🌸🍃🌸🍃
#داستانک #حکایت
#تاریخ_جادوگری:
3⃣1⃣ #قسمت_سیزدهم
🔰کاهنان و اعتقاد به خدای واحد:
✍کارشناسان یکی از مهمترین خصوصیات عرفان مصری را یکتا پرستی میدانند.ایشان معتقدند گرچه کاهنان مردم را به پرستش خدایان متعدد دعوت میکردند، اما خود تنها به یک خدای واحد اعتقاد داشتند.کاهنان این اعتقاد را همچون یک راز در میان خود حفظ می کردند و فقط به اعضای منتخب آن را فاش می کردند.
🔪اعضای انجمن با تهدید به مرگ از فاش کردن این راز مهم منع میشدند.مقام کهانتِ مصر بر فاش نشدن این سِر مکنون به توده مردم بسیار تاکید داشت. افشای این راز از طرف هر کسی حتی فرعون مجازات مرگ را برای او به دنبال داشت.با وجود این فرعون آمن هوتپ چهارم، این راز را در میان مردم فاش کرد و علناً اعلام یکتاپرستی کرد و خود را آخناتون نامید.
🗿این گونه بود که معبدِ آمون، آخناتون را مرتد و بدعت گذار اعلام کرد. کاهنان با استفاده از نفوذ خود مردم را وادار به جنگ با فرعونِ یکتا پرست کردند. قدرت معبد به حدی بود که نه تنها آخناتون در تبلیغ یکتا پرستی موفقیت چندانی کسب نکرد و مورد پذیرش عمومی قرار نگرفت، بلکه پس از مرگش معبدِ آمون همه ی یادبودها و تندیسهای او را نابود و نامش را از فهرست فراعنه پاک کردند و دین پیشین جایگاه خود را مجددا بدست آورد. کاهنان در همه ی اسناد رسمی مصر در نوشتههایشان با نام دشمن و آن مجرم از او یاد کرده اند. پس از نابودی میراث اخناتون، کاهنان جوری حتی یاد او را از حافظه ی تاریخ زدودند که تنها در قرن نوزدهم، با کشف پایگاه باستانشناسی اخناتون در شهر عمارنه نام این فرعون دوباره برملا شد.
🌀یکی از مهمترین دلایل مخالفت کاهنان با حضرت یوسف و بعد از آن با حضرت موسی افشا کردن همین راز از طرف این دو پیامبر بود. کاهنان همه حیات خود را وابسته به چند خدایی بودن مردم می دانستند.اما براستی آنان چه منفعتی از چند خدایی بودن مردم می بردند؟! آن هم به حدی که هرودت در سفری که به مصر داشت مینویسد به نظر میرسد در این سرزمین تعداد خدایان از مردم بیشتر باشد.
〰〰🌸 🌞 🌸〰〰
@sobhbekheyrshabbekheyr
〰〰🌸 🌝 🌸〰〰
🌸🍃🌸🍃
#داستانک #حکایت
#تاریخ_جادوگری:
4⃣1⃣ #قسمت_چهاردهم
🔰رازِ مگوی کابالا:
✍کاهنان با تراشیدن هر خدا برای یک پدیده مانند آفتاب، بارش باران، طغیان رود نیل، حاصلخیزی خاک و... مذهب و مذهبی بودن را به شدت برای مردم سخت می کردند و با این کار دین را تماماً در انحصار خود در می آوردند. طبیعی است که این خدایان بی شمار که هر یک آیین و مناسک خاص پرستش خود را داشتند(این مناسک ثابت نبود و همواره دچار تغییر می شد) مذهبی سخت و پیچیده را پدید می آوردند که مردم عادی قادر به درک و یادگیری آن نبودند. اینگونه بود که مردم به ناچار محتاج کاهنان میشدند. کاهنان به مردم اینگونه القا می کردند که فقط ایشانند که زبان خدایان را میفهمند و سایر مردم نمیتوانند به شخصه با خدایان ارتباط بگیرند.
