حسین جان .. بعد صد سال اگر از سر قبرم گذری ، من کفن پاره کنم ، زندگی از سر گیرم ..

یعنی میشه رزق کربلا مو خانوم سه ساله داده باشه ؟ :))) واقعاً دارم نابود میشم سر این همه دوری .. 💔

مرحوم حسین بختیاری یه روضه داره ، وسطش میگه : میریم کربلا .. میریم کربلا .. میریم کربلا .. میریم کربلا .. میریم کربلا .. میریم کربلا ..

ما را به اشتباه شبی کربلا ببر ؛ این بار هم ندیده بگیر و اشتباه بخر ؛ به حق همون لحظه‌ای که قنداق علی اصغر و باز کردی که راحت تر دست و پا بزنه مارو بخر ارباب ؛

خوش آن زمان که نکویان کنند غارتِ شهر ؛ مرا تو گیری و گویی که این [ اسیرِ ] من است !

غریب حسین .. 💔

زخم ما با تیغ زهرآلود مرهم می‌شود ، این بناء با یورش سیلاب ، محکم می‌شود !

بنی آدم اعضای یک پیکرند ؟ اگر سعدی اینها ز یکدیگرند ، چو عضوی به درد آورد روزگار ، چو عضوی به درد آمده پس چرا ؟ دگر عضو ها بر سرش می‌پرند ؟ چرا داس بر ریشه اش میزنند ؟ به پشت سرش از چه با خنجرند ، چرا بر سرش هی کلاه مینهند ؟ و از سر دوباره کلاه می‌برند ، چه مضحک شود سعدیا پیکری ، که اندام آن یکدگر می‌درند !! نه دستی که از هم گره وا کنند ، نه چشمی که بر درد هم بنگرند ؛ نه در ملک عقلند نه در راه قلب , مرید شکم ، عبد پایین ترند !!

از ناله های شکسته دلان احتیاط کن ؛ این است شیشه‌ای ، که بود سخت تر زِ سنگ !

خجسته ؛

همهٔ جنگیدن که فقط زدن نیست ، علی با ابروهاش کرده جنگ و مختوم ؛ اومدن و دیدن یک عده تو میدون ، بدون هیچ مبارزه‌ای شدن مصدوم ؛ [ ابا الغضب ] .

در تب میسوخت . سیدالشهدا به خیمه اش رفت . پرسید : پدر جان ؛ پس برادرم علی اکبر کجاست ؟ فرمود : پسرم در خیمه ها ، َمردی جز من و تو باقی نمانده .. همه کشته شده اند . گریه‌اش گرفت و فرمود : عمه جان ؛ شمشیر و عصائی به من بده ! سیدالشهدا فرمود : عصا و شمشیر برای چه میخواهی ؟ فرمود : عصا را برای تکیه و شمشیر را ، برای دفاع از حریم پیامبر میخواهم .. چون بعد از شما ، دیگر خیری در این زندگی نخواهد بود .. سیدالشهدا او را به سینه چسباند و فرمود : پسرم تو ، پاک ترین ذریه من هستی ، تو جانشین من بر این بانوان و کودکان غریب و مظلوم هستی .. از آنها سرپرستی کن ، مونس آنها باش ، دیگر مردی را به غیر از تو ندارند .. به آنها مهربانی کن . و بعد سیدالشهدا صدا زد : ای اهل حرم ، کلامم را بشنوید و بدانید این پسرم جانشین من بر شماست ، و امامی است که اطاعتش واجب است . [ معالی‌السبطین ، ج۲ ، ص۲۲ ] . #فور .