@soltannasir             { نگاهی به نام واژه الیاس ۳ } ادامه...👇 {قَرَأَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ فَلَمَّا فَرَغَ قَالَ یَا هُوَ یَا مَنْ لا هُوَ إِلَّا هُوَ اغْفِرْ لِی وَ انْصُرْنِی عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ وَ کَانَ عَلِیٌّ علیهالسلام یَقُولُ ذَلِکَ یَوْمَ صِفِّینَ وَ هُوَ یُطَارِدُ فَقَالَ لَهُ عَمَّارُ بْنُ یَاسِرٍ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ مَا هَذِهِ الْکِنَایَاتُ قَالَ اسْمُ اللَّهِ الْأَعْظَمُ وَ عِمَادُ التَّوْحِیدِ لِلَّهِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ ثُمَّ قَرَأَ شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ آخِرَ الْحَشْرِ ثُمَّ نَزَلَ فَصَلَّى أَرْبَعَ رَکَعَاتٍ قَبْلَ الزَّوَالِ (= حدیث کرد مرا پدرم از پدرش از امیر المؤمنین علیه السلام که فرمود یک شب پیش از جنگ بدر خضر علیه السلام را در خواب دیدم و باو گفتم که مرا چیزى تعلیم کن که بآن بر دشمنان نصرت یابم گفت که بگو: یا هو یا من لا هو الا هو «اى او اى کسى که اوئى نیست مگر او» و چون صبح کردم این خواب را بر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم باز گفتم بمن فرمود که یا على اسم اعظم بتو تعلیم شده و در روز بدر این بر زبانم جارى بود و به درستى که امیر المؤمنین علیه السلام سوره‌ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ را خواند و چون فارغ شد فرمود که: یا هو یا من لا هو الا هو اغفر لى و انصرنى على القوم الکافرین‌ «اى او اى کسى که اوئى نیست مگر او بیامرز مرا و یارى کن مرا بر گروه کافران» و على علیه السلام در روز جنگ صفین این را می فرمود و حمله می برد عمار بن یاسر بآن حضرت علیهالسلام عرض‌ کرد که یا امیر المؤمنین این کنایه‌ها چیست (کنایه یعنی پوشیده و ناصریح سخن گفتن) حضرت فرمود که اسم اعظم خدا و عماد توحید از براى خدا است که خدائى نیست مگر او و بعد از آن‌ آیة شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ و آخر سوره حشر را خواند پس فرود آمد و پیش از زوال چهار رکعت نماز بجا آورد‌. } همانگونه که ملاحظه می نمایید در روایت بالا رسول خدا صلوات الله علیه ذکر یاهو یا من لاهو الاهو را ذکر اعظم می دانند. طبیعتا مترجمین این ذکر را همانگونه که ملاحظه می نمایید. ای او ای کسی که نیست او غیر او ترجمه نموده اند. اما فقیر ترجیح می دهم آن را اینگونه ترجمه بنمایم. یاهو (یهوه) ای کسی که نیست او غیر او ترجمه بنمایم که با مضمون تورات نیز همخوانی دارد. در تورات کنونی خداوند در پاسخ موسی کلیم الله در هنگام تجلی در آتش خود را به صورت אהיה אשר אהיה اهیه اشر اهیه معرفی می نماید. معنی دقیقش می شود  {آن خواهم بود که خواهم بود.} و معنی تحت اللفظیش می شود 《هستم آنکه هستم》 می باشد. بنابراین یهوه (خدای بنی اسراییل) هست آنکه هست.  