🗿اما این همه ی ماجرا نبود.طبیعتاً اعتقاد به خدای یگانه مساویست با پذیرش یک قادر مطلق و بی نیاز.اما اگر تعداد خدایان زیاد شود چه؟! آنگاه قدرت هر خدا و حوزه اختیاراتش محدود به حدودی خواهد شد.این یعنی شاهد مجموعه ای از خدایان آسیب پذیر خواهیم بود که هر کدام دارای نقاط قوت و صد البته نقاط ضعف مختص به خود هستند.
🔮خدایان مصری مانند انسانها موجوداتی نیازمند و دارای قدرت های محدود و متفاوت تصور می شدند که با یکدیگر به جنگ میپرداختند، پیروز می شدند، شکست میخورند، عاشق می شدند، بنده ی نفس و هوا و هوس خویش می گشتند، به خطاهای مختلف و متعدد مبتلا می گشتند و...
دقیقا همینجاست که یک پرسش مهم پدید می آید. آیا ممکن است خدایانی که از یکدیگر شکست می خورند،روزی مقهور قدرت آدمیان گردند؟! آیا خدایانی که اشتباه می کنند و هرآن ممکن است با اشتباهات خود جهان را دچار یک چالش جدید کنند، می توانند تا ابد پادشاهان ایده آلی برای جهان باشند؟! آیا ممکن نیست که روزی آدمیان بتوانند از ایشان پادشاهان موفق تری گردند؟! بدون شک پاسخ همه ی این پرسش ها مثبت است. شک نکنید که با تصور مشتی خدای عجیب و غریب که خود با هزار و یک مشکل دست به گریبانند، رویای جهانی که آدمیان بر خدایان حکومت می کنند کاملا دست یافتنی خواهد بود.
از نظر حقیر مهمترین ویژگی کابالا که آن را چون تاج بر سر همه ی اندیشه های شیطانی و نفسانی تاریخ بشر قرار می دهد، پیروزی انسان ها بر خدایان و سلطنت بر عالم.
〰〰🌸 🌞 🌸〰〰
@sobhbekheyrshabbekheyr
〰〰🌸 🌝 🌸〰〰
🌸🍃🌸🍃
#داستانک #حکایت
#تاریخ_جادوگری:
5⃣1⃣ #قسمت_پانزدهم
🔰کاهنان بر مسند خدایان
✍این مسئله که در اندیشه ی مصریان باستان قدرت آدمی می توانست بر قدرت خدایان چیره شود صرفا یک تحلیل نیست. بلکه این عقیده را می توان به وضوح در متون مصر باستان مشاهده کرد.در مذهب مصریان همواره بین کاهنان و خدایان مذاکراتی در حال وقوع بود که در صورت به نتیجه نرسیدن این مذاکرات حتی ممکن بود کاهنان دست به تهدید خدایان زده و اقداماتی عملی علیه قدرت ایشان انجام دهند. کاهنان کاملاً بر اراده خدایان مسلط بودند.آنها چه در این دنیا و چه در دنیای پس از مرگ می توانستند با انواع اوراد و طلسم ها خدایان را جادو کرده و آنها را گول بزنند و انسانها را از دست خدایان نجات دهند.
⚗ کار به جایی میرسید که اگر یکی از خدایان با مردگانِ غسل داده شده و مومیایی شده توسط کاهنان در عالم پس از مرگ بدرفتاری می کرد، کاهنان می توانستند با علم جادوگری او را کیفری سخت دهند. آنان خدایان را تهدید میکردند که اگر از فرمان کاهنان پیروی نکنند، نظام عالم را بر هم خواهند زد. به این صورت که با قدرت جادو بر بازوی خدای شو (خدای باد) صاعقه ای فرود خواهند آورد تا نتواند خدای آسمان را نگه دارد و آسمان با بدن ستاره گون خود بر سر زمین سقوط خواهد کرد.
🔅در واقع در اندیشه مصریان خدایان هیچ بویی از عدل و لطف و کمال نبرده بودند. خدایان سلاطینی بودند قدرتمند، ظالم و سرکش که ممکن بود بنا به خواسته های نفسانی خود با انسان ها به هر شکلی که مایل باشند رفتار کنند. در این دنیای اسیرشده در دست خدایان ستمگر، تنها پناه آدمیان، کاهنان بودند. کاهنان با قدرت جادوگری به جنگ با خدایان بر می خواستند تا آدمیان را شر ایشان در امان نگاه دارند.
