شخصی که خود را در مقابل هواهای نفسانی و غرایز سرکش ضعیف می‌بیند و اراده‌اش را در مقابل آنها ناچیز می‌شمارد و به‌همین سبب بدون هیچ‌گونه مقاومتی تسلیم خواسته‌های شیطانی می‌شود و به آسانی به گناه تن می‌دهد، در حقیقت او ضعیف نیست، بلکه خود را به استضعاف کشانده و خود و قدرت اراده خود را باور نکرده است. او به خویش سوءظن دارد و به همین سبب جرائت نمی‌کند با خواسته‌های نفسانی مقابله نماید؛ لذا چاره کار این است که او را در یک عملیات و مانوری شرکت داد و اموری که به‌حسب واقع هیچ منعی ندارند به عنوان دشمن‌های فرضی مشخص کرد؛ آنگاه به او دستور داد از فـلان ساعت تا ساعت فلان با آن امور دست و پنجه نرم کند. مثلاً علی‌رغم آن که تشنه است آب نیاشامد و یا اگر گرسنه است غذا نخورد و نیز باید برای مواردی که احیاناً از او در مورد دستورهای یاد شده تخلفی سرمی‌زند جریمه‌های سنگینی مقرر کرد تا توهم نشود که آن دستورها یک‌سری امور فرمایشی و بی‌خاصیتی هستند و فایده‌ای جز شوخی و سرگرمی بر آنها مترتب نیست. بی‌شک اگر شخص مزبور بر آدابی که گفته شد مواظبت کند، چندی نخواهد گذشت که به قدرت اراده خویش پی برده و کم کم خود و استعدادهای نهفته خود را باور می کند. قطعاً وقتی دریافت که می تواند از برخی چیزها علی‌رغم میل باطنی خویش امساک کند، دیگر آن وحشت سابق را نخواهد داشت و بدون هیچ‌گونه احساس ضعفی، به مقابله با گناهان و خواسته های نفسانی خواهد پرداخت. #استاد_حسن_رمضانی (گام نخستین، ص۹۲) #اسرار_روزه #تقویت_اراده #جهاد_نفس @sooyesama