به شباهت این جمله با ذکر آموخته شده توسط حضرت خضر توجه نمایید! یاهو(اسم خاص معادل یهوه) ای که نیست او غیر او ! انتخاب اینکه کدام یک از دو ترجمه این ذکر درست است با خوانندگان خبیر و آگاه 🔷 יָהּ‎ یاه (که‌ با دو حرف به صورت یه کتابت می شود) یکی از اسامی مخفف یهوه در کتاب مقدس است که در تهیلیم (زبور) بسیار بکار رفته است. https://en.m.wikipedia.org/wiki/Jah می دانیم که در علم زبان شناسی واک ه و س به یکدیگر تبدیل می شوند. برای مثال در زبان های آریایی نمونه آن را در دو کلمه هند و سند و یا آهن و آسن (کُردی) می توان نشان داد. این قاعده در زبان های سامی نیز بکار می رود. و در قرآن مجید و عزیز نیز بکار رفته است. چنانچه نام واژه יונה یوناه نبی به یونس مبدل شده است. و اما نام واژه الیاهو به الیاس و الیاسین تبدیل شده است. در نام  یوناه ما می بینیم که شکل نگارشی این واژه در رسم الخط عبری یونه است اما یوناه تلفظ می شود. در قرآن مجید واک ه در صورت نگارشی کلمه به س تبدیل شده و یونه (تلفظ یوناه) به یونس تبدیل شده است. اما در مورد الیاهو به نظر فقیر ابتدا نام واژه یاهو  که اسم خاص خداوند است به اسم יָהּ‎ یاه تغییر و تقلیل یافته که همانگونه که بالاتر گفته شد مخفف یهوه است. آنگاه یاه (صورت لفظی) به یاس تبدیل شده است. الیاهو اینگونه به الیاس تغییر یافته است.  ادامه...👇 @soltannasir

@soltannasir             { نگاهی به نام واژه الیاس ۴ } ادامه...👇 نکته مهم دیگر : در قرآن مجید و عزیز در ابتدای سوره مبارکه یس حروف مقطعه یس آمده است. در روایات اهل بیت یس فقط ترکیب دو حرف ی و س نیست که به‌ هم چسبیده باشد و هیچ معنای خاصی ندهد. در روایات یس نام خاص رسول الله صلوات الله علیه است.  به روایات‌ زیر توجه فرمایید : 👇 {۹۳۵۵/۴ ابوعلی طبرسی (صاحب مجمع البیان) با سند خود از محمدبن مسلم روایت کرده است که گفت: امام باقر علیه السلام فرمود: برای رسول خدا صلوات الله علیه دوازده اسم می باشد که پنج تای آن ها در قرآن می باشد و آن ها عبارتند از محمد، احمد، عبدالله، یس و نون. ۹۳۵۶/۵) علی بن ابراهیم (صاحب تفسیر قمی) گفته است: امام صادق علیه السلام فرمود: یس اسم رسول خدا صلوات الله علیه می باشد و دلیل بر آن فرمایش خداوند است که فرموده: 《إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿۳﴾عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ ﴿۴﴾》که خیلی روشن و آشکار است. ....تا پایان روایت}(منبع ترجمه تفسیر روایی البرهان ) پ ن: روایاتی که اشاره به این مهم می نماید که یس نام خاص رسول خدا صلوات الله علیه است بیش از این دو روایت است. خوانندگان گرامی  خود می توانند به تفسیر البرهان مراجعه نمایند و سایر روایات را در آنجا ملاحظه نمایند. اما حال که‌ مشخص شد یس نام خاص رسول الله صلوات الله علیه است. اینجا فقیر این نظر را مطرح می نمایم و آن اینکه یس صورت معرب شده 《یه》 نام‌ پروردگار در زبان عبری است. اینکه نام عبرانی 《یه》 به یس تبدیل شده بود را پیشتر در نام واژه الیاس بررسی نمودیم.   اینکه یس لقب رسول خدا یکی از نام های پروردگار باشد نیز اشکالی ندارد زیرا نام‌ مبارک وصی حضرتش امیرالمومنین علی علیه السلام نیز یکی از نام های پروردگار در زبان عربی است. نکته : صورت تقلیل یافته یهوه یاهو یعنی اسم 《یه》 (یاه) در دین یهود به مانند یهوه خاص نیست که تنها کاهن اعظم اجازه قرائت آن را داشته باشد. بنابراین صورت معرب شده آن یعنی یس نیز فاقد تاثیرات خاص و سخت نام واژه یهوه و یاهو است. هر چند که خود معرب شدن آن می تواند تاثیرات آن را نه از نظر معنا بلکه از منظر ارتعاش عددی و حروفی در عالم مثال و تاثیرات ملکوتی در عالم ملائکه  باز تعریف مجدد نماید. پ ن: اینکه نام یه در زبان عبری که متشکل از دو حرف ی و ه است و در حساب جمل ۱۵ می شود مسلما از نظر ارتعاش عددی و حروفی در عالم مثال حروف و اعداد با شکل معرب شده خویش یعنی