eitaa logo
به سوی سماء
958 دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
485 ویدیو
38 فایل
بسم الله الرحمن الرحیم مطالب معرفتی، اخلاقی و گه‌گاه هنری
مشاهده در ایتا
دانلود
امام حسین (ع): مَا خَلَقَ اللّهُ مِنْ شَىْ‏ءٍ إِلا وَ لَهُ تَسْبِيحٌ يَحْمَدُ بِهِ رَبّهُ خداوند هيچ موجودى را نيافريد، مگر آن‏كه براى او تسبيحى قرار داد تا با آن خدای را ستايش كند (مجلسی، بحار الانوار، ج۶۱، ص۲۹) @sooyesama
توحید نه فقط یکی گفتن است؛ بلکه یکی دیدن است. بکوش تا درجه درجه به علم الیقین بلکه به عین الیقین، بلکه به حق الیقین راه بیابی که او هست و اوست. @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
صفر، ماهی است که خاتم الانبیاء ص در آن رحلت می‌کند. ظرفی از زمان که جایگاه فقدان نبوت است. لذا نَحس و بلاخیز است. هر جایگاهی که فاقد روح نبوت باشد، نحس و بلاخیز است. البته زمان و مکان، به خودی خود، نه نحس‌اند و نه سعد. اما اتفاقاتی که در آنها روی می‌دهد بدان‌ها رنگ می‌دهد و سبب نحسی یا سعدی آن‌دو می‌گردد. مانند روز عاشورا و مکان کربلا که نقش ویژه‌ای در تربیت نفوس دارد. ماه صفر نیز جایگاه رحلت خاتم الانبیاء ص، است. و هرجا که روح نبوت نباشد نحس خواهد بود. اما ربیع‌الاول (که جایگاه میلاد نبی است) سعد و موجب رشد آدمی است. اینکه پیامبر ص فرمود: «هرکه مرا به خروج صفر بشارت دهد، او را به بهشت بشارت می‌دهم». مراد این است که هرکس از اقامت در صفر (فقدان روح نبوت) خارج شود، وارد بهشت شده است. حرام و مکروه، «صفر» اند؛ یعنی فاقد روح نبوت هستند، و واجب و مستحب، «ربیع» اند؛ یعنی واجد روح نبوت هستند. @sooyesama
مراقبات ماه صفر: ۱. ده بار دعای «یا شدید القوی...» ۲. صدقه موکد منبع: مفاتیح الجنان @sooyesama
«يَقُولُونَ إِنَّ الْمَوْتَ صَعْبٌ وَإِنَّمَا مُفَارَقَةُ الْأَحبابِ وَاللَّهِ أَصْعَبُ» (می‌گویند که همانا مرگ سخت است اما به خدا سوگند که جدايی عزیزان بسی سخت‌تر است). منسوب به امیرمومنان (ع) در رثای فاطمه زهرا (س) @sooyesama
دل عزیزم "خود" هر کس، حدّ هستی اوست که نداری و نیستی‌اش را آشکار می‌کند. درون این مرز را رحمت هستی فرا گرفته و بیرون آن رنج نیستی و درد نداری است؛ "فضُرب بینهم بسُور له باب باطنه فیه الرحمة و ظاهره من قِبَله العذاب". به خود تکیه مکن که این تکیه‌گاه بس پوشالی است. می‌کوش که پیوسته از خودی خالی و از نور خدا پر باشی. نور خدا همان فرامین اوست که در قالب واجب و مستحب در بُنیه تو اشراق می‌شود. حدود وجودت را می‌گستراند و تو را بازتر و گسترده‌تر می‌گرداند. به فراخور هر حال و شایسته هر شأن، فرامینی هست که می‌توانی به آنها منور گردی. از حرام و مکروه دوری کن که این‌دو خواهش نفس تواند. با آنها تاریک شوی و به چاه تباهی در افتی. نواهی، حدود وجودت را تنگ کرده و گوهر جانت را می‌فشارند. در همه شئون به فرمان حق باش، تا از هوا خالی و جولان‌گاه فرامین "هو" باشی. اگر چنین بودی بشارت باد تو را که به دروازه فناء گام نهاده‌ای. https://eitaa.com/sooyesama
امام حسن مجتبی (ع): مَن عَبَدَ اللهَ عَبَّدَ اللهُ لَهُ کُلَّ شَیء هرکه خدای را بندگی کند، خدا همه چیز را بنده او می‌کند. (تنبیه‌الخواطر، ج۲، ص۱۰۸ ) @sooyesama
شنیدم صوفیان گفتند نیکو: که در نیکو رُخان لطفی است از "هو" گروهی خرده می‌گیرند اما گمانم چون ندیدستند آهو @sooyesama