بخشی از مثنوی بلند و بسیار زیبای #رجعت‌سرخ‌ستاره سروده: استاد علی معلم دامغانی در وصف نهضت امام خمینی ⭕️ قسمت اول اين فصل را با من بخوان، باقى فسانه است اين فصل را بسيار خواندم، عاشقانه است هفتاد باب از هفت مصحف برنبشتم اين فصل را خواندم، ورق را درنبشتم از شش منادى، رازِ هفت اختر شنيدم اين رمز را از پنج دفتر برگزيدم اى كاروانى را مسافر نام كرده ما را پرستوى مهاجر نام كرده دانى كه مرغان مهاجر نقشبندند در غربت ار آزاد اگر نى، در كمندند دانى كه مردان مسافر كم‏شكيب‏اند گر در زمين، گر آسمان، هر جا غريب‏اند دانى غريبان را دماغ رنگ و بو نيست در سينه‏هاى تنگشان ذوقى جز او نيست دانى كه در غربت سخنها عاشقانه است اين قصه را با من بخوان، باقى فسانه است #انتشاردهید #جهادتبیین @soleimaniasemani

بخشی از مثنوی بلند و بسیار زیبای #رجعت‌سرخ‌ستاره سروده: استاد علی معلم دامغانی ⭕️ قسمت دوم هنگامه ميعاد خونينى دوباره است باور كن، اينك رجعت سرخ ستاره است بردند گويى مژده عود فلق را بر بام گردون رايت سرخ شفق را بوم سياه شب‏سُرا را پر بريدند شب را به تيغ فجر خونين سر بريدند در جان عالم جوشش خون حسينى است اينك قيام قائم مهدى، خمينى است اى قاصد خونين مرغان مهاجر! فرزند صدق مصطفى، فرزند هاجر! اى وارث خون حسين و خون يحيا! ميراث‏دار مرتضى، دلبند زهرا! اى مرج عذرا را تو وارث! نوبت توست اى آل طه را تو وارث! نوبت توست اين فصل را با من بخوان، باقى فسانه است اين فصل را بسيار خواندم، عاشقانه است شبگير غم بود و شبيخون بلا بود هر روز عاشورا و هر جا كربلا بود قابيليان بر قامت شب مى‏تنيدند هابيليان بوى قيامت مى‏شنيدند جان از سكوت سرد شب دلگير مى‏شد دل در ركاب آرزوها پير مى‏شد امّيدها در دام حرمان درد مى‏شد بازار گرم عاشقى‏ها سرد مى‏شد ديگر شده عشق از نزارى در هوسها خو كرده مرغان صحارى با قفسها شب‏زادها را هرگز از شادى خبر نه طفل قفس را هرگز از وادى خبر نه از جست‏وجوها رنگ خواهش برده بودند پنداشتى خود آرزوها مرده بودند ديدم شبان خفته را، تبدار ديدم بر خفته شب شبروى بيدار ديدم مردى صفاى صحبت آيينه ديده، از روزن شب شوكت ديرينه ديده مردى حوادث پايمال همّت او عالم ثناگوى جلال همّت او مردى به مردى ديو را در بند كرده با سرخوشان آسمان پيوند كرده مردى نهان با روح هم‏پيمان نشسته مردى به رنگ نوح در طوفان نشسته مردى شكوه شوكت عيسى شنيده موسى‏صفت بر سينه سينا تنيده مردى ز ننگ آسوده، عزّ و نام ديده مردى شكوه و عزّت اسلام ديده مردى به مردى دشنه بر بيداد بسته در خامشى قدقامت فرياد بسته مردى تذرو كشته را پرواز داده اسلام را در خامشى آواز داده كاى عالمى آشفته، چند آشفتن تو؟ گيتى فسرد از فتنه، تا كى خفتن تو؟ ابر و نباريدن، چه رنگ است اين چه رنگ است؟ تيغ و نبريدن، چه ننگ است اين چه ننگ است؟ #انتشاردهید #جهادتبیین @soleimaniasemani