یس به حساب جمل ۷۰ فرق دارد. اما بخش دوم سخنان بنده ناظر بر این است که ممکن است حق تبارک تعالی ملک الموکلینی را که به اسم یس اختصاص داده است با ملک الموکلین اسم یه عبرانی متفاوت باشد. (ممکن است هم که نباشد. ) نکته دیگر : همانگونه که در یهودیت یاهوئیل (متاترون میططرون) یهوه کوچک نامیده شده است. محمد صلوات الله علیه نیز یس است که مشتق از یه صورت تقلیل یافته نام واژه یهوه است. و یهوه (یاهو) هویت مطلقه ذات باری تعالی است. بنابراین یه=یس (محمد) را می توان حقیقت محمدیه یا تعین اول از ذات حق تبارک تعالی در نظر گرفت. نکته پایانی : نام واژه یاهوئیل در زبان عبرانی ترجمه تحت اللفظیش می شود. یاهوی من ال است. (خداست). یهوهءمن خداست. پایان این بخش @soltannasir

اسامی هفتادگانه مطاطرون (میططرون) در علوم غریبه یهودی زبان عبری نوشته شده در دوره گائونی (قرن هفتم الی یازدهم میلادی) پ ن: ע در زبان عبری به حساب جمل به مانند ع جمل عربی عددش ۷۰ است. https://t.me/DAYERATOL_MAAREF @soltannasir

@soltannasir         {شواهدی بر نوشته های پیشین ۱} {سلسله نیاکان طریقه فقط پس از چند تماس و برخورد با درویشان خاکسار، این امر آشکارا جلب توجه می کند که آنان در هر مجال ممکن بر خصوصیات ایرانی، نه عربی خود تاکید می کنند. تاریخ و اصل و خاستگاه آنان، چنانکه در بین خود آن را بازگو می کنند، کاملا فرزند این روحیه است. شرح بسیار مفصلی از زبان یکی از مشایخ آنان عبارت است از : مغان ایران از قدیم منتظر ظهوری _ظهور پیامبری، چنانکه ما می گوییم_ در حجاز بودند. 👈یکی از آنان به نام روزبه راهی شد تا گواه این ظهور شود. او رنج بسیار برد، سرانجام مسیحی شد و به مدت هفت سال کشیش شد. آنگاه در جنگ به اسارت درآمد و به مقصد مدینه فروخته شد. پس از هجرت، در آنجا پیامبر را دید. او در وی نشانه های مورد انتظار را بازشناخت و مسلمان شد. محمد (صلوات الله علیه) و علی (علیه السلام) او را از سری ترین آموزه های خود آگاه کردند. نام روزبه از این پس در اسلام سلمان پارسی بود، نزد خاکساریه به علاوه او دارای نام سلطان محمود پاطلی (پاتیلی) نیز می باشد. اون بنیان گذار خاکساریه است. } (کتاب طریقه های شیعی ایران ص ۱۲۰ ریشارد گراملیش) ریشارد گراملیش دانشمند آلمانی و شرق شناس و محقق برجسته در حیطه تصوف و عرفان اسلامی عضوی از انجمن عیسی (یسوعیان) یا همون ژوئیت های واتیکانی است. از وی حداقل دو اثر در حیطه تصوف و عرفان اسلامی به زبان فارسی ترجمه شده است. اثر طریقه های شیعی ایران که حاصل پژوهش های میدانی نویسنده در سال ۱۹۵۹ میلادی از وضعیت خانقاه ها و طرق صوفیه شیعه ایران نظیر ذهبیه و نعمت اللهیه و خاکساریه است. کتابی بسیار خواندنی است. گراملیش بخش زیادی از اطلاعات این کتاب را نه از مطالعه کتب صوفیه معاصر بلکه از پرس و جوی عملی و نشست و برخاست با مشایخ طریقت های گوناگون و درویشان بدست آورده، نوع پژوهشی که جای آن در جامعه دانشگاهی ما بسیار خالی است. پ ن: محققین حیطه انجمن های مخفی به خوبی از جایگاه قدرتمتد انجمن یسوعیان در چارت مجامع مخفی غربی آگاهند. اما آنچه که به عنوان شاهدی بر نوشته های پیشین نقل شد این است که یکی از مشایخ خاکسار در صحبت خویش با گراملیش به درستی از این حقیقت سخن می گوید که گروهی از مغان ایرانی از دیرباز _در واقع پس از بدنیا آمدن حضرت عیسی روح الله که به نزدش رفتند._ منتظر آمدن ختم پیامبران