👉1👈 #سوال ⭕️ فقر در ایران ❓ما ایرانی‌ها واقعا فقیر هستیم؟! 📝 #پاسخ:🔻 ✍️ عمیقا باورمندم که سطح عمومی معیشت ایرانیان تا مرز رفاه، ارتقاء پیدا کرده است. شاید چشمان شما نیز با واقعیت‌های زیر در تماس باشد: 👈 سفره‌ها نسبت به گذشته پُر رنگ و لعاب‌تر و اغلب خانه‌ها مملو از تجملات شده است. بین اطرافیان دور و نزدیکمان، تقریبا محتاج نان شب به چشم نمی‌آید. 👈 لباس‌ها سر سال نرسیده و قبل از فرسودگی به بهانه‌ی دِمُدگی، اوراق می‌شوند و با این حال، گنجه‌ها پر است از انبوه لباس! تشابه سر و وضع ظاهری مردم، تقریبا تشخیص دارا و ندار را ناممکن کرده است. 👈 ترافیک روز افزون شهرها، حکایت‌گر افزایش توان مردم برای خرید خودرو است؛ تا آن‌جا که گاهی حتی در پائین‌شهر به تعداد خانوار‌های یک کوچه، خودرو شخصی در مقابل درب هر خانه پارک شده است! با وجود گرانی بهای خودرو، امروز کمتر خانواده‌ای یافت می‌شود که بخواهد، اما نتواند اتومبیل شخصی داشته باشد. 👈 بازارها پر از خریدار است و دَخل تجارت‌پیشه‌گان، لب‌ریز. اما باز هم گفته می‌شود ایرانیان، مردمی فقیر هستند!! 👈 افزایش آمار مسافرت‌های فصلی، ازدحام جاده‌های برون‌شهری در مناسبت‌ها و بطور کلی هزینه‌هائی که غالب ایرانیان صرف تفرّج و تفریح می‌کنند حکایت‌گر بهبودی نسبی رفاه عمومی است. 👈 کسانی که با ریخت‌ و پاش‌های میهمانی، تشریفات، تجملات، اسراف و تبذیرهای ایرانیان آشنا نیستند، کافی است شبانه کیسه زباله‌های یکی از محله‌های پائین‌شهر را وارسی کنند. دور ریز لوازم خانه و پسماندهای خوراک و پوشاک، شاهد روشنی است بر این‌که "مردم ایران، غالبا فقیر نیستند". 👈 و... . ❓اما سؤال اساسی این است که چرا با وجود تحصیل رفاه نسبی، هنوز شاهد نارضایتی عموم مردم از وضعیت معیشتی هستیم؟ درست است که مشکلاتی چون تورم، بیکاری، رانت، نوسان و... هنوز بطور کامل از جامعه‌ی اسلامی ریشه‌کن نشده است، اما آیا واقعا بافت عمومی ایران، دچار فقر مالی است؟ 👌حقیقت آن است که غالب ایرانیان از "توهم فقر" رنج می‌برند تا خود فقر. واقعیت‌هائی که در طلیعه‌ی بحث مطرح شد، تنها در این چارچوب مفهوم می‌یابد: "کسی که چشمش سیر نباشد، گنج قارون نیز او را غنی نمی‌کند". 1️⃣ خط فقر ✍️ خط فقر، یک مفهوم نسبی است که در ملیت‌ها، فرهنگ‌ها و حتی آحاد مردم یک کشور تعریف خاص به خود را دارد. بنابراین روا نیست یک خط فقر عمومی برای جامعه تعیین شود. اساسا معین کردن "خط فقر" نوعی جنگ روانی بر علیه دهک پائین جامعه محسوب می‌شود. بخشی از سیگنال‌های "فقیرپنداری ایرانیان" از همین تلقین منفی سرچشمه می‌گیرد. 2️⃣ سبک زندگی ❗️غالب ایرانیان، بیش از فقر، مشکل زیاده‌خواهی، تجملات، تشریفات و چشم و هم چشمی دارند. تا وقتی که این سبک جاهلانه اصلاح نشود، آب از آب تکان نمی‌خورد. ➕آستانه‌ی زندگی آرمانی‌ای که برخی ایرانیان در ذهن خود ترسیم کرده‌اند و متأسفانه رسانه‌ی ملی مروّج آن است اولا دست‌نایافتنی است و ثانیا اگر هم دست‌یافتی باشد، مورد توصیه‌ی اسلام نیست. 🗣نبی مکرم اسلام می‌فرمایند: "مَنْ أَکَلَ مَا یشْتَهِی وَ لَبِسَ مَا یشْتَهِی وَ رَکِبَ مَا یشْتَهِی لَمْ ینْظُرِ اللَّهُ إِلَیهِ حَتَّى ینْزِعَ أَوْ یتْرُکَ". یعنی کسى که بخورد هر آن‌چه میلش می‌کشد و بپوشد آن‌چه دلش می‌خواهد و سوار شود هر مرکبی را که بخواهد و در یک کلام برده‌ی امیال و خواسته‌های خود باشد، خداوند نظر رحمت به او نفرماید. مگر این‌که روش خود را تغییر دهد و از این هوسرانی دست بردارد. 🔔 مقایسه‌ی ساده‌زیستی مسلمانانه با زندگی اشرافی‌گری، به نوعی توهم فقر را در اذهان مردم تداعی می‌کند. در این محور بجای تلاش برای ارتقاء سطح درآمد باید با تنظیم سطح توقع، غرولندهای حریصانه‌ به جذابیت‌های دنیا را مدیریت کرد و خود را به هنر ساده‌زیستی عادت داد. ❌ بجای تکرار قصه‌ی دروغین گرسنگی مردم، طرحی در اندازیم و چشم‌های حریص و طمع‌کار مردم را درمان کنیم. چون کسی که چشمش سیر نباشد گنج قارون نیز او را غنی نمی‌کند. 3️⃣ ولخرجی 👌فقیر کسی است که اصطلاحا دخل و خرجش باهم نخواند؛ اما گاهی دلیل ناهمخوانی دخل و خرج، به مرحله‌ی "خرج" بر می‌گردد. شما نیز احتمالا متموّلینی را بشناسید که با وجود ثروت فراوان، نغمه‌ی "فقر" سر می‌دهند!! ➕چرا که برنامه‌ریزی اقتصادی ندارند تا با به صفر رساندن ولخرجی‌های متداول، با کمترین درآمدها بهترین زندگی را فراهم کنند. تا وقتی که نشتی‌های ولخرجی مسدود نشود، با در آمد‌های میلیاردی نیز رضایتمندی حاصل نمی‌شود. 🌿🌾 💠@Soleimaniasemani💠