⭕️ 🔻🔺 گفتگو از جغرافیای سیاسی را از روایت دقیق و خوش ساخت #دکتر_ایمان_فانی شروع کنیم. فانی یک گزارش از #روایت_ژئوپولتیک جدید که رقابت عظیم بین راه های ابریشم و راه های دریایی است تولید کرده و با بیانی بسیار شیوا و ایرانی، سعی کرده است روایتی از جایگاه ایران در این جنگ عظیم و بزرگ جدید ارائه بدهد که برخلاف جریان روشنفکری مرسوم ایران، به روایتی امیدبخش و آینده دار رسیده است و ایده ای متمایز از ایده ای است که خوانندگان کتابهای فرانکوپن و تیم مارشال و... ارائه می دهند. ⚠️ اگر می خواهید پست های بعدی که می گذارم و پادکست های گفتگویی که دست آخر خواهم گذاشت را بفهمید، این روایت خوش ساخت آغازین را حتما گوش بدهید. ⚠️ فایلها را به همین ترتیبی که در این پست دسته بندی کردم از بالا به پایین گوش بدهید. #رویای_ژئوپولتیک_ایران_آینده #روزهای_حاصلخیز_انتخابات_1402 #راه_های_ابریشم #جنگ_کریدور_ها 🆔 @social_theory

اگر گوش کردید، بازخورد بدید تا در ادامه مسیر، اون را لحاظ کنم به این ای دی: 👇 @ho_mah

نظر دوست عزیز، دکتر موسی شیرالی درباره #روایت_ژئوپولتیک و نسبت اون با حوزه سلامت.

#مساله_اول اولین سوال مهم را هم از دکتر شیرالی بزارم. سوالی که دیر یا زود از من پرسیده میشد☺️ روایت دکتر فانی از ژئوپولتیک جهان، ذیل کدام نظریه اجتماعی قابل دسته بندیه؟ جامعه بازار؟ استیلاء؟ آنارشیسم؟ آیا با نظریه اجتماعی امت آهنگ مشترکی داره؟! این سوال مهم را باید بعدا جواب بدهم #روایت_آینده #جنگ_توسعه_برّی_با_توسعه_بحری 🆔 @social_theory

ظاهرا منظور این دوستمون این کانال است. 👇 https://eitaa.com/tahlilgar_siasi حالا خیلی دنبال کثرت مطالعه نباشیم. به قول شعار تبلیغاتی این #کنکور_فروشی ها، صد تا کتاب نخونید، یک کتاب را صد بار بخونید☺️ 🆔 @social_theory

یک نگاهی به کانال اقای ندیمی انداختم. حداقل در بیان، شسته و رفته نبود اما خوبه که این فایل را هم گوش بدید و ببینید که حتی حرفها و روایتهای سردستی سیاست از دریچه ژئوپولتیک، هم صدها پله موترتر و جون دار تر از نگاه های معروف و رقیبش است و قدرت تحلیلی شما در فضای سبک امروزی ایران را رشد میدهد. این فایل صوتی، یکی از خلاصه های کلان نگرانه و جمع بندی های اقای ندیمی بود با نام:👇 بزرگترین تصمیم جمهوری اسلامی ایران 🆔 @social_theory

در معرفی پادکست های دکتر فانی، غرض فقط معرفی این نمومه خوش ساخت از یک رویکرد شناخته شده و معروف بود. رویکردهای دیگری هم هستند که اونها را هم معرفی میکنم. خصوصیت همه این رویکردها هم اینه که الان طرفدارهای پرقدرتی دارند و بخشی از بازیگران سیاسی جهان، بوسیله این رویکردها و درون این کلان روایتها کنش سیاسی انجام میدهند درباره نقدها و ایده نصفه و نیمه خودم هم بعد از پایان کار خواهم نوشت. اول بگذارید یک نقشه ای از ایده ها درست بشه، بعد حرف بزنیم... 🆔 @social_theory

یک توقف در میان #روایت_ژئوپولتیک بدیم و یادداشتهای دوستم اقای دکتر حمید ابدی که باز هم لطف کردند و انها را برای انتشار به کانال بنده سپردند را بخوانیم. 👇👇👇👇👇

