eitaa logo
به سوی سماء
956 دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
485 ویدیو
38 فایل
بسم الله الرحمن الرحیم مطالب معرفتی، اخلاقی و گه‌گاه هنری
مشاهده در ایتا
دانلود
امام باقر(ع): سَمَّى اَللَّهُ اَلْجُمُعَةَ جُمُعَةً لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَمَعَ فِي ذَلِكَ اَلْيَوْمِ اَلْأَوَّلِينَ وَ اَلْآخِرِينَ... فَأَخَذَ اَلْمِيثَاقَ مِنْهُمْ لَهُ بِالرُّبُوبِيَّةِ وَ لِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِالنُّبُوَّةِ وَ لِعَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بِالْوَلاَيَةِ وَ فِي ذَلِكَ اَلْيَوْمِ قَالَ اَللَّهُ لِلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ اِئْتِيٰا طَوْعاً أَوْ كَرْهاً قٰالَتٰا أَتَيْنٰا طٰائِعِين خداوند جمعه را جمعه نامید؛ زیرا در آن روز اولین و آخرین را جمع کرد... پس، از ایشان پیمان گرفت بر پروردگاری خودش و نبوت محمد (ص) و ولایت علی (ع). در آن روز خداوند به آسمان‌ها و زمین فرمود: بیایید باخشنودی یا ناخشنودی و آنها گفتند: با خشنودی می‌آییم. (مجلسی، بحار الانوار، ج۲۴، ص۳۹۹) @sooyesama
بین مرده‌ها و زنده‌ها، چیزی جز دیواری کم و بیش شفاف وجود ندارد؛ مرده‌ها آن‌قدر هم که فکر می‌کنیم نمرده‌اند و زنده‌ها آن‌قدرها هم که فکر می‌کنیم، زنده نیستند. وانگهی نور بر هر دو قلمرو، دیار هستی و عالم نیستی، حکم‌فرماست! (اسیر گهواره) @sooyesama
امام باقر(ع): تَعَرَّض لِرِقَّةِ القَلبِ بِكَثرَةِ الذِّكرِ فِي الخَلَواتِ با یادکردن فراوان [خدا] در تنهايى‌ها، به نازکی دل دست می‌یابی (تحف العقول، ص۲۸۵) @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
حقیقت هر شخصی اندیشه اوست. و اندیشه حضرت سیدالشهدا ع در دعای عرفه تبیین گشته و در صحرای کربلا نمودار شده است. بنابراین زیارت حقیقت سیدالشهدا ع توجه به دعای عرفه و نمودهای آن در صحرای کربلاست. حضرت در دعای عرفه می‌فرماید: «الهی علمت باختلاف الانوار و تنقلات الاطوار، ان مرادک منی، ان تتعرف الیّ فی کل شیء، حتی لا أجهلک فی شیء» ؛ خدایا، از جابجایی انوار، و دگرگونی اطوار دانستم، که مراد تو از من، این است که در همه چیز خود را برای من نمایان کنی، تا در هیچ جایگاهی به تو جاهل نباشم. اگر کسی این حقیقت را دریافت و در خود پیاده کرد، او حقیقت سیدالشهدا ع را زیارت نموده است. @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
سید الشهدا ع در اواخر دعای عرفه، پس از مقدمه سازی‌های فراوان، می‌فرماید: «أسألک اللهم حاجتي التي ان اعطيتنيها لم يضرني ما منعتني، و ان منعتنيها لم ينفعني ما اعطيتني، اسألک فکاک رقبتي من النار...»؛ (خدایا از تو می‌خواهم خواسته‌ای را که اگر عطایم کنی از منع دیگر نعم ضرری نبینم. و اگر از آن منعم نمایی از دریافت دیگر نعم نفعی نبرم؛ گردنم را از آتش رها ساز) این آتش، همان جهل و دوری از خداوند است که منشاء تمام شرور و بدیهاست. و با رفع آن همه خیرات و کمالات به بار خواهد نشست. لذا پس از این دعا و اجابت آن، لحن امام عوض می‌شود و دعا اوج می‌گیرد. و فضا، فضای دیگری می‌شود. چراکه جهل و دوری از خدا (با تمام مراتبش) رفع می‌گردد و معرفت و قرب با تمام مراتبش، حاصل می‌شود. آنگاه زبان دعا تغییر می‌کند و حقایق توحیدی نمایان می‌گردد. تا جائیکه برخی پنداشته‌اند بخش‌های پایانی دعا (الهی انا الفقیر فی غنای، فکیف لا یکون فقیرا فی فقری...) جزء کلام امام نیست و توسط دیگران الحاق شده است. اما حقیقت آن است که فرازهای پایانی دعای عرفه، استجابت فرازهای قبلی آن است. @sooyesama
امام حسین (ع): أسألک اللهم حاجتی التی إن أعطیتنیها لم یضرنی ما منعتنی، و إن منعتنیها لم ینفعنی ما أعطیتنی؛ أسالک فکاک رقبتی من النار خداوندا! از تو می‌خواهم آن نیازم را که اگر به من بخشی از هرچه محرومم سازی زیانی نکنم، و اگر از آن محرومم سازی هرچه مرا دهی سودی نبرم؛ از تو می‌خواهم که گردنم را از هرچه آتش است، رها سازی. (دعای عرفه) @sooyesama
از توالی عرفه و قربان می‌توان دریافت که معرفت، نفس را قربان خواهد کرد. بارخدایا خود را به ما بشناس. @sooyesama
تو فارغی و عشقت بازیچه می‌نماید تا خرمنت نسوزد تشویش ما ندانی... روی امید سعدی بر خاک آستان است بعد از تو کس ندارد یا غایة الامانی @sooyesama