطب با سلیقه‌های متنوع - تأثیرگذاری شدید سلایق مخاطبان بر مداح - ارتقای سطح هوش موسیقایی مخاطبان به دلیل زیاد شنیدن سبک - ایستایی و درجا زدن مداح، در خصوص تلاش برای غنای محتوایی با هدف اشباع معنوی مخاطب و... باعث شده است، نوع مطالبه مخاطب، متغیرهای زیادی پیدا کند، و کم‌کم انتظارات او از مداح بیشتر شود، وبه همین نسبت، شیوه جلب کردن توجه مخاطب، تغییر کند. @smahdihoseinir
روزگاری، حداکثر انتظار از ذاکران و مداحان، غنای محتوا و سبک و نیز اجرای هنرمندانه بود. اما امروزه بر اساس تأثیر فراوان رسانه‌های مجازی، تَحوُّل، تَلوُّن و روزمرگی رفتار مخاطب؛ برخی از مداحان برای جبران خطاهایی که همواره از آن غفلت داشته‌اند (از جمله غنای محتوایی و ارتقای سطح هنری اجرا)؛ و با هدف جذب حداکثری مخاطب و از دست ندادن او به هر قیمت، به دستاویز دیگری پناه برده‌اند و آن اجرای استودیویی است... اجرای استودیویی بی‌گمان همان نقشی را بازی می‌کند که اکوهای میلیونی دیروز و میلیاردی امروز، به داد برخی مداحان بدصدا رسیده‌ و مشکل تنبلی آنان را در تربیت صدا، جذابیت، تحریر و شفافیت برطرف کرده‌است! مقایسه اجرای یک تصنیف در استودیو با همان اجرا در هیئت، این حقیقت را اثبات می‌کند که مخاطب، اجرای استودیویی را بهتر می‌بیند و می‌پسندد؛ چون ضعف‌های آن برطرف شده است! به‌راستی آن ضعف‌ها چیست که مخاطب آن را می‌فهمد و آن را پس می‌زند؟ آن ضعف در شعر است یا در اجرا؟ با مرور تاریخ مداحی دو دهه اخیر * و اتفاقاتی که در هیئت‌ها افتاده است، خواهید دید همواره این قانون نانوشته وجود داشته است که موضوع رشد و ارتقای مداحی در اکثر مواقع، در قالب و فرم محدود مانده است. سِیر تعدد قالب‌های سینه‌زنی و تنوع ریتم در این سال‌ها را مرور کنید تا این حقیقت در ذهن شما بیشتر جلوه کند. آن‌گونه که برخی مداحان در دوره‌هایی، به جای تقویت اجرا به تنوع سبک روی آوردند؛ نوحه را به زمینه تبدیل کردند، سپس شور را به قالب‌های نوحه افزودند تا جذابیت خاصی به جلسات ببخشد؛ اما پس از آن در برابر مطالبه عموم، این تنوع‌گرایی در سطح سلیقه و خواست مخاطب باقی ماند و در همان سطح درجا زد. تعدد قالب‌های زمینه؛ و سپس تعدد قالب‌های واحد؛ و اکنون تعدد قالب‌های شور، افزودن هروله(که پیش‌تر منحصر به شب و روز عاشورا بود)؛ تند شدن ریتم سینه‌زنی و...؛ همه و همه تلاش‌هایی است برای تنوع اجرا و به‌عبارتی رو کردن همه برگه‌های موفقیت... و از زاویه دیگر، درجا زدن در عرصه سبک، باقی ماندن در عرصه فرم‌گرایی و غافل ماندن از دیگر جلوه‌های اجرا... در میان این همه تنوع، آنچه کمتر به آن توجه شده، نقش مخاطب در اجراست... @smahdihoseinir
برای اینکه این موضوع، باورپذیرتر شود به مداحی‌ها و سینه‌زنی‌های قدیم رجوعی داشته باشیم. نقش مخاطب در خوانش بند اول نوحه را به یاد بیاوریم، همچنین در دودمه‌ها... راستی امروز برای مخاطبان چقدر در اجرای سینه‌زنی (توسل و عزاداری) نقش تعریف شده است؟ آن حرکت شتابناک، منفعلانه و احساسی، اکنون به ایستگاه استودیوخوانی رسیده است... نمی‌توان حدس زد که، پناه بردن به استودیوخوانی، آخرین گام برای حذف مخاطب است؟ یا هنوز هم غول رسانه، شیوه و شگردهایی پنهان دارد و روزگاری برای ما آن را رو خواهد کرد؟ @smahdihoseinir
این روزها این سؤالات با ذهن من کلنجار دارد: - اگر اجرای استودیویی که جذابیت و تأثیرگذاری خاص خود را دارد، مخاطب خاص خود را پیدا کند، تکلیف مرثیه‌خوانی و روضه‌خوانی در هیئات چه خواهد شد؟ آیا آن را هم می‌توان در استودیو خواند؟ - اگر غول رسانه -که به‌راحتی ذهن همه ما را به خود مشغول داشته است- در اجرای استودیویی نقش اول را ایفا کند، اجراها را به سمت تجاری‌سازی نخواهد برد؟ - خود را آماده کرده‌ایم برای مواجهه با روزی که فلان شبکه تلویزیونی بابت چند دقیقه اجرای استودیویی با فلان مداح وارد قرارداد شود و به او سفارش کار دهد؟ - واکنش استودیوخوان‌ها در برابر پیشنهاد وسوسه‌انگیز غول‌های رسانه‌ای چه خواهد بود؟ آیا به راحتی در برابر آن زانو خواهند زد؟ - شریک غیرقابل انکار مداحی در استودیوها، نوازندگی و آلات موسیقی است! آیا آلات موسیقی به هیئت راه نخواهد یافت؟ آیا جای ضرب سینه‌زنی را نخواهد گرفت؟ - و آیا این تصور دور از ذهن است که، روزی اجرای استودیویی را بشنویم که نه فقط ضرب سینه‌زنی در آن حذف شده، بلکه مداح در قد و قواره یک آوازخوان، اجرایی داشته باشد با هیچ نشانه‌ای از اجرا در هیئت! آیا آن روز اتفاق خواهد افتاد که با تعجب بگوییم: شیر بی یال و دم و اِشکم که دید؟ این چنین ‌شیری خدا کی آفرید؟ به این سؤالات چه کسی قرار است پاسخ دهد؟ به نظرم همه ما با اندک تأملی، می‌توانیم پاسخی درست برای همه این سؤالات بیابیم، کافی است فقط اندکی واقع‌بینانه بیندیشیم... @smahdihoseinir
این متن از کانال مربوط به معرفی اجراهای یکی از مداحان محترم انتخاب شده است... به عنوان یک مخاطب، از عزیزان مداح، عاجزانه استدعا دارم که بر کار علاقه مندان خود نظارت داشته باشند... بازی کردن با مقدسات، و سکوت در برابر آن، خطای نابخشودنی است.
