#فتح‌قله‌‌های‌صعود انسان دارای دو بعد وجودی‌ست؛ یکی بعد مادی و دیگری بعدِ روحی‌ و معنوی. اگر در مسیر زندگی فقط از وجود مادی خود بهره‌مند گردیم، بعد از چند صباحی توان ما به صفر نزدیک می‌شود، زیرا خود را فقط محدود به جسم مادی کرده‌ایم. حتی اگر سرعتمان را هم افزده کنیم، باز نیروی‌مان کم می‌شود و درحقیقت انرژی درونی خود را سوزانده‌ایم. ولی زمانی که انرژی خود را از یک منبع بی‌نهایت دریافت کنیم از ظرفیت‌های روحی و معنوی خود، نهایتِ استفاده و تلذذ را برده‌ایم. و ماه‌ مبارک رمضان، بهترین فرصت برای استفاده‌ از این بهره‌مندی‌هاست. با روزه گرفتن جسم ما نحیف نمی‌گردد بلکه تعلقات روح به این جسم مادی مدیریت می‌شود. روزه‌گرفتن روزه‌دار، منجر به تقویت اراده او می‌گردد. در واقع روزه تنها نخوردن و نیاشامیدن نیست‌، بلکه رهایی از تعلقات روحی‌ست، ما با گرسنگی،‌ مجاریِ نفوذ شیطان را می‌بندیم؛ زیرا شیطان مانند خون در رگ‌های ما جریان دارد. و با تکلّفی که بر خود بار می‌کنیم جسم و روح خود را به سوی‌ عالم معنا سوق ‌می‌دهیم. پس نباید حظ و بهره‌ی‌ ما از روزه فقط گرسنگی و تشنگی باشد که اگر چنین شد آن ظرفیتهای خود را به فنا داده‌ایم. آری با انجام این تکلّف و سختی، نردبان صعود را برای خود مهیا می‌کنیم. همان طور که خداوند در قرآن سوره بقره آیه ۱۸۳می‌فرماید: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ اى افرادى که ایمان آورده‌اید! روزه بر شما مقرر شده، همان گونه که بر کسانى که قبل از شما بودند مقرر شد. تا پرهیزگار شوید. و اینجاست که پی می‌بریم روزه تکلیف و زحمت و رنج نیست، بلکه تشرفی‌ست به درگاه‌الهی وبهره‌مند شدن از نسیم‌های رحمت خاص‌الهی. خدایا به حق این ماه عزیز، ماه بندگی خالصانه، باران لطف و رحمتت را بر ما جاری و ساری بگردان ... الهی‌امین یارب‌العالمین #روزه‌تکلیف‌ِ‌یا‌تشریف؟ ✍سلاله‌اخلاقی https://eitaa.com/joinchat/3459711023Cb73f53ce05