#پایان...
〰〰🌸 🌞 🌸〰〰
@sobhbekheyrshabbekheyr
〰〰🌸 🌝 🌸〰〰
🌸🍃🌸🍃
#داستانک #حکایت
جهان_وحشت:
✍به طور مفصل در چند قسمت قبل در مورد تاریخ جادوگری در جهان باستان صحبت کردیم،هرچند ماجرا فقط به بابل و مصر و ایران ختم نمی شود و در مورد هند و چین و آمریکای لاتین هم می توان بسیار حرف زد، اما به همین مقدار بسنده می کنیم و تاریخ انبیاء را ادامه می دهیم.
🌏همانطور که دیدیم پس از فوت حضرت نوح(ع) و پایان حکومت ایشان و دوران کوتاه فرزندش سام(ع)،جهان دوباره غرق زیاده خواهی و دنیاطلبی ها شد. شیطان با وعده های پوچ خود آدمیان را به ارتباط با خود و فرزندانش فراخواند و انسان را به اعماق چاه جهل و تباهی افکند و یکی از منحط ترین و شرم آورترین دوران تاریخ بشر رقم خورد.
👑همانطور که مفصلا توضیح دادیم،اکثریت جهان به دست شاهان و کاهنان شیطان پرست اداره می شد و می توان حدس زد در این شرایط وضع پیامبران و مومنان انگشت شمار باقی مانده چگونه بوده است.
🛡در این دنیای پر از وحشت و تاریکی بود که أَرْفَخْشَدَ(ع) پس از پدرش سام به امامت و ولایت رسيد،در دوران ایشان جهان یکسره در دست جباران بود.1
⚔همين وضعيت بعد از ارفخشد نيز ادامه یافت، فرزند او شالخ(شالح، شارغ) و سپس عَابَرَ(غابر) و سپس فالغ(قالع،قالغ) همگی در دورانی سخت در سرزمين بين النهرین زیستند. قوم اندک مؤمنين را هدایت و حفظ ميکردند2 در زمان فالغ، نمرود به دنيا آمد.3
🗞به دليل کم بودن اطلاعات از این دوران حتی در تعداد و اسم این انبيای الهي اختلاف فراوانی به چشم ميخورد.
📚منابع:
1)یعقوبی،تاریخ اليعقوبی،ج1،ص 15
2)مجلسی،بحارالانوار،ج 15،ص36،ص 108،ص280
3)یعقوبی،تاریخ اليعقوبی،ج1،ص 15
〰〰🌸 🌞 🌸〰〰
@sobhbekheyrshabbekheyr
〰〰🌸 🌝 🌸〰〰
▪️به یادِ مادر
عنایت عجیب امام صادق علیهالسلام به بانویی که از مصائب حضرت زهرا سلام الله علیها یاد کرده بود👇
#حکایت
#مسجد_سهله
#حضرت_زهرا_سلام_الله_علیها
〰〰🌸 🌞 🌸〰〰
@sobhbekheyrshabbekheyr
〰〰🌸 🌝 🌸〰〰
📙 #حکایت
📖 ملکزادهای شنیدم که کوتاه بود و حقیر و دیگر برادران بلند و خوبروی. باری پدر به کراهت و استحقار درو نظر میکرد. پس به فَراست دریافت و گفت: ای پدر! کوتاه خردمند به که نادان بلند! نه هر چه به قامت مهتر، به قیمت بهتر.
آن شنیدی که لاغری دانا
گفت باری، به ابلهی فربه
اسب تازی وگر ضعیف بود
همچنان از طویلهی خر، بِه
پدر بخندید و ارکان دولت پسندیدند و برادران بهجان برنجیدند.
