دربارۀ نحس‌بودن ماه صفر برخی اهل طاعت و دعا، ماه صفر را نحس‌ (بدیُمن، ناخجسته، بدشگون) می‌دانند. این باور ممکن است برخاسته از نوشته‌های زیر باشد: 1️⃣ مرحوم شیخ عباس قمی می‌نویسد: بدان که این ماه [صفر]، معروف به نحوست است و برای رفع نحوست هیچ چیز بهتر از تصدق و ادعیه و استعاذات وارده نیست و اگر کسی خواهد که محفوظ ماند از بلاهای نازله در این ماه، در هر روز ده مرتبه بخواند، چنانکه محدث فیض و غیره فرموده: «یا شدید القوی و یا شدید المحال ...» (مفاتیح الجنان، اعمال ماه صفر). 2️⃣ مرحوم میرزا جواد آقا تبریزی می‌نویسد: معروف است که ماه صفر، به خصوص چهارشنبۀ آخر آن، نحس می‌باشد (المراقبات، ماه صفر). 3️⃣ پیامبر خدا(ص) فرموده است: «من بشّرنی بخروج صفر بشّرتُه بالجنة» ؛ هر کس مرا به پایان ماه صفر مژده دهد من به او نوید بهشت می‌دهم. 4️⃣ خواندن این دعا در ماه صفر برای در امان‌ماندن از شرور این ماه سفارش شده است: «سبحان الله، یا فارج الهَمّ و یا کاشف الغمّ فرّج همّی ...» 🔸 می‌گویم: به نظر می‌رسد این سخنان همگی بر پایۀ شهرتی است که ریشۀ روایی نداشته و برای آن هیچ مدرک معتبری در دست نیست. دعاها و روایت یادشده هم در هیچ منبع روایی یافت نشد. بر این پایه، اعتقاد به نحس‌بودن ماه صفر، باوری بی‌اساس است که سوگمندانه، طرح و به آن دامن زده می‌شود. صفر هم به مانند دیگر ماه‌ها ماه خداست، بی‌هیچ بدشگونی و نحوستی. آن چه نحس است، کارهای بد و ناروایی است که از ما انسانها سر می‌زند و عواقب ناگوارش دامنمان را می‌گیرد و گاه آتشی به همه عالم می‌زند که اثرش سالهای سال برجا می‌ماند. «أیام نَحِسات» و «یوم نَحس» در قرآن کریم آمده است (فصلت:16، قمر:19) که در نهایت بهترین معنا برای آنها همان است که گذشت؛ نه اینکه خود آن روز یا آن روزها نحس باشند. ☑️ برای آگاهی بیشتر بنگرید به ترجمه تفسیر المیزان، 19/115؛ تفسیر نمونه، 23/41 و مقالۀ «پندارۀ نحوست ماه صفر» نوشتۀ آقای عبدالهادی مسعودی. #نحس #سعد #بدشگونی #صفر @pishgar