بخشی از مثنوی بلند و بسیار زیبای #رجعت‌سرخ‌ستاره سروده: استاد علی معلم دامغانی ⭕️ قسمت سوم ياد شهيدانى كه در بدر آرميدند نامردم آزردند و مردى آفريدند ياد عزيزانى كه بر خندق گذشتند سنگين بساط ناروايى درنبشتند ياد احد، ياد بزرگيها كه كرديم آن پهلوانيها، سترگيها كه كرديم شبگير ما در روز خيبر ياد بادا قهر خدا در خشم حيدر ياد بادا كو آن بلندآوازگيها، چيرگيها استيزه چون شمس و قمر با تيرگيها كو آن اباذرهاى آشوبى خدايى؟ پيغمبران زهد و آزادى، رهايى؟ عمارها كو، زيدها مقدادها كو؟ آن دادگرها در شب بيدادها كو؟ كو ميثم، آن خرمافروش نخل طاها؟ كو اَشتر آن دست على در روز هيجا؟ اينك كه آيا ضامن اين دين و دَين است؟ آيا كدامين دست نصرت با حسين است؟ اى حزب روحانيت، اى حزب خدايى! تا كى خموشى، مردگى محنت‏فزايى؟ ناموسها مردند و مرديها فسردند بردند ديوان خاتم و افسانه بردند مردم به كام دشمن خونريز ماندند در اضطراب شام محنت‏خيز ماندند از بى‏كسى آزادگان را مهترى نه زنجيرها سنگين شد و زورآورى نه وقت است اگر همّت بسوزد ميغها را عريان كند در دست مردان تيغها را وقت است اگر بر ماديانها زين ببنديم از سرخى خون بر زمين آذين ببنديم #انتشاردهید #جهادتبیین @soleimaniasemani

بخشی از مثنوی بلند و بسیار زیبای #رجعت‌سرخ‌ستاره سروده: استاد علی معلم دامغانی ⭕️ قسمت چهارم اين فصل را با من بخوان، باقى فسانه است اين فصل را بسيار خواندم، عاشقانه است باز آن قيامت قامت بنشسته برخاست پشت و پناه امت بشكسته برخاست برخاست در كف تيغ طرد و ترك و حاشا آن نوح موسى‏قامت يوسف تماشا احياء دين و قلع و قمع كفر و كين را آغاز كرد آن هجرت شورآفرين را رايت به قمع فتنه بيرون از نجف زد بر امّت اسلام، بانگ لاتخف زد چون مصطفى راهى شد از جور عنودان آتش فكند از قهر، در جان حسودان با شور ابراهيميان عرض و لا... كرد گوئى حسين از كعبه قصد كربلا كرد از عمق جان اسلاميان خواندند او را از كفر، سيلى‏خوردگان راندند او را با آنكه ميلش سوى اهل خويشتن بود، پير پدر مشتاق ابناى وطن بود در غربت از پوينده خالى شد ركابش يعنى فرود آمد به مغرب آفتابش بر كفر ايران نوبتى ديگر خروشيد اسلامِ سيلى‏خورده بر كافر خروشيد در دل نه بيمش ديگر از گرمى نه سردى طاغوت را آواره كرد از پايمردى آخر به مردى چاره سردرگمى يافت داد بزرگى داد و عزّ و مردمى يافت چشم جهان، حيران كافرسوزى‏اش شد تا قابليت از رشادت روزى‏اش شد وز آن قبولى آن امام رفته ما مشتاق شد، مشتاق جمع تفته ما در آسمان بر ابرها پُر شد ركابش از مغرب عالم برآمد آفتابش مژده‏است گويى در خبر آخر زمان را خورشيد از مغرب فروزد آسمان را گيتى به كام خلقِ بازيگر نمانَد و ز توبه كس را بهره‏اى ديگر نمانَد آنك ز مغرب مطلع شمس امامت اينك به مشرق تيغ و ميزان و غرامت #انتشاردهید #جهادتبیین @soleimaniasemani