و حضرت علی اعلی ایلی ایلیا بودند. و بر اساس نشانه ها از بدنیا آمدنش آگاه شدند. سلمان فارسی یک مغ بود که بر اساس روایات شیعی در زمان فوت خویش سنی بین سیصد الی ششصد سال داشته است. بنابراین زمانی که به رسول خدا صلوات الله علیه رسید بیش از دویست یا دویست و پنجاه سال از عمر وی می گذشت. شیخ مربوطه به درستی سخن از این حقیقت می نماید که سلمان بر خلاف آنچه که عده ای از عامه می پندارند یک شخص نبود. بلکه نماینده یک گروه باطنی از مغان بود. و اینبار بر خلاف دوران  عیسی روح الله که این گروه از مغان به دیدن حضرتش آمدند اما سر نسپاردند. اینبار جملگی  سر سپاردند و مسلمان شدند. @soltannasir

{بیت حسدا (خانه زحمت) اورشلیم را فعلا دو حوض است که یکی را بیت حسدا و دیگری را بر حسب قول تقلیدین حوض اسرائیل می دانند اما دویمی همان چشمه 《ام الدرج》 می باشد و بسیاری بر آنند که موضع و معجزه که در یوحنا ۵: ۹_۲ مذکور است همانجا می باشد و باید دانست که حوض بیت حسدا بواسطه خواصی طبیعی و شفای امراضی بسیار معروف بوده مردم از هر طرف برای شفای امراضی به آنجا می رفتند و در اطراف آن در حوض بر صفه هائی که برای همین کار ساخته بودند بانتظار حرکت کردن آب می ایستادند. اما در خصوص اینکه چرا این آب سبب شفای امراضی می شد اختلافات بسیار است و مشهورترین رای ها این است که قوه یا از طبیعت و یا از جهت موادی بود که در آب می ریختند. بعضی بر آنند که این مطلب نتیجه خون قربانی بود که در آن می ریختند و دیگران بر اینکه نتیجه چشمه شوری است که در ته چشمه مذکور واقع بود و یکی از مولفین بر آنست که این مطلب موهوم و بی اصل بوده است لکن رأی صحیح و قول درست آنست که نتیجه معجزه و حرکت آب علامت آن بود که در چه وقت معین مریضان را باید در آنجا انداخت. }(قاموس کتاب مقدس صص ۱۹۷ و ۱۹۸) @soltannasir

@soltannasir      {ریشه شناسی نامواژه مسلمان و سلمان  از نظر شادروان دکتر پرویز اذکایی } {آنچه محقق است این که ایرانیان اگر دین محمدی (اسلام) را تلقی به قبول کردند، همانا به واسطه و فضل وجود سلمان پارسی بوده است[خدمات متقابل اسلام و ایران، مطهری، ۵۹] که هم از اینرو ایشان را مُسَلمان خواندند (نه مُسلم که اسم فاعل از مصدر اسلام است) و این اطلاق خود صفت جعلی از اسم سلمان فارسی است، که هم به معنای 《سلمان گرا》، 《سلمان آیین》و 《سلمان وار》 باشد؛ چه این که در هیچ یک از قوامیس عربی اسم یا صفت 《مسلمان》مشتق از مصدر اسلام نیامده، اصلا چنین کلمه ای در ماده 《سلم》 مذکور نگردیده است. اما اینکه گویند رسول اکرم(ص) خود اسم 《روزبه》 پارسی را به 《سلمان محمدی》تبدیل فرموده، ابدا چنین نبوده باشد؛ تنها اطلاق اضافه وصفی 《محمدی》(چنان که از امام صادق علیه اسلام) روایت است) از طرف پیامبر اکرم (ص) صورت گرفته، پیش از آن اسم 《سلمان》ظاهرا حسب گرایش مسیحانی وی بایستی به موجب تداول آن در متون سریانی باشد؛ چه اینکه در واقع آن یک 《نامخدای》آرامی (سریانی کهن) است، چنانکه بر نام پنج تن از شاهان آشوری (مانند شلمانصر) آمده؛ و آن در اصل همان 《شلمانو》(shalmanu) خود به معنای 《نیکبخت/خجسته/روزبه》 می باشد، که می توان احتمال داد 《سلمان》آن را برابر با اسم ایرانی 《روزبه》 خود نهاده است. }(کتاب ماتیکان تاریخی تالیف دکتر پرویز اذکایی صص ۳۰۱ و ۳۰۲) پ ن: بخش اول مطلب شادروان اذکایی در ریشه نام مسلمان‌ و اینکه از سلمان گرفته شده بسیار قابل توجه است. اما