تا مرد سخن نگفته باشد
عیب و هنرش نهفته باشد
هر بیشه گمان مبر که خالیست
باشد که پلنگ خفته باشد
شنیدم که مُلک را در آن مدت دشمنی صعب روی نمود. چون لشکر از هر دو طرف روی در هم آوردند، اول کسی که به میدان درآمد، این پسر بود؛ گفت:
آن نه من باشم که روز جنگ بینی پشت من
آن منم گر در میان خاک و خون بینی سری
کانکه جنگ آرد به خون خویش بازی میکند
روز میدان و آنکه بگریزد به خون لشگری
این بگفت و بر سپاه دشمن زد و تنی چند مردان کاری بینداخت. چونپیش پدر آمد زمین خدمت ببوسید و گفت:
ایکه شخص منت حقیر نمود
تا درشتی هنر نپنداری
اسب لاغرمیان بهکار آید
روز میدان، نه گاو پرواری
آوردهاند که سپاه دشمن بسیار بود و اینان اندک. جماعتی آهنگ گریز کردند، پسر نعره زد و گفت:
ای مردان بکوشید یا جامهی زنان بپوشید!
سواران را به گفتن او تهوّر زیادت گشت و به یکبار حمله آوردند. شنیدم که هم در آن روز بر دشمن ظفر یافتند. مَلک سر و چشمش ببوسید و در کنار گرفت و هر روز نظر پیش کرد که تا ولیعهد خویش کرد.
📙 گلستان
✍🏼 شیخ اجل #سعدی
〰〰🌸 🌞 🌸〰〰
@sobhbekheyrshabbekheyr
〰〰🌸 🌝 🌸〰〰
حکایات سعدی
گلستان، باب دوم، در اخلاق درویشان
پیاده ای سر و پا برهنه با کاروان حجاز از کوفه به در آمد و همراه ما شد و معلومی نداشت و خرامان همی رفت و میگفت:
نه به استر بر سوارم نه چه اشتر زیر بارم
نه خداوند رعیت نه غلام شهریارم
غم موجود و پریشانی معدوم ندارم
نفسی می زنم آسوده و عمری می گذارم
اشتر سواری گفتش ای درویش کجا می روی برگرد که به سختی بمیری نشنید و قدم در بیابان نهاد و برفت چون به نخله محمود در رسیدیم توانگر را اجل فرا رسید. درویش به بالینش فراز آمد و گفت: ما به سختی بنمردیم و تو بر بختی بمردی.
شخصی همه شب بر سر بیمار گریست چون روز آمد بمرد و بیمار بزیست
ای بسا اسب تیز رو که بماند
که خر لنگ جان به منزل برد
بس که در خاک تندرستان را
دفن کردیم و زخم خورده نمرد
#حکایت
#گلستان
#سعدی
@sobhbekheyrshabbekheyr
🌸🍃🌸🍃
#حکایت
روزی کفاشی در حال تعمیر کفشی
بود ناگهان سوزن کفاشی در انگشتش
فرو رفت از شدت درد فریادی زد
سوزن را چند متر دور تر پرت کرد .
مردی حکیم که از آن مسیر عبور می کرد
ماجرا را دید سوزن را آورد به کفاش
تحویل داد و شعری را زمزمه کرد :
درختی که پیوسته بارش خوری
تحمل کن آنگه که خارش خوری .
این سوزن منبع درآمد توست این
همه فایده حاصل کردی یک روز که
از آن دردی برایت آمد آن را دور می اندازی!
نتیجه اینکه اگر از کسی رنجیدیم
خوبی های که از جانب آن شخص
به ما رسیده را به یاد آوریم،
آن وقت تحمل آن رنج آسانتر میشود...
@sobhbekheyrshabbekheyr
🌸🍃🌸🍃
#حکایت
عبداللّه بن عبّاس حكايت كند:
در يكى از روزها مقدار سيصد دينار به عنوان هديه ، خدمت حضرت رسول(ص) داده شد و حضرت تمامى آن ها را به علىّ بن ابى طالب (ع)عطا نمود.
سپس ابن عبّاس افزود: امام علىّ (ع) اظهار داشت : من آن سيصد دينار را گرفته و خوشحال شدم و با خود گفتم : امشب مقدارى از آن ها را در راه خدا صدقه مى دهم تا خداوند قبول فرمايد؛ و چون نماز عشاء را پشت سر پيغمبر خدا به جماعت خواندم ، يك صد دينار آن ها را به زنى درمانده دادم .
چون صبح شد، مردم گفتند: ديشب علىّ بن ابى طالب صد دينار به فلان زن فاجره ؛ داده است .