❇️ پایان نوستالژی‌ها «این سَردی» فرصت ما برای احیای سیاست است 📝حمید ابدی بخش 1️⃣ از 3️⃣ ⏪در این نوشته در صدد هستم تبیینی از سردیِ فضای سیاسی کشور ارایه نمایم و از «این سَردی» استقبال کنم. این سَردی که امیدوارم ریشه‌های آن را بیابیم و از آن عبور کنیم، حادثه‌ای مهم در تجربه‌ی تاریخی انقلاب اسلامی و لحظه‌ای مهم برای بازیابی سیاست در جمهوری اسلامی ایران است. ⏪طی یک دهه اخیر، روایت غلطی از سال‌های پس از فتنه‌ی 88 در محافل فکری کشور مطرح شده و بخشی از نیروهای انقلابی از آن استقبال کرده‌اند. در این روایت ـ که منشا آن اصحاب علوم اجتماعی انتقادی بوده‌اند ـ تحوّلات کشور در دهه‌ی نود شمسی را «روند سیاست‌زدایی» دانسته‌اند. باورمندان به این روایت، معتقدند که فعال شدن گسل‌های سیاسی و اجتماعی بعد از سال 88، نظام و به ویژه نیروهای امنیتی را به این تصمیم رسانده که برای کاستن از تنش سیاسی و مهار آن، باید با کند کردن تیغ نزاع‌های سیاسی، محلّ نزاع را به نقطه‌های دیگری منتقل کرد؛ از این رو، برجسته شدن شعارهای اقتصادی، شکل‌گیری گفتمان «حل مسئله» و حکمرانی و تاسیس اندیشکده‌های متعدّد، ظهور پدیده‌ی استارتاپ و سایر مظاهر فرهنگی و اقتصادی نئولیبرال، همگی دعوت‌هایی هستند برای تهی کردن فضای کشور از نزاع سیاسی جدّی. در این میان، تطبیق ناشیانه‌ی دوگانه «سیاست ـ اداره» بر فضای کشور ـ برگرفته از مباحث ویلسون، بنیان‌گذار رشته مدیریت دولتی ـ هم چاشنی این روایت نارسا شد؛ با این توضیح که گفتار حاکم بر جمهوری اسلامی از «سیاست» به سوی «اداره» سوق یافته و تاکید بر امر اداره و تنظیم‌گری، «امر سیاسی» را به حجاب برده است. علی‌القاعده بر مبنای چنین روایتی، می‌بایست «احیای امر سیاسی» را از طریق «تضادّ سیاسی حادّ» و «گفتار انتقادی تند و تیز» در تقابل با اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی ایران دنبال کرد. ⏪گفت‌وگو درباره مفروضات غلط چنین روایتی مجال دیگری می‌طلبد؛ این‌که «تفکیک سیاست از اداره» در جمهوری اسلامی، تا چه اندازه بهره‌ای از واقعیت دارد، این‌که گفتمان اقتصاد مقاومتی و طرح مسئله‌ی «تولید» نه یک گفتار غیرسیاسی که اتّفاقاً معطوف به تغییر اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی است، این‌که مناسبات فرهنگ و اقتصاد و سیاست در جمهوری اسلامی چقدر با مناسبات صنعت فرهنگ و اقتصاد سرمایه‌داری هم‌خوان است، این‌که مشی جمهوری‌ اسلامی در مواجهه با مظاهر سرمایه‌داری جهانی(مانند استارتاپ و ...)، برخلاف مبارزات چپ متعارف، از مجرای تقابل سیاسی دنبال نمی‌شود، این‌که «نظام» دقیقاً کجای ساختار سیاسی کشور است که این‌قدر هوشمندانه و سازوار فرآیند زدودن سیاست را پیش می‌برد، و از همه مهم‌تر، این‌که «امر سیاسی» را نمی‌توان با گفتار انتقادی به امور الصاق کرد و در جهان مصرف‌زده‌ی کنونی، راه دشوار بنای سیاست به این سادگی‌ها نیست. سخنی که در این نوشته در صدد طرح آن هستم، روایتی دیگر از ماجرای سیاست در جمهوری اسلامی است که طی دهه‌ی نود پیش آمد. 📌لینک قسمت دوم: https://eitaa.com/social_theory/2177 📌لینک قسمت سوم: https://eitaa.com/social_theory/2178 🆔 @social_theory