بخش دوم سخن ایشان در مورد اینکه سلمان خود نام خویش را از روزبه به سلمان تغییر داده است. به نظر فاقد شواهد کافی تاریخی و روایی است. در حالی که بعضی روایات و  تواریخ خلاف نظر استاد را تقویت می نمایند. و آن اینکه در بعضی کتب آمده که نام سلمان برای ایشان توسط شخص رسول خدا صلوات الله علیه انتخاب شده است. نظیر آنچه در کتاب کمال الدین و اتمام النعمه شیخ صدوق آمده است که در روایتی طولانی از امام موسی کاظم علیه السلام در انتهای روایت سلمان فارسی اینگونه می گوید👈 : {فاعتقنی رسول الله صلی الله علیه و آله سّمانی سلماناً=رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم مرا آزاد ساخت و نام مرا سلمان ناميد . }(کمال الدین و اتمام النعمه جلد ۱ ص ۳۲۸ ترجمه پهلوان) اما اینکه استاد اذکایی نوشته اند که نام سلمان ریشه در نامواژه آشوری (سریانی) 《شلمان=شلمانو》 دارد هر چند که قابل توجه است اما با نقل روایت فوق از شیخ صدوق تضعیف می شود. مگر اینکه بگوییم رسول خدا صلوات الله علیه با انتخاب نام سلمان برای روزبه با یک تیر دو نشان زدند و نامی را برای وی انتخاب کردند که هم در عربی معنایی زیبا دارد و هم در زبان سریانی معادل نام پارسی وی است. #سلمان_فارسی #سلمان_پارسی #سلمان_محمدی #پرویز_اذکائی @soltannasir

مدت عمر سلمان فارسی به نقل منابع مختلف تاریخی و روایی منبع : سایت حوزه @soltannasir

@soltannasir     {حکایت عمر طولانی شیخ ابوسعید جیشی} فقیر پیشتر اشاره کردم که بر طبق بعضی اقوال، سلمان فارسی در زمان صدر اسلام عمری طولانی داشته و در بعضی منابع آمده که ایشان صحبت دار حضرت عیسی روح الله نیز بوده است. به غیر از سلمان فارسی که در منابع روایی شیعی و بعضی تواریخ اهل سنت به عمر طولانی وی اشاره شده است. در اعتقاد شیعیان و همچنین بعضی از صوفیه و عرفا حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و حضرت خضر علیه السلام و الیاس علیه السلام و عیسی روح الله تاکنون زنده می باشند. بنده تا کنون در کتب صوفیه و عرفا به حکایتی مبنی بر عمر طولانی مشایخ این طایفه بر نخورده بودم. جز کتب قلندران هند و پاکستان که در آن به عمر طولانی بعضی از مشایخ آن دیار نظیر عمر چهارصد ساله بدیع الدین شاه مدار بنیان گذار طریقت مداریه که نوعی طریقت قلندری می باشد اشاره شده است. اما چندی پیش در کتاب منقبت الجواهر که در احوالات جناب میرسید علی همدانی که از عرفای کامل مکمل است حکایتی را مبنی بر عمر طولانی یکی از مشایخ صوفیه یافتم که آن را برای خوانندگان نقل می نمایم. {ای رفیق از جناب سیادت(میرسید علی همدانی) پرسیده اند که سبب اجازت ابوسعید جیشی رضی الله عنه چه بود؟ به زبان حال تقریر کردند که چون به خدمت ایشان مشرّف شدم در سن بیست و دو بودم از ایشان پرسیدم که یا مرشدی یا مولایی تو را مُعَمَّر از چه وجه می گویند؟ فرمود که من صحابه حضرت عیسی روح الله بودم چون ایشان به فرمان قهار ذوالجلال واهب العطیات و غافر جمیع خطیات به سماوات عروج کردند. از ایشان دعا خواستم و در تورات و انجیل دیده بودم که بعد از عیسی علیه السلام محمد نام پیغمبر آخرالزمانی به عرصه خواهد آمد بنابرآن از ایشان دعا خواستم تا او(محمد ص) را دیدم. و از او (محمد ص) دعا خواستم تا تو‌ را دیدم و از زبان ایشان نیز صفت تو شنیده بودم بنابرآن ما را مُعمّر می گویند بعد در خدمت شریف پرنور حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و