نکاتی پیرامون حدیث شریف: ۱- ملائکه، زوایای فعل الهی، و قوای وجودی حق تعالی هستند که در عالم انتشار یافته و ربوبیت الهی را به جریان می‌اندازند. چنانکه نفس آدمی، قوایی دارد که هریک، مدبر امر ویژه‌ای است. البته قوای نفس، موجوداتی غیر از نفس، نیستند. بلکه شؤون وجودی همان نفس‌اند که در حیطه‌های گوناگون امتداد یافته‌اند؛ برای نمونه قوه خیال امتداد نفس در وادی مخیّلات است، و قوه عقل امتداد نفس در وادی معقولات. همچنین، فیض الهی به منزله نفس و جان عالم است. و ملائکه شؤون و قوای مختلف این نفس‌اند که پهنه عالم را پر نموده‌اند. ۲- عالم دارای طبقاتی هفتگانه است که هریک، بطن و ملکوت دیگری است. و خداوند، مالک همه این ملکوت‌های تو در تو است؛ «بیده ملکوت کل شئ». هر طبقه‌ای از عالم را ملائکی مناسب و مناسخ اوست. در نتیجه انبوه ملائکه از عالم ماده تا مثال، عقل و بالاتر را شامل می‌شوند. قوای مادی و طبیعی (مانند نیروی جاذبه) همان ملائک ارضی‌اند. و قوای مجرد عالم، همان ملائکه سماوی خواهند بود. قوای مجرد (=ملائکه سماوی)، دارای حیات، علم و قدرت‌اند و می‌توانند به صور گوناگون متمثل شوند. ۳- هر ملکی، مَظهر اسمی از اسماء الهی است و چنانکه اسماء الهی نامحدودند، شمار ملائکه نیز نامتناهی است؛ «و ما یعلم جنود ربک الا هو»؛ «و بأسمائک التی ملأت ارکان کل شئ». ۴- نور وجودی انسان کامل (=امام)، همان فیض منبسط الهی است که در نکته اول اشاره شد. فیض منبسط تجلیِ یکتا و نامتناهی‌ای است که با پیدایش‌اش، عالم، نمودار می‌شود. در واقع پدیده‌های عالم، تعینات گوناگون همان تجلی واحدِ نامحدود است. لذا ملائکه قوای وجودی این فیض منبسط هستند که در هر جایگاه، به فراخور آن، نمودار می‌شوند. ۵- نور انسان کامل، قلب و جان عالم است، و همچون عالم هفت ساحت وجودی را شامل می‌شود که هر ساحتی از او، طبقه‌ای از عالم را نمودار می‌کند. که آن طبقه، توسط قوای وجودی انسان کامل (=ملائکة)، ادراه می‌شود باذن الله. بنابراین هر گروهی از ملائکه که در عالم خاصی مستقر هستند، در واقع تجلیات نور انسان کامل (امام) در آن طبقه از هستی می‌باشند. ۶- نور امام در عالم، چون قلب در بدن است که هرلحظه خون را به تمام بدن ارسال نموده و حیات بدن را نگاه می‌دارد. نور امام ع نیز با ارسال قوای وجودی خویش، به نشئات هستی، حیات مناسب آنها را افاضه می‌نماید. و امام محل آمد و شد این قوا (ملائکه) است. ۷- نور امام (فیض منبسط) مظهر اسم جامع «الله» است که همه اسماء را داراست. و ملائکه مظاهر اسماء جزئی‌ترند که در اسم الله مکنون است. لذا، امام، منشأ و مآل ملائکه است و نور وجودی امام، جایگاه آمد و شد ملایکه می‌باشد. ۸- در بین اهل بیت ع، امام حسین ع به جهت واقعه عاشورا، جایگاه ویژه‌ای دارد؛ زیرا تجلیاتی که از تحمل این مصائب نمودار شد، همچون خود مصائب، بی‌سابقه بود. لذا همه شؤون امامت در ایشان، نمود ویژه‌تری دارد؛ «کلنا سفینة النجاة و سفینة الحسین اسرع». هذا... فلنَرجعْ الی الحدیث الشریف، ولنتأمَّل فیه، حتی یتبینَ لنا هذا المشهد، و نریٰه بعین العقل و القلب، بعون الله تبارک و تعالی... #ر_س #امام_حسین #فیض_منبسط #ملائک @sooyesama