در پناه شانه ات اندوه عالم داشتی جلوه ی معشوق - الحق روح اعظم داشتی! سر به زیراند از شکوهت سروها ای سربلند! بس که در درگاه معشوقت سری خم داشتی نسبت ات آخر چه بود ای ماه! با باران مگر؟ هرسحر مانند گل بر گونه شبنم داشتی! دست مقطوع تو رازی را به عالم فاش کرد لحظه ی آخر یقین در دست، پرچم داشتی بال خونین ات حکایت داشت ای سیمرغ! چون قاف می رفتی وُ پروازی مصمّم داشتی شد سرِ مردان حق در کربلا از تن جدا کربلایت راستی سردار! سر هم داشتی؟ #حاج_قاسم_سلیمانی #خدیجه_خداکرمی @sogandbarqalam