سلم علیه افضل التحیات و اکمل الصلوات و مفخر موجودات شفیع جمیع صغایر و سایر الخطایات مشرف شدم چندگاه در خدمت مطهر و منور ایشان بودم ناگاه روزی آن سید مختار و آن کاشف جمیع اسرار و آن واقف تمام استار با کل صحابه ابرار نشسته بودند چند مرغی طیران از هوا به سوی زمین فرود آمدند آن سرور به زبان مبارک فرمود که 《مرحبا من هذا الروح الولد》، بنده در خدمت آن طبیب حاذق علت گناه حاضر بودم پرسیدم که یا قریشی لقب و ای هاشمی مطلب و ای زینت الارض و الفلک و ای راحت العرش و الملک این جانواران که بودند؟ گفتند یا اباسعید جیشی اینها چند روحی از سراج امت من بودند. گفتم یا رسول الله 《مرحبا من هذا الروح الولد》 پس چه فرمودند؟ گفتند: که در این جانوران روح یکی از اولاد من بود اگر من نبودمی علی بن ابی طالب به جای من بودی و اگر علی بن ابی طالب نبودی او بودی. گفتم‌ یا رسول الله پس کِی خواهد بود؟ فرمود که بعد از هجرت من هفتصد و سیزده سال در زمین عراق از شهر همدان آن ستاره طلوع خواهد نمود. گفتم یا رسول الله و یا قره العین جمیع نبی الله نام او چه خواهد بود؟ فرمود که علی همدانی. بعد از آن از حضرت نبوی دعا خواستم که الله تبارک تعالی مرا نصیب کند که او را هم ببینم لاجرم آن سرور کائنات و آن مفخر کل موجودات دعا کردند که الله تبارک و تعالی اجابت کرد اکنون من منتظر تو بودم و امروز به شما ملاقات شدم اکنون تلقین ذکر و آداب خلوت به طریق آن جد بزرگوار تو به تو رسانم و شما را ممتاز این معنی بکنم. بعده آن جناب سیادت فرمودند که در خدمت ایشان کوشیدن گرفتم هر چند مانع می شد که من به خدمت تو آمدم هرگز قبول نکردم و صحبت شریف ایشان از حد غنیمت شمردم و سر در قدم شریف نهادم. روزی از شیخ معمر پرسیدم که یا حضرت سن مبارک چه باشد؟ فرمودند که قیاس کن در زمان مهتر عالم هفتصد و بیست و دو ساله بودم الحال تا این جا حساب کن که چقدر گذشته باشد چون آن جناب سیادت حساب کردند سالها بسیار در عدد قلم درآورد جمله یکهزار و چهارصد و سی و پنج سال شد و آن جناب متحیر ماند گفت یا شیخ معمر در زمان آخرین امت شنیده ام که اینقدر سن نمی باشد تو را از چه سبب دادند؟ فرمود که از برای لقای تو. }(منقبت الجواهر صفحات ۳۲ الی ۳۴ ) نکته : اگر از عنصر غلو آمیز این حکایت که در آن از زبان رسول خدا صلوات الله علیه اشاره می نماید که اگر من نبودم حضرت علی علیه السلام بود و اگر حضرتش نبود میرسید علی همدانی بود. با کمی اغماض بگذریم. زیرا در کتب شرح حال مشایخ کم و بیش چنین حکایات غلو آمیزی پیدا می شود. شاید بتوان مضمون کلی این حکایت را صحیح دانست. و اینکه تا قرن هشتم یک‌ شیخ ابوسعید جیشی ای وجود داشته که آداب خلوت و تلقین ذکر را مستقیما از رسول خدا صلوات الله علیه اخذ نموده بود.  @soltannasir

کتاب اسطوره شناسی مندایی نوشته : خزعل ماجدی ترجمه : مهدی برزگر چاپ: ۱۴۰۲ تیراژ : تنها ۱۰۰ نسخه نشر :ایشتار 😒 قیمت : ۴۵۰ هزار تومان کتابی نسبتا جامع در شناخت اساطیر دین مندایی که جای چنین کتابی در بازار کتاب ایران بسیار خالی بود. این کتاب را می توانید با قیمت ۳۵۰ هزار تومان از سایت نشر ایشتار خریداری نمایید. https://ishtaar.ir/product/%D8%A7%D8%B3%D8%B7%D9%88%D8%B1%D9%87-%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D9%85%D9%86%D8%AF%D8%A7%DB%8C%DB%8C/ پ ن: نقطه ضعف جدی کتاب، نداشتن نمایه پایانی است. @soltannasir