#یادداشت
خلاصه
طالبان، افغانستان و ایران
اینها دغدغههای یک ایرانی نگران وضعیت افغانستان است. یادآوری تجربه ای که از سرگذراندیم و اکنون همسایگان شرقی محکوم به گذراندن تجربهای مشابه شده اند: استقلال در کنار جهالت زمامداران و سودای حکومت دینی.
افغانستان جامعه ای چند قومی، به لحاظ شاخص توسعه انسانی در اواخر جدول بین المللی، کمتر از یک چهارم آن شهرنشین، حدود ۶۰٪ مردان و حدود ۸۰٪ زنان آن بیسواد هستند.
خروج خفتبار نیروهای نظامی آمریکا و همپیمانانش از افغانستان سؤال بزرگی در مقابل سیاست خارجی آمریکاست. البته این خروج را باید به فال نیک گرفت. کشوری که تجربه تلخ ویتنام را داشت چرا تجربه افغانستان را تکرار کرد؟
اهالی افغانستان باید بدانند کسی جز خودشان دلسوزشان نیست. توسعه آمرانه و وارداتی جواب نمی دهد.
اینکه طالبان حقوق همگان از جمله زنان را در چارچوب شریعت رعایت خواهد کرد، راست می گویند! اما مشکل منظر تنگ آنها به شریعت است.
اینکه در انتهای هر آزادی و حقی تبصره زده شود «در چارچوب شریعت» بدون تعارف نفی آن آزادی و حق است.
حکومت یا امارت اسلامی را نباید پذیرفت. اداره جامعه کار نمایندگان مردم است و دو شرط هم بیشتر ندارد کاردانی و امانتداری.
امید چندانی به تغییر معنی دار طالبان ندارم.
جمهوری اسلامی ایران خصوصا بعد از یکدست شدن کامل از جنس طالبان است، از استقرار امارت اسلامی طالبان در افغانستان استقبال می کند و آنرا قدم بلندی در راه گسترش «جبهه مقاومت» علیه آمریکا تلقی می کند.
دیدگاه اکثریت مردم ایران (یعنی بیش از دو سوم ملت) در مورد وقایع اخیر افغانستان:
۱. برقراری صلح و آرامش، امنیت و نظم، استقلال و استقرار حکومتی که مورد رضایت اکثریت مردم افغانستان باشد خواست ایرانیان است.
۲. حکومت مستقر در افغانستان الزاما باید نماینده واقعی تمام اقوام، مذاهب و آحاد ملت افغانستان باشد که به شکل دموکراتیک بر سر کار آمده باشد؛
نه اینکه یک قوم خاص (فقط پشتون)، یک مذهب خاص (فقط سنی حنفی)، یک صنف خاص (فقط طالبان و روحانیون)، و یک جنس خاص (فقط مردان) در آن حضور داشته باشند.
۳. موازین حقوق بشر مطابق اسناد بین المللی خصوصا در مورد زنان و اقلیتهای مذهبی و قومی باید توسط حکومت تضمین شود.
با توجه به برداشتهای مختلف از شریعت و تجربه تلخ ایرانیان از وعده های مبتنی بر شرع، کلیه حقوق و آزادی ها باید با موازین ملموس اسناد سازمان ملل متحد منطبق باشد نه هیچ چیز دیگر.
۴. افغانستان باید به شکل واقعا مستقل توسط اهالی افغانستان به دور از نفوذ و سیطره هر کشور خارجی اداره شود.
https://kadivar.com/19103/
بزرگترین کانال سخنرانی↙️#نواندیشان"دینی"در ایتا
@lectures1400
#یادداشت
خلاصه
طالبان، افغانستان و ایران
اینها دغدغههای یک ایرانی نگران وضعیت افغانستان است. یادآوری تجربه ای که از سرگذراندیم و اکنون همسایگان شرقی محکوم به گذراندن تجربهای مشابه شده اند: استقلال در کنار جهالت زمامداران و سودای حکومت دینی.
افغانستان جامعه ای چند قومی، به لحاظ شاخص توسعه انسانی در اواخر جدول بین المللی، کمتر از یک چهارم آن شهرنشین، حدود ۶۰٪ مردان و حدود ۸۰٪ زنان آن بیسواد هستند.
خروج خفتبار نیروهای نظامی آمریکا و همپیمانانش از افغانستان سؤال بزرگی در مقابل سیاست خارجی آمریکاست. البته این خروج را باید به فال نیک گرفت. کشوری که تجربه تلخ ویتنام را داشت چرا تجربه افغانستان را تکرار کرد؟
اهالی افغانستان باید بدانند کسی جز خودشان دلسوزشان نیست. توسعه آمرانه و وارداتی جواب نمی دهد.
اینکه طالبان حقوق همگان از جمله زنان را در چارچوب شریعت رعایت خواهد کرد، راست می گویند! اما مشکل منظر تنگ آنها به شریعت است.
اینکه در انتهای هر آزادی و حقی تبصره زده شود «در چارچوب شریعت» بدون تعارف نفی آن آزادی و حق است.
حکومت یا امارت اسلامی را نباید پذیرفت. اداره جامعه کار نمایندگان مردم است و دو شرط هم بیشتر ندارد کاردانی و امانتداری.
امید چندانی به تغییر معنی دار طالبان ندارم.
جمهوری اسلامی ایران خصوصا بعد از یکدست شدن کامل از جنس طالبان است، از استقرار امارت اسلامی طالبان در افغانستان استقبال می کند و آنرا قدم بلندی در راه گسترش «جبهه مقاومت» علیه آمریکا تلقی می کند.
دیدگاه اکثریت مردم ایران (یعنی بیش از دو سوم ملت) در مورد وقایع اخیر افغانستان:
۱. برقراری صلح و آرامش، امنیت و نظم، استقلال و استقرار حکومتی که مورد رضایت اکثریت مردم افغانستان باشد خواست ایرانیان است.
۲. حکومت مستقر در افغانستان الزاما باید نماینده واقعی تمام اقوام، مذاهب و آحاد ملت افغانستان باشد که به شکل دموکراتیک بر سر کار آمده باشد؛
نه اینکه یک قوم خاص (فقط پشتون)، یک مذهب خاص (فقط سنی حنفی)، یک صنف خاص (فقط طالبان و روحانیون)، و یک جنس خاص (فقط مردان) در آن حضور داشته باشند.
۳. موازین حقوق بشر مطابق اسناد بین المللی خصوصا در مورد زنان و اقلیتهای مذهبی و قومی باید توسط حکومت تضمین شود.
با توجه به برداشتهای مختلف از شریعت و تجربه تلخ ایرانیان از وعده های مبتنی بر شرع، کلیه حقوق و آزادی ها باید با موازین ملموس اسناد سازمان ملل متحد منطبق باشد نه هیچ چیز دیگر.
۴. افغانستان باید به شکل واقعا مستقل توسط اهالی افغانستان به دور از نفوذ و سیطره هر کشور خارجی اداره شود.
https://kadivar.com/19103/
بزرگترین کانال سخنرانی↙️#نواندیشان"دینی"در ایتا
@lectures1400