با شنيدن اين سخن بسيار غمگين و ناراحت شدم و با خود عهد كردم كه جبران نمايم ، لذا هنگام شب بعد از نماز عشاء يك صد دينار ديگر از آن پول ها را به مرد رهگذرى دادم .
چون صبح شد، مردم گفتند: ديشب علىّ بن ابى طالب صد دينار به مردى دزد كمك كرده است ؛ و من خيلى ناراحت و افسرده خاطر گشتم و با خود گفتم : به خدا قسم ! امشب صد دينار باقى مانده را به كسى صدقه مى دهم كه مقبول خداوند قرار گيرد.
اين بار نيز هنگام شب ، پس از نماز عشاء به جماعت حضرت رسول (ص) از مسجد خارج گشتم و صد دينار باقى مانده را به مردى رهگذر دادم .
وقتى كه صبح شد مردم گفتند: ديشب علىّ بن ابى طالب ، صد دينار به مرد ثروتمندى كمك كرده است .
بسيار غمگين شدم و نزد پيامبر خدا رفتم ؛ و جريان را براى حضرتش بازگو كردم .
حضرت رسول فرمود: اين جبرئيل عليه السلام است ؛ كه مى گويد: خداوند صدقات تو را پذيرفته است .
و مى گويد: آن صد دينارى را كه به آن زن فاجره دادى ؛ چون به منزل خود آمد، توبه كرد و آن صد دينار را سرمايه زندگى قرار داد و هم اكنون دنبال مردى است كه با او ازدواج نمايد.
و آن صد دينارى را كه به آن مرد دزد دادى ، او نيز وقتى به منزل آمد، از كارهاى زشت خود توبه كرد و آن پول ها را سرمايه اى براى كسب و تجارت خويش قرار داد.
و همچنين آن صد دينارى را كه به مرد ثروتمند دادى ؛ چندين سال بود كه زكات و خمس اموال خود را نمى داد، پس وقتى به منزلش آمد، با خود گفت : واى بر تو! اين علىّ بن ابى طالب است ، با اين كه مال و اموالى ندارد؛ اين چنين صدقه مى دهد و انفاق مى كند! ولى من بايد با اين همه ثروتى كه دارم از مستمندان دريغ مى دارم ، من بايد همانند علىّ بن ابى طالب به ديگران كمك نمايم و زكات و خمس اموال خود را بپردازم .
سپس فرمود: بنابراين ، كارهاى تو مقبول خداوند متعال قرار گرفته است و اين آيه شريفه :
(رِجَالٌ لَّا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ)
سوره نور: آيه 37)
در شاءن و منزلت تو نازل گرديد.
مستدرك الوسائل : ج 7، ص 267، ح 16.
@sobhbekheyrshabbekheyr
🌸🍃🌸🍃
#حکایت
درویشی تهی دست از کنار باغ کریم خان زند عبور میکرد. چشمش به شاه افتاد و با دست اشاره ای به او کرد. کریم خان دستور داد درویش را به داخل باغ آوردند. کریم خان گفت: «این اشاره های تو برای چه بود؟»
درویش گفت: «نام من کریم است و نام تو هم کریم و خدا هم کریم. آن کریم به تو چقدر داده است و به من چی داده؟»
کریم خان در حال کشیدن قلیان بود. گفت: «چه میخواهی؟»
درویش گفت: «همین قلیان، مرا بس است.»
چند روز بعد درویش قلیان را به بازار برد و قلیان بفروخت. خریدار قلیان کسی نبود جز فردی که میخواست نزد کریم خان رفته و تحفه برای خان ببرد، که از قلیان خوشش آمد و آن را لایق کریم خان زند دانست. پس جیب درویش پر از سکه کرد و قلیان نزد کریم خان برد. چند روزی گذشت. درویش جهت تشکر نزد خان رفت. ناگه چشمش به قلیان افتاد و گفت:
«نه من کریمم نه تو. کریم فقط خداست، که جیب مرا پر از پول کرد و قلیان تو هم سر جایش هست.»
〰〰🌸 🌞 🌸〰〰
@sobhbekheyrshabbekheyr
〰〰🌸 🌝 🌸〰〰