سلام بر شاعران گرامی کانال محض یاری در فضای مجازی با اهداف زیر راه اندازی شده است. ۱- به اشتراک گذاشتن مفاهیم مهدوی ۲- طرح و پیشنهاد محتوای مناسب برای تبدیل شدن به شعر ۳- تعامل با شاعران مهدوی سرا ۴- ارائه فراخوان های فصلی(سه ماهه) و تقدیر از شاعران (به شکل نقدی) که بر اساس موضوعات مطرح شده، شعر درخور سروده باشند. ۵- شناسایی استعدادهای ادبی نوظهور و... . آدرس در ایتا @mahze_yari آدرس در تلگرام @mahze_yarii آدرس در اینستاگرام instagram.com/mahze_yari
دوستت دارم همیشه در میان شادی و غم دوستت دارم چه شعبان‌المعظم، چه محرّم دوستت دارم دلم با عشق، خویشاوندی دیرینه‌ای دارد از آغاز جهان، از عهد آدم دوستت دارم وضوی گریه می‌گیرم در استغفار و، می‌ریزم به پایت جان، که ای جانان دمادم دوستت دارم برای این دل بیچاره همدم، عاشقت هستم برای زخم‌های سینه مرهم، دوستت دارم مگو از چشم من افتاده‌ای من چشم در راهم که از تو بشنوم یک‌بار من هم دوستت دارم خودم را بین آغوش تو می‌بینم شبیه «حُر» که با اشک خودش می‌گفت: نم‌نم دوستت دارم در این دنیا نبردی آبرویم را در آن دنیا چه خواهی کرد؟! من در هر دو عالم دوستت دارم مرا حتی اگر در آتش خشمت بسوزانی زنم فریاد در بین جهنّم: دوستت دارم دل دلواپسی دارم، دلی از غصه‌ها سرشار ولی «یا کاشف الهَم! کاشف الغم! » دوستت دارم فراز آخر شعر است و یک اقرار بی‌پایان مرا بسیار می‌خواهی و من کم دوستت دارم رضاخورشیدی فرد
السلام ای ماه پنهان پشت استهلال ما ما به دنبال تو می‌گردیم و تو دنبال ما ماهِ پیدا، ماه پنهان، ماه روشن، ماه محو رؤیت این ماه یعنی نامۀ اعمال ما خاصه این شب‌ها که ابر و باد و باران با من است خاصه این شب‌ها که تعریفی ندارد حال ما کاش در تقدیر ما باشد همه شب‌های قدر کاش حَوِّل حالَنایی‌تر شود احوال ما ما به استقبال ماه از خویش تا بیرون زدیم ماه با پای خودش آمد به استقبال ما گوشۀ چشمی به ما بنمای ای ابروهلال تا همه خورشید گردد روزی امسال ما علیرضا قزوه
ماه مبارک رمضان دو سال پیش بود(1440) که توفیقی حاصل شد، چهل رباعی با محوریت مدح و رثای باب الحوائج الی الله، حضرت علی اصغر سلام الله علیه سروده شد. این شب ها سفره روضه او با امید و آرزوهای بسیاری، دوباره به پاست... با طبع شهیدپرور آغاز کنم از نیزه بگویم از سر آغاز کنم معراج من است کربلای تو حسین با نام علی اصغر آغاز کنم این تیر که از کمان به در می آید به قصد پدر یا که پسر می آید؟ این تیر حکایت خودش را دارد تیرست و به قصد سه نفر می آید...
رمضان است رفیقان! همه بیدار شویم همه بیدار در این فرصتِ سرشار شویم زیر سنگینی اعمالِ پریشان مُردیم رمضان است، بیایید سبک‌بار شویم می‌توانیم در این ماه به قرآن برسیم می‌توانیم در این ماه، علی‌وار شویم ماهِ مهمانیِ حقّ است، بیایید همه تا نمک‌خوردهٔ این سفرۀ افطار شویم چشم‌ها را بتکانیم در این ماهِ زلال با دو آیینه همه راهیِ دیدار شویم... سِرِّ سی جزء به سی روز فرو می‌آید هان! رفیقان! همه آیینه‌ٔ اسرار شویم یازده ماه گذشت و خبر از عشق نشد با خداوند، در این ماه مگر یار شویم رمضان است رفیقان! همه بیدار شویم همه بیدار در این فرصتِ سرشار شویم مرتضی امیری اسفندقه
این طفل قیامت خودش را دارد با مرگ، اشارت خودش را دارد این ذبح عظیم است و قرارش با تیر او سبک شهادت خودش را دارد